واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: بسیاری از مدیران باتجربه و موفق وقتی به یاد نخستین روزها یا ماه های مدیریتشان می افتند ممکن است به اشتباهات و ناشی گری های آن زمان خود بخندند.معمولا این دوران برای اغلب مدیران بی تجربه مملو از آزمون و خطا است و اشتباهات مشابهی از آنها سر می زند که از یکسو حاوی درس های آموزنده و ارزشمندی است که در آینده به کار مدیران خواهد آمد و از سوی دیگر باعث عقب افتادن یا شکست های فاحشی می شود که جلوگیری از آنها بسیار مفید خواهد بود و مدیران تازه کار را بعد از مدت کوتاهی به مدیران مجرب و بزرگی تبدیل خواهد کرد. در اینجا به 8 اشتباه متداول بین مدیران تازه کار اشاره شده است. اشتباه شماره 1: دستاوردهای فردی افراد اهمیتی برای من ندارد: هیچ کس نمی تواند منکر اهمیت و اولویت داشتن دستاوردها و موفقیت های تیمی و سازمانی باشد، اما این به آن معنا نیست که موفقیت ها و دستاوردهای تک تک افراد مهم و قابل توجه نیست. بنابراین باید به دستاوردها و موفقیت های فردی افراد در کنار پیشرفت های گروهی آنها توجه و آنها را نیز تشویق کرد. اشتباه شماره 2: من نباید انعطاف پذیر باشم و باید با همه چیز قاطعانه برخورد کنم: اصرار بیش از حد مدیران بر قاطعانه عمل کردن و عدم تغییر دادن خط مشی خود یکی از خطاهای مهلک در میان مدیران کم تجربه است که می تواند موجب شکل گیری و گسترش شکافی عمیق بین آنها و کارکنان شود و به رابطه آنها لطمه بزند. حضور یک مدیر انعطاف ناپذیر و سرسخت باعث افت شدید انرژی و علاقه کارکنان در محل کار می شود. البته این به آن معنا نیست که مدیران باید سیاست تزلزل شخصیتی را در پیش گیرند، بلکه به معنای اختیار دادن معقول و هدفمند به کارکنان برای انجام دادن کارها به شیوه مورد نظرشان است. اشتباه شماره 3: کارکنان من نمی توانند و نباید دورکاری کنند: کار کردن از راه دور و کمک گرفتن از فضای مجازی برای انجام کارها به نحو روزافزونی در حال گسترش است، به طوری که شاهد آن هستیم که بسیاری از کارکنان به ویژه در استارت آپ ها از راه دور و با کمک گرفتن از تکنولوژی های نوین کارهایشان را انجام می دهند. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از دنیای اقتصاد، امروزه برخی از شرکت ها این اجازه را به کارکنانشان می دهند تا در منازلشان و از طریق اینترنت و سایر تکنولوژی های ارتباطی بخشی از کارها و وظایفشان را انجام دهند. بنابراین اصرار بیش از حد مدیران بر حضور فیزیکی کلیه کارکنان در محل کارشان امری نادرست و بی فایده خواهد بود، همچنین تحقیقات نشان داده که ارتباط مستقیم و مثبتی بین استفاده از اینترنت برای انجام کار و دورکاری و احساس شادی در کارکنان وجود دارد. اشتباه شماره 4: من باید فاصله ام را با کارکنان حفظ کنم: بعضی از مدیران کم تجربه به اشتباه فکر می کنند که فاصله گرفتن از کارکنانشان و کمتر روبه رو شدن با آنها به معنای با صلابت بودن و حفظ فاصله بین مدیریت و کارکنان است، درحالی که هیچ گاه نمی توان فقط به کارکنان دستور داد و پس از آن هیچ مراوده ای با آنها نداشت، چرا که کارکنان هر سازمانی اگر چه به میزان مشخصی آزادی عمل و اختیار در تصمیم گیری و اجرا نیاز دارند، اما حتما باید با مدیریتشان تعامل داشته باشند و از آنها راهنمایی بخواهند. این ارتباط باید به شکلی آزاد و نامحدود شکل گیرد تا کارها در مسیر درست و مناسب قرار گیرد. اشتباه شماره 5: من به گرفتن بازخورد از اطرافیانم نیازی ندارم: اغلب مدیران جوان و تازه کار در ابتدای کار مدیریتی شان دچار نوعی احساس ناامنی و ترس از مقام و منصب شان هستند و به همین دلیل از موضعی دفاعی و گاه پرخاشگرانه در برابر هر گونه اظهار نظر و انتقاد از عملکردشان با دیگران برخورد می کنند. به همین دلیل هم هست که به ندرت پیش می آید کارکنانی که زیر نظر یک مدیر تازه کار مشغول فعالیت هستند در مورد عملکرد او با خود او صحبت کنند، درحالی که همه می دانیم گرفتن بازخورد از دیگران تا چه اندازه می تواند به بهبود کیفیت کار مدیران کمک کند. تجربه ثابت کرده مدیری که از کارکنانش نظر می خواهد و به بازخورد کارهایش نزد آنها اهمیت می دهد می تواند به موفقیت های چشمگیری دست یابد. اشتباه شماره 6: من نیازی به شناختن کامل همه کارکنانم ندارم: متاسفانه بعضی از مدیرانی که در سنین جوانی به مقام مدیریت دست پیدا می کنند خیلی زود خود را گم می کنند و دچار نوعی از خودشیفتگی و غرور کاذب می شوند که در نتیجه آن برای کارکنان تحت امرشان ارزش چندانی قائل نمی شوند و به اشتباه فکر می کنند که نباید وقتشان را صرف شناختن افرادشان کنند و به آنها نه به عنوان یک انسان بلکه صرفا به عنوان ابزاری برای دستیابی به اهداف خودشان نگاه می کنند و همین نگاه ابزاری است که موجب می شود این نوع مدیران نتوانند به طور کامل از پتانسیل ها و توانمندی های کارکنانشان آگاه و بهره مند شوند. در نقطه مقابل، مدیرانی هم هستند که می توانند با درک و شناسایی درست و کامل افرادشان از تمام پتانسیل ها و توانایی های آنها در راستای پیشرفت خود، در شرکت تحت رهبری شان و البته خود آن افراد بهره ببرند. اشتباه شماره 7: من نیازی به تدوین استراتژی های جدید ندارم: وقتی یک مدیر زمام امور را در یک شرکت موفق و پیشرو در دست می گیرد ممکن است دچار این اشتباه بزرگ شود که شرکت دیگر به تعریف و تدوین استراتژی های جدید نیازی ندارد و می توان از استراتژی های قبلی برای موفقیت های بیشتر در آینده استفاده کرد، درحالی که این یک تصمیم کاملا غلط و نابخردانه است و بر هر مدیر تازه کاری لازم است که استراتژی های جدید و هدفمندی را پس از آغاز به کارش تدوین کند. اشتباه شماره 8: نیازی به تفویض اختیارات نیست: گاهی اوقات مدیران تازه کار فکر می کنند خودشان یک تنه می توانند تمام تصمیمات لازم و درست را اتخاذ کنند و بنابراین به تفویض اختیارات نیازی ندارند. آنها دچار این توهم هستند که اگر اتخاذ تمام تصمیمات درست در شرکت به وسیله آنها انجام شود و به موفقیت های چشمگیر منتهی شود، تمام این پیشرفت ها به حساب خود آنها و توانایی مدیریتی شان نوشته خواهد شد، درحالی که آنها این اصل مسلم را فراموش کرده اند که موفقیت هر سازمانی مستقیم یا غیرمستقیم در سایه مدیریت درست شکل می گیرد و مدیریت آن عامل محرکه پیشرفت ها شناخته می شود. البته بخشی از بی میلی مدیران جوان برای تفویض اختیارات به بی اعتمادی شان نسبت به کارکنان شان مربوط می شود که همین محافظه کاری نابجا موجب بروز خسارات بسیاری می شود.
یکشنبه ، ۱۴آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 78]