واضح آرشیو وب فارسی:مهر: گزارش خبرنگار مهر از برزیل؛
نصیری: دلم برای از دست دادن نقره سوخت/ شرمنده ام که دوم نشدم
شناسهٔ خبر: 3768600 - سهشنبه ۲۳ شهریور ۱۳۹۵ - ۱۹:۵۳
ورزش > سایر ورزشها
.jwplayer{ display: inline-block; } دارنده مدال برنز دوی ۱۵۰۰ متر در پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو گفت: باورم نمی شود که نقره را از دست دادم و دلم برای این موضوع سوخت. به گزارش خبرنگار اعزامی مهر به برزیل، پیمان نصیری پس از کسب نخستین مدال برنز کاروان ایران در پارالمپیک ۲۰۱۶ ریو اظهار داشت: واقعیت این است که فکر همه چیز بودم، جز این اتفاقی که امروز افتاد. از اینکه دوم نشدم، شرمنده ام. باورم نمی شود که نقره را از دست داده ام، چون دونده لهستانی با من فاصله داشت. وی افزود: اتفاق امروز باید تجربه ای برای آینده شود. نمی دانم چرا حریف را رها کردم. قسمت این بوده و حتماً حکمتی داشته که این اتفاق رخ داده است. نصیری عنوان کرد: ما درخواست کردیم که ۱۹ شهریور به برزیل بیاییم. من سه ماه در ارتفاع تمرین کرده بودم و فاصله بیش از چهار روز تا زمان مسابقه فاصله خوبی نیست. از ۶، ۷ ماه قبل در این باره صحبت کردیم و قول هم دادند. دونده آمریکایی هفته پیش به ریو آمد. واقعاً باید در این باره تصمیم فنی گرفته شود. وی تصریح کرد: من امروز چوب اشتباهم را خودم، وگرنه دوم می شدم. می خواهم خطاب به خسروی وفا صحبت کنم. او مدیرخوب و توانمندی است و به واسطه او به پارالمپیک آمدم، اما بداند که مرا اذیت کردند. در واقع مرا با کسی مقایسه کردند که به جمع هشت نفر هم نمی رسد. من در دوها تنها هستم. حمید اسلامی هم هست اما او فاصله دارد و این یک واقعیت است. این حرف ها را می گویم تا شاید فرجی شده و معضلات از سر راه برداشته شود. دارنده مدال برنز پارالمپیک ۲۰۱۶ گفت: چه کسی می تواند بیشتر از خودم بابت مدال آوری یا ناکامی خوشحال یا ناراحت شود؟ متاسفانه دوستان به حرف ما توجهی نکردند. حالا هم به پاراآسیایی ۲۰۱۸ خواهم رفت تا در آنجا حقم را بگیرم. نصیری که انتظار کسب مدال برنز را نداشت، اظهار داشت: برای دوم نشدن در مسابقه امروز دلم سوخت. من به خودم باختم. وی در ادامه انتقاداتش گفت: شرایط به همین صورت پیش برود، در پارالمپیک توکیو اوضاع بدتر از این هم می شود و پسرفت خواهیم کرد. این به خاطر آن است که دوستان همچنان فکر ۱۰، ۱۵ سال قبل هستند. دونده ۱۵۰۰ متر ایران در پارالمپیک عنوان کرد: دو ماه پیش با خسروی وفا حرف زدم و اگر قانع نمی شدم، به اینجا نمی آمدم. به من گفتند که فکر طلای ریو باشم، اما اعلام کردند که باید دوباره رکورد ورودی را در مسابقه انتخابی بگیرم. این شرایط مجبورم کرد که تمریناتم را تغییر بدهم و تمرینات بدنسازی را کنار بگذارم و پس از آن در مسابقه انتخابی شرکت کردم. بر سر همین مسابقه انتخابی آنقدر اذیتم کردند که خدا می داند. ۲۰ روز مصدوم بودم و با ترس و لرز کارهای مربوط به آسیب دیدگی را انجام دادم. باز هم می گویم که به خاطر خسروی وفا به پارالمپیک آمدم. نصیری ادامه داد: اینها را گفتم که شنیده شود. من به خاطر مملکتم آمدم و به خاطر گریه های کائیدی، علیاری و ناراحتی صالح فرج زاده این مسائل را گفتم. دارنده مدال برنز پارالمپیک ریو در پایان گفت: رقابت عوض شده و دیگر مثل گذشته نیست. من در مسابقات قطر با سه صدم ثانیه اختلاف و در حالی که مصدوم بودم، به دونده آمریکایی باختم، اما اینجا شرایط دیگری رقم خورد. امیدوارم حرف هایم به گوش برخی دوستان برسد. آنها زحمت می کشند اما زحمت کشیدن هم باید روی برنامه باشد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]