واضح آرشیو وب فارسی:یزد فردا: خوانین زاده در بخش اول کارگاه آموزشی «آشنایی با حیطه های معناشناسی و کاربرد آن در مطالعات قرآنی» به تحلیل معناشناختی واژه رب پرداخت. رهنما دیگر سخنران این کارگاه توصیه کرد تا در کاربست معناشناسی در مطالعات قرآنی شتابزده عمل نکنیم. کارگاه آموزشی «آشنایی با حیطه های معناشناسی و کاربرد آن در مطالعات قرآنی» به همت پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، صبح امروز (۲۲ آبان) آغاز به کار کرد. در نوبت صبح این برنامه، دکتر هادی رهنما در زمینه «طراحی و اجرای پژوهش معناشناختی در قرآن کریم»، و دکتر محمدعلی خوانین زاده در خصوص «روش شناسی معناشناسی تاریخی واژگان قرآن کریم» به ارائه مباحث خود پرداختند. رهنما در آغاز این نشست گفت: باید صورت بندی معناشناسی با توجه به اقتضائات قرآن کاربست داده شود. تکرارهای بیانی در قرآن می خواهد پیوندهای جدید اخلاقی و دینی را تثبیت کنند. برای مثال در مورد کرامت، پیوند آن را با ثروت منتفی کند و صورتبندی جدید را با جهان بینی دینی ایجاد کند. وی افزود: برخی از آیات به تعریف مفاهیم می پردازند و باید محوریت یابند. قرآن متنی است که می خواهد در حوزه مفاهیم اخلاقی و دینی تغییر دهد. دین در دوران جاهلی وضعیت محوری ندارد و در تحقیقات معناشناسی مهم است که به صورت بندی های جدید توجه شود و من توصیه می کنم که مطالعات از اینجا شروع شود. وی با بیان اینکه در معناشناسی نباید از لغت نامه ها و تفاسیر بی بهره بود، گفت: برخی از این نکته که معناشناسی مبتنی بر فرهنگ ها و تفاسیر نیست نتیجه می گیرند که از آن بی نیازند در حالی که ما نیازمند به این منابع هستیم و نباید در زمینه کاربست معناشناسی در مطالعات قرآنی شتابزده عمل کنیم. معنا شناسی واژه رب در ادامه خوانین زاده واژه رب را از منظر معناشناسی بررسی کرد. وی در آغاز سخنانش گفت: از منظر بررسی معنا اینکه زبان به انقال پیام می پردازد و چگونگی تشکیل و تحول معنا در زبان مورد تاکید من خواهد بود. وی ادامه داد: معناشناسی به دو رویکرد توسط سوسور تقسیم شد، گاهی معنا را در زمانی می بینیم و زبان را در دو مقطع زمانی بررسی می کنیم. در رویکرد در زمانی با توجه به اینکه در یک دوره تغییری نیست، به مطالعه می پردازیم. گاهی حوزه دلالت تغییر می کند، گاهی بار عاطفی و گاهی تغییر ساخت بررسی می شود. در مورد واژگان قرآن محدودیتی داریم و آن این است که ما زبان قرآن را داریم ولی برای مطالعه در زمانی باید آنها را با مقطع پیش از قرآن مقایسه کنیم که ما متنی اصیل سابق بر قرآن نداریم. متونی و اشعاری هستند که در خصوص تعلق داشتن آنها به دوره پیش از اسلام تردید وجود دارد. وی ادامه داد: برای حل مشکل خلا متن در مورد مقطع زبانی نزول قرآن، به خانواده زبان عربی یعنی سامی باید رجوع می کنیم. صحابه از زمان نزول این دیدگاه را پذیرفته اند. از این رو کاری که باید کرد این است که واژه را در فرهنگ های سامی مقایسه کنیم. چنانچه ما واژه ای را نیابیم به احتمال زیاد آن واژه عربی است. در غیر این صورت احتمال تبادل وجود خواهد داشت. وی در ادامه به بررسی معناشناختی واژه «رب» پرداخت و گفت: رب از ریشه «ر ب ب» یا «رب و» دانسته شده است. معنای عمده مالک یا مربی برای آن ذکر شده است. با توجه به قرابت های زبان عربی و سبعی، به این نتیجه رسیدیم که رب از سبعی به عربی رسیده است.
یکشنبه ، ۲۳آبان۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: یزد فردا]
[مشاهده در: www.]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]