محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832654198
خیـالتان جمـع! - شهرآرا آنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا آنلاین: علیرضا گرانپایه- زندگی یک کودک در سن قبل از مدرسه، از محدودیت های بسیار تشکیل شده، او بر اساس نظر والدین خود زندگی می کند. در واقع کودک به بازی های خیالی علاقه دارد ، زیرا می تواند آن طور که می خواهد باشد و زندگی کند؛ خارج از قید و بندها و محدودیت هایی که والدین برای او تعیین کرده اند. هیچ کودک سه ساله ای اجازه ندارد که به تنهایی از خانه خارج شود، به تنهایی غذای دلخواه خود را بخورد و حتی لباسی را که دوست دارد بخرد. در این سن، کودک کاملاً به والدین خود وابسته است، البته می تواند اظهار نظر کند اما تصمیم گیری اصلی و قطعی با والدین است. کودکان هنگامی که با مکان های تازه یا تجربه های جدید رو به رو می شوند از شیوه ای متفاوت استفاده می کنند، آن ها قوه تخیّل خود را به کار می برند. زمانی که به یک کودک چهار ساله اجازه می دهیم تا به تنهایی به مدرسه برود و برگردد او احساس می کند که یک فرمانده است و سوار بر اسب از یک قلعه به قلعه دیگر در حرکت است. زندگی یک کودک چهار ساله خیلی معمولی و خسته کننده به نظر می رسد اما اگر تصور کند که یک مأمور آتش نشانی است، حس می کند مثل یک قهرمان زندگی می کند. پس خیلی تعجب نکنید اگر کودکتان در این سن به سمت خیال پردازی می رود. در ادامه سعی کردیم حرف هایی بزنیم که بتواند شما را در ارتباط با کودک خیال پردازتان کمک کند. .......................................... خیال پرداز بیمار نیست! خیال پردازی در هر سنی، ممکن است وجود داشته باشد اما معمولا از خردسالی و سنین قبل از دبستان آغاز می شود. هنگام خیال پردازی، کودک به صورت موقتی از دنیای اطراف جدا می شود و درگیر تخیل هایی می شود که شامل آرزوها و احساسات خوب است. نمی توان گفت خیال پردازی، رفتاری بیمارگونه است بلکه برعکس کودکانی که خلاق ترند یعنی تفکر تصویری بهتری دارند، خیال پردازی بیشتری می کنند. خیال پردازی در تک فرزند ها هم بیشتر دیده می شود و طبیعی است. خیال پردازی در دوره کودکی اهمیت زیادی دارد زیرا یک کودک علاوه بر اینکه می تواند زندگی خود را تغییر دهد و شرایط تازه ای را برای خود خلق کند و از این شرایط می تواند دانستنی های جدیدی نیز بیاموزد. به طور مثال وقتی که یک کودک چهار ساله کلاه آشپزی بر سرش می گذارد، پیشبند آشپزی می بندد و تصور می کند که آشپز است، احساس استقلال و مسئولیت پذیری سبب می شود که به اطراف خود توجه بیشتری داشته باشد، همراه با پدر و مادر خود آشپزی کند. موادی را که استفاده می کند به خاطر می سپارد و از این که هر بار بر دانسته های خود می افزاید، خوشحال است. بزرگسالان از دنیای پیرامون خود اطلاعات زیادی به دست می آورند و برای فراگیری بیشتر ، تجربیات خود را نیز مورد استفاده قرار می دهند اما کودکان از استعدادی برخوردارند که لازم است توسط والدین پرورش یابد. آن ها با به کارگیری قوه تخیّل خود نه تنها دانستنی های تازه ای از دنیای اطراف خود به دست می آورند؛ بلکه می توانند آن طور که دوست دارند باشند و زندگی کنند. چرا خیال پردازی برای کودکان با اهمیت است؟ «رویایی شیرین، لذت بخش و نوعی اشتیاق برای تصویرسازی است.» با این تعریف می توان گفت خیال پردازی مانند تعطیلات کوتاه مدتی ست که مزایای فراوانی به همراه دارد که به لحاظ علمی نیز ثابت شده اند! استفاده از ایده های خوب در کارهای افراد مشهور و خلاقی چون وودی آلن و جی کی رولینگ، به خیال پردازی اعتبار بخشیده است. زمانی که خیال پردازی می کنید، ذهن شما میان بخش های مختلف مغز سفر می کند و اطلاعاتی را جمع آوری می کند که بعدها ممکن است به هم مرتبط شوند. این ارتباطات، اغلب به ایده های جدید و خلاقانه منجر می شوند. همان طور که می دانید توانایی تصور دیدگاه دیگران، همچون یادآوری گذشته و فکر کردن به آینده مختص انسان است. هر شخصی نیمی از ساعات بیداری خود را صرف خیال پردازی می کند. اگر قادر باشید بخشی از این زمان را صرف اندیشیدن درباره احساس و تفکرات دیگران کنید، شکل تعاملات تان با آن ها تغییر خواهد کرد و شانس بیشتری برای ایجاد ارتباط خواهید داشت. تحقیقات نشان داده است که خیال پردازی همچون نوعی هیپنوتیزم سطح پایین است. به هنگام خیال پردازی، استرس و فشار کمتری را تجربه می کنید که همین به معنای سلامت روانی شماست. از دیگر راه های کاهش استرس از طریق خیال پردازی، آمادگی قبلی است. اگر قرار است تجربه جدیدی داشته باشید (مثلا حضور برای اولین بار در مهدکودک) می توانید آن را در ذهن خود تصور کنید تا برای حضور واقعی، آماده تر باشید. خیال یا دروغ؟ به طور معمول، پدر و مادران در برابر داستان سرایی (چرندگویی) کودکان، وقتی داستانی را که خلاف واقع است، می سازند و بسیار اغراق می کنند، ممکن است دو عکس العمل نشان دهند: گروهی به داستان های فرزندانشان گوش می دهند و آن را تأیید می کنند و عده ای دیگر اعتنایی به آن نمی کنند. گروه دوم، داستان های غیرواقعی بچه ها را به دروغ گویی نسبت می دهند و به فرزندانشان گوشزد می کنند که: «این داستان ها، دروغ است و دیگر آن را تکرار نکن!» هر دو گروه مذکور از والدین، در مواجهه با فرزندانشان، ناآگاهانه عمل می کنند زیرا در این سن، کودک خیال باف است و خیال بافی، لازمه رشد ذهنی، عقلی و خلاقیت اوست. از آنجا که کودک در این سن، نمی تواند بین خیال و واقعیت تفاوتی قائل شود، وظیفه پدر و مادر، این است که هم در جهت تفکیک خیال از واقعیت و هم اجتناب از دروغ گویی، آموزش های لازم را به کودک بدهند. دروغ گویی در کودکان پیش دبستانی، بسیار شایع است؛ کودکان در این سن، نمی دانند دروغ گویی اشتباه است؛ در کلام اغراق می کنند، حقایق را می پیچانند، وقایع را پنهان کرده، داستان می سازند و بدیهیات را انکار می کنند. برای نمونه وقتی کودک می گوید: «من امروز در مدرسه با دوستانم خیلی بازی کردم و خوش گذشت.» پدر و مادر باید پاسخ دهند: «راستی! خیلی دوست داری به مدرسه بروی و دوستان زیادی پیدا کنی؛ این طور نیست؟» با این بیان، هم به احساس کودک احترام می گذاریم و هم به غیرواقعی بودن فکرش اشاره کرده و به او کمک می کنیم تا کم کم خیال را از واقعیت متمایز کند و رشد ذهنی سالمی را در جهت قوه خلاقه پیش بگیرد. پدر و مادرانی که خیال بافی کودک را به دروغ گویی نسبت می دهند، کودکانشان را سرکش و بدرفتار می کنند و خود نیز نسبت به آنان شکاک و بدگمان می شوند؛ این امر، به نوبه خود، یک چرخه دروغ و بی اعتمادی ایجاد می کند که چرخه ای بسیار ناسالم ا ست و باید هرچه سریع تر، آن را متوقف کرد تا خیال بافی کودک، در ورطه دروغ و دروغ گویی نیفتد زیرا دروغ گویی مانند یک بیماری جسمی ساده، شروع و کم کم تبدیل به یک بیماری لاعلاج می شود که برای والدین، بسیار دردناک است و تبعات آن می تواند خطرات زیادی برای خود کودک و خانواده اش ایجاد کند؛ به همین دلیل، ابتدا باید انگیزه و علت دروغ را شناسایی کرد و سپس به درمان آن پرداخت. چند توصیه به پدر و مادرها سؤال هایی که کودک را وادار به دروغ گویی می کند، طراحی نکنید. برای راست گویی، کودک را تشویق کنید و ارزش سخن راست را برایش توضیح دهید. کودک باید ارزش راست گفتن را در عمل، تجربه کند. انتظارات و خواسته های خود را با توجه به توان کودک تعدیل کنید. کودکان را با یکدیگر مقایسه نکنید زیرا موجب رشد حسادت و درنتیجه، تشدید دروغ گویی می شود. کودکان خود را سرزنش و تحقیر نکنید زیرا کودک برای جبران آن، به دروغ گویی روی می آورد. به سخنان آنان خوب گوش کنید و اجازه دهید احساسات خود را آزادانه بیان کنند. الگوی مناسبی برای فرزندان باشید. (فرزندان ما آن چیزی می شوند که ما هستیم، نه آنچه که می خواهیم.) یادمان باشد که تنبیه باید به عنوان آخرین ابزار ممکن درنظر گرفته شود، نه اولین ابزار! .......................................... راهکارهایی برای تقویت تخیل کودکان وجود دارد چند نکته مهم - در منزل جایی را برای تغییر لباس اختصاص دهید. (جایی که در آن لباس های قدیمی، وسایل شخصی «مانند کلاه، کتاب های جیبی، هدیه های قدیمی و...» را نگهداری کنید.) - داستانی را برای کودک خود تعریف کنید. لباس یکی از شخصیت های داستان را بپوشید و با کودک خود، براساس داستان، بازی کنید. اگر داستان را کودک شما تعریف کند بهتر است. می توانید موضوع آن را با مراسم عروسی، جشن تولد یا اتفاق های دیگری که در زندگی خود با آن ها سرو کار دارید مرتبط سازید. - تعدادی ملحفه یا پتو در دسترس کودک قرار دهید تا بتواند خانه درست کند یا بازی های خیالی دیگری را طراحی کند. - کودک خود را تشویق کنید که با اسباب بازی های سازنده و ابتکاری بازی کند. مانند اسباب بازی هایی که با کمک قطعه های مختلف می توان ماشین، خانه ، هواپیما و... ساخت. - در حد امکان زمان بیشتری را با کودک خود در طبیعت سپری کنید. محل هایی که برای ساختن آن ها انسان دخالتی نداشته است، برای رشد قوه تخیّل کودک بهتراست. - زمانی که فرزندتان، شما را به دنیای خیالی خود دعوت می کند، دعوت او را بپذیرید، با او سوار قایق شوید، سوار بر سفینه فضایی در فضا پرواز کنید و در همه موارد رهبری بازی را برعهده فرزندتان بگذارید. - در بین اسباب بازی های کودک تعدادی گوش ماهی، سنگ های مختلف، چسب، تخته، بند، سکه، طناب و سایر وسایلی که می تواند مورد استفاده او قرار بگیرد، قرار دهید. - هنگامی که با خیال پردازی های فرزندتان روبه رو می شوید، او را سرزنش نکنید. به او اجازه دهید تا آنچه در ذهن خود دارد، بیان کند. - دوستی با دوستان خیالی از سنین قبل از مدرسه، شروع و معمولا تا ۱۰-۸ سالگی ادامه می یابد ولی شدت آن، نشان می دهد این رفتار بیمارگونه است یا نه. اگر کودک متوجه است که دوست خیالی اش واقعیت ندارد، یعنی مرز بین واقعیت و خیال را تشخیص می دهد. بازی و صحبت با دوست خیالی ایرادی ندارد اما اگر کودک مرتب با دوست خیالی اش حرف می زند این مسئله بیمارگونه است.
یکشنبه ، ۷آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا آنلاین]
[مشاهده در: www.shahraraonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 102]
-
گوناگون
پربازدیدترینها