تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1817045729
خاطره ای بسیار خواندنی درباره شهید فوتبالیست
واضح آرشیو وب فارسی:الف: خاطره ای بسیار خواندنی درباره شهید فوتبالیست
تاریخ انتشار : شنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۵ ساعت ۰۸:۵۹
توپ زیر پای مهاجم تیم مقابل، به سمت دروازه می‌رفت، «حسین» برای گرفتن توپ خطایی کرد. داور مسابقه این برخورد را خطا تشخیص نداد و بازی ادامه یافت و «حسین» دست‌هایش را به نشانه خطایی که انجام داده بود، بالا برد و به طرف خودش اشاره کرد و گفت:من خطا کردم. به گزارش تسنیم، در خاطره ای درباره شهید کیومرث(حسین) نوروزی آمده است: به اتفاق خانواده، برایش دختری را در نظر گرفته بودیم. یکی از همکارانم بود. حسین اصلاً راضی نمی‌شد که به نیّت انتخاب همسر، حتّی یک نظر به او نگاه کند. مخصوصاً اگر دختر از موضوع خبر نداشته باشد. از او خواستم تا من را به محلّ کارم برساند، او هم قبول کرد. هنوز چند متر به در ورودی مانده بود که همان دختری را که برایش در نظر گرفته بودم، دیدم. با اشاره به ایشان گفتم: حسین جان! نظرت در مورد این دختر خانم چیه؟ همان‌جا موتور را نگه داشت و گفت: «تا سرکارت راهی نمونده خودت برو!» نرسیده به در ورودی من را پیاده کرد و رفت. وقتی مساله ازدواج پیش آمد، ازش پرسیدم: «حسین جان! اگر نظر خاصّی داری به من بگو!» گفت: «می‌خواهم از خانواده دردمند انقلاب و در سطح متوسط باشد. خانواده شهید و داغدار نباشه.» بعد به آرامی گفت: «نمی‌خواهم دوباره داغدار بشن!» سوم دبیرستان بودم. در زمین فوتبال گرم بازی بودیم. با گذشت زمان حسّاسیّت بازی بیشتر می‌شد. یک گل که می‌خوردیم داد و فریاد به راه می‌انداختیم. گاهی اوقات جوش و خروشمان خیلی زیاد می‌شد و در مقابل دریافت گل و باخت، اصلاً تاب نمی‌آوردیم. «حسین» ما را آرام می‌کرد و می‌گفت: «خب چیه؟ گل شد که شد!» می‌گفتیم: الان می‌بازیم. می‌گفت: «خُب ببازیم! فدای سرت!» با این حرفش به خودمان می‌آمدیم و خشم‌مان را فرو می‌خوردیم. برای تماشای بازی فوتبال به «استادیوم تختی» رفتم. «حسین» هم در تیم بازی می‌کرد. هنگامی که مسابقه به اوج رسیده بود و توپ زیر پای مهاجم تیم مقابل، به سمت دروازه می‌رفت، «حسین» برای گرفتن توپ خطایی کرد. داور مسابقه این برخورد را خطا تشخیص نداد و بازی ادامه یافت و «حسین» دست‌هایش را به نشانه خطایی که انجام داده بود، بالا برد و به طرف خودش اشاره کرد و گفت: «من خطا کردم!» آن وقت داور سوت زد و خطا را اعلام کرد. می‌خواهم حنظله شوم، صص 14و28
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]
-
گوناگون
پربازدیدترینها