محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1843721724
بازی روسیه در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: در جریان برگزاری کنوانسیون حزب دموکرات آمریکا در شهر فیلادلفیا در تاریخ 25 الی 28 جولای 2016، هیلاری کلینتون به‌عنوان نامزد نهایی حزب دموکرات برای انتخابات آتی ریاست جمهوری این کشور برگزیده شد. آنچه نگاه‌های بسیاری را به این رویداد جلب کرد، افشای هزاران ایمیل از اعضای کنوانسیون حزب دموکرات و دیگر اعضای ذی‌نفوذ حزب توسط سایت ویکیلیکس بوده است. به لحاظ زمانی، افشای ایمیل‌ها، به وجهه سیاسی هیلاری کلینتون و به‌طورکلی، حزب دموکرات ضربه سختی وارد کرد. منابع دولتی در آمریکا بخصوص مقامات پلیس FBI، در روزها و هفته‌ها پس از افشای ایمیل‌ها، اعلام کردند که نه‌تنها FBI از هک شدن ایمیل اعضای حزب دموکرات مطلع بوده، بلکه شواهد حکایت از آن دارد که سرویس‌های اطلاعاتی روسیه در این حمله سایبری و افشای ایمیل‌ها دست داشته‌اند.
این اتفاق‌ها سرآغاز جنجالی سیاسی در داخل آمریکا شد. در وهله اول، کنوانسیون حزب ملی دموکرات و هیلاری کلینتون از افشای محتویات برخی ایمیل‌ها احساس نگرانی کرده، چراکه می‌توانست بر هیئت‌های انتخاباتی که تا پیش‌ازاین اتفاق نیز ثبات چندانی نداشتند، تأثیر منفی بگذارد. اعلام ویکیلیکس مبنی بر انتشار دیگر ایمیل‌ها از حزب دموکرات تا پیش از برگزاری انتخابات، این واهمه را در رهبری حزب دموکرات و کمپین هیلاری کلینتون ایجاد نمود که افشای ایمیل‌های شخصی در روزهای پایانی کارزار انتخاباتی به امید چرخش افکار عمومی شهروندان آمریکایی از هیلاری کلینتون و افزایش شانس پیروزی دونالد ترامپ اتفاق خواهد افتاد. هم‌زمان، حزب دموکرات و کمپین انتخاباتی کلینتون رویکرد تهاجمیای را نسبت به افشای ایمیل‌ها اتخاذ کرده و خطاب به هیئت‌های انتخاباتی کنوانسیون ملی حزب اعلام کردند که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه از ترامپ حمایت می‌کند، با این استدلال که تفکرات سیاست خارجی ترامپ منتج به کاهش قدرت و نفوذ جهانی آمریکا خواهد شد و این موضوع دقیقاً مطلوب روسیه است. در همین راستا، هری رید، رهبر حزب دموکرات در سنای آمریکا در تاریخ 27 اوت 2016، بررسی سریع و همه‌جانبه پلیس FBI در خصوص دخالت‌های دولت روسیه در سیاست داخلی آمریکا را خواستار گردید. وی صریحاً اظهار داشت "تلاش‌های دولت روسیه جهت اخلال در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بسیار گسترده‌تر از آن چیزی است که تابه‌حال مشخص شده و ممکن است این دخالت‌ها به شمارش آرا انتخابات نیز تسری یابد ... چشم‌اندازِ دولتی متخاصم که فعالانه درصدد زیر سؤال بردن انتخابات آزاد و عادلانه آمریکا بوده، بیانگر یکی از بزرگترین تهدیدات دموکراسی در ایالات‌متحده از زمان جنگ سرد است. "سه روز پس‌ازاین اظهارنظرها، جیمز کومی، رئیس پلیس FBI، اعلام کرد" نهاد متبوع وی هرگونه تلاشی از سوی هر دولتی در راستای نفوذ در امور جاری کشور، اعم از انتخابات یا هر موضوع دیگر را با جدیت پیگیری خواهد کرد."
این تصور که ولادیمیر پوتین ترجیح می دهد دونالد ترامپ پیروز رقابت های انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا باشد، تقریباً از اوایل سال 2016 بصورت ضمنی بر همگان مشخص شده بود، چراکه این‌گونه به نظر می رسید ترامپ نامزد نهایی حزب جمهوریخواه خواهد بود. رسانه‌های داخلی و بین‌المللی روسیه همچون راشا تودی هم‌زمان با تصویرسازی منفی از شرایط اقتصادی، اجتماعی و سیاسی ایالات‌متحده، پوشش خبری مثبتی از کمپین دونالد ترامپ مخابره می‌کردند. از سوی دیگر، احساس نفرت پوتین از هیلاری کلینتون حداقل ریشه در سال 2008 دارد، هنگامی‌که کلینتون در جریان مناظره‌های ریاست جمهوری، ادعا کرد که پوتین احساس و عطوفت ندارد. مضافاً آنکه کلینتون در قامت وزیر امور خارجه آمریکا در سال 2012 از تظاهرات ضد دولتی در مسکو و سنت پترزبورگ که در خصوص اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری روسیه شکل گرفته بود، حمایت کرد. اظهارات و اقدامات کلینتون در آن سال‌ها به‌عنوان نشانه‌ای آشکار برای پوتین تعبیر شد مبنی بر آنکه واشنگتن سیاست دخالت در امور داخلی کشورها را داشته و نمونه‌های عیان آن را می‌توان در فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و شکل‌گیری به‌اصطلاح انقلاب‌های رنگی مشاهده کرد. روسیه به این باور دست یافته که علت دخالت آمریکا در امور داخلی کشورها با هدف گسترش هژمونی ژئوپلیتیکی این کشور در قالب شعارهای دروغین دموکراسی سازی و حقوق بشر بوده که هدف نهایی نیز ایجاد انقلاب رنگی در روسیه و علیه ولادیمیر پوتین است.
دونالد ترامپ در حلقه برخی افراد قرار گرفته که خواهان ارتباطات نزدیک با دولت روسیه بوده و یا خواستار تغییر سیاست آمریکا نسبت به این قدرت شرقی شده‌اند که البته درخواست آن‌ها مطلوب پوتین در حوزه سیاست‌های داخلی و خارجی است. به‌عنوان‌مثال، کارتر پیج، مشاور ترامپ در امور روسیه، همکاری و توافقات تنگاتنگی با نهادهای دولتی این کشور همچون شرکت گازپروم داشته و خدمات مشاوره‌ای به بسیاری از کمپانی‌های بزرگ روسی ارائه می‌کند. لذا، وی ارتباط نزدیکی با کرملین دارد. پیج در چندین سخنرانی خود در ماه جولای گذشته در مسکو، از رئیس‌جمهور روسیه به‌شدت تمجید و از سیاست خارجی آمریکا و "تمرکز نسبتاً تزویرانه سیاست خارجی در خصوص دموکراسی سازی" انتقاد کرد. دیگر فرد حاضر در حلقه مشاوران ترامپ، ژنرال مایکل فلین، رئیس آژانس اطلاعات دفاعی آمریکا در سال‌های 2012 الی 2014 بوده که با حضور متناوب در شبکه خبری راشا تودی به‌عنوان تحلیلگر –و دریافت وجه در ازای ارائه برخی تحلیل‌ها به این شبکه خبری– مجدانه روابط نزدیک آمریکا با روسیه و بازنگری اوباما در سیاست خارجی خود به‌نحوی‌که در راستای منافع کرملین تعریف شود را خواستار شده است. این ژنرال بازنشسته ارتش در حال حاضر به‌عنوان مشاور ارشد سیاست خارجی کمپین ترامپ بوده و دونالد ترامپ را در نخستین جلسات توجیهی اطلاعاتی که از سوی دولت اوباما برگزار شده، همراهی کرده است. دیگر فرد نزدیک به ترامپ شخصی به نام پائول مانافورت است که پیش‌ازاین در ستاد انتخاباتی ویکتور یاناکویچ، رئیس‌جمهور مخلوع اوکراین، حضور داشته و در ازای دریافت پول از دولت یاناکویچ، نسبت به تغییر سیاست خارجی آمریکا در قبال اوکراین و روسیه که مطلوب کیاف و مسکو نیز باشد، تحرکات پشت پردهای داشته است. اگرچه ناراحتی و خشم شهروندان آمریکایی نسبت به انتشار خبر دریافت پول از سوی دولت پیشین اوکراین باعث شد تا مانافورت از کمپین انتخاباتی ترامپ کنار گذاشته شود، اما حضور وی و دیگر افراد در حلقه مشاوران ترامپ بیانگر شکل‌گیری چشم‌اندازی مثبت در مسکو نسبت به ریل‌گذاری سیاست خارجی آمریکا همسو با منافع کرملین ذیل رهبری ترامپ بر آمریکا شده است.
در این شرایط، تحلیلگران آمریکایی و اروپایی درصدد مشخص نمودن علل دست داشتن آشکار و البته پرخطر روسیه در هک و افشای ایمیل‌های شخصی و اخیراً بر اساس برخی گزارش‌ها، نفوذ در بانک‌های اطلاعاتی ثبت‌نام کنندگان آمریکایی برای انتخابات در برخی ایالت‌ها هستند و این تحلیلگران به این گمانه‌زنی‌ها دامن زدهاند که روسیه به دنبال تغییر آرای انتخابات ریاست جمهوری به نفع دونالد ترامپ است. نتیجه‌گیری کلی این تحلیلگران همچون مایکل مک فائول، سفیر سابق دولت اوباما در روسیه، این است که پوتین تلاش‌هایی در راستای دخالت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا داشته و علت آن نیز در همسویی منافع ژئوپلتیک کرملین با شعارهایی بوده که جهان‌بینی و سیاست خارجی ترامپ را قوام بخشیده است. تابه‌حال، با توجه به اظهارنظرهای ترامپ و مشاوران وی که به سوابق آن‌ها پیش‌ازاین اشاره شد، ماهیت سیاست خارجی مدنظر ترامپ به‌خوبی بر همگان آشکار شده است. بصورت خلاصه، ترامپ مخالف گسترش ناتو و منتقد نقش‌آفرینی این سازمان در نظام امنیتی اروپا بوده و از سوی دیگر، در شرایط همسو با منافع روسیه، دونالد ترامپ در پایان بخشیدن به بحران میان واشنگتن و مسکو در خصوص وضعیت شبه‌جزیره کریمه و شرق اوکراین و همچنین حرکت به سمت روابط مستحکم با روسیه حتی به قیمت وخامت روابط کاخ سفید با متحدان سنتی خود در اروپا، تمایل دارد. ترامپ همچنین صریحاً اعلام کرده که مخالف ایده حمایت آمریکا از جنبش‌های دموکراتیک در سرتاسر جهان بوده و خواستار پایان بخشیدن به دخالت نظامی کاخ سفید در دیگر کشورها به اسم حمایت از حقوق بشر و گسترش دموکراسی است. نهایتاً، ترامپ از پوتین تمجید کرده و وی را "رهبری بزرگ" نامیده است. بااین‌حال، این اعتقاد که مسکو با هدف بهره‌برداری حداکثری از تغییر سیاست خارجی آمریکا در قبال روسیه، تلاش‌هایی را در جهت افزایش شانس پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری سامان بخشیده، به نحو چشمگیری، تصوری خام و اشتباه است.
مسکو به این برآورد رسیده که شخصیت ترامپ غیرقابل‌پیش‌بینی و به‌طور غیرقابل باوری، شخصیتی بی‌ثبات است. سوابق تجاری و سیاسی ترامپ نشان از سلسله تغییر و دگرگونی‌های شدید در عرصه سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری داشته که این روحیه نشئت‌گرفته از دمدمی‌مزاج بودن وی، تمایل سیری‌ناپذیر به جلب‌توجه و نهایتاً ناکامی‌های متعدد در عرصه تجارت بوده است. مهم‌تر از آن، ایده‌ای که در برخی از کشورها دارای طرفدارانی است، این بوده که ترامپ یک تاجر است و پایبند به هیچ‌گونه ایدئولوژی نیست، لذا وی برای معامله و مصالحه، گزینه بسیار خوبی عنوان میشود. به‌عبارت‌دیگر، مواجهه با ترامپ در سطح مسائل بین‌المللی بسیار آسان‌تر از رویارویی با کلینتونی است که در چارچوب ایدئولوژی مشخص رفتار می‌کند. مشکل اصلی با این ایده (روحیه تاجرمأبانه ترامپ) ریشه در دو عامل دارد: نخست، شخصیت درونی (ضمیر) آسیب‌پذیر و زوایای حقیقی سوابق تجاری ترامپ. شخصیت درونی ترامپ ایجاب می‌کند که وی همیشه نقش یک پیروز را ایفا کرده و بیشترین امتیاز را در هر توافق به‌آسانی بدست آورد. به‌طور ویژه، ترامپ خود را به‌عنوان شخصی میپندارد که در مسائل اطلاعاتی و سیاسی نسبت به دیگر مشاوران خود، از جایگاه بی‌بدیلی برخوردار است. برخلاف ادعای افراد نزدیک به وی که اظهار داشته‌اند، این روحیه ترامپ قابل اصلاح است، دولت روسیه به این نتیجه دست یافته که شخصیت ترامپ در حوزه مسائل بین‌المللی به‌شدت بی‌ثبات و آشفته است، بطوریکه درنهایت می‌تواند به منافع روسیه ضربه وارد نماید. درمجموع، مسکو چندان از شخص ترامپ، به‌عنوان رئیس‌جمهور احتمالی آمریکا و پایبندی وی به سیاست خارجیای که پیش از انتخابات در خصوص آن اظهارنظرهای متعددی کرده بود، انتظار ویژه‌ای ندارد. سؤال اصلی اینجاست که اگر روسیه چنین تصوری از ترامپ پس از پیروزی در ریاست جمهوری آمریکا دارد، به چه دلیل در روند انتخابات ایالات‌متحده دخالت داشته و به دنبال تأثیرگذاری بر آن در راستای منافع خود است؟
از منظر تاریخی، روسیه در ایجاد و یا تشدید شکاف‌های سیاسی در داخل آن دسته از کشورهایی که یا توان نفوذ داشته و یا به‌عنوان تهدید برای خود قلمداد می‌کند، نقش‌آفرینی داشته است. به‌عنوان‌مثال، در دوران حکومت تزاری، چنین سیاستی در قبال لهستان در قرن هجده میلادی، امپراتوری عثمانی و خانات آسیای مرکزی در قرن نوزدهم و ایران در قرن نوزده و ابتدای قرن بیستم اتخاذ شده بود. در دوران حیات شوروی نیز، مسکو اجرای این سیاست را در بسیاری از کشورهای دیگر ازجمله کشورهای اروپای شرقی و مرکزی در دستورکار داشت. در دوران ریاست جمهوری پوتین، این سیاست نسبت به اوکراین و گرجستان بار دیگر احیا و اجرا شد و حتی در راستای تضعیف اتحادیه اروپا با محوریت گسترش روابط با دولت‌های عضوی که از بخشی از سیاست‌های داخلی و یا خارجی اتحادیه ناراضی بودند، دنبال شد. در این اثنا، روسیه درصدد حمایت مالی و یا رسانه‌ای از برخی گروه‌های سیاسی درون دولت‌های عضو اتحادیه اروپا برآمد، با این هدف که این گروه‌های همسو با مسکو به سمت ایجاد تنش سیاسی در داخل کشور حرکت کرده و توان دولت‌های اروپایی به‌منظور ایفای نقش ژئوپلیتیکی را محدود سازند. لذا، هدف اولیه روسیه از دخالت در فرآیند انتخابات ریاست جمهوری، نه تغییر در سیاست خارجی آمریکا که همسویی با مواضع روسیه داشته باشد، بلکه کمک به ایجاد بحران‌های داخلی در ایالات‌متحده آمریکا است. بااین‌حال، اگر ترامپ پیروز انتخابات گردد و دیدگاههای وی در عرصه سیاست خارجی تبدیل به عمل گردد، این یک پیروزی مضاعف برای پوتین به‌حساب خواهد آمد.
از اواخر دهه 1960 میلادی، آمریکا شاهد قطبی شدن (سیاسی) جامعه خود بوده است. به‌عبارت‌دیگر، این قطبی شدن حکایت از آن دارد که آمریکاییها تبدیل به افرادی کمتر میانه‌رو و مرکزگرا شدند. قطبی شدن دو حزب بزرگ سیاسی این کشور در سطحی گسترده از اواسط دهه 1980 میلادی به وقوع پیوست و روند فزاینده‌ای در دولت‌های جورج بوش پدر (1989-1993) و بیل کلینتون (1993-2001) به خود گرفت که نهایتاً دوقطبی شدن جامعه در دوران ریاست جمهوری اوباما به بالاترین میزان خود رسید. مسکو شرایط داخلی آمریکا را این‌گونه تحلیل کرده است که قطبی شدن جامعه آمریکا در کنار ظهور دو نامزد انتخاباتی ضعیف و به‌طورکلی غیر محبوب، این فرصت ایدئال را در اختیار روسیه قرار داده تا سیاست قدیمی خود (ایجاد تنش داخلی) را در ایالات‌متحده بکار بندد.
به اعتقاد کرملین، ترامپ بهترین گزینه سیاسی برای ایجاد فضای دوقطبی و به‌تبع آن، ایجاد تفرقه و آشفتگی در میان جوامع گوناگون آمریکا است. لفاظی‌های صریح و پرالتهاب وی در خصوص مهاجران قانونی و غیرقانونی، گروه‌های دینی مشخص و قومیت‌های غیر سفیدپوست همچون مسلمانان، هیسپان‌ها، آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار و آسیایی‌ها در کنار عوام‌فریبی پیرامون اقتصاد آمریکا منتج به تشدید شکاف‌های نژادی، دینی، ایدئولوژیک، منطقه‌ای و فرهنگی درون جامعه آمریکا شده است. ترامپ این‌گونه به جامعه آمریکا القا کرده که وی فردی برای احیای هویت اصیل آمریکایی مبتنی بر ایده برتری سفیدپوستان پیرو مسیحیت پروتستان است. ترامپ با این‌گونه لفاظی ها نه‌تنها گفتمان برتری سفیدپوستان را در سطح سپهر سیاسی ایالات‌متحده به منصه ظهور رساند، بلکه برشدت انزوای هرچه بیشتر طبقه کارگر و ضعیف غیر سفیدپوست در جامعه آمریکا که تا پیش‌ازاین نیز از اشکال گوناگون نژادپرستی و بیگانه هراسی رنج می‌برد، افزوده است. در این بحبوحه، تصویرسازی به‌شدت منفی از هیلاری کلینتون و هر فرد منتقد وی به همراه دروغ‌گویی و ارائه اطلاعات غلط موجب شده تا قطبی شدن جامعه از یک سو، و رادیکال شدن طرفداران و مخالفان ترامپ از سوی دیگر، بیش‌ازپیش تشدید گردد. در سوی دیگر، کمپین انتخاباتی کلینتون به همراه برخی طیف‌های سیاسی از درون حزب جمهوریخواه و دموکرات، در پاسخ به سیاست‌های ترامپ، وی را به‌عنوان معضلی مانوی (Manichean) برای روح، هویت و سلامت نهادهای دموکراتیک و قانون آن کشور بنامند. طرفداران ترامپ نیز، انتخابات پیش رو در آمریکا را نیز به طریق مشابه، مسئلهای مانوی (نگاه صفر و صدی) قلمداد کرده‌اند. روسیه پیش‌ازاین پیش‌بینی کرده بود که فرآیند انتخابات در آمریکا به سمت نگاه صفر و صدی پیش رفته و دقیقاً این شرایط است که فرصت بهره‌برداری برای کرملین را به حداکثر رسانده است.
با توجه به این فهم روسیه از شرایط سیاسی و اجتماعی کنونی ایالات‌متحده، روسیه با این هدف بر روی مهره ترامپ قمار کرده که از پس از حضور وی در کاخ سفید، آمریکا مواجه با سلسله بحران‌های سیاسی و قانونی گردد. امید پوتین به این است که پس از پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری، بخش‌هایی از آمریکا شاهد آشوب و تظاهرات متناوب از سوی طرفداران و مخالفان ترامپ گردد و با توجه به آنکه ظرفیت تبدیل این ناآرامی‌ها به اقدامات خشونت‌آمیز در جامعه آمریکا بخصوص در میان طرفداران ترامپ زیاد است، لذا ناآرامی‌های مدنی برای مدت نامشخصی استمرار یابد. این اعتقاد نیز وجود دارد که روحیه و شخصیت ترامپ نه‌تنها مانع از فروکاست آشوب‌ها خواهد شد، بلکه برشدت شکاف‌ها در چارچوب هرچه بیشتر قطبی کردن جامعه و سرکوب خشونت‌آمیز اعتراضات خواهد افزود. نهایتاً، مرحله بعدی این فرایند آن خواهد بود که در سطح فدرال، قوای سه‌گانه درگیر مجموعه بحران‌های سیاسی و نهادی شده و در سطح محلی، این بحران‌ها به ایالاتی که تجربه ناآرامی‌های مدنی را دارند، سرایت پیدا کند. پیامد نهایی این تحولات در جامعه آمریکا باعث خواهد شد تا توانمندی و ظرفیت‌های این قدرت جهانی در سطح بین‌الملل به‌شدت کاهش یابد. تاریخ نشان داده که کشوری با شرایط بحرانی و حساس در داخل قادر به ایفای نقش فعالانه در سطح نظام بین‌الملل نخواهد بود.
از منظر کرملین، دستاوردهای پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا محدود به این تحولات منفی نخواهد بود. دامنه این شرایط بحرانی می‌تواند بر قدرت نرم و نظام امنیتی در اروپا، به‌عنوان دو دارایی ارزشمند آمریکا در منطقه، تأثیر به‌شدت منفی داشته باشد. از دیگر تبعات پیروزی ترامپ در انتخابات می‌توان به تصویرسازی منفی از جامعه و زندگی سیاسی آمریکا که تا پیش‌ازاین به‌عنوان الگو به جهانیان معرفی می‌شد، اشاره داشت. هم‌زمان با حضور ترامپ در کاخ سفید، ادعای قدیمی آمریکا مبنی بر چراغ هدایت بودن این کشور در عرصه دموکراسی برای جهانیان و همچنین پذیرش بی‌قیدوشرط اقوام و نژادهای مختلف در جامعه خود با چالش اساسی نزد افکار جهانی روبه‌رو خواهد شد. افزون بر این، تشدید بحران در آمریکا باعث میگردد تا مخالفان لیبرالی رژیم پوتین از تبلیغ الگوی آمریکا در جامعه روسیه باز بمانند. بیست‌وپنج سال پس از فروپاشی شوروی سابق و ادعای متکبرانه آمریکا مبنی بر پایان تاریخ، به نظر این قدرت جهانی وارد دوره‌ای از افول سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خواهد شد که به بهترین وجه در قالب بحران‌های مدنی و سیاسی درون جامعه آمریکا بروز و ظهور خواهد داشت.
در سوی دیگر اقیانوس اطلس، با توجه به لفاظی ها و اقدامات ترامپ، همکاری سیاسی و فردی رهبران اروپایی با وی بسیار دشوار، اگر نگوییم غیرمحتمل، خواهد بود. به‌عنوان‌مثال، فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهور فرانسه، پیش‌ازاین اظهار داشت که لفاظی‌های ترامپ موجب حالت تهوع در فرد شده و دیوید کامرون، نخست‌وزیر سابق بریتانیا، همچون سیاستمداران آلمانی، در قالب الفاظ غیر دیپلماتیک از وی انتقاد کرده بود. دشواری‌های فراوان در پذیرش و همکاری دولت‌های اروپایی‌ها با دونالد ترامپ بر کارآمدی ناتو و به‌تبع آن، سیستم کنونی امنیت در اروپا، تأثیر منفی خواهد گذاشت که نتیجه‌ای جز تنش‌های گسترده میان روسیه و غرب نخواهد داشت. چنین تحولاتی در سطح اروپا باعث خواهد شد تا دولت روسیه بسیار آسان‌تر از گذشته به درون اروپا نفوذ کرده و خود را به‌عنوان جایگزین راهبردی آمریکا برای کشورهای اروپایی توصیف نماید.
درمجموع، این تحلیل که کرملین با هدف تغییر سیاست خارجی آمریکا و همسوسازی آن با اولویت‌های روسیه در پرتو ریاست جمهوری دونالد ترامپ دست به اقدامات مداخله آمیز در فرآیند انتخابات آمریکا زده، اشتباه است. امید اصلی روسیه این است که حضور ترامپ در کاخ سفید منتج به تضعیف آمریکا در سطح داخلی از طریق بحران‌ها و ناآرامی‌های مدنی شده، بطوریکه نقش‌آفرینی بین‌المللی و رهبری ایالات‌متحده در سطح جهان را با مانع روبه‌رو سازد. مضاف بر اینکه ریاست جمهوری ترامپ به‌طور مؤثری قدرت نرم آمریکا و امنیت اروپا را زیر سؤال خواهد برد. اگر موفقیت ترامپ در انتخابات آمریکا نهایتاً منجر به سیاست خارجیای در این کشور شود که به سود منافع و امنیت روسیه باشد، پوتین به پیروزی مضاعفی دست یافته است.
منبع: ایراس
۱۴ شهريور ۱۳۹۵ - ۱۷:۴۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 145]
-
گوناگون
پربازدیدترینها