واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادبود بزرگان/آیتالله معصومی اشکوری و احیای تفکر اطاعت سلطنت از شریعت
آیتالله معصومی اشکوری علاوه بر تدریس و تألیف، به فعالیتهای سیاسی اجتماعی از جمله تشکیل کمیته اتحاد اسلام و تشکیل مجمع علمای گیلان هم همت گمارد که این دو فعالیت، به تبعید ایشان از سوی حکومت وقت و سالها خانه نشینی وی انجامید.
خبرگزاری فارس – حسن شیخ حائری: اشکور از توابع رودسر گیلان و مهد علمای بزرگ به ویژه مرحوم آیتالله آقا میرزا هاشم اشکوری گیلانی است؛ شخصیتی که استاد بزرگانی مانند حضرات آیات میرزا مهدی آشتیانی و میرزا محمدعلی شاه آبادی(استاد عرفان امام خمینی) بوده است. هفته نخست شوال المکرم سال 1295 هجری قمری بود که در نجف و در خانه آیتالله سید ابوالقاسم اشکوری، مرجع تقلید شیعه و امام جماعت حرم مطهر امیرالمؤمنین(ع)، کودکی به دنیا آمد که او را سید حسن نام نهادند. او در نوجوانی از محضر پدر و بسیاری از بزرگان خانواده و بستگان اشکوری که همگی از علما و فضلای زمان خود بودند، کسب فیض کرد و در جوانی، به همراه پدر سفری به ایران داشت و در ایران ماندگار شد. او در این سفر علاوه بر زیارت بارگاه نورانی حضرت ثامن الحجج(ع) و بازدید از اشکور، سفری هم به اصفهان رفت و از محضر دو دانشمند این شهر در آن روزگاران یعنی حضرات آیات جهانگیر خان قشقایی و سید محمدباقر درچهای بهرهها برد. سید حسن پس از آن به نجف بازگشت و در تکمیل تحصیلات خود، به درس حضرات آیات میرزای رشتی، شیخ عبدالله مازندرانی و سید محمدکاظم یزدی شتافت. او در عین حال به درس اصول فقه آیتالله ملا محمدکاظم خراسانی (مشهور به آخوند خراسانی) بسیار عشق میورزید و ظهور و بروز استعدادش در این درس موجب شد تا از سوی استاد برای جلسات درس خصوصی هم دعوت شود. لازم است در همینجا به این نکته اشاره شود که تدریس درس اصول فقه، قبل از زمان مرحوم آیتالله آخوند خراسانی، دورهای طولانی داشت که حتی گاهی طلاب را از پرداختن دقیق به خود فقه باز میداشت. این بود که آخوند خراسانی با دقت نظر و خلاقیت خود، زوائد علم اصول را حذف کرد و با تألیف کتاب ارزشمند و ماندگار «کفایه الاصول»، کفایت علم اصول را برای طلاب رقم زد. پس از آن بود که طلاب در مدت زمان کوتاهی، درس اصول را فرا میگرفتند و وارد بحثهای اصلی فقهی میشدند. و اما سید حسن معصومی اشکوری توانست با عشق و علاقهای که به استادش، آخوند خراسانی داشت و البته با توجه به ذوق و طبع شعری خود، این کتاب را در بیش از 2 هزار بیت، به نظم درآورده و دیوانی خواندنی را پدید آورد. سید حسن اگرچه در نجف در محضر استادان خود به تلمذ ادامه میداد؛ اما آب و هوای نجف با مزاجش سازگار نبود و در نهایت مجبور شد که به ایران هجرت کند. او ابتدا به تهران رفت و در مدرسه مروی به تدریس مشغول شد. سپس راه اشکور را در پیش گرفت تا مردم این منطقه نیز از دانش و فضیلت وسیعش بهره مند شوند. او در اشکور، علاوه بر تدریس و تألیف، به فعالیتهای سیاسی اجتماعی از جمله تشکیل کمیته اتحاد اسلام و تشکیل مجمع علمای گیلان هم همت گمارد که این دو فعالیت، به تبعید ایشان از سوی حکومت وقت و سالها خانه نشینی وی انجامید. در این زمینه جمله معروفی از آیتالله سید حسن معصومی اشکوری بدین مضمون به یادگار مانده است: «سلطنت باید مطیع شریعت باشد؛ نه شریعت مطیع سلطنت.» این عالم برجسته علاوه بر به نظم کشیدن کفایه الاصول، حاشیهای نیز بر این کتاب نگاشته و البته دیوان شعری هم از او با عنوان «آذرکده» و با تخلص «حسینی» که بیشتر اشعار آن در قالب شعری مُخمّس و مُسدّس است، به یادگار مانده است. آیتالله سید حسن معصومی اشکوری سرانجام پس از نزدیک به هشت دهه عُمر بابرکت در سال 1374 هجری قمری به ملکوت اعلی پیوست و با تشییعی باشکوه در مسجد بالاسر حرم مطهر حضرت کریمه اهل بیت(س) در خاک آرام گرفت؛ رحمت الله علیه. انتهای پیام/2258/و40
95/04/21 :: 10:43
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 89]