واضح آرشیو وب فارسی:فارس: یادبود بزرگانآیتالله شریف تقوی و فراق زیارت حضرت ثامن الحجج(ع)
آیتالله شریف تقوی در سال 1342 هجری قمری و به قصد زیارت حضرت علی بن موسی الرضا(ع) از شیراز خارج شد، اما در مسیر راه و در حین ورود به اصفهان، به بیماری سختی دچار گردید و مجبور شد تا به مدت 10 سال، در اصفهان سکنی گزیند.
به گزارش خبرگزاری فارس از قم، حضرت ابو احمد موسی مبرقع، فرزند امام محمد تقی(ع)، امامزاده ای مدفون در خیابان شهید جواد دل آذر قم و در منطقهای مشهور به چهلاختران است. بسیاری از سادات رضوی، مرتضوی، تقوی، برقعی، مبرقع و ابنالرضا، از نوادگان ایشان هستند که یکی از آنها عالم فرزانه، آیت الله سید محمد شریف تقوی است که نسبش با 23 واسطه به موسی مبرقع میرسد و امروز، 28 رمضان المبارک، سالروز ارتحال ایشان است. این عالم ربانی در سال 1270 هجری قمری در روستایی نزدیک اصفهان به دنیا آمد. 12 ساله بود که به اصفهان رفت و با سید محمدکاظم یزدی – که بعدها عالمی مشهور و صاحب کتاب معروف عروه الوثقی شد – پیوند دوستی برقرار کرد و سالیانی به همراه یکدیگر به تحصیل فقه و اصول در اصفهان همت گماردند. پس از آن بود که سید محمد، راه عراق را در پیش گرفت تا در حوزه علمیه عتبات عالیات از محضر بزرگانی مانند حضرات آیات محمدباقر اصفهانی، لطف الله مازندرانی، فاضل ایروانی، حاج میرزا حبیب الله رشتی و زین العابدین مازندرانی کسب فیض کند. در احوالات آیت الله زین العابدین مازندرانی، صاحب کتب ارزشمند زینه العباد و ذخیره العباد و استاد سید محمد شریف تقوی آمده است که وی برای حل مشکلات مردم، حتی به قرض کردن روی میآورد تا با استفاده از آن بتواند مشکلات مردم را پاسخ گوید. همچنین وی در سالی که طغیان آب در کربلاء مقدسه اتفاق افتاد، شخصا با عبای خود خاک بر میداشت و جلوی آب میریخت که موجب شد مردم هم به این کار تشویق شوند و با تاسی به وی، تنها در چند ساعت، سدّی بزرگ از خاک، راه طغیان آب را بست. سید محمد پس از سالها تحصیل در عراق، به یک بیماری قلبی دچار شد و به توصیه پزشکان، عراق را ترک و به ایران بازگشت. او در ایران کرسی درس خود را دایر کرد و در شیراز، به تدریس، تبلیغ، تالیف و ارشاد مردم پرداخت و توانست آثار ارزشمندی مانند تبصره الناظرین، کشف المرام فی قانون الاسلام، کشف البیان فی تربیت الانسان، تذکره المسلمین فی تهییج العامه، مرآت الاصول، الناسخ و المنسوخ، نسیم السّحر و رسالهای در ردّ طائفه وهابیت را نگارش کند. وی همچنین در این سالها از امور سیاسی جاری کشور و مسائل مطرح شده درباره مشروطه بیاطلاع نبود و همنوا با مشروطه مشروعه آیت الله شیخ فضل الله نوری قدم برمیداشت. او در سال 1342 هجری قمری و به قصد زیارت حضرت علی بن موسی الرضا(ع)، از شیراز خارج شد، اما در مسیر راه و در حین ورود به اصفهان، به بیماری سختی دچار شد و مجبور شد تا به مدت 10 سال، در اصفهان سکنی گزیند و همین امر هم موجب شد تا مردم اصفهان از محضرش بهرهمند شوند. او در سال 1352 هجری قمری مجددا از اصفهان به قصد زیارت امام هشتم(ع) خارج شد و در مسیر راه و در تهران، باز هم بیماری دیگری برایش حادث شد و سرانجام بر اثر همان بیماری و در سن 83 سالگی، در 28 رمضانالمباک همان سال، در تهران دارفانی را وداع گفت و به ملکوت اعلی پیوست. اینگونه بود که بنا بر وصیتش، پیکر مطهرش را به قم منتقل کردند و آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، به مناسبت ارتحال او، عزای عمومی اعلام فرمود و شخصا بر جنازه او نماز خواند. سپس پیکرش را برای دفن به رواق حضرت موسی مبرقع(ع) منتقل کردند و در همانجا به خاک سپردند؛ رحمت الله علیه. انتهای پیام/2258/ج40/
95/04/14 :: 16:27
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]