واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: آقاي سلطانيفر! دلسوز باشيد نه نظارهگر
ورزش ايران حال وخيمي دارد، سالهاست با سيلي صورت خود را سرخ نگه داشته، اما به نظر نميرسد كه بتواند بيش از اين دوام آورده و به اين حفظ ظاهر ادامه دهد! چراكه ديگر كار به جاهاي باريك رسيده و اگر اقدامي دلسوزانه براي سروسامان دادن به اوضاع نابسامان آن نشود، بايد آماده تشييع پيكر نيمهجان آن باشيم.
نویسنده : دنيا حيدري
باورش شايد سخت باشد اما وخامت اوضاع بالاتر از آن چيزي است كه تصور ميشود. هرچند كه ظاهر قضيه به گونهاي ديگر باشد. در ريو اگرچه مانند المپيك لندن نتيجه نگرفتيم و اين خود زنگ خطري جدي بود، اما تعداد سهميههاي كسب شده و موفقيتهاي اخير ورزش در زمينههاي مختلف، از فوتسال گرفته تا فوتبال ساحلي و ردههاي سنيو... باعث شده تا اين نابساماني بيش از پيش پنهان بماند. خصوصاً هم كه ديوار حاشاي مسئولان امر بلندتر از آن است كه گزارشهاي گاه و بيگاهي كه از رشتههاي مختلف منتشر ميشود، آقايان را از خواب بيدار و مجبور به سروسامان دادن اوضاع كند، اما شايد حضور وزير جديد در خيابان سئول، بتواند يك فرصت طلايي باشد براي نجات ورزشي كه اين روزها به حالت احتضار درآمده است. البته به شرط آنكه سلطانيفر قبل از هرچيزي خود تصميم به سركشي بگيرد و گاهي پاي درد دل ورزشكاران و قهرمانان بنشيند و شرايط را از زبان آنها بشنوند و تنها به گزارشهاي مديران و مسئولاني كه همواره سعي در پنهان كردن ماجرا دارند، بسنده نكند كه اگر غير از اين باشد، نه به وزير جديد ميتوان اميدي داشت و نه به احياي ورزشي كه تا به امروز بهرغم تمام اجحافهايي كه در حق آن شده، به همت و غيرت ورزشكاراني كه بادست خالي افتخارآفريني كردهاند سرپا مانده، اما زين پس، اميدي به ادامه اين راه دشوار ندارد! حال آنكه توجه به ورزش نه فقط سلامت و نشاط جامعه را تضمين ميكند كه اهرمي قوي براي ايران است در عرصههاي بينالمللي و اين خود كافي است تا اين توقع به وجود آيد كه وزير دولت در وزارت ورزش، نگاهي خاص و ويژه به اين مقوله داشته باشد.
نگاهي كوتاه به شرايط روزمره تنها برخي ورزشها و تصميماتي كه در فدراسيونها گرفته ميشود، خود گوياي اوضاع وخيمي است كه نيازمند يك نگاه دلسوزانه است و عدم توجه به آن ميتواند به نابودي بينجامد. در ژيمناستيك، سالهاست كه شاهد مهاجرت نخبههاي ورزشي هستيم، در تكواندو، نفرات برتر خود را به سادگي از دست ميدهيم. در قايقراني، عدم رسيدگي و داشتن امكانات تنها شاهد شكوفايي استعدادها به صورت مقطعي هستيم. ورزش ايران در تمامي حوزهها با مشكلات بيشماري مواجه است. مشكلاتي كه البته ميتوان به سادگي آنها را حل كرد اگر با نگاهي دلسوزانه آن را مورد ارزيابي قرار داد و با بيتوجهي و توجيهات اشتباه از كنار آن عبور نشود.
اخبار ناخوشايند دووميداني
دووميداني رشته پايه و پرمدالي است و به همين دليل، دنيا توجه خاصي به آن دارد، اما همين رشته زيربنايي در كشور تقريباً به حال خود رها شده است به گونهاي كه هيچ نظارتي روي آن نيست و همين مسئله باعث ميشود كه اين رشته به جاي پرورش، چشم به ظهور تكستارههايي نظير حدادي داشته باشد و حتي قدر حضور اتفاقي برخي ورزشكاران خود را هم نداند و با توهين و تحقير آنها را دلزده و وادار به خداحافظي كند. هرچند از فدراسيوني كه ورزشكار خود را شانس كسب سهميه المپيك مورد توجه قرار ميدهد و در غير اين صورت او را سر ميدواند، توقعي بيش از اين نميتوان داشت. فدراسيوني كه نه فقط نتوانسته در طول سالهاي اخير امكانات لازم را براي پرورش ورزشكاران مهيا كند كه حالا شعاع حمايتي خود از ورزشكاران را محدودتر نيز ميكند و تصميم ميگيرد كه به جاي دادن حقوق، تنها به دادن پاداش در صورت كسب مدال بسنده كند. پاداشهايي كه البته بارها و بارها شاهد آن بودهايم كه پرداختشان آنقدر به تأخير ميخورد كه ورزشكار را از گرفتنش پشيمان ميكند، اما بدتر از همه اينكه اين نوع رفتارها و تصميمگيريها هر روز ورزشكاران را براي حضور در اين رشته ورزشي و كسب موفقيت دلزدهتر ميكند. خصوصاً حالا كه گفته ميشود تا مدال هم نگيرند خبري از پول نيست و ورزشكار بيانگيزه چگونه بايد راهي بس طولاني را تا كسب مدال طي كند، گويا اهميتي ندارد!
دست خالي دوچرخهسواري
در دنيا اگرچه حرف زيادي براي گفتن نداريم، اما در آسيا، اوضاع متفاوت است. هرچند كه تنها روي تواناييها و استعدادهاي فردي حساب باز ميكنيم و همچنان از لحاظ امكانات آنقدر ضعيف و ناتوان هستيم كه در آستانه مسابقات قهرماني پيست آسيا 2017 فدراسيون دوچرخهسواري مثل سالهاي قبل به دليل نداشتن پيست چوبي سر پوشيده، دنبال مجاب کردن يک کشور خارجي براي برگزاري اردو و استفاده از پيست آن است. ضمن اينكه رنكينگ نخست آسيا را كه دو سال در اختيار داشتيم به راحتي و به دليل مشكلات مالي و عدم حضور در مسابقات از دست ميدهيم!
فوتسال، افتخارآفريني و بيتوجهي
در فوتسال سالهاست كه جزو برترينها هستيم، اما هر بار خصومتهاي شخصي و لجاجتهاي فردي كار دست اين رشته ميدهد. هرچند كه باز هم شاهد افتخارآفريني اين رشته با همت و غيرت مربيان و بازيكنان داخلي هستيم اما حتي افتخارآفرينيهايي نظير كسب رتبه سوم دنيا در جام جهاني نيز باعث تغيير نگاه تبعيضآميز آقايان نميشود تا شاهد دلسردي ورزشكاراني شويم كه تواناييهايي بيش از كسب سومي دنيا دارند، اما اگر حقشان مدام خورده نشود و مورد بيتوجهي قرار نگيرند.
آرامش قبل از طوفان
برخي رشتهها هم هستند كه ظاهري آرام دارند و روندي موفقيتآميز، اما آنچه كه از آنها شاهد هستيم، آرامش قبل از طوفان است. درست مثل وزنهبرداري كه يكي از اهرمهاي موفقيت ورزش ايران است، اما بيتدبيري و عدم مديريت درست باعث به وجود آمدن اختلافات قابل حلي شده كه كمتوجهي به آن ميتوان زيانبار و دردسرآفرين باشد.
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۰۶ آذر ۱۳۹۵ - ۲۲:۰۰
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]