محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828820659
۰۳ آذر ۱۳۹۵ - ۱۱:۴۱ مقاله - تراریخته عامل تا - یرگذار در انتخابات ۹۶ فشار تاجران و ذی نفعان محصو - هشدار نیوز
واضح آرشیو وب فارسی:هشدار نیوز: ورود رسانه ها به موضوع محصولات دستکاری شده ژنتیک (تراریخته) سبب شده مطالبه عمومی در مورد ارزیابی و سنجش اثرات طولانی مدت محصولات تراریخته افزایش یابد. انعکاس رسانه ای نظرات موافقان و منتقدان تجارت تراریخته همچنین موجب شد ابعاد علمی، اقتصادی و امنیتی این محصولات تا حدودی برای مردم و مسئولان نمایان شود؛ در این میان با نگاهی منصفانه می توان گفت کفه ترازو به سمت منتقدان سنگینی می کند. موافقان تراریخته، همواره از رویارویی و مناظره با منتقدان تراریخته طفره رفته اند و در معدود مناظرات انجام شده نشان داده اند که جز تکرار سناریوی «مونسانتو» در سایر کشورها، پاسخ مناسبی برای اصرار بر مواضعشان ندارند؛ سناریوی تکذیب حقایق. از سوی دیگر، موافقان ــ که جریان آگاهی رسانی عمومی را به سود خود نمی بینند ــ سعی کرده اند با ایجاد خط کشی میان خبرگزاریها و مطبوعات، موضوع نقد تجاری سازی بی محابا و بدون ارزیابی تراریخته را سیاسی جلوه دهند و منتقدان تجارت تراریخته را منتقدان سیاستهای دولت معرفی کنند؛ به این امید که اتخاذ این رویکرد حتی به صورت مقطعی مدافعان تجاری سازی تراریخته را از انتقادهای تند درون دولت و محدودیتهای ناشی از آن برهاند؛ این طیف درحقیقت می خواهند با چنین سیاستی زمان بخرند و دولت را در معذوریت همراهی با موافقان و ایستادگی در برابر منتقدان تجارت تراریخته قرار دهند. موافقان ــ که جریان آگاهی رسانی عمومی را به سود خود نمی بینند ــ سعی کرده اند با ایجاد خط کشی میان خبرگزاریها و مطبوعات، موضوع نقد تجاری سازی بی محابا و بدون ارزیابی تراریخته را سیاسی جلوه دهند و منتقدان تجارت تراریخته را منتقدان سیاستهای دولت معرفی کنند. موضع یکسان دولتهای خاتمی و احمدی نژاد در موضوع تراریخته رویکرد احتیاط آمیز دولتهای گذشته در قبال تجاری سازی محصولات دستکاری شده ژنتیکی (تراریخته) در دو دهه اخیر نشان می دهد که موضوع تراریخته ــ مانند انرژی هسته ای ــ یک مطالبه عمومی فراجناحی است و نمی تواند و نباید دستخوش سلایق سیاسی قرار گیرد. مخاطرات زیست محیطی و اثرات ناشناخته این گیاهان روی سلامت دام و انسان، همواره در کانون توجه دولتهای قبل قرار داشته است. اگرچه به لحاظ نگرشهای سیاسی، میان دولت اصلاحات و دولت نهم و دهم تفاوتهای فاحشی وجود داشت، ولی در این موضوع خاص شاهد یک وحدت رویه و موضع مشترک هستیم، که بر اصل «رعایت احتیاط» بنا شده است. در 8 سال دولت اصلاحات و 8 سال دولت احمدی نژاد، همواره بر ارزیابی مخاطرات تراریخته ها و اجرای معاهده ایمنی زیستی کارتاهنا تأکید شده است. اگرچه به لحاظ نگرشهای سیاسی، میان دولت اصلاحات و دولت نهم و دهم تفاوتهای فاحشی وجود داشت، ولی در این موضوع خاص شاهد یک وحدت رویه و موضع مشترک هستیم، که بر اصل «رعایت احتیاط» بنا شده است. در دولت اصلاحات خوشبختانه دکتر محمد جواد ظریف ــ با حضور در اجلاس معاهده ایمنی زیستی «کارتاهنا» ــ توانست به فراست لایه های زیرین و پشت پرده تجارت جهانی تراریخته را دریابد و ارزیابی جامعی به دولت وقت ارائه دهد. در سالهای اخیر شاهد بودیم برخی از پیش بینیهای ایشان به حقیقت پیوست و بسیاری از کشورهای اروپایی عطای مصرف عمومی گیاهان تراریخته را به لقایش بخشیدند و از کشت و تولید این محصولات در قلمرو کشورهایشان ممانعت کردند. دولتهای نهم و دهم نیز بر ایجاد ساز و کار سنجش و استانداردسازی محصولات تراریخته متمرکز شد. تصویب قانون ایمنی زیستی در سال 1388 و بعدها ابلاغ آیین نامه اجرایی این قانون در سال 1392، اهداف قید شده در قانون ایمنی زیستی کارتاهنا را تا حدود زیادی سامان دهی کرد. به این ترتیب مشخص است که دولتهای سیدمحمد خاتمی و محمود احمدی نژاد ــ فارغ از سلایق متنافر سیاسی ــ موضوعات مرتبط با تجارت محصولات تراریخته را در مسیری احتیاط آمیز و مبتنی بر اصول پذیرفته شده جهانی پیگیری و ریل گذاری کردند. کپی سیاست امریکایی «این همانی» در ایران دولتهای هفتم تا دهم، برای دریافت پاسخ به ابهامات و ارائه مستندات آزمایشگاهی و میدانی بی خطر بودن این محصولات، تا پایان عمرشان به انتظار نشستند، ولی موافقان تراریخته ثابت کردند که مرغشان یک پا دارد و حاضر نیستند محصولات تراریخته را برای ارزیابی مخاطرات، در اختیار سازمانهای بی طرف دولتی قرار دهند. چنان که نماینده وزیر بهداشت صراحتاً در تلویزیون اعلام می کند که 100 درصد ارزیابیهای صورت گرفته، به صورت خوداظهاری و توسط تاجران و تولیدکنندگان این محصولات انجام می شود و هیچ ارزیابی مستقلی دراین زمینه وجود ندارد. مدافعان تجارت آزاد تراریخته ها ترجیح داده اند سیاست «این همانی» امریکاییها را در ایران پیاده کنند؛ این همانی یعنی محصول تراریخته همان گیاه طبیعی است و فرقی با آن ندارد؛ و به این ترتیب طبیعتاً آزمایش جداگانه ای هم نمی خواهد. جالب است که وقتی منتقدان تجارت تراریخته می گویند نسل فناوری دگرژن یا ترانسژنیک منقرض شده و زمان «ویرایش هدفمند ژنی» فرا رسیده است، مدافعان اعتراض می کنند که این فناوری در دنیا بی نظیر است و تأکید می کنند که شما مخالف تولید داخلید و این تغییرات مهم فقط به دست توانمند ما ممکن شده است؛ اما وقتی از آنها می پرسند این تغییرات ژنتیکی ممکن است مخاطراتی را به همراه آورد و نیاز به آزمایشهای دقیق داریم، پاسخ می دهند: این اتفاق در طبیعت هم می افتد! ما کار خاصی نکرده ایم! «این، همان است»! وقتی منتقدان تجارت تراریخته می گویند نسل فناوری دگرژن یا ترانسژنیک منقرض شده و زمان «ویرایش هدفمند ژنی» فرا رسیده است، مدافعان اعتراض می کنند که این فناوری در دنیا بی نظیر است و تأکید می کنند که شما مخالف تولید داخلید و این تغییرات مهم فقط به دست توانمند ما ممکن شده است؛ اما وقتی از آنها می پرسند این تغییرات ژنتیکی ممکن است مخاطراتی را به همراه آورد و نیاز به آزمایشهای دقیق داریم، پاسخ می دهند: این اتفاق در طبیعت هم می افتد! ما کار خاصی نکرده ایم! «این، همان است»! قانون گریزی و پروپاگاندای تاجران تراریخته آنچه در دو دهه اخیر از جانب موافقان تجارت آزاد تراریخته شاهد بوده ایم، شامل کلکسیونی از قانون گریزی و فرار موافقان تراریخته از انجام ارزیابی مخاطرات و پاسخ علمی به ابهامات پیرامون محصولات تراریخته بوده است؛ برای نمونه مطابق گزارش منتشر شده در هشدار نیوزبه نقل از تسنیم، برنج تراریخته، بدون توجه به قانون ایمنی زیستی کارتاهنا، کشت تجاری شد و مطابق گزارش منتشر شده در مجمع تشخیص، صدها کشاورز در سال 1384 به کشت آن اقدام کرده اند. سایت جهانی ISAAA نیز در گزارشی متحیرکننده اعلام کرد در سال 2006 یک میلیون و سیصد هزار هکتار تراریخته در ایران به زیر کشت رفته، که البته جای بررسی و تأمل دارد. اکنون هم پنبه تراریخته بدون اخذ مجوز شورای ملی ایمنی زیستی، در چندین هکتار از مزارع اطراف تهران به صورت غیرقانونی کشت شده است. باید پرسید این همه ابهام، هجمه تبلیغاتی، تخریب منتقدان تجارت بی ضابطه، و اعطای القاب پرطمطراق نظیر دانشمند، پروفسور، پرزیدنت، مرجع و غیره برای مدافعان قانون گریز به چه معناست؟ چرا تاجران از پاسخ به سؤالات منتقدان تجارت بی محابا ــ مبنی بر ارائه نتیجه ارزیابیهای گیاهان تراریخته ــ طفره می روند؟ این رفتارشان در ذهن هر ناظر بی طرفی این شائبه را ایجاد می کند که «حتماً ریگی به کفش دارند.» اتکا به آمار راکفلرها و ساختن غول از تراریخته موافقان تجارت محصولات تراریخته، با اتکا به آمارسازیها مثلاً توسط مرکز بین المللی یکپارچه سازی اطلاعات بیوتکنولوژی (ISAAA) ــ که با پول مونسانتو و بنیاد راکفلر اداره می شود ــ همواره ادعاهای بی اساسی برای توجیه کشت محصولات تراریخته مطرح کرده اند تا کشت تراریخته را ضروری جلوه دهند، مثلاً: اگر تراریخته نکاریم از پیشرفتهای جهانی عقب خواهیم ماند کشورهای عقب مانده نظیر بورکینوفاسو هم تراریخته می کارند، پس ما چرا نکاریم؟ چرا سالانه 5 میلیارد دلار تراریخته وارد کنیم ولی خودمان تولید نکنیم؟ اگر تراریخته تولید نشود، بسیاری از مردم زمین از گرسنگی خواهند مرد واردکنندگان و سم فروشان از تولید محصولات تراریخته جلوگیری می کنند سالانه به دلیل مصرف سم بسیاری از مردم مبتلا به سرطان می شوند، ولی تراریخته سم نمی خواهد! تراریخته تنها راه مقابله با تغییر اقلیم و تغییرات آب و هوایی است آنها می خواهند یک پیام را به دولت و مردم منتقل کنند؛ اینکه «کشور در موقعیت اضطراری قرار دارد و کشت تراریخته ضروری و تنها راه نجات کشور است.» حال به چند سؤال از ابهامات طرح شده پاسخ می دهیم. پاسخ به برخی ادعاهای موافقان تجارت تراریخته * آیا امنیت غذایی کشور به تجارت آزاد تراریخته وابسته است؟ مدافعان تجاری سازی تراریخته ها با ذکر یک مثال، ممنوعیت فعالیتهای تجاری درخصوص محصولات تراریخته را ناممکن می دانند؛ ایشان استدلال می کنند که بخش اعظم دانه های روغنی ورودی به کشور تراریخته است و ممنوعیت تجارت، سبب به خطر افتادن امنیت غذایی مردم خواهد شد. باید بدانیم اگرچه بخش اعظم دانه های روغنی کشور، وارداتی و تراریخته است، با این حال نمی توان گفت امنیت غذایی کشور به این محصول تراریخته وابسته است. چرا که اولاً محصولات تراریخته، گیاهان زراعی هستند. یعنی در صورتی که کشور در موقعیت اضطرار قرار گیرد، یقیناً با توجه به ظرفیتها و اقلیم متنوع کشور به راحتی قادر خواهیم بود به تولید این دانه ها مبادرت کنیم. ضمن اینکه جایگزین کردن محصولات سالم و همطراز ــ مانند روغن کنجد، روغن زیتون، کره و روغنهای حیوانی و سنتی و ... ــ نیز امکان پذیر است. درثانی اگر امکان تولید داخل بخشی از این محصول به هر دلیلی فراهم نباشد، واردات آن باید از مبادی پاک و محصولات غیرتراریخته صورت گیرد؛ گرچه پایین بودن 30 درصدی قیمت تراریخته ها نسبت به نمونه های کلاسیک و حاشیه سود کلان این محصولات، موردی نیست که تاجران به راحتی از کنار آن عبور کنند. ثالثاً یکی از مهمترین اهداف «طرح طوبی» که بیش از یک دهه قبل توسط مسئولان فعلی وزارت جهادکشاورزی تصویب شد، تأمین روغنهای خوراکی مورد نیاز کشور بوده است. باید از مسئولان پرسید چرا این طرح نتوانسته روغن مورد نیاز کشور را تأمین کند؟ رابعاً چه تضمینی وجود دارد طرح تجارت یا کشت آزاد تراریخته نیز سرابی بیش نباشد و احیاناً به دلیل عوارض زیست محیطی، سلامتی و ... به شکست نینجامد؟ * آیا پنبه تراریخته در هندوستان افزایش عملکرد داشته و بر زندگی کشاورزان اثر مثبت داشته است؟ افزایش عملکرد در گونه های تراریخته در همه شرایط، صرفاً یک ادعاست؛ برای مثال اگرچه 95 درصد سطح زیر کشت پنبه در هندوستان به نوع تراریخته اختصاص دارد، متوسط عملکرد برداشت پنبه در هکتار در هندوستان حدود 30 درصد کمتر از متوسط برداشت جهانی و معادل 757 تن در هکتار است. این در حالی است که وابستگی کشاورزان به بذرهای تراریخته کمپانی مونسانتو، حتی صدای دولت هند را درآورده و با افزایش اعتراضات در اثر گران شدن سالیانه بهای بذرها، دولت این کشور برای این کمپانی ضرب الاجل تعیین کرده است. * تراریخته ها و اقتصاد مقاومتی گزارشهای تسنیم نشان داد {برای مثال اینجا} برخی ذی نفعان در حالی تراریخته ها را به عنوان مظهر اقتصاد مقاومتی تبلیغ می کنند که حتی در نگارش یک کتاب آموزش بیوتکنولوژی کودکان هم، از مطالب منتشر شده کمپانی امریکایی مونسانتو استفاده می کنند. حتی دلایل آنها در دفاع از تراریخته ها، و بانک واژگان و اصطلاحاتشان هم همانهایی است که مونسانتو ترویج می کند؛ ضمن اینکه اسنادی در دست است که گیاهان تراریخته ترویج شده در داخل، متعلق به بنیاد صهیونیستی مونسانتو است که در حقیقت بدون پرداخت حق اختراع، از این کمپانی دزدیده شده و درصورت الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی متضمن پرداخت جریمه های گزاف خواهد بود. در اقتصاد مقاومتی، باید بر دانش درونزا اتکا کرد. در چنین شرایطی انتظار بر این است که از پژوهشکده ها حمایتهای جدی انجام شود که با کنکاش در منابع ژنتیکی بومی، ژنهای برتر را شناسایی و گزینش کنند؛ مثلا گیاهان مقاوم به خشکی را در قلمرو خودمان شناسایی کنند؛ نه اینکه در تمجید از معجزه تراریخته، در ایجاد گیاهان مقاوم به شوری و خشکی، در رسانه ها داستان سرایی شود اما در انتها، بذرهای امریکایی در مزارع ما کاشته و به عنوان دستاورد ملی رونمایی شود! با چنین برنامه و استراتژی که مدافعان تجارت تراریخته در دو دهه اخیر در پیش گرفته اند، در خوشبینانه ترین شرایط، خروجی آن یک صنعت کم خاصیت و پرهزینه مانند صنعت خودرو خواهد بود که فقط نام یک صنعت بومی داخلی را یدک می کشد. * تراریخته کردن گیاهان بومی مطابق قانون کنترل و گواهی بذر جمهوری اسلامی ایران، ارقام گیاهان بومی، متعلق به همه ملت ایران و دولت جمهوری اسلامی ایران است. هرگونه تغییری در گیاهان بومی، بدون اجازه دولت غیرممکن است و باید ضمن اخذ مجوز، حقوق مادی و معنوی هم ادا شود. چگونه و با چه مجوزی برنج ایرانی طارم مولایی، در مؤسسه بین المللی تحقیقات برنج در فیلیپین دستکاری ژنتیکی و ژنهای مصنوعی آنها به برنج بومی ما منتقل شد؟ اکنون این مؤسسه فیلیپینی خود را مالک برنج تراریخته می داند و مدعی است که برنج تراریخته بدون مجوز آنها به ایران آورده شده است. * حامیان واردات تراریخته چه کسانی هستند؟ همواره افراد مختلفی به حمایت از واردات تراریخته و مقابله با تولید تراریخته متهم شده اند، نظیر: سم فروشان، مدیران کم دانش و فناوری هراس و واردکنندگان محصولات تراریخته! اما پس از تصمیم کمیسیون کشاورزی مجلس شورای اسلامی مبنی بر ممنوعیت تولید و واردات تراریخته، با کمال تعجب دیدیم که مدعیان تولید داخلی تراریخته، اولین افرادی بودند که در برابر ممنوعیت واردات تراریخته ها فریاد وامصیبتا سر دادند! حتی با انتشار ویژه نامه در مجلس، رسماً اعلام کردند که در صورت ممنوعیت واردات تراریخته ها، گوشت 100 هزار تومانی و بیکاری وشورش کارگری و ... در راه است! آنها که تا دیروز واردات تراریخته ها را خیانت می دانستند، به یکباره با ممنوعیت تولید و واردات تراریخته ها، ماهیت حقیقی و واردات محور خودشان را عیان نمودند! واقعیت این است که هدف این افراد به هیچ وجه تقویت تولید داخل نیست، بلکه پای مطامع تجاری در میان است. این افراد اگر حقیقتاً دلواپس تولیدکنندگان داخلی و کشاورزان بودند، برای آزولا، احیاء بذرهای بومی، راندمان پایین آب و ضایعات محصولات کشاورزی فکری می کردند و بیوتکنولوژی را در مسیر صحیح هدایت می نمودند! نه اینکه به محض ممنوعیت واردات تراریخته ها، بیایند در مجلس بسط بنشینند و خبرنگاران را به ضیافت سیاحتی دعوت کنند! * آیا دستاوردهای فعلی ما در مقیاس جهانی قابل دفاع است؟ فارغ از جنجالها و هیاهوهای بی ارزش، در این موضوع، اغلب پگوهشکده ها به دستاوردهای علمی امریکاییها افتخار می کنند! در عمل، این مدافعان کنونی تجارت تراریخته هستند که با سیاسی کاری و فراری دادن متخصصان مهندسی ژنتیک، بیوشیمی و ژنتیک مولکولی، سقف علمی کشور را پایین آورده اند و مهندسی ژنتیک را در 20 سال قبل فریز کرده اند. راندمان نیروی انسانی در ایران با کشورهای دیگر قابل قیاس نیست. پژوهشکده های ایران مدعی هستند که هر گیاه تراریخته ای که در آزمایشگاه تولید شد، باید لزوماً تجاری شود! در حالی که در امریکا 20 نفر متخصص مهندسی ژنتیک، سالانه بیش از 1000 گیاه تراریخته تولید می کنند که ممکن است تعداد انگشت شمار از آنها برای ادامه آزمایشات انتخاب شوند و بقیه حذف می شوند. متاسفانه معیار سنجش و استاندارد در داخل کشور، کاملا ناشناخته است و هر کس کار خودش را می کند. * آیا تراریخته از ارگانیک سالمتر است؟ کیفیت ادراک شده یک محصول توسط مصرف کننده، مستقیماً بر رفتار خرید و قیمت کالا تاثیرگذار است. در بازارهای جهانی محصولات ارگانیک گرانترین و به عبارتی با کیفیت ترین محصولات کشاورزی هستند. محصولات تراریخته در بازارهای جهانی بعد از کاهش عرضه محصولات ارگانیک و طبیعی به فروش می رسند و از تقاضای کمتری برخوردارند؛ به همین دلیل هم با نازلترین قیمت به فروش می رسند و قیمت حدود یک سوم محصولات ارگانیک دارند. محصولات تراریخته ارزانترند چون با استقبال کمتری مواجهند! هرگاه یک محصول با استقبال مواجه شود تقاضایش افزایش می یابد و قیمتش هم بالا می رود؛ این قاعده تقریباً هیچ ربطی به بهای تمام شده یا تکنولوژی تولید ندارد. * آیا می توان تراریخته را با انرژی هسته ای مقایسه کرد؟ خیر، مخاطرات انرژی هسته ای با محصولات تراریخته قابل مقایسه نیست. فناوری هسته ای طی 70 سال مورد ارزیابی نسبتاً همه جانبه قرار گرفته و مزایا و معایبش کاملاً مشخص است. ضمن اینکه در سطح همه مردم گسترش نیافته و عموم مردم را به خطر نمی اندازد. مخاطرات محصولات تراریخته نامعلوم و کاملاً برگشت ناپذیر است. در صورت بروز هر گونه اشتباه، دیگر کسی قادر نخواهد بود، به راحتی آن را مهار کند و به حالت اولیه باز گرداند. قابلیت تکثیر موجودات زنده و عدم کنترل بر تلاقی ها و نسلهای آینده، از موضوعاتی است که باید مورد توجه قرار گیرد. برای همین است که برای رهاسازی یک گیاه تراریخته 13 سال زمان و 130 میلیون دلار هزینه لازم است. * آیا مخالفان تراریخته فناوری هراس هستند؟ اگر این چنین بود، چرا در برابر سایر فناوریهای پیشرفته مانند نانوتکنولوژی، سلولهای خورشید، علوم ارتباطات، اپتیک و ... اعتراضی صورت نمی گیرد. بالعکس، مخالفان جهانی تجارت تراریخته ها، اغلب بیولوژیستها، فیزیولوژیستها و اکولوژیستها هستند که دارای دامنه تجزیه و تحلیل وسیعتری نسبت به بیوتکنولوژیست ها هستند. اگر آنها مخالف مهندسی ژنتیک بودند، در مقابل تولید داروهای نوترکیب هم ایستادگی می کردند. ولی واقعیت آنجاست که داروهای نوترکیب، در شرایط کاملاً کنترل شده، در اتاقهای تمیز تولید می شوند و به راحتی به طبیعت، راه نمی یابند. همچنین تجویز آنها به بیمار و متعاقباً مصرف آن، تحت کنترل است و در شرایط بحرانی، امکان قرنطینه کردن بیمار وجود دارد. اما آیا می توان از فرار یک بذر توسط باد، حشرات و یا پرندگان جلوگیری نمود؟ در هر هکتار تریلیونها بذر وجود دارد و هزاران رخداد غیرقابل کنترل محتمل است. منتقدان عموماً افرادی آینده نگر و منطقی هستند، تا فناوری هراس! * آیا تراریخته در انتخابات آتی تاثیرگذار است؟ همانطور که قبلا ً اشاره شد، دولتهای قبل در حیطه تراریخته موضع احتیاط آمیزی داشته اند و با بی طرفی بر انجام ارزیابیهای مخاطرات تأکید داشتند. قطعاً اگر دولت یازدهم، طرف تاجران ذی نفع تراریخته را بگیرد و با حمایت فاقد پشتوانه علمی، موضعش تولید و واردات تراریخته باشد، نتیجتاً مردم، این رفتار را مغایر حقوق شهروندیشان تشخیص خواهند داد و ممکن است این برخورد سیاسی دولت در موضوع تراریخته، برایش گران تمام شود. زیرا مردم تاجران تراریخته را شناخته اند و می دانند دغدغه آنها، حل مشکلات کشاورزی و فناوری پیشرفته نیست. دغدغه آنها پول و رانتهای بی حساب و کتاب است. * داریوش رحیمی؛ دکترای بیوتکنولوژی از فرانسه انتهای پیام/*
جمعه ، ۵آذر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هشدار نیوز]
[مشاهده در: www.hoshdarnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 83]
-
گوناگون
پربازدیدترینها