واضح آرشیو وب فارسی:فارس: دوچرخهسوار المپیکی اصفهان:آرزو داشتم دوباره جوان میشدم و رکاب میزدم
دوچرخهسوار المپیکی اصفهان گفت: هماکنون امکانات از همه لحاظ بالا رفته و نسبت به قبل وضعیت بهتر شده است؛ به طوری که آرزو میکنم الان جوان بودم و دوباره رکاب میزدم.
به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، محمدرضا باجول که یک اصفهانی قهرمان در رشته دوچرخهسواری است؛ سالها در سطوح مختلف کشوری، آسیایی و بینالمللی صاحب عنوان و مقام بوده و با راهیابی به المپیک بر افتخاراتش افزوده است. وی که سابقه مربیگری تیم ملی را داشته؛ 12 سال ریاست هیأت دوچرخهسواری استان اصفهان را عهدهدار بوده است، علاوه بر این باجول در سمت کارشناس ورزش همگانی اداره کل ورزش و جوانان استان اصفهان انجام وظیفه کرده و از سال 1389 بازنشسته شده است. با توجه به اینکه تا آغاز رقابتهای المپیک ریو (2016 میلادی) زمان زیادی نمانده؛ به سراغ وی رفتیم تا از تجربه حضور وی در المپیک بیشتر بدانیم. المپیک سئول بزرگترین افتخار ورزشی محمدرضا باجول در گفتوگو با خبرنگار فارس در اصفهان اظهار کرد: از سال 1356 حضور در رقابتهای استانی و کشوری را تجربه کردم و 12 سال عضو ثابت تیم ملی بودم. وی افزود: در سن 27 سالگی سال 1988 میلادی؛ به المپیک سئول کره جنوبی راه یافتم و در آن رقابتها در ماده استقامت بین 213 دوچرخهسوار، بیستوچهارم شدم. پیشکسوت قهرمان دوچرخهسواری اصفهان تصریح کرد: آن زمان کسب سهمیه مطرح نبود و بنا به تشخیص وزارت ورزش، فدراسیون دوچرخهسواری و کمیته المپیک؛ رشتههای ورزشی که در مسابقات آسیایی و بازیهای آسیایی قهرمانی میآوردند برای رفتن به المپیک انتخاب میشدند و دوچرخهسواری هم جزو آنها بود. وی عنوان کرد: بعد از المپیک به دنبال ادامه تحصیل و درس و دانشگاه رفتم و چند سالی را رکاب نزدم؛ به طور کلی باید گفت، سال به سال که تجارب ورزشکاران بیشتر میشود به همان اندازه علمشان در نوع رشتهای که کار میکنند بالاتر میرود. باجول با بیان اینکه مسلما شرکتکنندهها در مسابقات المپیک هم از نظر تفاوت و هم شاخص بودن در دورههای مختلف تأثیرگذار هستند، اظهار داشت: آنچه که محرز است ورزش در کل رشتهها رو به پیشرفت بوده و قابل قیاس با گذشته نیست. یک خاطره از المپیک وی تأکید کرد: حال که امکانات از همه نظر بالا رفته آرزو میکردم کاش جوان بودم و رکاب میزدم زیرا دوران اوج قهرمانی من با جنگ تحمیلی توأم شده بود و خیلی سخت گذشت با توجه به این موضوع که اولویت کشور دفاع از مرزها بود و چندان به ورزش بها داده نمیشد. پیشکسوت دوچرخهسواری و المپیکی اصفهان ادامه داد: زمان ما مربی مجرب، دوچرخههای حرفهای و تغذیه مناسب نبود؛ مسابقات برونمرزی هم مانند الان هر ساله به طور منظم برگزار نمیشد اما امروزه وضعیت خیلی بهتر شده به طوری که ورزشکاران از اکثر این امکانات به خوبی برخوردار هستند. وی با اشاره به خاطرهای از المپیک سئول کره جنوبی گفت: همانطور که خیلیها میدانند در دوچرخهسواری ماده استقامت همه دوچرخهسواران با هم حرکت میکنند، من در المپیک توانستم در بین قهرمانان جهان که با من رکاب میزدند؛ هفت و نیم کیلومتر پیشتاز باشم که این برای من یک افتخار بود و در عین حال خاطرهای به یاد ماندنی. عوامل مؤثر در رشد و پیشرفت دوچرخهسواری اصفهان باجول یادآور شد: طی سی و اندی سال که من در سمتهای مختلف مسئولیت داشتم تمام تلاش خودم را صرف این کار کردم و توانستم قهرمانان زیادی را چه در سطح کشوری و چه ملی تحویل جامعه ورزش دوچرخهسواری دهم اما متأسفانه چند سالی هست که این تعداد تقلیل یافتهاند. وی افزود: برای رشد و پیشرفت در دوچرخهسواری هم کورسی و هم کوهستان فاکتورهایی نیاز است که باید مد نظر قرار گیرد؛ مربیان آگاه با علم به روز، جادههای امن، داشتن امکانات پیست، باشگاههای فعال که حامی تیمهای دوچرخهسواری استان باشند، بومیگرایی و از همه مهمتر بحث آموزشگاه و پایهسازی که اگر به این معیارها توجه شود با بسترسازی مناسب این رشته در اصفهان پویا خواهد شد. قهرمان دوچرخهسواری پیشکسوت با اشاره به اینکه شاخصه هر ورزشکار رفتن به المپیک است، تصریح کرد: ما در اصفهان استعدادهای زیادی داریم که اگر برایشان بستر فراهم کنیم میتوانند راهشان را در مسیر قهرمانی پیدا کنند و به بیراهه نروند. وی خاطر نشان کرد: دلم میخواهد جوانان پا جای ما بگذارند و فراتر هم بروند؛ همیشه آرزویم این بوده که شاگردانم مقامهای بهتر از من بیاورند و در میادین بزرگ بدرخشند. انتهای پیام/63077/صا40
95/04/22 :: 15:43
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]