واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: قراردادهای جدید نفتی، نیاز روز-نرسی قربان* صنعت نفت ایران امروزه به دو مؤلفه تکنولوژی و سرمایه گذاری، نیاز مبرمی دارد. در فقدان سرمایه گذاری مؤثر ما در حوزه میادین مشترک، فعالیت ها و سرمایه گذاری کشورهای همسایه، موجب تغییر بالانس مالی به نفع آنها شده است.
این تغییر بالانس مالی ضرورتاً در حوزه صرف درآمدی محصور نمی ماند و منجر به تغییر بالانس استراتژیک نیز خواهد شد. کشور ما در حالی که یکی از بزرگ ترین کشورهای دارای ذخایر نفت و گاز دنیا محسوب می شود، در حوزه جذب سرمایه گذاری و برنامه ریزی برای ازدیاد برداشت از حوزه های مشترک چندان موفق نبوده است. ما نباید صرفاً ناظر فعالیت های کشورهای دیگر باشیم و خودمان باید ورود جدی به این عرصه داشته باشیم. قراردادهای بیع متقابل در زمان خود بسیار کارآمد بودند اما الان در شرایط جدید جذب سرمایه گذاری و بویژه در همکاری با شرکت های بزرگ، کارآیی چندانی ندارد. از طرف دیگر در میدان گازی پارس جنوبی بحث توسعه لایه های نفتی جدی است. در حالی که قطر در این میدان نفتی سرمایه گذاری زیادی انجام داده و هم اکنون بیش از 320 هزار بشکه نفت در روز استحصال می کند، ایران راه درازی برای توسعه برداشت از این میدان مشترک پیش رو دارد. ما برای آنکه بتوانیم این لایه های نفتی را توسعه ببخشیم نیاز مند جذب سرمایه و تکنولوژی هستیم که در داخل کشور وجود ندارد.این مسائل به اندازه کافی توجه به شکل جدیدی از قراردادها را برای واردات سرمایه و تکنولوژی توجیه می کند. روند اجرایی بررسی و تدوین قراردادهای جدید نفتی در دو سال گذشته نشان داد که به اندازه کافی در خصوص مسائل و مفاد مربوط به این قراردادها بحث و بررسی صورت پذیرفته است و آنچه اکنون نیاز داریم ورود به مرحله اجرایی و عملیاتی این قراردادهاست. طبیعی است که هیچ گونه قراردادی در سطح دنیا بی ایراد و یا کاملاً مطلوب نیست و همواره نقصان یک قرارداد در مرحله اجرا بیشتر پدیدار می شود. عملیاتی شدن این قراردادها زمینه را برای پیدا شدن نقاط ضعف آن فراهم می کند و اگر اصرار داریم روند بررسی کارشناسی این قراردادها کامل شود، باید گفت که آنچه انجام شد کافی است و باید ادامه این روند در مقام اجرا حاصل شود. البته باید در نظر داشت که همین مدل قراردادها در صحنه عمل ممکن است از نظر شرکت های خارجی جذابیتی نداشته باشد و پیش بینی اینکه چه تحولاتی در حوزه قراردادی و سرمایه گذاری در پیش داریم چندان دقیق نیست. قراردادهای جدید نفتی (IPC) در زمره قراردادهای خدماتی محسوب می شود و متفاوت از قراردادهای انحصاری و یا مشارکتی مرسوم است. این نوع قراردادها با توجه به شرایط خاص ایران و برخی کشورهای همسایه، در کشورهایی چون ایران، عراق، قطر و... اجرایی می شود. همچنین ذکر این نکته هم لازم است که قراردادهای حوزه نفت در یک شکل عرضه نخواهند شد و IPc تنها شکل خاصی است که در خصوص نحوه همکاری با شرکت های خارجی بزرگ به کار می رود. بنا به گفته متولیان حوزه انرژی در خصوص توسعه میادین داخلی و کوچک از همان قراردادهای قبلی مانند بیع متقابل استفاده خواهد شد. نتیجتاً باید گفت که بررسی های کارشناسی انجام شده در خصوص مدل جدید قراردادهای نفتی به اندازه کافی زمینه مطالعاتی این قراردادها را غنی کرده است و آنچه اکنون نیازمند آنیم ورود به مرحله عملیاتی است تا هم در جذب سرمایه گذاری و تکنولوژی عقب نمانیم و هم زمینه برای آشکار ساختن برخی ایرادات احتمالی آنها فراهم شود.*تحلیل گر ارشد مسائل انرژیمنبع: روزنامه ایران، 31 مرداد 95پژوهشم**9160**1717
31/05/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 66]