واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: كيهان : مانور قدرت اصولگرايان در ابقاي وزير آموزش و پرورش مثل هميشه قصه از آنجا آب مي خورد كه جماعتي از گماشتگان احزاب سياسي مسئله دار تلاش كردند اعتراض به حق معلمان به تنگناهاي معيشتي خود را- كه در چارچوب اعتراض به عدم تصويب لايحه مديريت خدمات كشوري صورت مي گرفت- به سمت اهدافي خاص كشاندند و حتي آن را با يك طراحي شناخته شده از جانب دشمن منطبق ساختند.
كيهان در يادداشت امروز خود نوشت:محمود فرشيدي وزير ماند. اين جمله اگر درست فهم شود معنايي بسيار فراتر از يك اخبار ساده درباره رفتن يا ماندن فلان مقام دولتي دارد. طرح اوليه استيضاح وزير آموزش و پرورش در مجلس توسط طيفي خاص، روندي كه طي شد تا اين استيضاح در دستور كار مجلس قرار گرفت، مجموعه حوادث پيدا و پنهاني كه اين روند را تحت تاثير خود قرار داد و نهايتا راي مجلس اصولگرا به ابقاي وزير، اگر در چارچوب مجموعه تحولات سياسي كشور پس از روي كار آمدن دولت نهم و خصوصا روابط دروني جبهه اصولگرايي ديده شود، اولا مسائل نويني را پيش مي كشد و ثانيا راه حل هايي جديد براي برخي مسائل كهنه به دست مي دهد.در يكي دو روز آخر منتهي به استيضاح، از درون مجلس خبر مي رسيد كه اكثر نمايندگان قانع شده اند، حق فرشيدي، استيضاح نيست. در حدود دو ماه گذشته كه اين بحث در راهروهاي پارلمان مطرح بود، وزير فرصت را مغتنم شمرد و اندكي از آنچه در حوزه تحت مديريت خود انجام داده اما درباره آن سروصدا نكرده بود را براي نمايندگان باز گفت. روزهاي آخر و تحت تاثير اين روشنگري ها، برخي نمايندگان كه تازه دريافته بودند در موافقت با اين استيضاح بيش از آنكه به اطلاعات دقيق و قابل اعتماد متكي باشند اسير احساسات و القائات بوده اند، آرام آرام اين نغمه را ساز كردند كه توجيهي براي اين استيضاح وجود ندارد و بايد آن را كنار نهاد. با اين وجود، استيضاح از دستور كار خارج نشد و برخي نمايندگان كه از ابتدا هم هدفشان پيش بردن برخي پروژه هاي سياسي خاص در مقابل دولت بود تا اصلاح حوزه آموزش و پرورش از نابساماني ها، بر طرح آن اصرار ورزيدند. اين اولين درسي است كه بايد از استيضاح فرشيدي آموخت. استيضاح وزير آموزش و پرورش تنها ماجرايي نيست كه در آن خيل كثيري از نمايندگان مجلس ناگزير از مشاركت در بازي مي شوند كه عده اي معدود با اهداف سياسي خاص طراحي كرده اند. اين معضل را اگر چه نمي توان به طور كامل علاج كرد (چرا كه علايق و گرايش هاي سياسي را در هر حال نمي توان به طور كامل منتفي كرد) اما مي توان آن را به حداقل مقدار و مواردي جزئي و غير مهم محدود كرد. اكثريت اصولگراي مجلس بايد همواره ابتكار عمل را در دست خود نگهدارد و اجازه ندهد كساني گوشه و كنار با سوء استفاده از برخي ناهماهنگي ها و اختلاف سليقه ها، خر مراد خود در ميانه معركه برانند. معناي سياسي اكثريت داشتن در مجلس همين است كه همه دستور كار هاي مهم از مجراي تصميم گروه داراي اكثريت عبور كند والا در حالي كه هر كسي مي تواند با مختصر لابي و چانه زني حرف خود را پيش ببرد، ادعاي وجود يك اكثريت سياسي را به چيزي نمي خرند.درس ديگري كه از واقعه ديروز مجلس بايد آموخت اين است كه برخلاف بسياري پرگويي هاي حريفان، منسجم و متحد شدن اصولگرايان حول يك هدف واحد و اتخاذ يك تصميم جمعي مبني بر اينكه از برخي خطوط قرمز در هر حال نبايد گذشت، نه تنها غير ممكن نيست بلكه به آساني و با اندك همدلي و تفاهمي قابل حصول است. اصولگرايان مجلس ديروز مانور اتحاد دادند و بار ديگر قدرت خود را، هنگامي كه تصميم گرفته باشند يك اراده جمعي را پيش ببرند، به نمايش گذاشتند. در چند ماه گذشته اين سخن را بارها از برخي اصلاح طلبان شنيده ايم كه با ذوق زدگي فراوان گفته اند فاتحه اتحاد در ميان اصولگرايان ديگر خوانده شده است و با اتفاق هايي كه در انتخابات رياست جمهوري نهم، انتخابات شوراها .و بعد ماجراي انتخاب شهردار تهران رخ داد؛ شكاف ها ميان اصولگرايان چنان عميق شده كه پر شدن آن تقريبا غير ممكن است. شدت اين تبليغات و القائات چنان بوده كه گاه حتي برخي اصولگرايان هم از غير ممكن بودن ائتلاف در جبهه اصولگرايي سخن گفته اند. رفتار منسجم و منطقي اصولگرايان مجلس در جلسه ديروز آشكارا نشان داد كه آنچه خيلي ها با تحليل هاي سوپرمدرن غير ممكن مي پندارند، همين نزديكي هاست و به آساني مي توان بدان دست يافت. ديروز فراكسيون اكثريت كه خود تركيبي است از طيف هاي مختلف اصولگرا يك تجربه موفق اتفاق نظر تقريبا صد درصدي را پشت سر گذاشت و در حالي كه بسياري احتمال مي دادند به صدها دليل آب اصولگرايان با هم به يك جو نرود. جبهه اصولگرايي بايد اتفاق ديروز مجلس را به عنوان يك مدل براي رفتار سياسي آينده خود پيش چشم قرار دهد و دريابد كه دشواري هاي يك ائتلاف موفق بسيار پيش پا افتاده تر از آن است كه غير قابل حل باشد. مسئله بعدي ارتباطي است كه ميان اين استيضاح و برخي ماجراهاي بيرون مجلس مي توان جست. در هفته هاي اخير فضاي حاكم بر جامعه فرهنگيان كم و بيش ناآرام بوده است. مثل هميشه قصه از آنجا آب مي خورد كه جماعتي از گماشتگان احزاب سياسي مسئله دار تلاش كردند اعتراض به حق معلمان به تنگناهاي معيشتي خود را- كه در چارچوب اعتراض به عدم تصويب لايحه مديريت خدمات كشوري صورت مي گرفت- به سمت اهدافي خاص كشاندند و حتي آن را با يك طراحي شناخته شده از جانب دشمن منطبق ساختند. مقصود همان طراحي معروف است كه دشمن عزم كرده با تمركز بر روي برخي تشكل هاي خاص از جمله دانشجويان، كارگران و معلمان و ناآرام ساختن فضاي حاكم بر جمع. آنها نوعي تنش مزمن را به فضاي جامعه تحميل كند و خصوصا مجال كار و خدمت در يك فضاي آرام را از دولت بستاند. همزمان شدن ماجراي استيضاح محمود فرشيدي با اجراي اين خط توطئه از ناحيه دشمن- كه خود را در ناآرامي هاي كارگري، دانشجويي و معلمان اخير نشان داد- اين پرسش را به وجود آورد كه طراحان استيضاح با كدام تحليل سياسي بر آتش ناآرامي در جامعه فرهنگيان كشور مي دمند و بر تنشي كه دشمن علاقمند به افزايش روز به روز آن است مي افزايند؟ اكثريت اصولگراي مجلس اما ديروز نشان داد خطر نهفته در بازي جديد دشمن را به خوبي دريافته و در عين حال كه بر لزوم استيفاي كامل و بدون تبعيض حقوق تمامي معلمان- به عنوان يكي از كليدي ترين اقشار جامعه- تاكيد دارد اجازه نمي دهد دامنه تنش هاي ساختگي در حوزه هاي صنفي بيهوده گسترش پيدا كند.نهايتا راي مخالف و يكپارچه اصولگرايان مجلس به بركناري وزير آموزش و پرورش دولت احمدي نژاد را بايد علامتي جدي از بهبود عميق روابط دولت و مجلس اصولگرا و ناكام ماندن بدخواهان در افزايش بي رويه دلخوري ميان آنها دانست. اكنون مجلس نشان داده است كه در عين حفظ استقلال، قدر خدمت خالصانه و بي منت را مي داند و منفعت سياسي محتمل خويش را بر مصالح ملت كه هماهنگي دولت و مجلس در صدر آن است ترجيح نمي دهد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 366]