واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: درخشش المپیکی زنان ایران- زهرا احمدی پور* زنان ورزشکار ایران زمین در ادوار مختلف بویژه پس از انقلاب اسلامی تجارب متفاوتی را با توجه به شرایط سیاسی؛ فرهنگی و اجتماعی از حضور در میادین ورزشی کسب کرده اند که در اینجا مجال پرداختن به تمامی آنها نیست.
در این میان؛ دو مؤلفه ای که بیش ازسایر عوامل در این روند تأثیرگذار بوده است، عبارتند از: نگاه مدیریت دستگاه ورزش به حضور زنان در میادین بین المللی و شرایط فرهنگی و اجتماعی کشور.هر دوی این عوامل با درهم تنیدگی سعی کردند مسیری سنگلاخی را برای ورزشکاران فراهم کنند. یکی با نگاه «هزینه – فایده» که می پنداشت ورزش زنان هدر رفت سرمایه است و امکان مدال آوری در عرصه قهرمانی برای آن متصور نیست پس با اندک تخصیص اعتباری کافی است در بخش همگانی نیم نگاهی به ورزش زنان داشته باشیم که از نرم های جهانی بازنمانیم و نتیجه آن شد؛ تمرکز بر ورزش مردان در قالب فدراسیون های ورزشی با تأکید بر ورزش قهرمانی چرا که با همان نگاه «هزینه – فایده» امکان مدال آوری ورزشکاران مرد بیشتر بود و چون بنا نیست در اینجا به نقد این دو نگاه پرداخته شود، کافی است که بدانیم تغییر این دو نگاه نه با عزم مدیران ورزش که با تلاش زنان ورزشکار به ثمر نشست و مدیریت ورزش باور کرد زنان نه تنها با سهمیه اعطایی کمیته بین المللی المپیک که با کسب سهمیه توسط خود ورزشکاران زن می توانند بخش لاینفک کاروان اعزامی ایران به مسابقات المپیک باشند.و این روند هم به تغییر آرایش جنسیتی کاروان ایران منجر شد به گونه ای که از حضور نداشتن در ترکیب المپیک های 1988 سئول و 1992 بارسلونا به حضور تک نفره با سهمیه اعطایی کمیته بین المللی 1996 آتلانتا و تا کسب سهمیه 9 نفره در تیم اعزامی به المپیک 2016 ریو ادامه یافت و هم اینکه با تنوع رشته های مختلف به کسب سهمیه در 6 رشته ورزشی از 14 رشته کاروان ایران دست یافتند که با توجه به ممنوعیت شرکت ورزشکاران زن ایرانی در 4 رشته کشتی؛ وزنه برداری، شنا و بوکس در عمل توانسته اند در بیش از 60 درصد رشته های اعزامی ایران به المپیک ریو دست پیدا کنند.و اما ورزشکاران زن ایران برای کسب سهمیه های المپیک در رشته های مختلف تحت تأثیر ملاحظات فرهنگی و اجتماعی که توانسته است سیاستگذاری ها و تصمیم گیری های ورزشی را نیز تحت تأثیر قرار دهد؛ انرژی مضاعفی را صرف کرده اند که بتوانند از طرفی بر این دیدگاه ناصحیح که حضور در میادین ورزشی با شأن و منزلت زن مسلمان ایرانی همخوانی ندارد فایق آیند و از طرف دیگر با رعایت محدودیت های ایجاد شده خود را برای رقابت ها و کسب سهمیه های المپیک آماده سازند.در شرایطی که زنان ورزشکار ایران برای حضور در رقابت های جهانی با رعایت حجاب باید فدراسیون های ورزشی جهانی را مجاب کنند تا امکان پوشش اسلامی به آنها داده شود و در عین حال زنان ورزشکار باید مراقبت های لازم را به عمل آورند تا مشمول برخوردهای ناظران المپیک نشوند. به طور طبیعی فضای رقابت برای ورزشکار زن سخت تر خواهد بود. این مسائل را اضافه کنید به اینکه پخش بازی ها و مسابقات ورزشی زنان با این شرایط و در همان بستر پیش گفته متأثر از ملاحظات فرهنگی کمتر مورد حمایت رسانه ها و به تبع آن اسپانسر ها قرار می گیرد.حاصل این نگاه حاشیه ای به ورزش زنان و سرمایه گذاری جدی نکردن برای آن و قضاوت های ناروا پیرامون آن هر چند که موانعی جدی را فراروی ورزش زنان ایجاد کرد اما نتوانست زنان ورزشکار را قانع کند که صرف حضور در این رویداد جهانی برای شما کافی است.23 زن المپیکی ایران بعد از انقلاب هرگز باور نکردند که قرار است فقط و فقط ترکیب تیم اعزامی ایران را از حالت تک جنسیتی خارج کنند بلکه تلاش کردند بر همه بی مهری ها غلبه کنند و کسب مدال المپیک را هدف گرفتند و مدال برنز طلانشان کیمیای ورزش زنان ایران از این دست است. و این آغاز راهی است که زنان ورزشکار ایران را تبدیل به دوندگان ماهری کرده که توانسته اند از آن مسیر سنگلاخ عبور کنند و مدیریت دستگاه ورزش و مدیریت کلان کشور باید بودنشان را باور کند و در نگاه «هزینه - فایده» شان به ورزش قهرمانی زنان تجدید نظر کنند.*معاونت اسبق ورزش بانوان سازمان تربیت بدنیمنبع: روزنامه ایران 31 مرداد 95پژوهشم**9160**
31/05/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]