محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827282592
آلودگی هوا «مهرجویی» را از تهران فراری داد - پایگاه خبری تحلیلی هدانا
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: دوهفته نامه جامعه پویا درباره آلودگی هوای تهران گفت وگویی با «داریوش مهرجویی» داشته است؛ کارگردانی که از آلودگی هوای تهران گریخته است. این مجله نوشت: «مهرجویی ۷۷ساله که در مراسم یادبود درگذشت عباس کیارستمی، کارگردان فقید سینمای ایران، با انتقادهایی تند از نهاد درمان کشور، این نهاد را در مرگ کیارستمی متهم کرد، در این گفت وگو از مسئولان کشور انتقادهایی می کند و می گوید اگر کاری برای آلودگی هوای کشور نکنیم، نباید به آینده مان امیدوار باشیم. او البته خود امیدوار است و می گوید ما ایرانی ها آن قدر باهوش هستیم که برای معضل آلودگی هوا راه حلی پیدا و آن را اجرا کنیم. او زمانی که موضوع مصاحبه را گفتیم، گفت دوست دارد بیشتر از این که درباره کوچش از تهران به خاطر آلودگی هوا حرف بزند، از راه حل ها بگوید. آلودگی هوای پایتخت و شهرهای بزرگ ایران مربوط به سال های اخیر نیست. این معضل دهه هاست که وجود دارد. فکر می کنید چرا نتوانسته ایم تاکنون برای آن راه حلی پیدا کنیم؟ آلودگی هوا مخصوص پایتخت و کشور ما نیست. همه کلان شهرهای بزرگ جهان روزگاری با این مشکل سروکار داشته اند و آن را حل کرده اند. لس آنجلس، شانگهای، توکیو، رم، پاریس، لندن، شیکاگو و بسیاری از شهرهای دیگر دنیا روزی هوای آلوده داشته اند اما در یک یا دو دهه آلودگی هوای خود را کاهش داده یا کاملا از بین برده اند. راه حل این معضل بسیار ساده است. راه حل همیشگی آلودگی هوا که شهرهای بزرگ دنیا هم آن را تجربه کرده اند این است که شما تمام وسایل نقلیه دودزا و صنایع آلوده کننده را جمع آوری و از شهرها خارج کنید. الان مشکل اصلی آلودگی هوای پایتخت خودروهای غیراستاندارد هستند. بنابراین باید خریداری شوند و به جای آنها به شهروندان کمک شود تا خودروی استاندارد بخرند. یعنی این دولت ها هستند که نقش اصلی را در حل بحران آلودگی هوا بر عهده دارند؟ بله. در همه جای دنیا این دولت ها بوده اند که وارد عمل شده اند زیرا این دولت است که توان این را دارد که خودروی اسقاط را خریداری و خودروی نو جایگزین آن کند. البته فقط این هم نیست. تجربه همان شهرهایی که گفتم این است که باید برای بازیافت این خودروها هم فکری شود. باید کارخانه ای باشد که این خودروها در آنجا بازیافت و به خودروی نو تبدیل شوند. اگر می خواهیم مشکل آلودگی هوا درست شود، فرمولش این است. باید دولت وارد عمل شود و دو کارخانه درست کند. یکی برای بازیافت و دیگری برای ساخت خودروی نو و استاندارد و بعد این خودروها را به دست مردم بدهند. این هم حل معضل آلودگی هواست و هم اشتغال زایی. البته این طرح در ایران اجرا شده و اجرا هم می شود اما تأثیر چندانی بر آلودگی هوا نداشته است و ندارد. مشکل ما سوءمدیریت است. اگر این اتفاق در کشور ما نیفتاده، معنی اش این نیست که نمی شود جلوی آلودگی هوا را گرفت؛ معنی اش این است که شما باید جلوی مدیران ضعیف را بگیرید. وگرنه فکر می کنید سایر نقاط دنیا چه کار کرده اند؟ رفع آلودگی هوا فرمول ساده ای دارد: ماشین دودزا در شهر تردد نکند. شما چه راه حل دیگری بلدید؟ راه حل این مشکل وجود دارد: این که اجرا نمی شود یا درست اجرا نمی شود، مسئله دیگری است. همین ناامیدی از کار آمد بودن طرح های مقابله با آلودگی هوا باعث شد از تهران کوچ کنید؟ خیر. دلیلش ساده است. در تهران نمی توانم نفس بکشم. همه دارند از تهران دَرمی روند. شما یک روز در خیابان دارید رانندگی می کنید یکهو یک کامیون می آید از کنارتان رد می شود و دود سیاهش را می فرستد به حلق شما! هر روز داریم سرب می خوریم. همه دارند خفه می شوند. آمار سرطان را ببینید. مگر می شود در چنین شرایطی زندگی کرد؟ شما فیلم «نارنجی پوش» را ساختید که درباره آلودگی محیط زیست به طور کلی است. فکر می کنید در زمینه آلودگی هوا هم می شود مسئله را از طریق فرهنگی و مردمی حل کرد؟ در «نارنجی پوش» حرف من درباره آشغال زایی بود. می خواستم بگویم چرا ما به جای آشغال زدایی، فقط آشغال تولید می کنیم. این روند در کشورهای مترقی برعکس است. همه عادت کرده اند آشغال هایشان را جمع آوری، تفکیک و بازیافت می کنند. ما هنوز به این کار عادت نکرده ایم که نباید آشغالمان را رها کنیم. ما باید یاد بگیریم وقتی داخل اتوبان رانندگی می کنیم، نباید پوست پرتقال مان را از پنجره خودرو به بیرون پرتاب کنیم. همان شعار معروف «شهر ما خانه ما» یعنی این که مگر ما در خانه مان پوست پرتقال را روی فرش و مبل می ریزیم که در شهر و در طبیعت این کار را می کنیم؟ اگر همه بخواهند آشغال هایشان را این طوری بریزند که دیگر نمی شود از فرط زباله زندگی کرد. من حرفم در نارنجی پوش این بود. می خواستم مردم آگاهی پیدا کنند که باید به جای آشغال زایی، آشغال زدایی کنند زیرا این یک مسئله فرهنگی و مربوط به عادات و رفتارهای ماست ولی در مسئله آلودگی هوا این دولت ها هستند که نقش دارند. اما در زمینه آلودگی هوا یکی از مسائل اساسی خودروهای تک سرنشین است. حتی خودروهای نو و استاندارد هم وقتی به تعداد زیاد در شهر رفت وآمد کنند باعث آلودگی هوا خواهند بود. دلیل این که همه مردم ترجیح می دهند از خودروهای شخصی شان استفاده کنند این است که سیستم حمل ونقل عمومی مان ضعیف است. شما یک مسیر نیم ساعته را با اتوبوس یک ساعت و نیمه می روی. خب معلوم است آدم فکر می کند با ماشین خودم بروم بهتر است. شما خطوط مترو و اتوبوس را گسترش دهید، ببینید چه می شود؟ اتوبوس های نو و سریع بگذارید، ببینید مردم استفاده می کنند یا نه؟ تعداد قطارهای مترو را زیاد کنید ببینید مردم از مترو استفاده می کنند یا نه؟ اینها همه اش دست مسئولان است و ربطی به مردم ندارد. این که در خیابان های دیگر هم مثل خیابان انقلاب خط ویژه اتوبوس بگذارند، دست مردم نیست. دست مسئولان است که به اتوبوس و مترو اولویت بیشتر بدهند. اگر این کار را نکنند در دنیا در زمینه حل معضل آلودگی هوا کم عقل به نظر خواهیم آمد زیرا تمام کشورهای دنیا همین کارها را کرده اند. مگر ما بلد نیستیم؟ مگر ما ذکاوت نداریم که این معضلات را حل کنیم؟ چرا داریم اما این دولت است که باید پا پیش بگذارد. دولت ها معمولا مشغله های زیادی دارند و بودجه کم... . خیر! بودجه در این کشور زیاد است اما یک زمانی قیمت نفت ما خیلی بالا بود، حالا پایین آمده. البته میزان صادراتش زیادتر شده است. با این پول چه کرده ایم؟ چرا این بودجه را خرج کار درست نکرده ایم؟ چرا خطوط مترو و اتوبوس در همه شهرهای ایران و نه فقط تهران نکشیدیم؟ چرا جاده چالوس ما هنوز همان جاده پیچ درپیچ آدم کش است؟ چرا این راه ها را درست نمی کنیم که تهران خلوت شود؟ سؤال من هم همین بود. چرا آلودگی هوا هنوز برای ما یک بحران نیست که بخواهیم در اولویت تخصیص بودجه قرارش دهیم؟ برای این که به فکر آینده مان نیستیم. آلودگی هوا آینده انسان را به خطر خواهد انداخت. اگر این آلودگی هوا ادامه پیدا کند، ما یا می میریم یا دگردیسی می کنیم به موجودی دیگر. اما من معتقدم انسان عاقل است و چاره جویی می کند. همان طور که در سایر کشورهای دیگر این معضل حل شده است. مردم ایران کم هوش نیستند. ما باید بدانیم که پای آبرویمان در میان است. باید به جهان نشان دهیم که مردم متمدنی هستیم؛ که جهان سوم نیستیم. این هم لازمه اش وطن دوستی و غصه وطن را خوردن است وگرنه ما هیچ از کشورهای دیگر کم نداریم. ما روزگاری برای اولین بار در تاریخ بشر شیوه مملکت داری را پایه گذاری کردیم؛ آن مملکتی که از هند و شمال آفریقا تا حاشیه اروپا ادامه داشت. این مملکت به این گستردگی را ما ایرانی ها با درایت و ذکاوت می چرخاندیم. در این مملکت به این وسعت چاپار و سیستم حمل ونقل جاده ای درست کرده بودیم. حتما می توانیم این کار را انجام دهیم اما مشکل اساسی این است که همه درگیر مسائل سیاسی شده اند. آلودگی هوا ربطی به سیاست ندارد. به فکر نام نیکی باشیم که از خودمان به جا می گذاریم.»
یکشنبه ، ۳۰آبان۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]
-
گوناگون
پربازدیدترینها