تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837920521
پایت را از روی جراحت من بردار! - پایگاه خبری تحلیلی شاخص
واضح آرشیو وب فارسی:شاخص نیوز: شاخص : در جریان حرکت من ناخواسته پایم خورد دقیقاً جایی که وی جراحت داشت. سردار من را نمی شناخت ولی از بس بچه ها مرا با اسم صدا می کردند به یک باره او به من گفت آقای فروتن! این پایت را از محل جراحت من بردار.به گزارش شاخص نیوز ، اوایل جنگ سوله های پیش ساخته آهنی بهترین و بزرگ ترین فضای درمانی کشور بودند. رفته رفته این سوله ها کامل تر و پیشرفته تر شدند. در دفاع مقدس ۵۲ بیمارستان صحرایی جهت ارائه خدمات تخصصی و فوق تخصصی احداث و راه اندازی شد. از این ۵۲ بیمارستان صحرایی که در ابتدای جنگ بیشتر به صورت کانکس و چادر بودند در قالب بیمارستان های زیرزمینی مجهز به تیرآهن و پلت درآمد. جنگ که ادامه پیدا کرد به همان میزان تهدیدات هم روند گسترده تری به خود گرفت. حتماً باید شرایط ارائه خدمات پزشکی در یک فضای امن، فراهم می شد. در واقع باید سازه بیمارستان های صحرایی را با یک استحکام و مقاومت قابل اتکایی، طراحی می کردند. بنابراین از سازه فلزی به بتونی و مستحکم قابل مقاومت در مقابل توپ و خمپاره های دشمن، تغییر قالب داد. مصداق بارز این تصمیم تغییر و تحول در سازه بیمارستان، شهادت رئیس بیمارستان صحرایی خاتم الانبیاء سپاه جفیر، شهید دکتر رهنمون بود که توسط جنگنده دشمن و هنگام پشتیبانی خدماتی عملیات خیبر اتفاق افتاد. کمک به پشتیبانی جنگ او را به آمریکا کشاند دکتر سیدمحمدرضا کلانتر معتمدی بنیانگذار جراحی عروق ایران و مبتکر ایجاد بیمارستان صحرایی در ایران است؛ او یکی از چهره های شاخص جامعه پزشکی کشور در زمان دفاع مقدس بوده و خدمات ایشان در زمان جنگ همیشه جزء لاینفک تاریخ دفاع مقدس است. در عین حال او را یکی از پزشکان معالج امام راحل می شناسند. جالب است بدانید که او به آمریکا می رود و دوره تخصصی تروما و عروق را می گذراند. چرا که تا آن زمان پزشکان ایرانی هیچ آشنایی با مجروح جنگی و برخورد با این نوع وضعیت ها را نداشتند. او این خلأ را به خوبی دریافت و پس از آموزش به ایران بازگشت و این رشته را نهادینه کرد. باید نتیجه کار را در جبهه ببینم اما دومین دلیل بازگشت خود را آزمایش عینی این واکاوی یعنی در جبهه های حق علیه باطل دانست و گفت: «تنها جایی که احساس می کردم نتیجه کارم را می بینم در جبهه بود. اینکه توانسته بودم بیماری که مرگش حتمی بوده را نجات دهم بزرگترین لذت برای من بود؛ این لذت را در هیچ جا نمی توان پیدا کرد. به همین دلیل بنده و تیم اضطراری که داشتم با علاقه به جبهه رفتیم.» اولین عمل در زیر چادر بیمارستان صحرایی کار بعدی دکتر معتمدی ایجاد بیمارستان صحرایی بود که در این رابطه، افزود: ما از همان ابتدا گفتیم که این کار باید در جبهه انجام شود؛ این کار نیاز به بستری برای اجرا داشت و از این رو بیمارستان های صحرایی به صورت تکاملی ایجاد شد. اولین بار در زیر چادر بیمارستان های صحرایی، عمل جراحی را شروع کردیم و بعد در داخل سوله! در مرحله بعد بیمارستان حضرت فاطمه(س) را ساختند که به صورت بلوک های بتونی بود. یادم نمی رود یک بار در حین عمل، بیمارستان به شدت هدف بمباران قرار گرفت. این بمباران به قدری شدت داشت که درب آزمایشگاه کنده شد و به دیوار برخورد کرد، ولی خوشبختانه کسی مجروح نشد. همچنین بیمارستان هایی هم در دل تپه ساخته می شد؛ همواره در ساخت هر بیمارستان جدیدی به ایمنی بیشتر، نقص کمتر و امکانات و تجهیزات بهتری می اندیشیدیم. آشنایی با حقیقت گازهای شیمیایی وی به خاطرات منطقه جنگی و امدادهای غیبی و الهی اشاره کرد و گفت: من در ابتدای جنگ معاون درمان وزارت بهداشت بودم و دوره جراحی عروق و تروما را در آمریکا (در فیلادلفیا، مدیکال کالج آو پنسیلوانیا) کشوری که همواره شرایطی شبیه به جنگ داشت، گذرانده بودم. تفریح سیاهپوستان این منطقه تیراندازی به یکدیگر بود و ما مرتب با مجروحین تیرخورده مواجه بودیم و من به طریقی نحوه درمان بیماران با گازهای شیمیایی را نیز در آمریکا آموخته بودم. معجزات زیادی دیدم معتمدی خاطرنشان کرد: اوایل جنگ بیمارستان در زیر چادر و نه به شکل بیمارستان های صحرایی امروز بلکه شبیه به شکل سوله بودند. هرچه دشمن قدرت حمله بیشتری پیدا می کرد ما نیز بیشتر قدرت دفاعی پیدا می کردیم؛ یادم نمی رود که روزی دوبار به بیمارستان حمله می شد اما بمب هایی که روی بیمارستان می ریختند به مدد و یاری خداوند منفجر نمی شد. من در دوران جنگ امدادهای غیبی و معجزات زیادی را به چشم دیدم. به مثابه فرمان ولایت! وی اظهار داشت: ما همه امکاناتی را که آن زمان در بیمارستان های مجهز شهر ها داشتیم به بیمارستان های صحرایی در جبهه ها انتقال داده بودیم. مثلا یک سری دستگاه های پُرتابل رادیولوژی زیمنس را برای بیمارستان شهدای تجریش خریده بودیم و از آنجایی که من خودم رئیس بیمارستان بودم، دستور دادم آن ها را به جبهه منتقل کنند زیرا حضرت امام(ره) فرموده بودند حرف اول را جنگ می زند و باید همه چیز در اختیار جبهه باشد. معضل تریاژ! وی با اشاره به معضلی از جنس تریاژ می گوید: یکی از اصولی که در همه جای دنیا رعایت می شود، هزینه اثربخشی است. این یعنی ما نباید تنها یک بیمار را در نظر بگیریم بلکه باید سلامتی آحاد جامعه را در نظر بگیریم؛ تریاژ موضوعی است که مورد قبول دنیاست و ما در دوران جنگ با مشکل تریاژ روبه رو بودیم. تریاژ یعنی اگر قرار بود بنده مجروحی را عمل کنم که جراحی وی ۱۰ ساعت به طول می انجامید در مقابل تعدادی مجروح دیگر داشتیم که می توانستند طی این۱۰ ساعت عمل شوند. اولویت با این ۱۰ بیمار بود و سپس بیماری که کار طولانی داشت. اخلاق مداری پزشکی در جبهه معتمدی اعتقاد دارد اخلاق مداری در حرفه پزشکی یکی از مهم ترین اصولی است که در دوره جنگ بیش از هر زمانی به چشم می خورد؛ او می گوید: اگر همه امکانات دنیا را برای هزینه کردن به پزشکان بدهند، آنها می گویند بازهم بیشتر بدهید؛ بنابراین ما پزشکان نمی توانیم سهم بهداشت و درمان را مشخص کنیم بلکه این دولت است که می گوید با این مقدار سهم کار کنید. بنابراین با میزان امکانات و اعتبار موجود باید اثربخشی را در نظر بگیریم که تریاژ یکی از مصداق های آن است. همچنین یکی دیگر از اصول اخلاقی، رعایت ادب و احترام در برابر بیمار است. حتی اگر بهترین خدمات هم در بیمارستان ها ارائه شود اما یک زخم زبان کارکنان بیمارستان به بیمار همه اجر و ثواب را زیر سؤال می برد. بیمارستان تأثیرگذار جنگ چند بیمارستان صحرایی در مناطق جنوب، غرب و شمال غرب احداث و راه اندازی شد. در جنوب یکی از بیمارستا ن هایی که باکیفیت و مقاوم ساخته شد بیمارستان صحرایی امام حسین(ع) بود. این بیمارستان چند عملیات را پشتیبانی کرد از جمله آن عملیات بزرگ کربلای چهار و پنج بود. بیمارستان صحرایی امام حسین(ع) ازجمله بیمارستان های کپسولی است؛ یعنی بیمارستان هایی بدون فضای روحی و روانی؛ بیمارستان های صحرایی بیمارستان هایی است که برای یک مأموریت خاصی طراحی شده است. الان یکی از مولفه های مهم در اداره بیمارستان ها تأمین نیازهای روحی و روانی بیمار است. فضایی که بتواند یک مقدار از فشارهای روحی و روانی آن بیمار بکاهد. گل سرسبد آنها هم بیمارستان صحرایی امام حسین(ع) است. در سال ۶۵، ۱۴ هزار و ۱۸۴ مجروح به این بیمارستان صحرایی مراجعه کردند؛ این بیمارستان در بخش جراحی از توانمندی خوبی برخوردار بود- تعداد عملی که طی سه ماه انجام داد به هزار و ۵۷۵ عمل جراحی سنگین می رسد. موضوع بعدی تحریم در جنگ بود؛ اگر به عقب برگردیم در جنگ تحریم های مختلفی وجود داشت اما در مراکز درمانی کمتر این مشکل احساس می شد. ولی یکی از معضلاتی که مسئولین، پزشکان و خاصه مجروحان با آن مواجه بودند کمبود خون و فقر شدید نیروی انسانی در حوزه پزشکی و پیراپزشکی بود.سردار سرتیپ پاسدار ابوالقاسم فروتن روزهای بسیار دشواری را به عنوان یک مسئول فعال بهداری در دوران دفاع مقدس گذرانده و اعتقاد دارد تجربه جنگ به ما یاد داد که در شرایط بحرانی چطور عمل کنیم. نمونه آن در زلزله بم به وضوح دیده شد؛ آنجایی که بیش از ۱۰ هزار مجروح در کمتر از ۴۸ ساعت تخلیه شد و در یک مکان مناسبی قرار گرفت. او هم اکنون معاون هماهنگ کننده نیروی زمینی سپاه است. او را در عملیات آزادسازی سوسنگرد به عنوان اولین حوزه آفندی به خط پدافندی می شناسند. سردار در واقع کار مدیریتی را از عملیات فتح المبین به طور جدی آغاز کرده و دوشادوش فرماندهی مدبرانه شهید بقایی مسئولیت خط حد منطقه عمومی دزفول و شوش را برعهده داشت. بیمارستان را ۴۸ ساعت تصرف کردند سردار فروتن به ماجرای تصرف بیمارستان صحرایی امام حسین(ع) به دست بعثی ها اشاره کرد و افزود: این بیمارستان یک بار به تصرف آنها درآمد. این اتفاق در حالی سال ۶۷ رخ داد که فاو در اختیار عراقی ها بود. حدود ۴۸ ساعت این تصرف ادامه پیدا کرد و برخی از کارکنان بیمارستان را نیز به اسارت بردند. البته به علت مهندسی و سبک خاص بیمارستان، جرأت نکرده بودند به داخل بروند و تقریباً در محوطه بیشتر چرخش داشتند. جالب است بدانید پس از دو سال که بیمارستان را تحویل گرفتیم امکان و ابزاری از بین نرفته بود. نقش بیمارستان های صحرایی در جنگ این فرمانده تلاشگر بهداشت و درمان در دوران دفاع مقدس در خصوص نقش بیمارستان های صحرایی در جنگ، اظهار داشت: بیمارستان صحرایی به دلیل برخورداری و داشتن قابلیت اجرای عمل های اورژانسی امکان زمان نگهداری مجروح را بیشتر فراهم می کند؛ البته برای انجام یک کار مطلوب و شایسته یک تریاژ و تقسیم بندی انجام گرفت و براساس آن مجروح ها تقسیم شدند. به طوری که اگر مجروحی امکان مداوایش در یک فضای پست امداد بود همان جا مداوا می شد. مجروحی که یک مقدار نیاز به خدمات بیشتری داشت به اورژانس می آمد و مجروحی که به اتاق عمل و خدمات فراتر از اورژانس نیاز داشت به بیمارستان های صحرایی منتقل می شدند. بعضی از مجروح ها هم که فرصت لازم داشتند به بیمارستان های سطح شهر منتقل می شدند. طراحی بیمارستان های صحرایی برای ارائه خدمات در هر وضعیتی وی تأکید کرد: بیمارستان های صحرایی از این جهت اهمیت داشتند که ما از توانمندی های نقل و انتقال هوایی محروم بودیم. نقطه تماس ما با دشمن خیلی نزدیک بود و مهمتر از آن، نیروی انسانی، موثرتر از تجهیزات بود. این عوامل باعث شد که فضاهای درمانی به خط طراحی، نزدیک تر شوند. هرچه قدر ما خدمات را می توانستیم به منطقه هدایت کنیم از تعداد ضایعات مجروحین کاسته می شد. هرچه مسیرها دورتر بود سیر درمانی سخت تر می شد از جمله مناطقی که در غرب یا شمال غرب کشور بود. به علت صعب العبور بودن معمولاً مجروحان برای انتقال به مراکز درمانی دچار مشکل می شدند تا مناطقی که مسطح بود و راحت تر می توانستیم از فضای زمینی استفاده کنیم. طبیعی بود که بیمارستان های صحرایی باید به صورتی طراحی می شد که از هر جهت امنیت داشته باشد. دشمن بویی نبرد! معاون هماهنگ کننده نیروی زمینی سپاه در پاسخ به این سوال که چطوربا تحریم های مختلف بهداشتی و درمانی در زمان جنگ برخورد کردید، خاطرنشان کرد: حلقه تحریم مثل الان خیلی محکم نبود. ضمن اینکه پنجره هایی را در بخش های مختلف باز کرده بودند و به علت عدم شناسایی، این فضاها و محیط ها را مسدود نکردند. در مراکز درمانی ما کمتر در مقوله تجهیزات پزشکی مشکل داشتیم هرچند که ما در گروه های آنتی بیوتیک کمبود هایی داشتیم ولی بحمدالله با مدیریت هوشمندانه در کل کشور، رفع شد. اما یکی از معضلاتی که با آن مواجه بودیم، کمبود خون بود. طبیعی بود که مصرف خون حد و اندازه خاصی داشت. سفارشی که ما به سازمان بانک خون کشور می دادیم یک مقداری اطلاعات ما لو می رفت؛ هم سفارش و هم انتقال! یعنی فضایی را برای پیگیری دشمن ایجاد می کرد که ظرف این هفته اتفاقات خاصی در یک منطقه در حال انجام است. بعضاً ماشین های بانک خون ما را رصد می کردند. به همین خاطر طوری طراحی شد که برای نقل و انتقال خون از خودرویی غیر از بانک خون استفاده شود تا از انجام این مأموریت، دشمن بویی نبرد. وی در خصوص میزان استقبال جامعه پزشکی برای حضور داوطلبانه در جنگ، گفت: ما سه سطح نیروی انسانی در مقوله بهداشت و درمان داشتیم. یک سطح داوطلب بود که در واقع می آمدند و بعضاً مسئولیت های مدیریتی هم می گرفتند و ماندگار می شدند. سطح دوم اعزام بود که عزیزان در سطح یگان های خودشان جذب می کردند؛ مثلاً لشگر ۲۵ کربلا، لشگر هشت نجف، لشگر امام حسین، ۱۹ فجر و پنج نصر رده های رزمی خودشان را به منطقه اورژانس و پست و امداد آوردند. برخی هم در قالب قوانین و مقرراتی به عنوان نیروی بهداری در جبهه فعالیت می کردند. واقعاً در آن دوران فقر شدید نیروی انسانی در حوزه پزشکی را شاهد بودیم. یک جمعیت ۴۰ میلیونی به علاوه یک نیاز شدید منطقه ای، با این جمعیت پزشک، امکانپذیر نبود. برای این مهم طرح هایی در مجلس بنابر مجموعه قوانین کشور طراحی شد و پزشکان متخصص و عمومی هرکدام در جنگ حضور یافتند و خدماتی که لازم بود را ارائه دادند. در برخی از عملیات ها به یک ساعت هم رسیدیم سردار فروتن در پاسخ به این سؤال که ظاهراً استاندارد خاصی به لحاظ زمانی از موقع مجروح شدن یک رزمنده تا ارائه اولین خدمات درمانی در سطح جهانی تعریف شده، این وضعیت در زمان جنگ چگونه بود، تصریح کرد: یکی از موفقیت های دوران طلایی ما این بود که آن فرصتی که مجروح زمان دارد تا زنده بماند را به حداقل برساند. در واقع هنر ما این بود که می توانستیم این زمان را کوتاه کنیم. خوشبختانه در مجموعه نظام ما این زمان به یک ساعت تا یک ساعت و نیم رسید. این زمان از افتادن مجروح بر زمین شروع می شود تا موقعی که به خدمات درمانی بیمارستانی می رسد. مثلاً خودامدادی و دگرامدادی برای امدادگر گردان طوری طراحی شده بود که به محض مجروحیت بتواند خدمات اولیه را بگیرد. معمولاً یکی دو یگان در عقبه پست امداد بود. بعد از آن اورژانس های صحرایی و نهایتاً بیمارستان صحرایی که خوشبختانه زمان آن در پایان جنگ به کمتر از دو ساعت رسید. رزمنده می افتاد مجروح می شد و امکان تحرک نداشت تا زمانی که در واقع به بیمارستان صحرایی می رسید، سیر زمانی کمتر از دو ساعت بود. اگر ما می توانستیم از ابزارهای پرنده استفاده کنیم حتماً این دوره زمانی نیز به حداقل می رسید. حتی در بعضی از عملیات ها به کمتر از یک ساعت هم رسیدیم. انتقال تجربه دفاع مقدس به مدیریت بحران بم مسئول دفتر رئیس ستادکل نیروهای مسلح در خصوص تأثیر تجربیات بهداری در دوران دفاع مقدس برای امروز و آینده بهداشت و درمان کشور، خاطرنشان کرد: ما یک مدیریت بحران داریم که بهترین آن ارائه خدمات در حوادث غیرمترقبه کشور است. ما از تجربه هایی که در عملیات ها بدست آمد در مأموریت های دیگر نیز استفاده کردیم؛ مأموریت هایی مثل بم که می توان گفت از تجربه جنگ به آن فرصت ها رسیدیم که در بم بیش از ۱۰ هزار مجروح در کمتر از ۴۸ ساعت تخلیه شدند تا در یک مکان مناسب، تحت درمان قرار بگیرند. البته آن موقع تهدید هوایی نبود و ما می توانستیم از پرنده های کل کشور استفاده کنیم اما در رودبار و منجیل باند فرودگاه نداشتیم اما تمامی بضاعت های زمینی کشور را به کار گرفتیم. شاید یکی از کشورهایی که خوب درخشید و توانست اثربخش باشد در زلزله ای که در منطقه عمومی کشمیر پاکستان، رخ داد مجموعه بهداری سپاه پاسداران بود. هنر بچه ها در اداره بخش بهداشت و درمان در جنگ این هنرمندی را رقم زد. در حوزه اجرایی هم با حداقل ها و تجربیاتی که داشتیم توانستیم بخشی از نیازهای یک مجروح، مصدوم و یا بیمار را فراهم کنیم. وی افزود: اول کاری که یک امدادگر می تواند نسبت به یک بیمار انجام دهد، آرامش است. واقعاً دکترین ما در جنگ آرامش را به مجروحین القاء می کردند تا مجروح بتواند با یک طمأنینه خاطر و یک امنیت روحی تحت مداوا قرار گیرد. این تجربه بسیار اثربخش بود حتی برای ایجاد فضاهای درمانی شهری! اکثر مدیرانی که الان در مجموعه احداث بیمارستان های شهری و درمانگاه های شهری فعال هستند همه از پیشکسوتان جبهه های جنگ به شمار می روند. از تجربیات آن روزها استفاده کردند و بخش بهداشت و درمان کشور را هم در حین و هم بعد از جنگ از بحران خارج کردند. فضاهای درمانی که الان در کشور ایجاد شده واقعاً در خاورمیانه منحصر به فرد است. متوجه نشدم این مجروح، سردار ایزدی است سردار فروتن صحبت های خودش را با یک خاطره به پایان رساند؛ او گفت: «والفجر ۱۰ آخرین عملیات آفندی بود که ما این امکان را نداشتیم که هلی کوپتر را به منطقه اعزام کنیم البته تعداد مجروحین هم قابل توجه بودند. دشمن به منطقه عمومی مریوان رسیده بود و وضعیت جالبی نداشتیم. بچه ها غیرت گذاشتند مجروحین را در یک مکان امن دپو کردند. چون هنوز جاده کامل نشده بود و امکان انتقال آنها فراهم نبود تا در یک فرصت مناسب آنها را تخلیه کنیم. داشتیم به شرایط مجروحین رسیدگی می کردیم که از ناحیه شکم مشکل داشتند. از جمله مجروحین می توان به سردار ایزدی که آن موقع معاون عملیات فرمانده سپاه بودند، اشاره کرد. ایشان هم جزو مجروحینی بودند که از ناحیه پا دچار آسیب شده بودند. تا زمانی که مجروحین وارد هلی کوپتر نشده بودند متوجه نشدم که این مجروح سردار ایزدی است. در جریان حرکت من ناخواسته پایم خورد دقیقاً جایی که وی جراحت داشت. سردار من را نمی شناخت ولی از بس بچه ها مرا با اسم صدا می کردند به یک باره او به من گفت آقای فروتن! این پایت را از محل جراحت من بردار. یک مقدار به چهره اش نگاه کردم دیدم سردار ایزدی است. شاید بگوییم برای یکی از نفراتی که این فرصت و زمان انتقال مجروح به بیمارستان صحرایی خوب رعایت شد، سردار ایزدی بود. منبع: مشرق
یکشنبه ، ۷شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شاخص نیوز]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]
-
گوناگون
پربازدیدترینها