واضح آرشیو وب فارسی:تراز: تراز: در میان آیات و روایات موجود، می توان به چهار عامل عمده که باعث قساوت قلب می شود اشاره نمود.
به گزارش تراز ،امام باقر عليه السّلام در تفسير آيه كريمه كَلَّا بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ: «اين چنين نيست كه آنها مى پندارند كه آيات ما افسانه باشد، بلكه اعمالشان چون زنگارى بر دل هايشان نشسته است.» فرمود: هيچ بنده اى نيست مگر آنكه در دلش نقطه سفيدى است و هرگاه گناهى كند در قلب او نقطه سياهى پديدار شود كه اگر توبه كند آن سياهى برود و اگر دنبال گناه رود سياهى افزايش مى يابد تا آنجا كه همه سفيدى دل را فراگيرد و اين سفيدى بر سياهى افزايش مى يابد تا آنجا كه همه سفيدى دل را فراگيرد و چون اين سفيدى از سياهى گناهان پوشيده شود، ديگر صاحب آن دل سياه، هرگز به خوبى و صلاح برنگردد. و اين فرموده خداوند است كه فرمود: كَلَّا بَلْ رانَ عَلى قُلُوبِهِمْ ما كانُوا يَكْسِبُونَ 2- آرزوهاى طولانى آرزوهاى دور و دراز و خواهش هاى دنيوى و خواسته هاى نفسانى، عامل ديگرى براى قساوت قلب است.امير المومنين عليه السّلام فرمودند: «فامّا اتّباع الهوى فيصدّ عن الحقّ و امّا طول العمل فينسى الآخرة»: (و امّا پيروى از هوا و هوس انسان را از حق بازمى دارد و آرزوى طولانى آخرت را از ياد انسان مى برد.) آرزوهاى طولانى كه معمولا انسان به آن نمى رسد به گونه اى انسان را به خود مشغول مى كند كه وقت و امكانات خود را صرف رسيدن به آن مى كند كه نمونه اى از قساوت قلب است. البته اميد و آرزوى مثبت براى هر انسانى لازم و سازنده است و باعث حركت و تلاش است، از نبى اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت شده است كه فرمود: «الامل رحمة لامتّى و لو لا الامل ما رزقت والدة ولدها و لا غرس غارس شجرا» (آرزو براى امت من رحمت است و اگر آرزو نمى بود، هيچ مادرى فرزند خود را شير نمى داد و هيچ باغدارى درختى را نمى كاشت.) 3- پرخورى و زياده روى درخوردن و آشاميدن، سنگدلى و قساوت قلب مى آورد. ابو بصير از امام صادق عليه السّلام روايت مى كند: «انّ البطن ليطغى من اكله و اقرب ما يكون العبد من اللّه اذا خفّ بطنه و ابغض ما يكون العبد الى اللّه اذا امتلأ بطنه»: (شكم از ناحيه خوردنش طغيان مى كند و نزديكترين حالت بنده به خداوند وقتى است كه شكمش سبك باشد و مبغوض ترين حالت بنده نسبت به خدا وقتى است كه شكمش پر باشد). مكارم الاخلاق از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم روايت مى كند: «لا تميتوا القلوب بكثرة الطّعام و الشّراب فانّ القلوب تموت كالزّرع اذا اكثر عليه الماء»: (قلبهاى خود را با زياده روى در خوردن و آشاميدن نميرانيد؛ زيرا كه قلبها مانند زمين كشتزار، وقتى آب زياده داده شد مى ميرد.) يعنى باتلاق و لجنزار مى شود و ديگر قابل كشت نيست. و قال الصادق عليه السّلام: «ليس شىء اضّر لقلب المؤمن من كثرة الاكل و هى موّرثة شيئين قسوة القلب و هيجان الشّهوة»: (هيچ چيزى ضررش براى قلب مؤمن بيشتر از پرخورى نيست كه نتيجه اش قساوت قلب و تحريك شهوت است.) و قال النبى صلّى اللّه عليه و آله و سلّم: «من تعوّد كثرة الطّعام و الشّراب قسي قلبه»: (هركس در خوردن و آشاميدن زياده روى كند و آن را استمرار دهد، قسّى القلب مى شود). و قال امير المومنين عليه السّلام: «ايّاكم و البطنة فانّها مقساة للقلب مكسله عن الصّلاه مفسده للجسد»: (از شكمبارگى و پرخورى حذر كنيد؛ زيرا كه قلب را قسى (سخت) مى كند و انسان را از نماز كسل مى كند و بدن را خراب مى نمايد.) توجه به اين نكته لازم است كه اين پرخوري ها كه باعث سختى و سفتى دل مى شود، مربوط به غذاهاى حلال است، اما اگر غذا حرام باشد، مسّلم است كه حتى يك لقمه از آن هم، سبب قساوت مى شود و انسان را به تيره بختى مى كشاند. 4- پرگوئى از سخن حرام چهارمين عامل قساوت قلب، پرگوئى در سخن حرام است؛ مثل دروغ، غيبت، تهمت، آبروريزى، سخن چينى، كشف سرّ مؤمن و حرف هاى بى فايده و باطل، اشتغال به لهو و لعب، شهادت ناحق، افتراء بر خدا و رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم. امام صادق عليه السّلام فرمود: عيسى عليه السّلام مى فرمود: «زياد سخن نگوئيد در غير ذكر خداوند. به راستى آنان كه پرگوئى مى كنند در غير ذكر خدا، دلهايشان داراى قساوت است لكن خودشان نمى دانند.» پي نوشت:شرح و تفسير دعاى أبوحمزه ثمالى ؛ ص238
منبع: جام نیوز


زمانبندی انتشار: 30 آبان 1395 - 13:06
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تراز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]