تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834481289
سنجش اقتصاد دیجیتال لازمه ارزیابی دانش بنیانی اقتصاد
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: سنجش اقتصاد دیجیتال لازمه ارزیابی دانش بنیانی اقتصاد تهران- ایرنا- روزنامه شرق در صفحه اقتصاد گزارشی را درباره اقتصاد دانش بنیان، راهکارهای دستیابی و سنجش آن منتشر کرد. در بخشی از گزارش آمده است: چندین روش برای سنجش اقتصاد دانش بنیان پیشنهاد شده است که عبارت اند از: چارچوب بانک جهانی، کمیته اقتصادی APEC، و پروژه رشد OECD و همچنین طراحی دفتر آمارهای استرالیا ABS .ABS الگوی بانک جهانی در ایران بیشتر شناخته شده است.
در این گزارش که در شماره شنبه 30 مرداد 1395 هجری خورشیدی به قلم اسفندیار جهانگرد رییس پژوهشکده علوم اقتصادی دانشگاه علامه طباطبایی منتشر شد، می خوانیم: در ادبیات علمی روش های مختلفی برای تعریف دانش وجود دارد. تعدادی از محققان بین اطلاعات و دانش فرق قائل شده اند. الن برتن- جونز (١٩٩٩) دانش را «انباشت ذخایر اطلاعات و مهارت ناشی از به کارگیری اطلاعات از سوی گیرنده اطلاعات» می داند. برخی از محققان هم مثل استیونز (١٩٩٩) بین دانش کدگذاری شده و دانش ضمنی فرق قائل شده اند. به گونه ای که دانش کدگذاری شده می تواند نیاز به اطلاعات را کاهش دهد و دانش ضمنی شامل مهارت و بینش و بصیرت، خلاقیت و داوری است. دالمن (١٩٩٩) دانش را شامل چهار مؤلفه و جریان اصلی می داند که عبارت اند از: فراگیری، خلاقیت، انتشار و به کارگیری. کشورهای OECD دانش را به تولید، توزیع و به کارگیری دانش ارجاع می دهند. اصطلاح اقتصاد دانش بنیان ابتدا از سوی کشورهای OECD مطرح شد و به عنوان اقتصادی که «به شکل مستقیم بر تولید، توزیع و به کارگیری دانش و اطلاعات بنا نهاده شده باشد»، تعریف شد (OECD١٩٩٦). کشورهای APEC این تعریف را بدین گونه تعمیم دادند «KBE اقتصادی است که تولید، توزیع و به کارگیری دانش مؤلفه های اصلی رشد اقتصادی، خلق ثروت و اشتغال همه فعالیت ها باشند». (APEC ٢٠٠٠). این یعنی همه فعالیت ها اعم از کشاورزی و معدن تا فعالیت های با فناوری بالا، در تولید و توزیع و استفاده فرایندهای خود از دانش استفاده می کنند و این بیانگر اقتصاد دانش بنیان (KBE) است. اما سؤال مهم این است چگونه باید متوجه شد اقتصادی به سمت دانش بنیان حرکت می کند و سرعت حرکت آن چگونه است؟ به دلیل لزوم حرکت به سمت اقتصاد دانش بنیان در شرایط کنونی کشورها و به ویژه کشورهای درحال توسعه، از جمله ایران لازم است سنجش جهت حرکت به سمت دانش بنیانی طراحی شود که چارچوب های لازم برای سنجش اقتصاد دانش بنیان و اقتصاد دیجیتال است. در ادبیات علمی و عملی دنیا چندین روش برای سنجش اقتصاد دانش بنیان پیشنهاد شده است که عبارت اند از: چارچوب بانک جهانی، کمیته اقتصادی APEC، و پروژه رشد OECD و همچنین طراحی دفتر آمارهای استرالیا ABS .ABS الگوی بانک جهانی در ایران بیشتر شناخته شده است اما به الگوی دفتر آمار استرالیا کمتر پرداخته شده است و با توجه به قراردادن زمینه در این الگو، لازم است این الگو هم معرفی شود. این روش الگویی پنچ مؤلفه ای را پیشنهاد می کند که سه مؤلفه اصلی آن عبارت اند از:نوآوری و کارآفرینیسرمایه انسانیفناوری اطلاعات و ارتباطاتعلاوه بر سه مؤلفه اصلی، این چارچوب دو بعد حمایتی هم ارائه می دهد که عبارت اند از:بعد زمینه (CONTEXT)بعد اثرات اقتصادی اجتماعیابعاد مطرح شده دارای یک سری مؤلفه های پشتیبان مثل محیط کسب وکار و کارایی بازارها هستند که در گزارش های APEC و OECD بررسی و بحث شده است. هریک از ابعاد اصلی به وسیله یک سری شاخص از شاخص های KBE معرفی می شوند. تعاملات و هم پوشانی هایی هم بین ابعاد مختلف در این متدولوژی وجود دارد. برای مثال، بُعد اثرات اقتصادی و اجتماعی با همه ابعاد دیگر تعامل دارد و بر دیگر ابعاد آن تأثیر می گذارد و همچنین تأثیر می پذیرد. یک مدل خیلی ساده شده از آن در شکل یک نشان داده شده است. در این شکل زمینه و بافت دارای یک بعد فراگیر است. سه بعد اصلی دارای هم پوشانی و بعد اثرات اقتصادی و اجتماعی هم از سه بعد اصلی و هم از زمینه و بافت اقتصاد تأثیر می پذیرد. هریک از ابعاد با شاخص های خاصی سنجیده می شوند که بعد فناوری اطلاعات و ارتباطات، با شش شاخص مهم شامل شاخص زیرساخت و دسترسی (یک شاخص)، تفاضای فناوری اطلاعات و ارتباطات (٣ شاخص) و عرضه فناوری اطلاعات و ارتباطات (٢ شاخص) سنجیده می شود. البته این چارچوب همه شاخص های اقتصاد دانش بنیان را به شکل جامع پوشش نمی دهد. اما داشتن این چارچوب همه کار نیست و لازم است سیستم آماری کشور تغییر محتوایی کند و زمینه لازم برای سنجش اقتصاد دانش بنیان فراهم شود تا سیاست گذار بتواند ارزیابی و تحلیل مناسبی از جهت و سرعت حرکت به سمت اقتصاددانش بنیان داشته باشد. بند ٢ سیاست های کلی کشور در سیاست های اقتصاد مقاومتی، پیشتازی اقتصاد دانش بنیان، پیاده سازی و اجرای نقشه جامع علمی کشور و ساماندهی نظام ملی نوآوری به منظور ارتقای جایگاه جهانی کشور و افزایش سهم تولید و صادرات محصولات و خدمات دانش بنیان و دستیابی به رتبه اول اقتصاد دانش بنیان در منطقه است. این سیاست اهمیت این موضوع را برای سیاست گذار نیز در کنار نقش دانش در رشد و توسعه اقتصاد کشور دوچندان می کند. یکی از ارکان مهم اقتصاد دانش بنیان که نو بوده و از ارکان اقتصاد دانش بنیان است، دیجیتالی شدن اقتصاد است. رویکرد این نوشتار تمرکز بر سنجش اقتصاد دیجیتال در کشور است. اقتصاد دیجیتال، که بر مبنای ویژگی های متغیرِ اطلاعات، محاسبات و ارتباطات تعریف می شود، درحال حاضر محرک اصلی رشد اقتصادی و تغییرات اجتماعی جوامع مختلف به شمار می آید. «درک بهتر از این تحولات اساسی به ما کمک می کند تا تصمیم های هوشمندانه تری اتخاذ کنیم» چه ما در پی سرمایه گذاری در تحقیق، تولید و خدمات باشیم، چه به دنبال تطبیق دادن قوانین و سیاست هایمان با واقعیات عصر جدید باشیم. (نیل لین، آوریل ١٩٩٩) در شرایط فعلی دنیا، اینترنت، اطلاعات را به مکان ها (خواه واقعی و خواه مجازی) ارتباط می دهد. همچنین منطق اعداد را به قدرت بیانگری و نفوذ کلمات و تصاویر پیوند می زند. فناوری اینترنت، اَشکال جدید فعالیت های اجتماعی و اقتصادی، انعطاف پذیری جدید در روابط و شراکت های تجاری و همچنین قلمرو و قابلیت های نوینی برای بازارها ارائه می کند. دراین باره واژه های متفاوتی در ادبیات علمی وارد شده است. در ادبیات اقتصادی، واژه «اقتصاد اطلاعات» به معنای گرایش فراگیر و بلندمدت به سمت گسترش ارزش و دارایی های مبتنی بر اطلاعات و دانش، نسبت به دارایی ها و محصولات عینی مرتبط با کشاورزی، معدن و صنعت به کار می رود و واژه «اقتصاد دیجیتال» به طور خاص، به تحول همه بخش های اقتصادی از راه دیجیتالی کردن اطلاعات از طریق رایانه اطلاق می شود. در اقتصاد دیجیتال، همگام با گرایش بلندمدت به سمت آزادسازی بازار و کاهش موانع تجاری، تجارت بیشتر به شکل بین منطقه ای و جهانی صورت گرفته و کمتر شکلی محلی خواهد داشت. فهم اقتصاد دیجیتال با طیف وسیعی از سیاست ها، از جمله: سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه، حقوق مالکیت فکری، فعالیت های دولتی، استانداردهای حسابداری، تجارت و موارد متعدد دیگر در ارتباط است. به کار گیری واژه اقتصاد دیجیتال در اسناد دولتی در آوریل ١٩٩٨، در گزارش وزارت تجارت آمریکا، گزارشی با عنوان اقتصاد دیجیتال در حال ظهور مطرح شد؛ گزارشی که اهمیت فزاینده اینترنت و تجارت الکترونیک در اقتصاد را تأیید می کرد. این گزارش، دیدگاه جدیدی را درباره نقش فناوری اطلاعات در بهره وری، تورم، رشد اقتصادی و سرمایه گذاری ارائه کرد. در نوامبر ١٩٩٨، رئیس جمهور وقت آمریکا به عنوان بخشی از فاز دوم پروژه تجارت الکترونیک جهانی، معاون رئیس جمهور در امور سیاست گذاری اقتصادی را عهده دار ارزیابی اقتصاد دیجیتال کرد. در همین راستا، یک کارگروه درون سازمانی در زمینه اقتصاد دیجیتال، کنفرانسی عمومی را برنامه ریزی کرد که در ٢٥ و ٢٦ مارس ١٩٩٩ در وزارت تجارت آن کشور برگزار شد .این کنفرانس در پی ترسیم مبنای مشترکی برای درک اقتصاد دیجیتال بود و به این موضوع پرداخت که چگونه می توان تصویر واضح تر و مفیدتری از اقتصاد دیجیتال ارائه کرد. کنفرانس درعین حال که هم گرایی ارتباطات، محاسبات و اطلاعات را تأیید می کرد، نگاهی به ورای این بخش ها معطوف کرده و بر تحول تجارت، بازرگانی، فرایندها و مبادلات در اقتصاد نیز تمرکز کرده بود. چهار موضوع اساسی بررسی شده در این کنفرانس عبارت بودند از:چشم انداز اقتصاد کلان: چگونه می توان اقتصاد دیجیتال و نتایج آن برای کل اقتصاد را سنجش و ارزیابی کرد؟ تاروپود اقتصاد دیجیتال: شرکت ها چگونه رقابت می کنند و عملکرد بازارها چگونه است؟ تفاوت این رقابت با رقابت سنتی چیست؟ فرصت ها و موانع بر سر راه افراد و مشاغل کوچک کدام است؟تأثیرات بر تقاضا و مشارکت نیروی کار: آیا فناوری های جدید نابرابری را افزایش می دهند؟ چه مهارت ها، فناوری ها و مؤسساتی نیاز است تا دسترسی بیشتر افراد و گروه ها را به مزایای اقتصاد دیجیتال تسهیل کنند؟تغییرات سازمانی: محیط دیجیتال چگونه ساختار، عملیات شرکت ها و مؤسسات را تحت تأثیر قرار می دهد؟سؤال هایی که بدان اشاره شده یکی از ارکان مهم اقتصاد دیجیتال و اقتصاد دانش بنیان است که باید از سوی کشورها، از جمله کشورمان اندازه گیری شود. فناوری اطلاعات نقش روزافزونی در مواردی مانند رشد اقتصادی، سرمایه گذاری و جنبه های دیگر اقتصاد ایفا می کند. گستره و اهمیت این تحولات و تأثیرات، سؤالات مهمی دربر دارد، زیرا مسائل زیربنایی سنجش و متدولوژی آن، همچنان مشکل باقی مانده؛ گرچه پیشرفت های مهمی در این زمینه انجام شده است.پیشران های اصلی اقتصاد دیجیتال چگونه باید شناخته و سنجیده شوند؟سرمایه گذاری های در سطح بخش و در سطح کل اقتصاد مرتبط با تجارت الکترونیک، شامل سرمایه گذاری در تجهیزات و نیروی کار شاغل در فناوری اطلاعات، کدام هستند؟نتایج برای رشد اقتصادی، اشتغال، بهره وری و تورم کدام است؟ چگونه می توان منفعت و مشکلات نامشهود مصرف کننده را به حساب آورد؟اقتصاد دیجیتال، شامل مواردی مانند فناوری اطلاعات و ارتباطات، تجارت الکترونیک و خدمات، نرم افزارها و اطلاعاتی که به شکل دیجیتال ارائه می شوند، است. ویژگی های این کالاها و خدمات (شامل مواردی مانند صرفه های مقیاس، اثرات شبکه، ویژگی های کالاهای عمومی و هزینه های مبادله) می توانند باعث پدیدآمدن ساختارهای بازار و شرایط رقابتی مختلف شوند. این موارد بازگو می کند اقتصاد دیجیتال، مفهومی تغییرناپذیر و گریزناپذیر نیست که بتوان آن را به شکل عینی و بی غرض تحلیل کرد، بلکه یک ساخت اجتماعی همواره در حال تغییر است. سنجش اقتصاد دیجیتال نیازمند تحولی در نظام آماری کشور است و فعالیت های جاری نهاد های آماری، اجرائی و دانشگاهی برای جمع آوری داده ها کافی نیست و نیازمند تحولات علمی و عملی برای سنجش بهتر اقتصاد دیجیتال است. برای مثال، بخش بانکی، نمونه خوبی از مشکلات پیش ِروی مؤسسات آماری را در دنیا و ایران نشان می دهد. انقلاب فناوری اطلاعات منجر به ارائه سرویس های نوینی مانند بانکداری الکترونیک و دستگاه های خودپرداز شده است. مؤسسات آماری سال ها در تلاش بوده اند چگونگی تعریف و اندازه گیری ستانده بخش بانکی را مشخص کنند و انقلاب فناوری اطلاعات هیچ کمکی در این زمینه نکرده است. برای نمونه، دستگاه های خودپرداز امکان دسترسی ٢٤ساعته و در همه روزهای هفته را برای مشتریان فراهم آورده و زمان ایستادن آنها را در صف بانک ها کاهش داده یا به صفر رسانده اند. نمونه های دیگری نیز وجود دارند که باید اندازه گیری شوند شامل:شکل و اندازه اجزای کلیدی اقتصاد دیجیتال در حال تکامل، مانند تجارت الکترونیک و در سطحی عمومی تر، استفاده رایانه ها و فناوری های مرتبط در محل کار. فرایندی که شرکت ها از طریق آن، پیشرفت های حوزه فناوری اطلاعات و تجارت الکترونیک را توسعه داده و استفاده کنند.تغییرات در ساختار و کارکرد بازارها شامل تغییر در توزیع کالا و خدمات و همچنین تغییر در ماهیت رقابت ملی و بین المللی.نتایج اجتماعی و اقتصادی فناوری اطلاعات و ارتباطات، مانند تأثیر سرمایه گذاری در این حوزه روی بهره وری.ویژگی های جمعیت شناختی کاربران.به نظر می رسد به دلیل تأخیر زیادی که معمولا بین شناخت یک نیاز داده ای، یافتن راهی برای پرداختن به آن، اجرای یک برنامه جمع آوری و در نهایت انتقال داده ها به کاربران اتفاق می افتد، این فرایند تحول، باید به سرعت آغاز شود و در این راستا، به ویژه درکشورمان به دلیل زیرساخت های ضعیف تر آماری نسبت به کشورهای پیشرفته، باید تلاش های مضاعف تری شود. دراین باره فقط با مرتبط کردن تغییرات در کیفیت و استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات با تغییرات در اندازه گیری های سنتی مانند بهره وری و دستمزدها و ... است که می توان تأثیر فناوری اطلاعات بر اقتصاد را ارزیابی کرد. برای رفع این تناقض، توضیحاتی مطرح شده است؛ اول اینکه آمار های رسمی، بازگوکننده همه تغییرات در ستانده، کیفیت و صرفه جویی در هزینه مرتبط با فناوری اطلاعات نبوده و بنابراین تأثیر آن را کاملا بیان نمی کنند. دراین باره مطالعاتی نیز انجام شده و بازگو می کنند در مقایسه فناوری اطلاعات با نوآوری های پیشین در اقتصاد، مانند انقلاب الکتریسیته، ممکن است وقفه زمانی طولانی بین سرمایه گذاری در این نوآوری ها و افزایش بهره وری مرتبط با آنها وجود داشته باشد. درحال حاضر کمدها، انباری ها و حیاط های خلوت به سرعت با رایانه های شخصی (PC) گوشی موبایل ها و تبلت هایی پر می شوند که تا یکی، دو سال قبل، پیشرو محسوب می شدند! درحالی که اندازه گیری موجودی سرمایه ملی در سطح کلان، امری مهم محسوب می شود، نیاز است تا به درستی درک شود که از فناوری اطلاعات در کجا (یعنی در چه بخش هایی، چه موقعیت های جغرافیایی ای و چه نوع شرکت هایی) استفاده می شود. این موضوع، چارچوبی را برای ارزیابی تأثیر فناوری اطلاعات بر بهره وری ایجاد می کند، زیرا انتظار بر آن است شاهد بیشترین مزایای بهره وری در بخش هایی باشیم که از فناوری اطلاعات به شکل اثربخش تری استفاده می کنند. این موضوع، دلالت می کند استفاده از شیوه های حسابداری فعلی برای ارزیابی سرمایه گذاری فناوری اطلاعات (و دیگر انواع سرمایه گذاری) کافی نیست، زیرا این تحلیل ها نیاز به داده هایی در سطح خرد دارند. به این دلیل، داده های مرتبط با سرمایه گذاری فناوری اطلاعات باید از مشاغل و سازمان های همه بخش های اصلی اقتصاد جمع آوری شوند. با این وصف، می توان الزامات کلی داده ها برای سنجش اقتصاد دیجیتال و اقتصاد دانش بنیان را خلاصه کرد. در این زمینه آمار داده و ستانده ای نیاز است که: اندازه گیری بهره وری را در سطوح مختلف کلان ممکن کند، محاسبه حساب تولید و درآمد مقدور شود، مطالعات منطقه ای و بین بخشی امکان پذیر و امکان تحلیل داده ها در سطح خرد نیز میسر شود. این موضوع، شامل ایجاد شاخص تعدیل کننده کیفی قیمت نیز می شود. در کنار علاقه به دانستن نتایج تغییرات برای مصرف کنندگان و تولیدکنندگان، تغییرات رقابت بازار (که برای مثال در مارک آپ های قیمت نمود می یابد) نیز از موضوعات بسیار مهم و مورد توجه است. همچنین موقعیت و سازمان تولید و محل اشتغال انواع مختلف کارگران، باید به خوبی شناخته شود. این امر مستلزم جمع آوری حد اقل مقادیری از داده ها در سطح مؤسسات یا بنگاه های کوچک است. همچنین داده های مربوط به سرمایه انسانی ظهوریافته در کارکنان، داده های مربوط به مشاغل و صنایعی که این افراد در آنجا کار و میزان حقوقی که دریافت می کنند، نیز از دیگر نیازهای داده ای ما درباره اقتصاد دیجیتال است. در نهایت، داده های مشروح جمعیت شناختی درباره مردم کشور به ویژه درباره کسانی که در اقتصاد دیجیتال شرکت می کنند، نیاز است. حال سؤال این است با توجه به سه حوزه کلی ارائه شده در بالا که ارزیابی تأثیر فناوری اطلاعات در آنها بسیار مهم است، داده هایی که باید اندازه گیری شوند تا اقتصاد دیجیتال به خوبی بررسی شود، کدامند؟ به نظر می رسد در پنج حوزه اصلی، داده های خوب و باکیفیت نیاز است. این حوزه ها عبارت اند از: (١) سنجش زیرساخت های فناوری اطلاعات (٢) سنجش تجارت الکترونیک (٣) سنجش ساختاربخش و بنگاه (٤) ویژگی های جمعیت شناختی و نیروی کار کسانی که از فناوری اطلاعات استفاده می کنند و (٥) رفتار قیمت.**نیاز های داده ای برای اقتصاد دیجیتال: **فناوری اطلاعات و زیرساختزیرساخت های فیزیکی و نرم افزاری اقتصاد دیجیتال، نیازمند اندازه گیری مستمر است. به شکل ویژه، جمع آوری داده باید درباره سرمایه گذاری بر زیر ساخت فیزیکی (مثلا تجهیزات فناوری اطلاعات شامل رایانه ها، خطوط تلفن، فیبر های نوری و خطوط کابلی، ماهواره ها، شبکه های بی سیم و تجهیزات LAN و ...) تمرکز داشته باشد. البته سرمایه گذاری در زیرساخت های نرم افزاری نیز نیاز به اندازه گیری دارد. مؤسسات آماری باید درباره ظرفیت اینترنت و شبکه های دیگر و ترافیک موجود روی آنها، اقدام به جمع آوری داده کنند. همچنین اندازه گیری میزان استهلاک در این زیرساخت ها (هم برای نرم افزار و هم برای تجهیزات) بسیار ضروری است. پس از محاسبه استهلاک، چگونگی تغییر ظرفیت زیرساخت دیجیتال بر اثر سرمایه گذاری ها و استهلاک ها نیز نیازمند بررسی است. در نهایت داشتن برخی اطلاعات درباره اجزای فناوری اطلاعات و نرم افزاری تجهیزات «غیرفناوری اطلاعات» مانند ماشین هایی که به شکل عددی کنترل می شوند، ضروری است.**تجارت الکترونیکتجارت الکترونیک باید براساس کمیت و کیفیت مبادلات الکترونیک بین کسب وکارها و همچنین بین شرکت و مشتری اندازه گیری شود. همچنین باید تلاش شود تا خدمات و کالاهای دیجیتال و غیردیجیتال به صورت جداگانه و در حساب های منفک اندازه گیری شوند. درحالی که محصولات غیردیجیتال باید به شکل فیزیکی به مشتری تحویل داده شوند، محصولات دیجیتال می توانند عمده فروشی، خرده فروشی و شبکه های حمل و نقل را دور بزنند. محصولات دیجیتال، به دلیل هزینه های ثابت معمولا بالا و هزینه های نهایی کم خود، می توانند ساختار های قیمتی کاملا متفاوتی (غیرخطی) داشته باشند. این موضوع برای محاسبه تعدیل گر قیمتی قابل اعتماد، مهم است و می تواند استفاده از اندازه گیری هایی که بر مبنای درآمد، سطوح فعالیت را مشخص می کنند، دشوار کند. در نهایت، استفاده از تجارت الکترونیک هم برای اهداف مبادله ای و هم برای اهداف غیرمبادله ای (مانند خدمات سفارشی، اطلاعات عمومی و ارسال مناقصات) باید اندازه گیری شود.**ساختار بنگاه و بخشاثرات ناشی از پیشرفت های ایجادشده در فناوری اطلاعات، نرم افزار و اینترنت بر ساختار بنگاه و بازار، باید اندازه گیری شوند. به شکلی کلی تر، تغییرات در موقعیت، صنایع، اندازه بنگاه ها، ساختار سازمانی مشاغل، تغییرات در ترکیب نهاده های بنگاه ها (مثل سرمایه، نیروی کار و موجودی) و ارتباط آنها با دیگر بنگاه ها باید به اعداد کمّی تبدیل شوند.**ویژگی های جمعیت شناختی و کارگرویژگی های جمعیت شناختی و بازار کار افراد و کارگران باید اندازه گیری شده و کسانی که در اقتصاد دیجیتال شرکت می کنند، با آنهایی که شرکت نمی کنند، مقایسه شوند. به ویژه باید استفاده از رایانه در مدارس، محل کار و خانه بررسی شود و این موارد، به سنجش های ستانده های اقتصادی مانند دستمزد ها و دارایی ها و ویژگی های جمعیت شناختی مانند آموزش، شغل، جنسیت، نژاد، سن و محل اقامت ارتباط داده شوند.**رفتار قیمتشاخص های تعدیل قیمت کالاها و خدمات باید به گونه ای تنظیم شوند که منعکس کننده تغییرات کیفی ایجادشده به وسیله فناوری اطلاعات باشند.این موضوع ما را قادر می کند تا سنجش دقیق تری از تغییرات در آمار های کلی کلیدی مثل بهره وری داشته باشیم. اندازه گیری تفاوت های قیمت در حوزه کالاها و خدمات فروخته شده به روش های متفاوت (مثلا تجارت الکترونیک در برابر روش های سنتی) به علاوه اندازه گیری توزیع قیمت در حوزه تولید کنندگان با استفاده از روش مشابه، از اهمیت فراوانی برای فهمیدن ماهیت متغیر رقابت در اقتصاد دیجیتال برخوردار است. کمی کردن تأثیرات انقلاب فناوری اطلاعات و تجارت الکترونیک روی قیمت های طلب شده به وسیله مشاغل برای کالاها و خدمات خود، از اهمیت بالایی برخوردار است؛ کالاها و خدماتی که تغییرات کیفی زیادی را تجربه کرده و در آینده نیز تجربه خواهند کرد. موضوع درخور توجه دیگر، این است که آیا تجارت الکترونیک در کشور در حال تغییردادن حاشیه های قیمت-هزینه و ماهیت رقابت است یا خیر. راه های کلی تری نیز برای اصلاح سیستم آمارگیری کشور به منظور بهبود سنجش اقتصاد دیجیتال وجود دارد؛ اول، می توان توانایی سنجش ستانده و بهره وری در بخش هایی که کالا تولید نمی کنند، را افزایش داد. دوم، می توان به بهبود سیستم های طبقه بندی صنایع، محصولات و نهاده ها ادامه داد و منابع در نظر گرفته شده را برای قراردادن تشکیلات و مشاغل در دسته بندی های مناسب افزایش داد. سوم، می توان منابع در نظر گرفته شده برای توسعه و حفظ یک فهرست جامع از تشکیلات تجاری، شامل اطلاعات باکیفیت را درباره اندازه، مدت زمان فعالیت تجاری، موقعیت و صنعت بنگاه ها افزایش داد. این امر، ابزاری سودمند برای ارائه چشم اندازی جامع از فضای در حال تغییر فعالیت های کسب وکار خواهد بود. چهارم، می توان مجموعه داده ها را در سطح خرد درباره مشاغل و خانوار ها افزایش داد. داده های مزبور، این امکان را فراهم خواهند کرد ویژگی های مشاغل و کارگران مرتبط را کنترل کرده و مشاغل و کارگرانی که به صورت متفاوت فرایندهای جدیدی را برگزیده و محصولات و خدمات جدیدی ارائه کرده اند، با یکدیگر مقایسه کنیم. به علاوه، همان گونه که در بالا بحث شد، مرتبط کردن فایل های جامع به داده های خرد جمع آوری شده از پیمایش های با هدف های خاص، این امکان را فراهم می کند دریابیم چگونه فعالیت های در حال تغییر کسب وکارها، ساختار بنگاه و صنعت را تحت تأثیر قرار داده اند. ایجاد پایگاه ها و بانک داده ها و اطلاعاتی توسعه یافته که داده های کارفرما و کارگر را به یکدیگر مرتبط می کنند، برای مطالعه تأثیر اقتصاد دیجیتال بر کسب وکارها و کارگران مشغول در این کسب وکارها نیز بسیار سودمند خواهند بود. به طور کلی، نقشه های سنجش اقتصاد دیجیتال و به طور عام تر اقتصاد دانش بنیان باید مکمل برنامه های پایه ای و بلندمدت سیستم آمارگیری کشور باشد. منظور، برنامه هایی است که ویژگی ها، نهاده ها، ستانده ها و قیمت های کسب وکارها و همچنین ویژگی ها و فعالیت های افراد و خانوارها را اندازه گیری می کنند. تمرکز باید روی اندازه گیری تغییرات در کیفیت و استفاده از فناوری اطلاعات و تأثیر آن روی همه بخش های اقتصاد باشد. همچنین باید توجهی ویژه به بهبود سنجش در بخش هایی مانند خدمات شود که سنجش و اندازه گیری در آنها همواه دشوار بوده و درحال حاضر، سرمایه گذاری های عظیمی در فناوری اطلاعات در این بخش ها صورت گرفته است. برنامه های سنجش اقتصاد دیجیتال باید منابع داده ای موجود را به شیوه های مختلفی تحت نفوذ قرار داده و به صورت اهرمی از آنها استفاده چندین برابری کنند؛ از جمله: توسعه و استفاده از منابع داده ای اجرائی کمتراستفاده شده ، افزودن سؤالات مکمل به آمارها و پیمایش های موجود و ترغیب توسعه داده های در سطح خرد شامل ارتباط دادن داده های منابع مختلف و به اشتراک گذاشتن داده ها در بین مؤسسات مختلف آماری کشور.*منبع: روزنامه شرق**گروه اطلاع رسانی**9368**2002
30/05/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 119]
-
گوناگون
پربازدیدترینها