آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
تعداد کل بازدیدها :
1870579336
خاطرات اسارت/ شب به یاد ماندنی - پایگاه اطلاع رسانی آزادگان ایران
واضح آرشیو وب فارسی:آزادگان ایران: پایگاه اطلاع رسانی آزادگان ایران : …کمی بعد از غروب روز سوم فروردین ۱۳۶۱ که با زحمت فراوان از بین گل و لای و چاله بیرون آمدم، به دلم برات شده بود دیگر در آن تاریکی ، نیروهای عراقی که در فاصله ۵۰ متری بودند ، مرا نخواهند دید . جریان از این قرار بود که شب قبل ، راننده ما در حین عملیات راه را گم کرد وما را بین نیروهای عراقی برد. عراقی ها هم از همه طرف ماشین را زیر آتش گرفتند و از بین نیروهایی که در ماشین بودند،فقط ما پنج نفر توانستیم از ماشین بیرون بپریم و دور شویم.این بود که پنج نفری زیر باران گلوله ،حدود دو کیلومتر در مسیری که نمیدانستیم کجاست، دویدیم و در گوشه بیابان تاریکی که همان روز از دست دشمن آزاد شده بود ، نشستیم . در آن جا هرچه مشورت کردیم که برای خروج از بین نیروهای عراقی ، به کدام طرف برویم به جایی نرسیدیم چون نگران بودیم که از جبهه های خودمان بیشتر فاصله بگیریم و در بین نیروهای عراقی گرفتار شویم . این شد که تصمیم گرفتیم در همان جا با سر نیزه های خود چاله ای بکنیم و پناه بگیریم تا فردا در روشنایی روز ، مسیر درست را پیدا کنیم و شب بعد، با استفاده از تاریکی به طرف نیروهای خودمان برگردیم. با عجله و جان کندن زیاد ، چاله آماده شد و پنج نفری در آن پناه گرفتیم . «سید محمد موسوی »،«جواد فرهانی»،«من» و دو نفر دیگر که نام آن ها را به خاطر ندارم.به دلیل تنگی و کوچکی جا،خیلی فشرده و بهم چسبیده نشستیم؛سه نفر در یک ردیف، دونفر در روبه رو و پاها کاملاً توی هم . نیمه شب،قطره های باران بهاری بر سرو صورتمان می چکید و خیس می شدیم .جواد فرهانی اٌورکت خود را بیرون آورد و روی سرمان کشید . ساعتی به همین صورت سپری شد و بارانی که روی اٌورکت جمع شده بود چکه میکرد و این هم شده بود دردسری دیگر ولی چاره ای جز تحمل نبود . چند ساعتی که گذشت ،هوا روشن تر شد و تیمم کردیم و نماز صبحی به یاد ماندنی خواندیم .در چند وجب جا با نگرانی و انتظار ولی خالصانه و خدایی، قبله هر کسی مقابلش بود و مهرش تکه کلوخی. سپس با دست های گره کرده دعای فرج خواندیم تا اینکه هوا کم کم روشن شد. گوشه ای از خاطرات / آزاده حسن نوری برگرفته از کتاب / سه هزار روز در اسارت
یکشنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
-