واضح آرشیو وب فارسی:مهر:
عصر شعر مشترک آفتابگردانها با شاعران استان لرستان
شناسهٔ خبر: 3758937 - جمعه ۱۲ شهریور ۱۳۹۵ - ۱۹:۴۳
فرهنگ > شعر و ادب
.jwplayer{ display: inline-block; } نشست مشترکی بین شاعران آن شهر و استان با شاعران جوان انقلاب اسلامی برگزار شد در این نشست شاعران جوان با شاعران آن شهر آشنا شده و به شعر خوانی پرداختند. به گزارش خبرگزاری مهر، عصر شعر استانی، یکی از برنامه های موسسه شهرستان ادب در شهر خرم آباد استان لرستان بود. این عصر شعر با حضور شاعران استان لرستان و شاعران جوان شعر انقلاب اسلامی، روز پنج شنبه، ۱۱ شهریور ماه ۱۳۹۵ برگزار شد. در این عصر شعر، شاعران مطرح استان لرستان، شاعران جوان پنجمین دوره آموزشی شعر جوان انقلاب اسلامی، و اساتید و کارشناسان این دوره به شعر خوانی پرداختند. در این عصر صمیمی، خان ها الهام منصوری، فاطمه فعلی، حسین خزائی، مهران فلاح، و یعقوب کریمی، از شاعران برجسته ی استان لرستان و شهر خرم آباد، در سالن حوزه هنری شهر خرم آباد، اشعار خود را تقدیم جمع حاضر در سالن کردند. همچنین، آفتابگردان های جوان، سعید مبشر، محمد رضا نوری، احمدرضا آب روشن، محمد مهدی حافظیه، امید رهایی اشعار خود را خوانده و مورد توجه حاضرین در جلسه شدند.علی محمد مودب، مدیر و موسس موسسه شهرستان ادب، شعری به جانباز پرکشیده ی هشت سال دفاع مقدس، رجب محمدزاده تقدیم کرد. از اساتید و کارشناسان پنجمین دوره آموزشی شعر جوان انقلاب اسلامی، محمد رضا طهماسبی، مبین اردستانی، دکتر عباس احمدی، علی داوودی، قربان ولیئی، بهروز سپید نامه شعر خوانان این عصر صمیمی بودند. آخرین شاعری که برای شعر خوانی به جایگاه دعوت شد، ناصر فیض، شاعر طنز پرداز برجسته بود که با چند شعر طنز کام حاضران در جلسه را شیرین تر کرد. اجزای این عصر شعر استانی، که به همت موسسه شهرستان ادب برگزار شده بود، بر عهده ی سید وحید سمنانی بود. قربان ولیئی، چهره ی نام آشنای شعر معاصر، همیشه یکی از همراهان آفتابگردانها، در طول اردو های آموزشی شعر جوان انقلاب اسلامی بوده و هست. شاعران جوان که سومین روز اردوی خود را شهر خرم آباد می گذارنند، اینبار مهمان سخنان حکیمانه و روشنگرانه ی قربان ولیئی بودند. ابتدای سخنان ولیئی، به ارائه ی تعریفی از شعر اختصاص داشت. به تعداد شاعران اصیل و واقعی، تعریف شعر داریم ولیئی، درسخنان خودش، به ارائه ی تعریفی از شعر پرداخت. ولیئی گفت: در حوزه علوم انسانی، تعاریفی که ارائه می شود ثابت نیستند. اگر بخواهیم به تعریف شعر بپردازیم، به تعداد شاعران اصیل و واقعی، تعریف شعر داریم ولی تعریفی که بیشتر بر سر زبانها می چرخد، این است که شعر، یک حادثه و رخداد زبانی است. ولیئی ادامه داد: زمانی رایج بود، فکر همان زبان است یا برعکس. آدمی میتواند بدون زبان نیز بیاندیشید می شود گفت که تفکر و اندیشیدن، یک گفتگوی درونی ست ولی مطالعات اخیر در حوزه روانشانسی زبان نشان می دهد که آدمی میتواند بدون زبان نیز بیاندیشید. قربان ولیئی در ادامه صحبتهایش، به تعریف شعر از دیدگاه خودش پرداخت و گفت: شعر یک رویداد احساسی شناختی ست. این رخداد، در فرد ایجاد می شود و ممکن است به مرحله ظهور زبانی برسد یا نه. کسانی هستند که زیست دورنی شان شاعرانه است ولی تابحال یک بیت شعر نگفته اند. از طرفی دیگر، کسانی هم بوده اند که در تمام طول عمر خودشان شعر بافته اند ولی لحظه ای شاعرانه نزیسته اند. طبع و سرشت شاعرانه جرقه ای در انبار ذهن شاعر شاعر " باید نوشت نام تو را با پرنده ها " گفت: شاعر جهان را از طریق احساس می شناسد. طبع و سرشت شاعرانه جرقه ای در انبار ذهن شاعر ایجاد می کند، میزان پایداری آتش شعر، بسته میزان هیزمی ست که در انبار ذهن شاعر یافت می شود. ولیئی سخن خود را با مثالی تکمیل کرد و گفت: فرض کنید، در ۳۸ سالگی شمسی پیدا می شود و در انبار ذهن مولوی آتشی می اندزاد. به عقیده بدیع الزمان فروزان فر، مولوی پژوه بزرگ، مولوی تمام امهات کتب زمانه ی خود را خوانده بود. پس، انبوهی از هیزم، در ذهن مولوی بوده که حاصل جرقه ی شمس، ۲۶ هزار بیت مثنوی و ۴۰، ۵۰ هزار بیت غزل می شود. ولیئی تصریح کرد: شاعر باید آمادگی حکمتی، علمی و معرفتی آن اخگر و جرقه را داشته باشد. اگر شاعر، زمینه شناختی و معرفتی نداشته باشد، شعر ، یک پدیده ی احساسی خواهد بود یا یک های و هویی. ولیئی گفت: البته که بخشی از کار شاعر، خواندن و مطالعه است و بخش دیگر، چنان که مولوی می گوید، ریاضت باطنی برای صیقل دادن آینه ی وجود و تلقی و گرفتن حقایق عالم است. شاعر نباید تک بعدی باشد ولیئی در ادامه به آسیب شناسی شعر معاصر پرداخت و گفت: اهتمامی شاعران کلاسیک ما در علوم داشتند، شاعران معاصر ندارند. به عقیده ی ولیئی، شاعر نباید تک بعدی باشد و یکی از علت های تک بعدی بودن شعر معاصر و فقر اندیشه گی در این است که شاعران فقط شعر مطالعه می کنند. هنرمند باید اهل تفنن باشد. یعنی به همه ی دانشها، شاخه به شاخه بپردازد. باید در همه دانشهای بشری، معرفت عمومی داشته باشد. شاعر باید خودش باشد، نه مقلد و شبیه دیگری بحث دیگری که شاعر نام آشنای روزگار ما به آن پرداخت، خلاقیت بود. به عقیده ی او، یکی از ابزاهائی برای شعر و شاعر که میتواند صدای متفاوتی برای اثر قائل شود، خلاقیت است. اصلی ترین مسیر خلاقیت و آفرینش گری، تمایل است. تمایل، بنیاد ذاتی خلاقیت است. بعد از تمایل، اصل دیگر خلاقیت، تفرّد است. به تعبیر آیه ای از قرآن کریم، خداوند متعال، نخواست همه را مثل هم بیافریند. ولیئی افزود، جهان هستی پر است از تنوع و خداوند در تنوع، حکمت ها دارد. شاعر باید خودش باشد، نه مقلد و شبیه دیگری و این کار، عجیب دشوار است. از منظر ولیئی، شاعر باید راه ورود به عالم خویش را بیابد که هر عالمی متفاوت است و در برگشت از این عالم، که منجر به خلق اثری هنری خواهد شد، آن اثر، اصیل، متفاوت و ماندگار خواهد شد. واقعیتی که در تفرد مشهود است اینکه هر کسی که به فردیت خودش برسد، غریب می شود. به عقیده ی ولیئی، برای پیدا کردن خود، خلوت یکی از مهم ترین مسائل است. خلوت، عاملی است که آدمی بیگانگان را از درون خویش بیرون می راند و خودش را در می یابد. اولین بازخورد سخن شاعر، در خود اوست قربان ولیئی، در اواخر کلاس به این بحث پرداخت که شعر طور می تواند به شاعر کمک کند و گفت: وقتی شاعر سخنی می گوید یا شعری می نویسد، ممکن است این شعر یا سخن، دست او را بگیرد، یا پایش را قلم کند. به این دلیل که اولین بازخورد سخن شاعر، در خود اوست. شاعر وقتی از تاریکی حرف میزند تاریکی دامن اش را خواهد گرفت و وقتی حرفی از نور به میان می آورد، نور، دامنگیر او خواهد شد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 101]