واضح آرشیو وب فارسی:شانا: از نگاه اقتصاد سیاسی، بین الملل، حوادث و اتفاق های رخ داده در ماه های گذشته، این احساس را تقویت می کند که در سال ٢٠١٧ قیمت نفت برنت میان ٥٠ تا ٥٥ دلار نوسان می کند. در عین حال باید به نقش رهبری ایران در اوپک و همچنین راضی کردن روسیه به پیوستن به طرح کاهش تولید هم اشاره کرد؛ نقشی که پیش تر عربستان ایفا می کرد.افزایش قیمت نفت در سال آینده و سطح بین المللی، به افزایش قابل توجه سود چهار شرکت نفتی مهم شل، توتال، بی پی و اکسون موبیل منجر خواهد شد؛ چرا که علاوه بر افزایش قیمت نفت، تقاضا هم در سال آینده افزایش پیدا می کند. همچنین ظهور ترامپ دو تحول عمده برای امریکا و جهان خواهد داشت، یکی خط لوله کی استون بهره برداری می شود که به معنای آن است که روزانه ٦٠٠ هزار بشکه نفت خام ایالات متحده از این راه تامین می شود و این کشور را نسبت به واردات نفت از کشورهای دیگر بی نیاز می کند. به بیان دیگر با اجرای این طرح، امریکا نیاز خود به نفت را از طریق کشورهای نیمکره غربی، از جمله کانادا، مکزیک، اکوادور و ونزوئلا تامین می کند. همچنین به نظر می رسد استخراج نفت و گاز از طریق سنگ های رسوبی هم با توجه به افزایش قیمت نفت شتاب گیرد و امریکا در این زمینه سرمایه گذاری بیشتری کند. در دو سال گذشته شاهد کاهش تعداد دکل های نفتی در این کشور بودیم اما به نظر می رسد ترامپ با افزایش سرمایه گذاری در این بخش و نفت و گازهای غیرمتعارف دیگر، سعی در افزایش اشتغال در ایالات متحده را داشته باشد . به هر روی، صنایع نفت و گاز در سال آینده دوباره رونق خواهند گرفت. این روند در اقتصاد ایران هم تاثیرات شگرفی خواهد داشت. ایران دارای دو منبع طبیعی است، یکی گاز که در جهان رتبه نخست را دارد و دیگری نفت که در رتبه چهارم آن است. به همین دلیل اقتصاد ایران باید به این دو بخش توجه بیشتری کند و سیاستگذاری های لازم جهت شکوفایی در آن را انجام دهد. در میان بخش های مختلف این حوزه هم، میادین مشترک از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا ایران با ٩ کشور همسایه میادین مشترک دارد و باید در بخش نفت اولویت بیشتری برای میادین مشترک با عراق و برای بخش گاز هم توجه بیشتر به پارس جنوبی و گنبد شمالی کرد و از این راه سرمایه های لازم برای کشور را جذب کرد . در طرف دیگر توافق کشورهای عضو اوپک برای کاهش تولید نفت نیز از جهاتی قابل بررسی است، هر چند که پیش از پرداختن به آن باید نکته ای را بیان کرد. برخی نگاه حداکثری به اوپک دارند، به این معنا که این سازمان را مانند کارتلی می بینند که در دراز مدت باید بازار نفت خام و قیمت آن را در دست گیرد و اصطلاحا همه کاره بازار شود. در مقابل عده ای هم به اوپک نگاه حداقلی دارند و فکر می کنند سرانجام نمی تواند نقشی داشته باشد؛ هر دوی این نگاه ها اشتباه است، اوپک زمانی که به مساله بقای اقتصاد کشورهای عضو می رسد نقش موثری پیدا می کند؛ چرا که بیشتر اعضای این سازمان اقتصاد وابسته به نفت دارند بنابراین هر گاه قیمت و سهم بازار به جایی می رسد که کشورها در شرایط دشوار قرار می گیرند، کوشش های همگرایانه بیش از پیش می شود. در این میان مهم این است که کدام کشور نقش رهبری را بازی کند و منافع خود را در این قمار با ریسک رو به رو کند. از گذشته های دور گاه عربستان چنین نقشی را برعهده گرفته است. به طور مثال در سال ١٩٧٦ در مقابل ابتکار دولت شاهنشاهی ایران که قصد افزایش قیمت را داشت، ایستاد و با ظرفیت اضافی خود توانست ثبات قیمت را حفظ کند و یکی از عوامل سرنگونی رژیم شاه را فراهم کرد. یا در سال ١٩٨٦ که قیمت نفت به حدود ٩ دلار رسید، باز هم عربستان بود که با رهبری خود توانست دیگر اعضا را مجاب کند که با کاهش تولید، به افزایش قیمت ها یاری رسانند . اکنون وضعیت تغییر کرده و این بار به جای سعودی ها ایران ابتکار عمل و رهبری را به دست گرفت. ایران برای همگرایی کشورهای گوناگون قدم گذاشت و سیاست خارجی و دیپلماسی کشور در این زمینه موفق عمل کرد. ایران با پیش بینی درست از اقتصاد جهان، افزون بر همکاری با اوپک، با روسیه هم مشورت کرد تا نتیجه ای خوب حاصل شد؛ نتیجه ای که در ماه های آینده می تواند اقتصاد کشور را رو به بهبود ببرد . نکته حایز اهمیت این است که در سال های گذشته کشش نفت خام کم شده، و افزون بر نفت نامتعارف، انرژی های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و بادی مطرح شدند، هر چند سهم امروز آنها کمتر از ٥ درصد انرژی های موجود است. علاوه بر این امروز نسبت به دهه ٧٠ میلادی تفاوت دیگری دارد. مجموع دستاوردهای بشری تا جایی پیشرفت داشته که صدها نوع و روش از چگونگی صرفه جویی و بالابردن بهره وری و بازدهی انرژی در سراسر جهان اختراع شده است و به همین دلیل مصرف سوخت در خودروها به مراتب کمتر از میزانی است که ٤٠ سال پیش بود. در ایران نیز حدود ٢٥ درصد خودروها از گاز طبیعی فشرده استفاده می کنند. درنتیجه می توان گفت قیمت نفت در سال آینده بیشتر از هفته های قبل و کمتر از روز پنجشنبه خواهد بود و رقم ٥٠ تا ٥٥ دلار برای قیمت نفت خام برنت، رقمی دست یافتنی به نظر می رسد. عباس ملکی روزنامه اعتماد
شنبه ، ۱۳آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]