محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829299249
شجاعی: با 8 میلیارد بدهی نمی‌شد قهرمان المپیک ساخت/ کامپوند در بازیهای آسیایی بعدی هم می‌ماند - ایسنا
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا:
رییس فدراسیون تیروکمان معتقد است که فدراسیون تیروکمان را مانند شهر سوخته‌ای که دارایی‌اش 8 میلیارد بدهی بوده تحویل گرفته و با این وضعیت نمی‌توانسته طی 4سال قهرمان المپیک در رشته ریکرو بسازد. به گزارش ایسنا، پس از ناکامی تیم ملی تیروکمان در کسب سهمیه تیمی و حضور زهرا نعمتی به عنوان تنها کماندار این فدراسیون در بازیهای المپیک ریو، این فدراسیون با انتقادات زیادی مواجه شد که محمدعلی شجاعی رییس فدراسیون تیروکمان در پاسخ به این انتقادات می‌گوید: سال 91 که این فدراسیون را تحویل گرفتم، همانند شهر سوخته‌ای بود که تنها بازمانده آن یک تیر و کمان و 4 تا 5 کماندار بود که در همان سال این تعداد کماندار نیز از فدراسیون گرفته شد. در آن زمان فدراسیون را با 8 میلیارد تومان بدهی تحویل گرفتم که هیچ ریالی در حساب آن موجود نبود. حال با این وضعیت آیا می‌توانستیم طی این 4سال قهرمان المپیک در رشته ریکرو بسازیم؟ محمدعلی شجاعی در گفت وگو با خبرنگار ایسنا در پاسخ به انتقادات، بابیان این که مسابقات آسیایی، جهانی و المپیک هر کدام ایستگاههایی هستند برای محک و ارزیابی عملکرد کار یک فدراسیون و برای هیچ کشوری به منزله پایان کار نیست، از رسانه ها خواست که کارشناسی‌تر و با تحلیل بیشتر انتقاد کنند.. گفت‌وگو با رییس فدراسیون تیروکمان را می‌خوانید. * عدم حضور در المپیک ریو به منزله پایان کار نیست مسابقه‌های آسیایی، جهانی و المپیک هر کدام ایستگاههایی هستند برای محک و ارزیابی عملکرد کار یک رییس فدراسیون و برای هیچ کشوری به منزله پایان کار نیست. بنابراین اگر امروز نتوانستیم به جز یک کماندار حضور بهتری در المپیک ریو داشته باشیم، به این معنی نیست که ما فاقد برنامه‌ریزی بودیم. ما یک مقدار باید باسوادتر، کارشناسی‌تر و با تحلیل بیشتر انتقاد کنیم و سطحی‌نگر نباشیم. من ادعا دارم طی چهار سال مدیریتم در فدراسیون تیروکمان، عملکرد قابل توجهی داشتم و علی‌رغم تمام نداشته‌های مالی، گلخانه‌ای کار نکردم. * سال 91 فدراسیون را همانند «شهر سوخته» تحویل گرفتم در سال 91 فدراسیون را در حالی که تنها دارایی‌اش یک کمان و تیر و 8 میلیارد بدهی بوده، تحویل گرفته و تمام سرمایه‌های مملکت در طی این مدت تنها صرف تربیت 4 تا 5 ورزشکار بوده که این تعداد نیز در همان ابتدای شروع کار از فدراسیون گرفته شد و گفتند؛ این کمانداران نیز از اموال فدراسیون به حساب نمی‌آیند. واقعا با این شرایط چه کسی انتظار داشت من ظرف 4 سال قهرمان المپیک در رشته ریکرو بسازم؟ و چه تولیدی می‌توانستم داشته باشم. البته الان مدعی هستم در ریکرو پیشرفت خوبی کردیم و رکوردهایمان قابل مقایسه با قبل نیست و تعداد ورزشکاران خود را از چند نفر به 64 نفر ارتقا دادیم. پس این روند پیشرفت را نمی‌توان ناکامی نامید. * تا به امروز نه با وزارت ورزش و نه کمیته ملی المپیک درگیری نداشتم به اعتقاد من مدیریت و برنامه‌ریزی یک فدراسیون در یک تیر خلاصه نمی‌شود که چون ما در آنتالیای ترکیه نتوانستیم سهمیه تیمی را کسب کنیم پس فاقد برنامه‌ریزی و مدیریت هستیم. عملکرد و نتایج ما بر اساس نداشته‌های مالی نشان می‌دهد که چقدر در این رشته پیشرفت قابل توجهی داشتیم. معتقدم من از خیلی‌ها بهتر کار می‌کنم. تا به امروز نه با کمیته ملی المپیک و نه با وزارت ورزش هیچ گونه درگیری نداشتم. من سعی می‌کنم همیشه از درگیری فرار کنم و تا جایی که امکان داشته باشد نه با وزارت ورزش و نه با کمیته ملی المپیک مورد خاصی داشته باشم. به اعتقاد من خیلی‌ها راجع به خیلی چیزها اطلاع ندارند و گفتن دروغ و هوچی‌گری مربوط به عدم ناآگاهی آن‌هاست. * حق انتخاب جانشینم در خرانه‌داری کمیته ملی المپیک را ندارم در خصوص بحث خزانه‌داری کمیته ملی المپیک نیز که خیلی ها معتقد بودند چون رییس فدراسیون تیروکمان هستم در این سمت نمی‌توانم فعالیتی داشته باشم، باید بگویم که در همان زمان کتبا نامه نوشتم و به رسانه‌ها اعلام کردم که دیگر خزانه‌دار کمیته ملی المپیک نیستم و از سمت خود استعفا داده‌ام. حتی به هر مسئولی که ربط داشت استعفای خود را فرستادم و گفتم دیگر به عنوان خزانه‌دار به کمیته ملی المپیک نمی‌روم. به من گفتند پس جانشینت چه کسی است؟ این مسئله دیگر به من ربطی ندارد. من که نمی‌توانم جانشین خود را مشخص کنم. از این به بعد دیگر نباید تاوان پس بدهم. در ماده 18 اساسنامه کمیته ملی المپیک نیز عنوان شده که من می‌توانم از خزانه‌داری کمیته ملی المپیک به خاطر بحث دو شغله بودن ا ستعفا بدهم اما دیگر نگفتند کاری دیگری می‌توانم انجام دهم. * کسی نیاز به درگیری و شلوغی دارد که فاقد برنامه و مدیریت باشد من عقیده دارم ما زیرمجموعه وزارت ورزش و جوانان هستیم و وزارت سیستم بالاسری ماست که باید پاسخگوی کارهای ما باشد. بنابراین هیچ دلیلی برای درگیری وجود ندارد. من می‌دانم درگیری خروجی ندارد و ما نیاز به درگیر شدن و شلوغی نداریم. کسی نیاز به درگیری و شلوغی دارد که فاقد برنامه و مدیریت است تا بتواند از آن چیزی استخراج کند. ما اگر بخواهیم درگیر شویم کارمان می‌خوابد. من سعی می‌کنم هر چیز درستی را قبول و هرچیز نادرستی را قبول نکنم. من آدمی هستم که خود را خوب محاکمه می‌کنم و اصلا رعایت حالم را نمی‌کنم. همواره به خودم سخت می‌گیرم تا ببینم اشتباه کارم کجاست. به هیچ دلیل دوست ندارم کارم به جایی بکشد که ایرادات کارم را دیگران گوشزد کنند. حتی به خودم هم پوئن نمی‌دهم بلکه سعی می‌کنم ایرادات کار خود را تا حد امکان برطرف کنم. تاکنون نیز به جایی نرسیده‌ام که احساس کنم مسیری را بد رفته‌ام و نیاز است دوباره بازگردم و مسیر را تغییر دهم. * نگران انتخابات آینده نیستم همانند سایر فدراسیون‌ها منتظر برگزاری انتخاباتم هستم. اصلا نتیجه انتخابات برایم مهم نیست، چون همیشه لطف خدا با من بوده و وقتی از جایی به جایی می‌روم، به خودم نمی‌گویم که حالا به کجا بروم. اینقدر شرایط کاری زیادی دارم که نمی‌دانم به کدام کار برسم، به همین خاطر نگران نیستم. مدیریت ورزشی به اعتقاد من کار بسیار سخت است و کسانی که در این راس قرار می‌گیرند اذیت می‌شوند. افرادی بودند که مسئولیت‌های زیادی را در کشور داشتند اما وقتی وارد عرصه ورزش شدند، احساس می‌کردند کار سختی را پیش رو نخواهند داشت، اما پس از ورود به این عرصه متوجه شده‌اند که آن طور که تصور می‌کردند نبوده؛ در ورزش به دلیل انتقادات و تحلیل‌های زیاد فرد پخته می شود. * اگر اتفاقی قهرمان جهان شدیم، چرا در گذشته این اتفاق رخ نداده است من در ورزش به کلمه شانس و اتفاق اعتقادی ندارم و اصلا این موضوع را قبول ندارم که اگر در رقابتی برد با ما همراه نبود، بگویم شانس همراه نبوده است. لابد یک تیم بهتر از ما بوده که توانسته به موفقیت دست پیدا کند. اگر برای اولین بار در کامپوند قهرمان جهان شدیم، باید عنوان می کردیم این مسئله اتفاقی بوده؛ چرا قبلا چنین اتفاقی رخ نداده است. 8 تا از رکوردهای زنان از زمان حضور من شکسته شده است. آیا اینها می‌تواند اتفاقی باشد؟ از سوی دیگر اگر من در 6 هدفی که برای خود ترسیم کرده بودم در دو تا از برنامه‌هایم عملکرد موفقی نداشتم، آیا این به منزله ناکامی من در اجرای برنامه‌هایم بوده که نتوانسته‌ام آنها را به سرانجام برسانم؟ * انتقاد زمانی مورد قبول است که از روی غرض ورزی و دشمنی نباشد نگاه ما این نیست که ما نیاز به انتقاد نداریم، بلکه من معتقدم ما نیاز به انتقاد داریم اما انتقاد زمانی مورد قبول است که از روی دلیل و سند باشد نه از روی غرض‌ورزی و دشمنی. اگر شخصی بخواهد از یک مجموعه‌ای انتقاد کند، به اعتقاد من ایراد ندارد، زیرا این انتقاد خارج از آن سیستم است و تا روزی که من در فدراسیون تیروکمان مسئولیت دارم این گونه انتقادات دشمنی با ورزش کشور است نه شخص شجاعی. به عنوان نمونه خبرنگاری هست از اینکه ما قهرمان جهان می‌شویم، ناراحت می‌شود. آیا اینکه ما بخواهیم خوبی‌ها را بد و بدی‌ها را از آن چیزی که هست بزرگتر جلوه دهیم، انتقاد است؟ * برنامه‌های تیروکمان با منابع مالی فدراسیون همخوانی ندارد اگر بخواهیم بپذیریم اساس یک برنامه‌ریزی برای یک سیستم، برحسب اهداف کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت تعریف شده است، باید بگویم یک سیستم بک‌آپ دارد و مرتب خود را چک می‌کند تا ببیند مسیر را درست پیش رفته یا خیر؟ در ورزش این گونه کنترل‌ها خیلی سخت نیست. شاید در جای دیگر شما مدیر باشید و با حرف، صحبت و حتی پنهان‌کاری یک بخش‌هایی از عملکرد خود را خوب جلوه دهید، اما در ورزش این طور نیست. در ورزش وقتی شما ادعا می‌کنید یک برنامه دارید و برنامه خود را پیش می‌برید خیلی سخت نیست. شما می‌توانید بدون اینکه از من اطلاعات بپرسید راجع به عملکرد من داوری کنید. ما ادعا داریم در این فدراسیون با توجه به تفاوت آن با سایر رشته‌ها از نظر نو بودن، نبود زیرساخت‌ها که به شدت مشکل داریم، قابل قیاس با بسیاری از رشته‌ها نیستیم. به خاطر نداشتن زیرساخت‌ها رییس فدراسیون خوابگاه می‌سازد، وظیفه رییس فدراسیون که ساختن خوابگاه یا سالن نیست. بلکه سعی می‌کند کارش را انجام دهد. در فدراسیون تیروکمان چه در تهران و چه در استانها ما یک متر فضای مسقف نداریم، یک سایت تخصصی نداریم. ما برای تحقق اهداف خود نیاز به منابع مالی خوب داریم که متاسفانه منابع مالی ما با برنامه پیش‌بینی شده همخوانی ندارد. به عنوان مثال اگر هزینه زندگی یک کارمند ماهی 2 و نیم میلیون باشد و یک و نیم میلیون حقوق بگیرد، مطمئنا باید زیر بار قرض برود و 10 برابر مشکل دارد. شرایط ما در حال حاضر به این گونه است. * بازیهای المپیک ایستگاهی است برای ارزیابی و محک عملکردمان نه پایان کار! اوضاع این رشته از نظر جذب اسپانسر نسبت به سایر رشته‌ها وضعیت خوبی ندارد و حتی بسیاری از رشته‌هایی که جلوتر از ما هستند، قادر به جذب اسپانسر نیستند چه برسد به رشته تیروکمان. در حقیقت نه تنها در ایران بلکه در کل دنیا در این رشته اسپانسر وجود ندارد، پس چطور می‌توانیم بگوییم نسبت به نقطه شروعش این رشته پیشرفتی نداشته است. من ادعا دارم ما برنامه داریم و تمام مسابقات درون این برنامه است. ما یک مسیری را شروع کردیم و هر کدام از این مسابقه‌ها به منزله یک ایستگاه محسوب می‌شود که نشان می‌دهد چقدر در برنامه‌های پیش‌بینی شده خوب پیش رفته‌ایم. البته این برنامه‌ها به منزله خط پایان نیست. در سیستم ما المپیک، بازهای آسیایی و جهانی هر کدام ایستگاههایی هستند که عملکرد خود را در آنها محک می‌زنیم. قطعا برای هیچ کشوری این بازی‌ها تمام شدنی نیست. * من ادعا دارم در تمام بخش های فدراسیون عملکرد خوبی داشتیم متاسفانه در کشور ما به ورزش سطحی نگاه می‌شود و نمی‌توانیم قضاوت خوبی داشته باشیم. به عنوان مثال در فوتبال وقتی یک تیمی پنالتی را خراب می‌کند و از دور مسابقه‌ها اوت می‌شود، این امر به منزله آن نیست که تیم مربوطه برنامه نداشته یا زمانی که مربی تیم آلمان در رقابت‌های یورو حذف می‌شود، به آن معنا نیست که مربی ناکارآمدی بوده یا فدراسیون آلمان خیلی ضعیف عمل کرده است. همه ما می‌دانیم که این تیم‌ها برنامه داشته‌اند بنابراین در ورزش نمی‌توانیم یک نتیجه‌گیری را ملاک عمل خود قرار دهیم بلکه باید عملکرد خود را بررسی کنیم و سپس ببینیم آیا برنامه‌ها رو به بهبود بوده یا خیر؟ در فدراسیون تیروکمان من ادعا دارم در تمام بخش‌ها عملکرد خوبی داشتیم. *علیرعم تمام نداشته های مالی، گلخانه‌ای عمل نکردیم از من می‌پرسند در بخش استعدادیابی چه کار کرده‌اید و نگاهت به 10 سال آینده چیست؟ من معتقدم علی‌رغم تمام نداشته‌های مالی، از این رشته غافل نشده‌ام و گلخانه‌ای عمل نکرده‌ام که تنها 5 ورزشکار داشته باشم. وقتی مجموعه را نگاه می‌کنم می‌گویم ما حرکتی را شروع کرده‌ایم و در این حرکت طرح بزرگ استعدادیابی 2020 را انجام داده‌ایم. وقتی کار را با کمانداران دختر و پسر در رده سنی 9 سال شروع کردیم و 130نفر از بهترین آنها را انتخاب کردیم آیا این کار قبلا به این وسعت صورت گرفته بود؟ ما در حال حاضر تیم ملی نونهالان، نوجوانان، جوانان و بزرگسالان داریم. اینها همه در حال حاضر در اردوهای آمادگی به سر می‌برند. در سال 94 من فقط سه اعزام در این رده سنی داشتم و 12 مدال در رشته ریکرو توسط این رده سنی به دست آمده است. در حقیقت من فقط نگاه تک بعدی نداشتم و در بخش دختران و پسران سعی کردم استعدادیابی خوبی را در هر سه رده سنی انجام دهیم. ما سه اعزام بین‌المللی در رده سنی 9 تا 15 سال و 17 تا 18 سال داشتیم، مگر این کار به معنای نگاه به آینده نیست؟ پرورش استعدادها و شناسایی نخبه‌ها در این رشته تنها به این منظور است که در آینده جایگزین‌های خوبی را برای تیم ملی بزرگسالان خود داشته باشیم.
* ما نگران محصول آینده این فدراسیون نیستیم ما عملکرد بسیار خوبی در اجرای طرح استعدادیابی 2020 تاکنون داشتیم و در مسیری که شروع کردیم، مسلط هستیم. ما ادعا داریم دو سال قبل که کار را شروع کردیم، توانسته‌ایم بهترین‌ها را شناسایی کنیم و در فراخوان بعدی بخشی از این نوجوانان و جوانان به اردوهای تیم ملی بزرگسالان دعوت خواهند شد تا کار را در این رده دنبال کنیم. ما فعالیت‌های بسیار زیادی در مسابقه‌های آزاد و قهرمانی در داخل و خارج از سالن، انتخابی تیم ملی در بخش نوجوانان و جوانان و نونهالان داشتیم که همه اینها تکمیل کننده طرح 2020 هستند. در آینده بنا داریم اینها را به تیم ملی بزرگسالان اتصال دهیم. من معتقدم باغی که امروز به دست ما سپرده شده خاک آن را به خوبی عوض کردیم، خوب کود دادیم و بذر خوبی کاشتیم و نگران محصول آینده نیستیم. فعلا درختانی که از قبل بزرگ شده‌اند ثمر می‌دهند و سپس درختان کوچک در پشت آنها قرار می‌گیرند. اگر غیر از این باشد ما نمی‌توانیم ادعا کنیم باغبان خوبی هستیم. نهال ما زمانی جواب می‌دهد که بذری که کاشتیم به خوبی نتیجه دهد. من تصور می‌کنم اتصالی که لازم داشتیم در حال حاضر در حال رخ دادن است. * در سیستم کاری من هرکس خوب باشد، حق دارد در تیم ملی بماند اگر به 4 سال قبل بازگردید از سال 91 می‌بینید که ما در آن زمان بیش از چند نفر ملی‌پوش نداشتیم و اگر شما بخواهید اسامی ملی‌پوشان را نام ببرید محال است بیش از 4 نفر اسم عنوان کنید. در حال حاضر 64 نفر در تیم‌های ملی ما غربال می‌شوند و درهای تیم ملی به روی هیچ کس بسته نیست. شروع اختلافات ما نیز در آن زمان به خاطر این مسئله بود که من می‌گفتم چه معنی دارد که درهای تیم ملی بسته شود. سیستم کاری من این است که نه در سیستم اداری و نه در ورزشی به هیچ کس نمی‌گویم برو. قرار نیست ما آمده‌ایم دیگران بروند. من می‌گویم ما یک چارچوب داریم که این چارچوب منطقی است. تیم ملی مال همه است و هیچ کس گارانتی برای ورودش وجود ندارد؛ همان طور که گارانتی برای ماندنش در تیم ملی نیست. هر کسی که خوب باشد حق دارد در تیم ملی بماند. من وظیفه دارم شرایطی را ایجاد کنم تا هر جوان ایرانی که توانمند است و حقش است وارد تیم ملی شود. حال پس از آمدن تکلیفش چیست من می‌گویم هر کسی بتواند خوب تیر بزند، باید در تیم ملی بماند. * طی 4سال به جای 4کماندار، 64کماندار تربیت کردیم طی 4سال گذشته و پیش از حضور من در این فدراسیون بیش از 4 کماندار نداشتیم، اما الان با دلیل و منطق می‌گویم ما این تعداد را توانسته‌ایم به 64 نفر به صورت چرخشی اضافه کنیم. الان در حال حاضر یک تیم الف و یک تیم ب در بخش دختران و پسران ریکرو و کامپوند داریم و این مسیری است که طبق برنامه پیش می‌رویم. یعنی چه من باشم و چه نباشم، دو سال دیگر شما بخواهید بگویید شجاعی برای تیروکمان چه کار کرده است، می‌بینید 64 کماندار به 100 کماندار ارتقا پیدا کرده است و 100 نفر در حد تیم ملی پرورش پیدا کرده‌اند، نه 7 نفر و نه 3 نفر. هیچ کس نمی‌تواند تعداد بیشتر از آنچه من نام بردم، بشمارد چون در گذشته نبوده که بتوانند این شمارش را داشته باشند. ما سعی کردیم یک فضای رقابتی ایجاد کنیم و در تیم ملی را به روی همه بگشاییم. * ما سالمترین و بهترین فدراسیون در جذب ورزشکار هستیم من معتقدم ما بهترین و سالمترین فدراسیون در جذب ورزشکار هستیم زیرا در طول سال دو انتخابی تیم ملی داریم و اصلا نگاه نمی‌کنیم چه کسانی وارد تیم ملی می‌شوند، بلکه یک رکورد را ملاک قرار می‌دهیم و می‌گوییم هر کسی بهترین تیر را بزند، به تیم ملی دعوت می شود. این فضا سبب شده تا هیچ کس تضمینی برای ماندگاری در اعزام‌های بعدی نداشته باشد. * یکی از وظایف فدراسیون فعال کردن سایر رشته‌هاست ما وظیفه داریم همچنین تعدد رشته‌ها را در تیروکمان فعال کنیم. اینکه بگوییم ریکرو المپیکی است اما کامپوند آسیایی است و همه باید به این رشته بپردازند من معتقدم این طور نیست. زیرا عده‌ای امکان دارد ریکرو را دوست نداشته باشند و آن هیجان لازم را به فرد ندهد و بخواهند در رشته‌های دیگر فعالیت کنند. اگر من رشته «تری دی ام» را فعال کنم که الان نیز فعال است، بسیاری از جوانان علاقه‌مند هستند در آن رشته فعالیت کنند نه در رشته ریکرو و کامپوند. بسیاری از ملی‌پوشان کشورهای دیگر از رشته‌های دیگر جذب رشته ریکرو می‌شوند. یکی از وظایف فدراسیون فعال کردن سایر رشته‌هاست. مثلا در فوتبال می‌گویند چون ما پول نداریم پس نباید فوتسال را فعال کنیم. وقتی این رشته ایجاد می‌شود این طور تشخیص داده شده که این رشته در کنار فوتبال فعال شود. حال اینکه ما فقط در رشته ریکرو به خاطر المپیکی بودن فعالیت کنیم، درست نیست. زیرا در این صورت یک قشری از جوانان را از دست خواهیم داد. به خود ما نیز ثابت شده که برخی از ورزشکاران از سایر رشته‌ها وارد ریکرو می‌شوند. شاید فردی با کامپوند شروع کند و سپس وارد ریکرو شود. پس تعدد رشته‌ها در تیروکمان یکی از وظایف اصلی فدراسیون است و اگر این کار را نکنیم خطا کرده‌ایم. * کره نگاه ملی به رشته تیروکمان دارد اگر به تعداد مدال‌هایی که در لندن و پکن توزیع شده نگاه کنید می‌بینید از 12 مدال ریکرو، 7 تا 8 مدال آن متعلق به کشور کره است. یعنی به صورت اتوماتیک وار تیم کره یک سکو را به خود اختصاص می‌دهد. البته این امر به آن منظور است که در کلیه کشورهای جهان نیز ریکرو ضعیف است چه برسد به ایران. ریکرو اصل و خاستگاه آن مال کره است و قهرمانان زیادی در این رشته دارد. اگر از کمپ تیم ملی و مدارس کره بازدید کنید، می‌بینید از کل فدراسیون‌ها و هیات‌های استانی ما تجهیزات آنها بیشتر است و حتی در سیستم آموزشی دو ترم اجباری رشته تیروکمان را دارند. یعنی یک نگاه ملی به این رشته دارند. مثل رشته کشتی که در حال حاضر حرف اول را در ایران می‌زند. بنابراین مانند سایر کشورها ما نیز در ریکرو ضعیف هستیم. * فدراسیون را 4سال پیش همانند شهر سوخته تحویل گرفتم وقتی فیلم‌های قدیمی را می‌بینید شهرهایی در آن می بینید که به آنها شهرهای سوخته می‌گفتند. حتی طرف وقتی می‌دید مجبور است شهر را تحویل دهد، گندمزارهای آن را نیز آتش می‌زد تا چیزی در آن باقی نماند. داستان چنین شهرهایی همانند قضیه فدراسیون تیروکمان است که 4 سال پیش فدراسیون را به این شکل تحویل گرفتم که دارایی‌اش تنها یک تیر و یک کمان و با 8میلیارد بدهی بود، به طوری که از نظر داشته‌ها در حد صفر بود. یعنی؛ تمام سرمایه مملکت طی این چند سال در پرورش 4 تا 5 کماندار در این فدراسیون خلاصه شده بود. حتی این تعداد ورزشکار نیز در آن زمان به ما گفتند چون متعلق به فدراسیون نیست، اجازه همکاری با فدراسیون را ندادند و آنها را با خود بردند. وقتی در رشته ریکرو که این همه از دنیا عقب هستیم چه کسی ا نتظار داشت که من بعد از 4 سال بیایم و قهرمان المپیک درست کنم. آیا این امکانپذیر بود. اگر امروز صدای والیبال را خوب می‌شنوید این مربوط به 20 سال گذشته است که در این رشته سرمایه‌گذاری خوبی شده و توانسته‌اند بعد از این مدت والیبال را به این سطح برسانند، من ظرف سه سال چه چیزی می‌توانستم تولید کنم. *امروز در ریکرو پیشرفت بسیار خوبی کردیم البته نمی‌گویم کار بلد نیستم. بلکه به لطف خدا در رشته ریکرو امروز پیشرفت بسیار خوبی کردیم. من با سند و دلیل می‌گویم اگر بخواهیم نسبت به قبل شرایط خود را مورد مقایسه قرار دهیم، می‌گویم که از نظر رکوردی پیشرفت بسیار خوبی نسبت به گذشته داشتیم. در سال 2010 رکورد تیمی بانوان ما حدود 1710 بود و در مسابقه‌های جام جهانی شانگهای چین رکورد تیمی کمانداران به 1909 رسید. یعنی 199 نمره نسبت به سال 2010 از نظر رکورد تیمی افزایش داشتیم. ما نمی‌توانیم بیشتر از این سرعت بگیریم این هم با وجود زیرساخت‌های فعلی، بدهی‌های قبلی و با نداشتن حتی یک ورزشکار. ما در بخش تیمی باید سه کماندار خوب داشته باشیم تا رکورد تیمی خود را افزایش دهیم. اگر تیم ما از نظر رکوردی افزایش پیدا کند در حقیقت ما سه کماندار برتر را پرورش داده‌ایم نه یک کماندار به صورت گلخانه‌ای. * تمام رکوردها نسبت به گذشته ارتقا پیدا کرده است در بخش انفرادی ریکرو زنان نیز الان رکورددار پارالمپیک در تیم ما تیر می‌زند. زهرا نعمتی در سال 2011 رکورد وی 610 بود. همچنین زهرا دهقان 581 و 600. اما در سال 2012 این رکورد به 630 ارتقا پیدا کرد و ملیکا عبدالکریمی همین رکورد را به 632 افزایش داد و الان همه کمانداران ما 638 می‌زنند. البته رکورد دختران ما در حال حاضر 657 است، یعنی 57 نمره افزایش رکورد در بخش ریکرو انفرادی دختران داشتیم. همچنین زهرا دهقان در مسابقه‌های چین رکوردش 600 بود، خانم موسوی 560 و زهرا شمس 614. الان رکورد ایران به 657 ارتقا پیدا کرده است. در مسابقه‌های جام جهانی آنتالیا ترکیه بالاترین رکورد تیمی 1310 بود که از تیم دختران شاهد بودیم. پس آیا می‌توان اسم این را ناکامی تیم ملی تیروکمان گذاشت؟ در سال 2011 نیز رکورد کمانداران 1254 و در سال 2016 این رکورد 1310 افزایش پیدا کرد. در مسابقه‌های آنتالیا ترکیه و در بخش انفرادی، تیمی زنان و میکس شاهد افزایش رکورد بودیم. در بخش آقایان نیز در آن زمان ما فقط یک کماندار مطرحی چون میلاد وزیری را داشتیم، اما الان نسبت به گذشته پیشرفت خوبی داشتیم. وزیری اگر در آن زمان 649 و منوچهری 644 تیر می‌زد، در این دوره شرایط به گونه ای بود که در مسابقات گزینشی المپیک امین پیرعلی را با 640 به آنتالیای ترکیه اعزام نکردیم. شما نگاه کنید آیا این پیشرفت نبوده است؟ این پیشرفت‌ها در ریکرو ثبت شده و نشان از برنامه‌ریزی خوب فدراسیون بوده است. * موفقیت یک فدراسیون را نباید در یک تیر خلاصه کنند سعی می‌کنیم همیشه به سمت جلو حرکت کنیم. اگر امروز انتقادی وجود دارد که چرا موفق به کسب سهمیه تیمی المپیک نشده‌ایم، باید بگویم که قهرمانی ما تنها در یک تیر خلاصه نمی‌شود، اگر در مرحله یک هشتم نهایی تیر صادق اشرفی به جای هشت، 9 می‌شد قطعا من عالی بودم و هیچ ایرادی از نظر برنامه‌ریزی و مدیریت نداشتم. این امر به آن معنی نیست که اگر یک تیر خوب شد همه چیز عالی است. در کشور ما این گونه چیزها رسم است و همه چیز را در یک تیر می بینند. در حالی که در یک جامعه با شعور این گونه چیزها رسم نیست. تیم آلمان اوت می‌شود، فدراسیون اعلام حمایت کامل از آن می‌کند چون وقتی عمق کار را بررسی می‌کنند، می بینند که با یک تیر نباید قضاوت کنند. ما و بلاروس تنها تیم‌هایی بودیم که تا مرحله یک هشتم نهایی دو کماندار داشتیم و مابقی تیم‌ها حذف شده بودند. در آمریکا زهرا دهقان سهمیه لندن را با زدن رکورد 615 توانست کسب کند و قانون چیز دیگری بود اما در این دوره از رقابت‌ها، قانون تغییر پیدا کرده بود و بازنده‌ها دیگر نمی‌توانستند مجددا تیر بزنند. اگر بازنده‌ها می توانستند دوباره با هم تیر بزنند از محالات بود که ما سهمیه دیگری کسب نکنیم. به ما قبلا این مساله را اعلام نکرده بودند. در لندن ما با رکورد 615 توانستیم سهمیه انفرادی کسب کنیم اما حالا برای ریو با 657 نتوانستیم سهمیه کسب کنیم. من به دنبال توجیه کار خودم نیستم ، بلکه می گویم که باید به عمق کار نگاه کنیم و انتقاد خود را با تحلیل بیشتر و کارشناسی‌تر انجام دهیم و این انتقاد نباید در یک تیر یا توپ خلاصه شود. مثلا اگر توپ به دیرک برخورد کرد، نگویند که به درد ما نمی خورد، ولی اگر وارد دروازه شد، بگویند عالی است. این که نمی‌شود حرف منطقی. شما می‌گوید که من در آنتالیای ترکیه خوب نبودم، من می گویم باید انصاف داشته باشید. سه رکورد در آنتالیای ترکیه زدیم. میکس ریکرو، میکس کامپوند و کامپوند تیمی. آیا چون سهمیه تیمی کسب نکردیم، پس توفیقی نیز نداشتیم. می خواهید بگویید که این نتایج مهم نبودند، پس چرا قبلا چنین نتایجی کسب نمی‌شد ؟ پس مهم است و نشان می‌دهد که کار به سمت جلو در حال حرکت است. داشته‌های مالی ما را باید ببینید و سپس راجع به کسب سهمیه قضاوت کنید. * نعمتی چرا قبلا سهمیه المپیک نمی‌گرفت که الان به جانبازان و معلولان نسبت می‌دهند من یک تیم استاندارد در حد عالی تجهیز کردم. اردوی 20 روزه در کره جنوبی داشتیم و تمامی بازیکنان را به تورنمنت‌های برون مرزی اعزام کردم. ما در این تورنمنت‌ها ثبات رکورد داشتیم. عده ای که من اسم آنها را دشمن می گذارم عنوان می‌کنند که "زهرا نعمتی اگر نبود". مثل این است که بگویم اگر سعید معروف در والیبال نبود. یعنی چی؟ یا این که بگویم سردار آزمون در فوتبال نبود. اینها حرف‌های بی ارزش و سطح پایین است. یک نیمچه عقل این حرف‌ها را نمی زند چه برسد به عقل سالم. هیچ شکی وجود ندارد که زهرا نعمتی یکی از استعدادها و نخبگان تیروکمان است. مگر نعمتی تازه به دنیا آمده و یا فدراسیون جدید آمده است؟ این فدراسیون قبلا نیز بوده، نعمتی نیز قبلا بوده و المپیک و پارالمپیک نیز در جریان بوده است. چرا قبلا سهمیه المپیک نمی گرفت؟ براساس همان سیاستی که گفتم من منافع تیم ملی را در نظر می گیرم و در تیم ملی به روی همه باز است. * بهترین شرایط را برای نعمتی فراهم کردم تا سهمیه گرفت در آن زمان به یاد دارم که حجت الله واعظی که در تیم جانبازان و معلولان فعالیت می‌کرد، بعد از بازیهای آسیایی اینچئون کره جنوبی دو تن از کمانداران معلول را به اردوی تیم ملی ما اضافه کرد. اگر فضا مثل فضای قبل بود آنها اجازه ورود به اردو را نداشتند و حتی پای خود را نمی‌توانستند به این فدراسیون باز کنند. من ادعا دارم بهترین شرایط ممکن را برای یک قهرمان معلول که لازم بود را ایجاد کردم. همین طور زهرا نعمتی رکوردش یک دفعه 27 نمره ارتقا پیدا نمی‌کرد تا رکوردار جهان شود. چرا قبلا چنین اتفاقی رخ نمی داد. این اتفاق بی نظیر در ورزش جهان است نه ایران که یک نفر بتواند هم سهمیه المپیک و هم پارالمپیک را کسب کند. چرا جاهای دیگر این اتفاق رخ نمی‌دهد؟ چنین فردی وسط یک سری افراد قوی‌تر از خودش قرار می‌گیرد و با تدبیر من تمامی اعزام‌ها را می‌رود و من تحملش می‌کنم تا خوب شود. بروید درصد تحمل یک مدیر را با من بسجنید، واقعا خیلی سخت است که یک ورزشکار را با تمام هزینه‌ها و مسائل جانبی‌اش حمایت کنی. با تمام این سختی‌ها با کسب سهمیه المپیک در نهایت خروجی مثبت داشتیم. کماندار معلول دیگری را نیز از پیش خودمان به مسابقات جهانی آلمان اعزام کردیم که موفق به کسب سهمیه پارالمپیک شد. کسی چنین ارفاقی را برای کسی قائل نمی‌شود، وی در تیم ملی ما بود و چون جانباز و قابل احترام برای ما بود، این طور تشخیص دادیم که حتی همسرش نیز در تمامی سفرهایش همراه او باشد. همین امر سبب شد تا بتواند سهمیه پارالمپیک را کسب کند.
*کسانی که موفقیت نعمتی را به خود اختصاص می دهند 2 سال پیش کجا بودند؟ زهرا نعمتی نیز در همین فدراسیون رشد کرد و توانست به موفقیت دست پیدا کند و این اتفاق بی نظیر در فدراسیون تیروکمان رخ داد. الان کسانی که به آن می‌بالند و در موفقیت او شریک شدند، طی این دو سال کجا بودند؟ چه کسی هزینه‌های زهرا نعمتی را تا به امروز پرداخت کرده و می کند؟ حالا همه دارند کیف می‌کنند و وی شده یکی از افتخارات ورزش ایران. این افتخار ورزش ایران در کجا رخ داده در کدام فدراسیون؟ یکی بیاید و بحث کند و بگوید که من پنج درصد موثر بودم. من می گویم که او 100 درصد موثر بوده است، اما در کدام فضا، در بدترین فضای روحی – روانی که قبلا برای نعمتی ایجاد کرده بودند. ما وی را جذب و تحت حمایت خود قرار دادیم، مگر غیر از این است؟ بعد رسانه‌ها بگویند که خوب شد زهرا نعمتی از فدراسیون جانبازان و معلولان برای تیروکمان یک سهمیه کسب کرد. این نعمتی کجا بود؟ این فدراسیون بود که تولیدی داشت. مگر ما در رشته‌های دیگر ورزشکار جانباز و معلول نداریم. مگر نعمتی قبلا نبود و فدراسیون تیروکمان در گذشته وجود نداشت. همین طوری یک اتفاق رخ داده و همه افتخار می‌کنند. در حقیقت جای دیگر کار شد تا نعمتی توانست سهمیه المپیک را کسب کند. *هیچ کس به اندازه من در مدیریتش به خاطر منافع ورزش کار نکرده است هیچ کس به اندازه من در مدیریتش به خاطر منافع ورزش کشور کار نکرده است. هیچ کس حاضر نیست به اندازه من یکسری مسائل شخصیتی و فردی را بپذیرد تا منافع فدراسیون به هم نریزد. کدام رییس فدراسیون را سراغ دارید که سیستم زیر مجموعه‌اش برود و از او شکایت کند و این فرد هر زمانی که بخواهد دوباره به تیم ملی باز گردد؟ اگر به دنبال نتیجه بودم قطعا میلاد وزیری را که قبل از تایلند مرتب به من پیغام و پسغام می‌داد که می‌خواهم به تایلند اعزام شوم، را می فرستادم. بدون شک وی در تایلند سهمیه را دریافت می‌کرد، ولی چارچوب مدیریتی این اجازه را به من نداد و گفتم که نزدیک اعزام نمی‌توانم این کار را انجام دهم. باید در انتخابی تیم ملی شرکت کنید و مربی تشخیص دهد هر کسی که بهتر بود به تایلند اعزام می‌شود. اگر من فردی بودم که به امروز خود می‌اندیشیدم حتماً یک سهمیه دیگر در تایلند توسط وزیری می‌گرفتم، اما به او گفتم که بعد از رقابت‌های تایلند می‌توانی به تیم ملی اضافه شوی. شما هم مثل مابقی کمانداران باید به اردوی تیم ملی بیایید و تیر بزنید، اگر سرمربی نظرش مثبت بود می‌توانید به این رقابت‌ها اعزام شوید. به نظر شما این کار من درست بود یا غلط؟ 12 سال است که توسط این مملکت برای این فرد هزینه می‌شود. حالا هر کجا که بوده من او را با رکورد 590 تحویل گرفتم. شما باید برای یک ورزشکار 12 سال تحمل کنید تا خروجی داشته باشید. میلاد وزیری الان رکوردهای 650 و 657 می‌زند، پس طبق برنامه پیش رفته که توانسته به این رکوردها دست پیدا کند. * فدراسیون تیروکمان قبلا نه به شکل گلخانه‌ای بلکه به صورت گلدانی کار می‌کرد من مدعی هستم که در حال حاضر من نه تنها یک نفر ، بلکه کلی ورزشکار تولیدی دارم. شما می‌گویید که چرا وزیری 660 نمیزند، من معتقدم که بعد از چند سال و در حقیقت ظرف هشت تا 10 سال توانسته این رکورد را بزند. من خود یک فرد فهیم هستم و برنامه دارم. به نظر شما یک کارمند با حقوق چهار میلیون تومان طی چند سال می‌تواند یک خانه بخرد؟ اما اگر ماهی 40 میلیون تومان حقوق بگیرد قطعا ظرف یک سال می‌تواند خانه بخرد. من یکسری محدودیت های مالی داشتم که بر کسی پوشیده نبود و همین مساله زمان را برای اجرای برنامه‌هایم طولانی‌تر کرد. مخصوصاً اگر بخواهید یک کار سازمانی درستی انجام دهید، زمان بر است. ما تیم ملی داریم که تمام رده‌های سنی را در بر دارد. قبلاً فدراسیون تیروکمان به صورت گلدانی کار می‌کرد حتی به صورت گلخانه ای نیز نبود. من اگر تنها خروجی‌ام یک نفر بود خجالت می کشیدم که امروز به ایسنا بیایم و از عملکرد خود صحبت کنم. امروز طرح استعدادیابی 2020 کار شده و در حال جلو رفتن است. آن چیزی که می‌تواند به آن شتاب دهد، منابع مالی خوب، تجهیزات بهتر و اردوهای بیشتر است. شک نداشته باشید که اگر منابع مالی والیبال را می‌گرفتید تصور می‌کنید می‌توانست توفیقات لازم را داشته باشد، این امکان پذیر نبود. منابع مالی باید باشد که ما به طرح 2020 برسیم. من یقین دارم اگر عمری باشد، رشته ریکرو بدون دغدغه باید در المپیک 2020 سهمیه را دریافت کند. امکانات و تجهیزات ما قابل قیاس با کشورهایی همچون هند، روسیه، انگلیس و آلمان نیست، اما دیدید که هیچ کدام از این تیم‌ها نیز موفق به کسب سهمیه نشدند. اگر می‌گویند ما در ریکرو ضعیف هستیم، مسئولان این تیم‌ها را باید اعدام کنند چون فوق‌العاده سرمایه‌گذاری کرده بودند. حتی هند با رکورد 2010 سهمیه تیمی را نگرفت چه برسد به تیم ما. * بخاطر منافع ورزش کشور کامپوند را تعطیل نمی‌کنم ما چرا باید کامپوند را کنار بگذاریم. همین کامپوند بود در روزی که کاروان ایران در بازیهای آسیایی اینچئون نتوانست نتیجه‌ای بگیرد به مدال طلا دست یافتیم. در کره روی سکوی اول قرار گرفتن کار بزرگی است. گله من از غیر ورزشی‌ها نیست، زیرا خود نیز غیر ورزشی هستم. در حال حاضر عضو کنفدراسیون آسیا هستم و تا به امروز نیز اعلام نشده کامپوند نمی‌تواند در بازیهای آسیایی شرکت کند بلکه به بازیهای آسیایی آینده نیز اضافه شده است.حتی به دنبال آن هستم تا میکس کامپوند نیز به بازیهای آسیایی اضافه شود تا به مدال‌های بیشتری دست پیدا کنیم. تا به امروز در کامپوند موفق شده‌ایم سه تا چهار رکورد را بزنیم. 694 رکوردی بود که توسط فرشته قربانی زده شد، در آنتالیای ترکیه که کامپوند تیمی ما رکورد 2110 زد، سه نفر از کماندار ما رکورد بالای 704 یا 702 را زده بودند و این برای اولین‌بار بود که چنین رکوردی زده می‌شد. قطعاً چنین اتفاقاتی بدون برنامه‌ریزی امکان پذیر نیست. در سال 2012 رکورد تیمی ما 1349 بود، الان 1360 شده و در میکس کامپوند 1398 بود که در کامپوند تیمی بانوان رکوردی که زده شده 2042 است. یعنی در سال 2010 رکوردی که ثبت شد، 1998 بود که الان 44 رقم افزایش رکورد داشتیم. همچنین در بخش کامپوند مردان 2005 بود که الان این رقم به 2110 رسیده است. یعنی 150 رقم بالا آمده ایم. می‌گویند که از قبل کامپوند خوب بوده؟ پس چرا قهرمان نمی شدیم؟ چرا در رقابت‌های داخل سالن مدالی را کسب نمی کردیم؟ در طی این مدت دو بار به فینال جام جهانی دست پیدا کردیم و موفق به کسب یک مدال نقره و طلا شدیم. در کپنهاگ دانمارک که 96 کشور حضور داشتند، تیم ما قهرمان جهان شد. این کجا اتفاق افتاده و آیا جای انتقاد دارد. * قبلا راننده و پیمانکار نیز همراه تیم اعزام می‌شد ولی انتقادی صورت نمی‌گرفت فدراسیون تیروکمان به دلیل مشکلات مالی زیادی که دارد، سعی می‌کند رییس هیات‌ها را به مسافرت‌های این چنینی ببرد. هر کسی شیوه کاری خود را دارد. در ایران نگاهمان به مدیریت به گونه‌ای است که اساتید می‌گویند فدراسیون به خاطر انتخابات روسای هیات‌ها را به مسافرت می‌برد. در حالی که چند وقت پیش نیز چهار رییس هیات را برای گذراندن دوره مدیریت به چین تایپه اعزام کردیم، آیا این نیز برای انتخابات بود؟ از چهار سال قبل که من آمدم رییس هیات‌ها همدیگر را می شناسند. ما سالی دو یا سه بار با رییس هیات ها جلسه داریم. اغلب آنها در کمیته‌های ما فعال هستند. برخی از کمیته‌ها رییس هیات‌های ما نیز هستند مثل کمیته مربیان. هر کدام فراخور علاقه و تخصص‌شان در تصمیم گیری ما نیز حضور دارند. ما در آن زمان چون ارزیابی نداشتیم، براساس حروف الفبا روسای هیات‌ها را به مسافرت اعزام می کردیم. از آن زمان تاکنون روسای هیات‌ها به صورت چرخشی و به ترتیب اعزام می‌شوند. حتی در بخش‌های آموزشی نیز سعی کرده‌ام که بهترین مدرسان را بیاورم. من پاسگال را آوردم و به اغلب رییس هیات ها اعلام کردم که در این کلاس‌های آموزشی شرکت کنند. قبلاً در این فدراسیون حتی راننده نیز به چنین سفرهایی اعزام می‌شد که به عنوان سرپرست تیم بوده است. * چون تعداد نفرات اعزامی نسبت به گذشته کم است، مورد انتقاد قرار می گیریم در سفر آمریکا در آن زمان 33 نفر در لیست اعزامی قرار داشتند که از این 33 نفر حتی اسم پیمانکار نیز مطرح شده بود ، ولی در این دوره ما با 12 نفر به آمریکا رفتیم. این بی‌وجدان‌ها انتقاد می‌کنند که چرا با این تعداد؟ من سفر را با 12 نفر رفته‌ام و نتیجه هم گرفتم حال روزنامه‌ها می‌نویسند که "لشگرکشی به آمریکا" یک فرد چهار سال است که دارد می‌نویسد، آیا یک اعزام 9 نفری زیاد است برای مسابقات جهانی؟ چون تعداد کم است به ما حمله می‌کنند اگر زیاد بود حمله نمی‌کردند. کار کردن در این مملکت تاوان دارد و من دارم تاوان آن را می‌دهم. اصلا هم ناراحت نیستم. اگر آن فرد منتقد به نفع تو بنویسد، باید به خودت شک کنی. * اگر به جای روسای هیات‌ها دیگران را می‌بردم، انتقاد نمی‌کردند امروز به من ایراد می‌گیرند و می‌گویند که چرا رییس هیات‌ها را با خود به سفر می‌بری، چون هر کسی در سیستم من نیست که اگر آنها را می بردم بدون شک نمی‌نوشتند. قانون مملکت ما این است. اگر به جای همکاران خود در هیات‌های استانی که اعتقاد دارم باید در این گونه سفرها باشند دیگران را می بردم، چنین انتقاداتی صورت نمی‌گرفت. البته عده‌ای که می نویسند «لشگر کشی به آمریکا» کارشان همین است. واقعا جایگاه تیروکمان در گذشته کجا بوده که امروز پیام تبریک ریاست جمهوری و پیام رییس مجلس شورای اسلامی را دریافت کند، تیروکمان کجا و پیام تبریک ریاست جمهوری و پیام مجلس شورای اسلامی کجا؟ آیا سابقه ذهنی دارید در طی هشت ماه دو بار پیام تبریک دریافت کرده باشید. * تاکنون برای ماندن از کسی استفاده ابزاری نکردم این که چه کسی در انتخابات آینده رقیب باشد از آن اطلاعی ندارم. من مطمئن هستم که فدراسیون تیروکمان مدعی زیادی خواهد داشت. به لطف خدا تاکنون دوستان و همکاران خوبی داشته‌ام و روسای هیات‌های خوبی در کنار من بوده‌اند . البته شعار نمی‌دهم، اما مطمئن باشید در انتخابات فرد دیگری نمی‌شوم، از این که هستم راضی‌ام. زیرا طی چهار سال مربیان و افراد مختلفی آمده‌اند و رفته‌اند بدون این که یک ذره استفاده ابزاری از آنها کرده باشم. کسی نیستم که ورزشکاران به نفع من مصاحبه کنند. در سیستم من اینها معنایی ندارند. مگر می‌شود با این شرایط در فدراسیونی کار کرد که حس کنی این مسائل در ماندنت در فدراسیون تاثیر گذار است. من به یاد دارم در همان سال‌هایی که اوج انتقادات بالا بود شنیدم یکی از همکاران چیزی را به نفع من امضا کرد و من با وی برخورد کردم و به او گفتم چه کسی گفته این کار را انجام بدهی؟ آنهایی که امضا می‌کنند، تکلیف من با آنها چیست؟ این گونه مسائل را در کار خود در نظر نمی‌گیرم. کار کردن در فدراسیون سختی‌های زیادی دارد و این امر به آن معنا نیست که فضایی ایجاد شود که به من بگویند بمان و حتما بمانم. * وظیفه‌ام را به عنوان رییس فدراسیون به خوبی انجام دادم من نگرانی و دغدغه‌ای برای رفتن از فدراسیون را ندارم. خدا به من لطف کرده و از این گونه اتاق‌ها و مدیریت‌ها در مملکت برای من زیاد است. یک ذره ناراحت نیستم. اگر یک ذره احساس کنم که باید بمانم و کار کنم فقط به خاطر همین حس دوستی است. در ورزش چه منافعی وجود دارد. در ورزش و مدیریت مطمئن باشید که منافع صفر است. آن چیزی که در من ایجاد انگیزه می‌کند حس دوستی است که بین من و همکارانم وجود دارد. آزاری که از مدیریت می‌بینید قابل قیاس با سایر بخش‌هایی که من تاکنون مدیر آن بودم، نیست. خدا لطف کرده مدتی که در فدراسیون حضور داشتم. نتایجی را کسب کردیم که قبلاً این نتایج کسب نشده بود. رکوردها افزایش پیدا کرده و پیشرفت خوبی داشتیم. وقتی من را به عنوان رییس فدراسیون تیروکمان انتخاب کردند، احساس می‌کنم وظیفه‌ای داشتم که الان وظایفم را به خوبی انجام داده‌ام و در این زمینه کوتاهی نکرده‌ام. یک سیستم بسیار پاکی داریم. حتی زمانی که بازرسان به این جا ورود پیدا می‌کنند، درست است آدم اذیت می‌شود، ولی من گزارش بازرس کل کشور را با افتخار روزنامه کردم و روی تابلوی اعلانات زدم تا همه بخوانند. چیزی برای پنهان‌کاری نداشته‌ام. یکی از نداشته‌های مملکت ما کرسی‌های بین‌المللی است و ما می‌گوییم ضعیف هستیم. حق ما را در هر انتخاباتی که وارد می شویم، می‌خورند. اما در این فدراسیون به لطف خدا و به لطفی که مجمع من را شناخته، در آسیا که ثبت‌نام کردم عضو هیات رییسه کنفدراسیون آسیا شدم. شما می‌دانید که در مجامع جهانی وقتی وارد می‌شوید اتوماتیک‌وار رای آوردن کار بسیار سختی است و در عرصه انتخابات جهانی ایران تنها یک رای دارد. زیرا به صورت اتوماتیک وار عرب‌ها با هم متحد می‌شوند و اروپا و کانادا هم با هم یکی هستند، اما توانستم کرسی‌های بین‌المللی را دریافت کنم آیا این موفقیت کم است. من در جمع پنج نفر از کسانی که قبلا فدراسیون ما را به رسمیت نمی‌شناختند، در ظرف مدت کوتاهی جزو این پنج نفر شدم. پس موفقیت به چه چیزی می‌گویند. در تصمیم گیری‌ها معمولا هر کسی به فکر منافع شخصی خودش است. در حالی که در آسیا وقتی عضو هیات رییسه کنفدراسیون شدم هفت کمیته داشت که به جز هیات رییسه، در پنج کمیته آن توانستم اسامی همکاران خود را بنویسم و با رایزنی رای لازم را بیاورم. در حال حاضر در تیروکمان من عضو هیات رییسه هستم و پنج تا از کمیته آن نیز متعلق به ایرانیان است. در کجا چنین کرسی‌هایی وجود دارد؟ *زمانی که به فدراسیون آمدم تعداد کارمندان را از 103نفر به 36نفر کاهش دادم همه به دنبال آن هستند که در این مملکت دوست و رفقای خودشان را سر کار بیاورند. من ادعا دارم زمانی که من به این فدراسیون آمدم 103 نفر از این فدراسیون حقوق دریافت می‌کردند در حال حاضر این تعداد به 36 نفر کاهش پیدا کرده است و 10 برابر کاری که در آن زمان انجام می‌دادند، با همین تعداد نفر ما انجام می‌دهیم. اگر در آن زمان لیگ برگزار می‌شد ما با همین تعداد نفرات امروز لیگ را به صورت رفت و برگشت برگزار می‌کنیم و 12 مسابقه به صورت آزاد، قهرمانی کشور و انتخابی تیم ملی در طول سال و در تمامی رده‌های سنی برگزار می‌کنیم. در کنار تمام ایراداتی که دارم ادعا می‌کنم به نسبت خیلی‌ها بهتر هستیم. البته نقض داریم و این نقض‌ها را می‌توانند به وسیله‌ی انتقاد به ما گوشزد کنند. اصلا نمی‌شود نقد را نپذیرفت و این برای افراد غیر نرمال است که نقد پذیر نیستند. *هاشمی خیلی خوب و هنرمندانه کار کرده است از دید من، هاشمی تا به امروز خیلی خوب و هنرمندانه کار کرده است و تلاش کرده حداقل جذب منابع مالی را داشته باشد. البته در یک جا اگر نقضی نیز وجود داشته باشد، نقص ورزش کشور است. ورزش یکسری عدم توفیق دارد و متاسفانه یقه همدیگر را می‌گیریم. مثلا مدیران و رسانه‌ها یکدیگر را مقصر می‌دانند، در حالی که تقصیر کسی نیست. تقصیر نگاه مملکت به ورزش است. شما بهتر از این نمی‌توانید خروجی داشته باشید. ورزش کشور در کلیه رشته‌ها به نسبت سایر بخش‌های مملکت پر بازده‌ترین بخش است به نسبت چیزی که می‌دهیم و چیزی که از آن پس می‌گیریم خروجی مشخص است. سر جمع پولی که به ورزش از این زیر ساخت‌ها می‌آید و به همه جا توزیع می‌شود، بیشتر از هزار میلیارد نیست، اما با این شرایط بالاتر از سایر کشورها پیشرفته دنیا قرار می‌گیریم. ورزشکاران ما امروز به ویژه در رشته‌های کشتی و والیبال حتی بالاتر از کشور آمریکا قرار می‌گیرند. می‌گویند ورزشکاران ما بخاطر مدال‌آوری پول دریافت می‌کنند، من می‌گویم که واقعا حقشان است چون بهترین سال‌های عمر خود را با سخت‌ترین شرایط سپری می‌کنند تا به آمادگی برسند. از معیشت، تحصیلات و از همه چیز خود می‌گذ
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 112]
-
گوناگون
پربازدیدترینها