محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828053311
ترامپ یا نظم نوین آمریکایی؟! - تیتر شهر
واضح آرشیو وب فارسی:تیتر شهر: برای فهم چرایی انتخاب ترامپ، پاسخ های متعددی صورتبندی شده است. از میان آنها تاکید یک جانبه بر شیوه های مبارزاتی-تبلیغاتی است که کلینتون نیز بعد از شکست با مسوول دانستن رییس اف بی ای به دلیل بازگشایی ایمیل های وی در آخرین هفته های مبارزات بر آن دست گذاشت.به گزارش تیترشهر : در حالت کلی این گونه تحلیل ها قطعاً ضعیف ترین پاسخ هاست زیرا این نوع پاسخ رخدادی سیاسی را به صرف مقولاتی فنی تقلیل می دهد. با این حال، حداقل به یک دلیل مهم چرایی پیروزی ترامپ را باید در این گونه عوامل فنی و تبلیغاتی یا نظام انتخاباتی الکترال جست وجو کرد. تفاوت اندک آرای این دو و خصوصاً افزونی آرای مردمی کلینتون بر آرای وی به دلیل عقلانی مانع از برتری دادن عوامل پایه ای نظیر شرایط اجتماعی-اقتصادی یا فرهنگی برای فهم چرایی انتخاب اوست. بنابراین به این دلایل و همچنین به دلیل ابهاماتی که در مورد ماهیت ترامپ و نیات واقعی او از آن نوع حملات به نظام سیاسی آمریکا یا وعده های انتخاباتی اش وجود دارد، آنچه در این زمینه این جا یا جای دیگر گفته می شود، نباید به عنوان بیان دلایل پیروزی ترامپ فهم شود. بلکه آنچه گفته می شود تلاش برای فهم این است که او به لحاظ اجتماعی معرف چه بخشی از مردم آمریکاست و چرا بعضی از انتخاب کنندگان به وی رآی داده و او را انتخاب کرده اند، کما اینکه به شکل معکوس این تحلیل می تواند به عنوان دلایلی فهم شود که چرا رأی دهندگان به ترامپ به کلینتون رأی نداده یا رأی دهندگان کلینتون به چه دلایلی به کلینتون رأی داده اند. به بیان ساده این تحلیل در مقام فهم این است که ترامپ معرف چه نوع نیازها یا خواسته و پاسخگوی کدام بخش از رأی دهندگان آمریکایی است و رأی دهندگان به وی در او چه دیده اند که چنین انتخابی کرده اند. دو دسته تحلیل دیگر یکی تحلیل اقتصاد گرایانه است که بر پیامدها و آثار نولیبرالیزم و جهانی سازی دست می گذارد. این تحلیل ها که عواملی چون فقر و بیکاری حامیان ترامپ یا آسیب دیدگی آنها از آثار این سیاست ها و تحولات جهانی سازی را از دلایل جذب آنها به وی می داند به این صورت اقتصادگرایانه صرف فاقد کفایت لازم است گرچه از منظری دیگر و درقالب مفهومی متفاوت نئولیبرالیزم و جهانی سازی در این موضوع نقش مهمی داشته است. دلیل رد این تحلیل از یکسو رابطه سنتی طبقات متوسط به پایین با دموکرات هاست و دیگری وعده ها و برنامه های کلینتون است که تناسب کاملی با مشکلات فقر و بیکاری این گروه های اجتماعی دارد. از طرف دیگر تحقیقات تجربی مشخص کرده است که میان رأی دادن به ترامپ با درآمدهای متوسط به بالا همبستگی وجود دارد. نه فقط فقرا و بیکاران یا آسیب دیدگان ازجهانی سازی و نولیبرالیزم اقتصادی بدنه اصلی رأی دهندگان ترامپ را تشکیل نمی دهند بلکه وعده ها و برنامه های ترامپ نظیر کاهش مالیات طبقات بالا، مخالفت با کمک هزینه های اجتماعی و خدمات رفاهی به ویژه طرح سلامت اوباما نیز با خواسته ها و نیازهای طبقات پایین سازگاری ندارد. تحلیل دیگر بر پایه رویکرد نژادگرایانه بر تنفر نژادی سفید پوستان نسبت به اقلیت های قومی-نژادی ازسیاهان تا لاتینی تبارها و آسیایی ها یا عرب ها به عنوان عامل پیروزی ترامپ دست می گذارد. در تقویت این تحلیل بر تحقیقاتی دست گذاشته می شود که همبستگی میان تنفرنژادی با احتمال رأی دهی به ترامپ را نشان می دهد. اظهارات نژادپرستانه ترامپ و حملات او علیه اقلیت های قومی- نژادی درکل مبارزات انتخاباتی تبلیغات وی مشهورتر از آن است که بتوان آن را مورد غفلت قرار داد. اظهارات یکی از فرمانداران سفید آمریکایی که بعد ازپیروزی ترامپ گفته که خوشحال است دیگر مجبور به دیدن یک سیاه برزنگی با کفش های پاشنه بلند درکاخ سفید نیست نیز می تواند دیدگاه نوعی حامیان او را نمایندگی کند! سبد آرای ترامپ را عمدتاً رأی حامیان سنتی جمهوریخواهان پرکرده است که گرایش های نژادپرستانه وجهی ازگرایش های سنتی آنان است در حالی که در طرف مقابل ارای کلینتون عمدتاً از اقلیت های قومی نژادی و نیروها و جریان های چپ و دارای گرایش برابری خواهی نژادی تأمین شده است. به علاوه حامیان ترامپ یعنی سفید پوستان دارای خاستگاه طبقات متوسط رو به بالا و ساکن در شهرهای متوسط وکوچک یا روستاها، صرفاً با گرایش ضدنژادی تعریف نمی شوند کما اینکه شعارها و وعده های انتخاباتی ترامپ نیز محدود به نژاد ستیزی و برتری طلبی سفیدهای آمریکایی نمی شود. حامیان ترامپ به علاوه اعتقاد به برتری سفیدها به عنوان جمعیت اصلی و صاحب آمریکا، با ویژگی هایی چون مذهبی بودن، مخالفت با سقط جنین، همجنس بازی، فمینیسم و برابری خواهان زنان، ضدیت با قوانین کنترل سلاح و مخالفت با قوانین محیط زیستی به دلیل تأثیر منفی آن برای فعالیت های اقتصاد و اقتصادآمریکا نیز مشخص می شوند. این گرایش ها تماماً درنقطه مقابل گرایش های حامیان کلینتون با گرایش های چپ گرایانه فرهنگی اجتماعی و سازگار با مابعد تجدد گرایی قرار می گیرد؛ اما همان طوری که اقتصاد درقالب مفهومی متفاوت و نه در چارچوب تحلیلی چپ در انتخاب ترامپ نقش داشته است نژاد و نژادپرستی نیز بامفهوم و درچارچوب متفاوتی با رویکرد نژادگرایانه صرف در این زمینه نقش داشته است. پاسخ درست تر این است که انتخابات آمریکا را درچارچوب یارویکرد فرهنگی اجتماعی فهم کنیم. این چارچوب سازگار با چرخش های نظری است که تحت عنوان چرخش فرهنگی جایگزین رویکردهای دیگر چون رویکردهای طبقاتی و اقتصادی رأی، فهم تحولات مقطع اخیر از تحولات تاریخ تجدد در غرب شده است . رویکردهای اقتصادگرا و مارکیستی مدت هاست زمینه عینی خود را برای فهم جوامع غربی در دوره یا عصر جامعه ما بعد تجدد از دست داده است؛ اما همان طوری که انتخاب درست این رویکرد فرهنگی به معنای نفی نقش عوامل اقتصادی در انتخاب ترامپ نیست، نژاد و نژادگرایی نیز بایستی در قالبی سازگار با قالب متخذه برای فهم نقش عوامل اقتصادی یعنی در چارچوب رویکرد فرهنگی و متناسب با مفاهیم آن فهم شود. تحولاتی که طی چند دهه گذشته جوامع غربی از جمله آمریکا را تحت تأثیر قرار داده است، صرفاً پیامدهای ناشی از نئولیبرالیزم اقتصادی و جهانی سازی نیست. همبسته مفهومی با این دو عامل بایستی به پیامدهای مابعدتجددگرایی توجه داشتکه حوزه ها ، فرهنگ و اجتماع را در این جوامع غربی یا تجددی به شدت تحت تأثیر قرار داده است . در این حوزه ها دموکرات ها و بدنه اجتماعی رأی آنها یعنی دانشگاهیان اعم از اساتید و دانشجویان به همراه نیروهای اجتماعی چپ در اقشار دیگر مثل زنان، اقلیت ها و ناهنجارهای جنسی و هم جنس گرایان طی چنددهه گذشته موجبات شکل گیری جنبش های گوناگونی چون فمنیسم، چند فرهنگ گرایی، جنبش های حقوق اقلیت ها و پویش های اجتماعی متعلق به ناهنجارهای جنسی و هم جنس گرایان قرار دارند که از نظر حامیان ترامپ و جمهوریخواهان جامعه آمریکا را در معرض فروپاشی قرار داده است. طی این چند دهه جمهوریخواهان و سفید پوستانی که خود را صاحبان اصلی آمریکا می دانند شاهد تضعیف نزدیک به تخریب کامل خانواده، دین، ملیت ودولت در آمریکا بودند و خود را کاملاً در برابر این امواج مستأصل و عاجز از هرگونه اقدامی می دیده اند. بنابراین ما در واقع مجموعه تحولاتی داریم که با یکدیگر مفهوم واحدی را در اذهان حامیان ترامپ شکل می داده اند. همان طوری که تحولات و رخدادهای حوزه فرهنگی و اجتماعی از جمله تخریب دین، خانواده و ملیت از دید اینان به معنای اضمحلال شاخصه های زندگی آمریکایی و از بین رفتن آمریکایی واقعی است، نولیبرالیزم و جهانی سازی نیز آثار مشابهی در حوزه اقتصاد و سیاست در تضعیف اقتصاد آمریکا و سیاست این کشور داشته است. تحمیل هزینه های بالای سیاسی-امنیتی برای ایجاد و پیگیری جهانی سازی، نقل و انتقال صنایع و کارخانه های آمریکا به خارج، ایجاد اتحادیه های اقتصادی و محدودسازی قدرت دولت آمریکا از طریق تحلیل قوانین فراملی نظیر قوانین محیط زیستی یا قوانین WTO یا تجارت آزاد داشته است. به این همه، البته بایستی فساد رو به گسترش و افزایش سیاست و سیاستمداران آمریکایی را اضافه کرد که به ویژه در جریان اجرای سیاست های نئولیبراستی و انتقال مسوولیت ها و وظایف دولت در حوزه های گوناگون حتی حوزه های امنیتی منابع عظیمی را به جیب زده اند؛ کما اینکه فساد مالی آنان حتی در افغانستان و عراق نیز به گم شدن حجم عمده ای ازمنابع تخصیصی برای بازسازی این کشورها شده است. اگر این فسادها و هزینه های چندتریلیون دلاری جنگ های مذکور را کنار افشاگری های آسانژ و اسنودن قرار بدهیم هیچ ابهامی نمی ماند که چرا جملات ضدسیستمی ترامپ علیه سیاست و سیاستگذاران آمریکایی گوش های مشتاق زیادی برای شنیدن درمیان آمریکایی ها یافته است. آن چارچوبی که مجموعه این تحولات فرهنگی- اجتماعی و سیاسی اقتصادی را در خود جمع می کند، چارچوب اقتصادگرایانه یا نژاد محور نیست. اعاده عظمت از دست رفته یا اینکه عظمت را به آمریکا بر خواهیم گرداند، یا همان شعار محوری مبارزاتی ترامپ صرفاً وجه اقتصادی با نژادی ندارد. فراخوانی «آمریکایی واقعی» به بازی مجدد در صحنه تاریخ به منظور احیای «رویای آمریکایی» از طرحی فراگیر برای بازسازی جامعه آمریکا در تمامی شئون آن از جمله اقتصاد و سیاست دارد کما اینکه حمله او نیز حمله ای عمومی علیه فساد و انحطاط فراگیر در نظام آمریکایی بوده و حامیان وی نیز به همین شکل آن را فهم کرده اند. نزدیک ترین مفهومی که می تواند این طرح کلان و مجموعه برنامه ها و سیاست های مربوط به آن را در خود جمع کند، ملی گرایی است. می توان انتخاب ترامپ را نتیجه یک حرکت پوپولیستی یا ظهور مجدد فاشیسم قلمداد یا معرفی کنیم؛ اما آنچه قطعی و روشن است این است که نه نئولیبرالیزم اقتصادی و جهانی سازی در معنای یک قالب یا عامل اقتصادی صرف و نه نژاد ستیزی به عنوان گرایش نژاد پرستانه صرف در این انتخاب نقش داشته است. با این حال، این هردو تا آنجایی که به مساله افول یک جامعه و تلاش برای بازسازی و احیای آن در آمریکا مربوط می شود در انتخاب ترامپ نقش داشته است. به همین دلیل است که حداقل ازنظر مفهومی درست است که انتخاب ترامپ را به انقلاب سفید یعنی انقلاب سفیدپوستان نیز فهم کنیم. احتمالاً ترامپ را بایستی از آخرین تلاش های آمریکا برای اعاده قدرت از کف رفته یا در حال از دست رفتن دانست. بعد از تلاش های سه دهه ای برای ایجاد نظم نوین آمریکایی در جهان اکنون آمریکا یا به تعبیر درست تر حداقل نیمی از آن به طرحی رأی می دهد که خواهان برگشت به انزواگرایی یا سیاست غالب آمریکا تا جنگ جهانی اول ملل غربی است. این تلاش اخیر بعد از شکست آمریکا در ایجاد امپراطوری واحد آمریکایی در قالب جهانی سازی می تواند به مفهوم طلب یا جست وجوی گونه ای دیگر از عظمت آمریکایی باشد! حال که امکان غلبه جهانی فراهم نشده است. آمریکایی ها ظاهراً با رهاکردن آن رویای شتری، تمام اشکال سبک زندگی یا صورت های فرهنگی و اجتماعی سازگار با نئولیبرالیزم و جهانی سازی در داخل آمریکا و جامعه آمریکایی را نیز به کناری می نهد که محصول غلبه چند دهه جریان های مابعد تجددگرا یا دموکرات ها و چپ های خاص آمریکا در این کشور است تا شاید حداقل در محدوده درونی آمریکا بار دیگر شاهد عظمت از دست رفته آن باشند! اما به شهادت تجربه های تاریخی بشر این آخرین تلاش در هیچ مورد از امپراطوری های رو به زوال انجام خوشی نداشته است و در مورد آمریکا نیز امکان کمی برای موفقیت داشته و برحسب فهم موجود از صعود و سقوط یا احیا و زوال جوامع بعید است که انجام متفاوتی در پیشانی اقبال و بخت آمریکایی ها نوشته شده باشد! ملتی که مطابق بسیاری از پیش بینی های ممکن و موجود از سوی متفکران آمریکایی چون والرشتاین درمسیر زوال افتاده است شرایط لازم برای برگشت تاریخی و اعاده قدرت از دست رفته را برحسب قاعده و منطق عادی حیات اجتماعی از دست داده است؛ اما در حرکت ترامپ نه فقط نشانی از معجزه یا خرق منطق معمول زندگی به چشم نمی خورد -گرچه به پیروزی خلاف انتظاری دست یافته است- بلکه به علاوه دلایل تاریخی، دلایل عدیده دیگری نیز برای شکست دیده می شود که حاصل شرایط خاص آمریکاست. مهم تر از همه این دلایل این حقیقت یا این واقعیت است که ترامپ حتی نیمی از آراء مردم آمریکا را نیز با خود ندارد و مطابق آمارهای فعلی حداقل نزدیک به ۳میلیون کمتر از نیمی از رأی دهندگان به این طرح او اقبال نشان داده اند. تازه رأی دهندگان نیز حتی کل واجدان شرایط را هم شامل نمی شوند بلکه درصد آنها را تشکیل می دهند. اما به علاوه اینها بخشی که به وی رأی نداده و نیم بیشتر رأی دهندگان را شامل می شود، بخش منفعل جامعه نیست بلکه برحسب شاخص های اجتماعی نظیر سواد و سرمایه فرهنگی یا اجتماعی نیروی مؤثر و تعیین کننده ای تشکیل می دهند که حتی اکنون و از همین آغاز نیز به خوبی نوع مواجهه و ظرفیت خود را برای مقابله با طرح های نامزد برنده آشکار کرده اند. به این ترتیب می توان پیش بینی کرد که ترامپ با این میزان از همراهی و وقتی که با جامعه ای پاره پاره یا حداقل با جامعه ای دو شقه روبه روست که نیمی از آن «رویای آمریکایی» را به شکلی کاملاً متضاد با خواب های او تعبیر می کنند چه اندازه امکان یا بخت برای تحقق این رؤیا مطابق تعبیرات وی دارد! مشکل تناقص گونه و غیر قابل حلی که رویاروی ترامپ و همراهان او وجود دارد صرفاً این نیست که حداقل نیمی از جامعه آمریکا و تقریباً تمام متحدان خارجی این کشور در همان بستری نمی خوابند که وی در آن رویاهایش را می بیند! درواقع آنچنان که اخبار داخلی آمریکا شهادت می دهد، در این کشور حداقل بخش مهمی از آمریکایی ها در بستری غلت می زنند که رویاهای ترامپ بسان کابوسی هولناک خوابشان را برهم زده و آنها را سراسیمه راهی خیابان ها کرده است! و گزارش ها از متحدان خارجی آمریکا نیز از آشفتگی کمتر آنان از شنیدن خواب های ترامپ حکایت ندارد اگر بیش از آن نگوید! مشکل اساسی تر ترامپ در نسبت رویاهای وی با خواب های تعبیر شده یا تحولاتی است که شرکت های بزرگ، تراست ها و کارتل ها یا کمپانی های بزرگ چندملیتی آمریکا و شرکای آن یا در واقع همان حاکمان واقعی نظام جهانی سلطه با تلاش های بی وقفه خود در جهان برای بقا و تداوم خود یا به تعبیر کلی تر برای حیات و استمرار نظام سرمایه داری به دنبال آن بوده و طی دهه های اخیر در جهان ایجاد کرده اند. اگر آنچه ترامپ از رویاهای خود گفته حقیقت داشته و صرفاً از باب فریبکاری های معمول سیاستمداران غربی خاصه آمریکایی برای کسب آرای آمریکاییان درمانده و ناامید از نظام سیاسی آمریکا و بازیگران مکار آن نباشد، شکافی پرناشدنی میان رویاهای وی با خواب های تعبیرناشده یا به انتظار تعبیر این حاکمان واقعی نظام جهانی سلطه وجود دارد. ترامپ به عنوان یک سرمایه دار ملک و املاک یا معمار اگر در جهانی سازی و اقتضائات آن خاصه نولیبرالیزم اقتصادی منافع خاص و ملموسی نداشته باشد بلکه از جهات مشخصی با آن تضاد نیز داشته باشد، اما بخش عمده و اساسی حاکمان نظام سرمایه داری یا سرمایه دارانی چون سوروس و راکفلر در آن منافعی حیاتی و غیرقابل جایگزین دارند. برنامه ای که چند دهه تلاش پرهزینه و جنگ هایی ۶-۷ تریلیارد دلاری صرف آن شده است، انتخابی از سر تفنن یا قابل چشم پوشی یا حتی قابل جایگزین برای نظام سرمایه داری نبوده است که اجازه داده شود یک نفر از راه نرسیده آنها را تغییر دهد چه رسد به این که آنها را از بین ببرد. البته از این حقیقت عظیم می گذریم که آیا چنین کار یا تغییراتی در ظرفیت نظری و عملی شخصی چون ترامپ و تیم او هست یا نیست، که به دلایل عدیده نیست. به هرحال، این برنامه ای کلان و کاملاً حساب شده بوده است که از دهه 60 میلادی گذشته با پیش بینی چشم اندازهای بحرانی پیش روی سرمایه داری طراحی شده و به اجرا درآمده است. روشن است که امکان ورود به این بحث نیست چه رسد که بر آن استدلال اقامه شود. اما تنها اشاره صرف به تغییرات گسترده و عمیق به نظری در تمام حوزه های مختلف علوم اجتماعی خاصه جامعه شناسی، سیاست، اقتصاد، حقوق و فرهنگ که بر بستر تغییراتی بنیادین در فلسفه و معرفت شناسی از آن دهه زمینه ساز و محرک شکل دهی به ساختارها و قواعد یا هنجارهای لازم برای شکل دهی به آن برنامه ها به عنوان گام های ضروری برای ایجاد نظم بعدی یا در واقع کنونی جهان سرمایه داری و تجدد شد، به عنوان کلیدی برای فهم ماهیت اجتناب ناپذیر و الزامی آن برنامه و طرح های مربوط به آن احتمالاً کفایت کند. این یعنی حجم عظیمی از فکر و اندیشه آینده گرایانه از نوع ایدئولوژیک تافلری یا مبتنی بر نظریه های علوم اجتماعی در شکل دهی و ایجاد ویژگی های مرحله اخیر نظم سرمایه دارانه و تجددی در حوزه های گوناگون ضرورت تحولاتی چون جهانی سازی، ایجاد ساختارهایی چون اتحادیه های منطقه ای اقتصادی و سیاسی نظیر نفتا و اتحادیه اروپا یا مشابه آن چون بریکس و سارک یا آیپک، شکل دهی به اقتصاد و سیاست یا حقوق نولیبرالی چون طرح ریزی اجماع واشنگتن و برنامه های تعدیل اقتصادی یا کوچک سازی دولت و بسط حکمرانی جهانی مبتنی بر مداخلات سازمان های فراملی چون سازمان ملل و ملحقات آن نظیر دادگاه ها و محاکم کیفری جهانی یا انعقاد قراردادهای تجارت جهانی و کنوانسیون هایی چون محیط زیست و FATF و پولشویی یا تحولات حوزه فرهنگی- اجتماعی تحت عنوان مابعدتجددگرایی مثل بسط نظام کالایی به قلمروی فرهنگ و هنر یا علم و حتی دین....که حتی اشاره به عناوین اندکی از آنها نیز صفحات یک کتاب قطور و بزرگ خواهد شد. این طور نباید تصور شود که این تحلیل یا استدلال بلاموضوع است زیرا ترامپ اساساً مدعی چنین حجم عظیمی از تغییرات نبوده و سخنی از آن نگفته است. این نیاز به تذکر ندارد که ترامپ فقط خواهان بعضی تغییرات نظیر انحلال نفتا یا خروج از پیمان آسیا-پاسیفیک و نادیده گرفتن محدودیت ها یا قراردادهای ناظر به محیط زیست یا اتخاذ سیاست های حمایت گرایانه اقتصادی از طریق اعمال مجازات یا وضع تعرفه و نظیر آن است. مساله به سادگی این است که مجموعه سیاست هایی که طی چند دهه اخیر درچارچوب جهانی سازی یا نولیبرالیزم ومابعدتجددگرایی در حوزه های مختلف حیات اجتماعی در سطح ملی و بین المللی اجرا شده است یک بسته است که با هم سازگارند و برنامه ها و طرح هایی که ترامپ وعده انجام آن را داده است در کلیت آن همان طوری که بعضاً خود وی به نام در مواردی مثل جهانی سازی از آن یادکرده با این کلیت ناسازگار است. رویکرد ملی گرایانه و حمایت گرایانه یا انزواگرایی او چنانکه بسیاری در داخل و خارج نظیر مرکل صدراعظم آلمان یا اولاند رییس جمهور فرانسه یا دبیرکل ناتو از متحدان وی در خرج یا چینی ها از رقبای خارجی و شریک اقتصادی داخلی آمریکا و چامسکی ومایکل مور در داخل و بسیاری دیگر متذکر شده اند در تقابل رویکردی و نه صرفاً موردی با وجوه عمده ای از روندها و فرآیندهای جاری در عرصه سیاست خارجی و داخل آمریکا و جهان است. به همین دلیل درصورت جدیت ترامپ در اجرای وعده ها و برنامه های انتخاباتی تضاد و تعارض وی با طراحان و سیاست گذاران این روندها و فرآیندهای ریشه دار و مستحکم در جهان قطعی است مگر اینکه او با عقب نشینی تدریجی خود را در چارچوب رویکردهای مسلط بازتعریف کرده و ادغام کند. اگر تنازلات وی از بعضی مواضع انتخاباتی که بعد از پیروزی از او دیده شده تا نقطه ادغام یا رفع ناسازگاری های اساسی ادامه نیابد، در آن صورت پیش بینی آینده پیروزمندانه ای برای وی دشوارست. درحقیقت، براساس فهمی که از این تعارضات و پیآمدهای آن بر نیروهای عمده معارض وی در داخل و خارج آمریکا قابل پیش بینی است، برای ترامپ در صورت صداقت و جدیت برای پیگیری و اجرای وعده های انتخاباتی اش به سختی می توان آینده ای جز روزهای دشوار و مصیبت بار انتظار داشت. درمسیری که او تا اطلاع ثانوی و قبل از چرخش های احتمالی دنبال می کند، وی بایستی خود را حداقل برای مواجهه با دو دسته نیروهای مخالف آماده کند. از یک سو او با معارضه ای روبروست که در سطوح بالای قدرت در داخل و خارج آمریکا به انتظار او و اقدامات وی نشسته است؛ بعضاً مطابق آنچه در اخبار آمده است، گزارش ها حکایت از شروع معارضه جدی از سوی سوروس و همراهان سرمایه دار او دارد که غیر از اقدامات قبلی در تحریک و حمایت معترضان خیابانی و دانشگاهی، ظاهراً ۱۰ میلیون دلار نیز برای برنامه های بعدی تخصیص داده است؛ اما دسته دوم از مخالفت ها از معترضان بیرون از سطوح قدرت می آید که پیوندهایی نیز با گروه اول یافته اند. این پیوندها ضمن اینکه احتمال پایداری و تداوم اعتراضات دسته دوم را تقویت می کند، دورنمایی نیز از احتمال موفقیت بعضی شیوه های درون حاکمیتی برای حذف یا ممانعت از وصول ترامپ به درون کاخ سفید نظیر تغییر رأی نمایندگان مجامع انتخاباتی یا الکترال می دهد. گرچه براساس تجربه های قبلی نمی توان به پایداری معترضان مردمی و استمرار اعتراضات خیابانی امید داشت، پیوند مذکور و حمایت سرمایه دارانی چون سوروس و راکفلر از این دسته از معترضان دورنمای متفاوتی از اعتراضات قبلی چون وال استریت یا ۹۹درصدی ها برای آنها ایجاد کرده است زیرا این ها ظرفیت های تجربه شده ای در ایجاد کودتاهای نرم یا مخملی در سراسر دنیا و کشورهای دیگر دارند. در هرحال، اگر ترامپ واقعاً به دنبال اجرای موضع انتخاباتی خود است، خواسته یا ناخواسته کار او چیزی کمتر از انقلاب نیست ولو اینکه این انقلاب از نوع آمریکایی آن باشد. به همین دلیل توفیق او در دست یابی به اهدافش نیازمند چیزی شبیه به معجزه است. در حالی که تداوم کار وی ممکن است به چیزی شبیه به یک انقلاب بیانجامد، توازن نیروها احتمال بیشتری برای وقوع خشونت و درگیری های درونی شبیه به جنگ داخلی را پیش روی جامعه آمریکا قرار می دهد. چیزی شبیه به انقلاب یا چیزی شبیه به جنگ داخلی احتمالاتی است که درصورت صداقت و جدیت ترامپ و ناتوانی او و قدرت های حاکمه در دست یابی به نوعی مصالحه به شکلی کاملاً معقول در انتظار آمریکاست؛ اما بیرون از این احتمالات آنچه قطعی است پاره پاره شدن جامعه آمریکاست. روشن است که آمریکایی ها در بستری واحد رویاهای کاملاً متعارضی را در خواب فردای بهتر مزمزه می کنند؛ خوابی که برای یکی رویاست برای دیگری کابوسی وحشتناک است؛ ظاهراً رویای آمریکایی مدت هاست که دیگر نه اسباب وحدت یا اتحاد جامعه آمریکایی بلکه موجبات تعارض و رویارویی آنهاست. اگر این وضع به جنگ داخلی یا انقلاب منجر نشود، قطعاً نظم نوینی را نیز حاصل نمی دهد. آمریکایی که دهه ها در تلاش برای ایجاد نظم نوین آمریکایی در جهان توفان درو کرد و به سراب رسید، به احتمال بسیار زیاد دیگر حتی در خانه خود نیز در حسرت آن خواهد سوخت! منبع:صبح نو تذکر: روایت متفاوتی از این مقاله به تفصیل و با استنادات کامل تری در شماره آتی ماهنامه «عصر اندیشه» به چاپ می رسد. منبع : الف
شنبه ، ۱۳آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیتر شهر]
[مشاهده در: www.titreshahr.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها