محبوبترینها
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1840324937
سفرنامه غرب اروپا(15)ماجرای مامان مِرکر! - پایگاه خبری تحلیلی توریسم آنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:توریسم آنلاین: در این بخش "سفرنامه غرب اروپا" منتشر می شود،این سفرنامه به کوشش محمدرضا اجاقی نوشته شده و فعلاهر روز مهمان شما خواهد بود. در"سفرنامه غرب اروپا" که حاوی اطلاعاتی از سفر به سه کشور آلمان،فرانسه و هلند است سعی شده از طولانی نویسی و اضافه نویسی پرهیز شود و مطالب با قلمی ساده و خلاصه بیان شود تا مطالعه آن برای مخاطبان دلپذیر باشد. قسمت های گذشته این سفرنامه را اینجا ببینید. 1آوریل 13/2016 فروردین1395 ساعت 6 صبح بود که ازخواب بیدارشدم. آرام وبی سروصدا کوله ام را ازداخل کمد بیرون آوردم تا هم اتاقی هایم بیدارنشوند. جوان آمده ازآفریقای جنوبی با همان لباس وکفش خوابیده بود. طبقۀ زیرین تخت او، جوان سبزه رویی، ملحفۀ سفید رنگ را تا زیرچانه اش کشیده بود. طبقۀ زیرین تخت من خالی بود. وقتی کوله بارم را می بستم، صاحبش آمد. شاید تا صبح جایی رفته بود یا آن که تازه ازراه رسیده بود. قیافۀ ژاپنی، شرق دوری داشت. برایش دستی به نشانۀ خداحافظی تکان دادم واوکه داشت مسواک می زد، تنها توانست سری بجنباند. هوا گرگ ومیش، اما سرد بود. شهربعد ازشبی پرازهیاهووشلوغی وکاروتلاش به خواب رفته بود. اما بودند آدم هایی که هنوز درکوچه پس کوچه ها رفت و آمد می کردند. پیاده تا ایستگاه اتوبوس رفتم. بعد ازکمی انتظاراتوبوس آمد. جمعیت داخل اتوبوس یا بومی هایی بودند که سرکارمی رفتند یا مسافرانی مثل من که به ایستگاه راه آهن بیرون شهرمی رفتند. کمترازنیم ساعت اتوبوس به ایستگاه آخرکه همان ایستگاه راه آهن بود، رسید. هرچه ازمرکزشهردورترشدیم، چهرۀ آمستردام ازشهری قدیمی، به شهری مدرن تبدیل شد. ساختمان ها وبرج های بلندی که به نظربیشتر اداری وتجاری می آمدند. تا ساعت 9 و30 دقیقه که زمان حرکت اتوبوس لورکوزن- کلن بود، خیلی مانده بود. سردی وسوزهوا مرا وادارکردکه به یک کافه که داخل ایستگاه راه آهن قرارداشت، پناه ببرم. مشتری های کافه که بیشترشان جوان بودند، مشغول صرف صبحانه یا نوشیدن قهوه بودند. سفارش قهوه ایی دادم وتا ساعت 9 صبح که کمی ازسردی هوا کاسته شد، ازکافه بیرون نیامدم. چند اتوبوس ازشرکت فلیکس باس و شرکت های دیگریا پارک بودند یا آن که مسافرگیری می کردند. برای آن که مطمئن شوم اتوبوس سرساعت حرکت خواهد کرد، تصمیم گرفتم که بروم وازرانندۀ اتوبوس بپرسم. وقتی کوله ام را روی یکی ازنیمکت های سیمانی محوطۀ بیرون ایستگاه گذاشتم وبه طرف ایستگاه اتوبوس رفتم، پیرمردی که روی نیمکت دیگری نشسته بود صدایم زد و گفت که کوله ام را جا گذاشته ام. گفتم که حواسم هست. گفت که منظورش این است که کوله را همین جوری بی صاحب رها نکنم وحرف ازپلیس زد. من تازه فهمیدم که چه اشتباهی کرده ام. قبل ازآن که پلیس ها سربرسند، سریع به طرف کوله ام برگشتم و آن را روی پشتم انداختم. جریانات تروریستی، بدجوری مردم و پلیس را نسبت به هرچیزی مشکوک حساس کرده بود. دوهفته پیش بود که فرودگاه بروکسل وچند جای دیگرشهر، هدف حملات تروریستی قرارگرفته بود. ساعت 9 و 30 دقیقه، دقیقا" سرساعت اعلام شده اتوبوس راه افتاد. شرکت اتوبوسرانی فلیکس باس به اکثرشهرهای اروپایی مسافرمی برد. قیمتش نیزمناسب است. گاهی تخفیف هم می دهد. اتوبوس بیشتراز10 مسافرنداشت وباهمین 10 مسافرراه افتاد. راننده درشروع سفر، پانزده دقیقه وبلکه بیشتر توی بلندگوی اتوبوس حرف زد. نمی دانم چه می گفت. به زبان آلمانی حرف می زد. شاید درباره مسیرو مدت زمانی را که به مقصد می رسیم صحبت می کرد و چیزهایی مربوط به اتوبوس و طول سفرو... هرچه بود خندۀ دوسه تا ازمسافرهایی که پشت سرمن نشسته بودند را درآورد. اتوبوس تا رسیدن به لورکوزن دردو شهر« دویسبورگ» و«دوسلدورف» نگه داشت ومسافرسواروپیاده کرد. ایستگاه آخراتوبوس برای من وتعدادی دیگرازمسافران، ایستگاه لورکوزن بود. اتوبوس با عوض کردن راننده راهش را به سوی زاربروکن و درنهایت «استراسبورگ» که شهری درفرانسه است ادامه می داد. 2آوریل 14/2016 فروردین1395 پنج روزی را که درکلن وخانۀ ژاله بودم، به استراحت گذراندم. ژاله سوئیت خانۀ زیبایش را دراختیارم گذاشته بود. دراین مدت تنها یک باربه مرکزشهررفتم وبقیه وقتم را یا درخانه بودم یا به پارک زیبای نزدیک خانه می رفتم وقدم می زدم. بعدازظهرروزپنجم تصمیم گرفتم که به شهر«بُن» بروم. 3آوریل 15/2016 فروردین1395 پنجاه دقیقه ایی طول کشید تا به بن رسیدم. بن پایتخت آلمان دردوران دیواربرلین بود. ازایستگاه مرکزیش که خارج شدم، پا به ابتدای مرکزشهروماشین ممنوعش گذاشتم. فکرکنم با توجه به چند شهری که توی آلمان دیده ام، شهرهای آلمان به همین صورت باشند. ایستگاه مرکزی قطاربه مرکزشهروصل می شود. واین یکی ازنکات مثبت وخوب این گونه شهرهاست. بن شهری تمیز و البته ازکلن کوچک ترو کم جمعیت تراست. رود راین ازاین شهرهم می گذرد وجلوۀ زیبایی به شهرمی بخشد. داخل شهردوری زدم وبه کنارۀ راین رفتم. این جا هم مهاجران زیادی توی شهردررفت وآمد بودند. کنارراین عده ایی جوان کرد درحالی که پرچم اقلیم کردستان را دردست داشتند، سرود ملی شان را می خواندند وبعد همگی یک صدا فریاد کشیدند واز موتا مرکل(مامان مرکل) تشکرکردند. بعد ازدیدن ساختمان تئاترشهربن که مشرف برراین بود، به کلیسای قدیمی شهربن رفتم که درمرکزشهرقرارداشت. کلیسای زیبایی بود. غیرازمن و دوسه نفردیگرفرد دیگری داخل کلیسا نبود. غرق زیبایی آن شدم. وقتی به خود آمدم دیدم غیرازمن هیچ کس درکلیسا نیست. سکوت مطلق بود. عظمت معماری کلیسا و شمایل ونقاشی ها دراین سکوت نمود بیشتری پیدا کرده بودند. دچارحالت خاصی شده بودم که نمی دانستم چه بود. شاید حالتی بین وهم و مرگ بود یا سنگینی سکوت ومعنویتی که مرا فرا گرفته بود. زیاد تاب این حال را نیاوردم و ازکلیسا بیرون آمدم. بیرون کلیسا مردمیانسالی درحالی که نیزه ایی دردست داشت و به سبک قدیم لباس پوشیده بود، معرکه گرفته بود. عده ایی دورش جمع شده بودند وبه حرف هایش به دقت گوش می دادند وهرازگاهی می خندیدند وودست می زدند. کمی بعد مرد راه افتاد وجمعیت به دنبالش روان شد. نفهمیدم جریان چیست وتنها حدس زدم شاید گروهی یا دسته ایی باشند یا توریست هایی که آن مرد با آن سبک، لیدرشان شده بود. بعد به بازارمیوه وتره بار که نزدیک ساختمان شهرداری برپا کرده بودند، رفتم. اتفاقا" دومرد که فارسی حرف می زدند وایرانی بودندآن جا غرفه داشتند. ترشی جات و... می فروختند. خواستم با آن ها سرحرف را بازکنم ولی نمی دانم چرا حوصله ام نگرفت. داخل بازار چندتایی زن با روبند سیاه دیدم. درطول سفرم این اولین باری بود که با این نوع حجاب که خاص کشورهای عربی اسلامی است روبرومی شدم. ساعت 9 شب به ایستگاه مرکزی قطاررفتم تا به کلن برگردم. تا آمدن قطار الکلی ها وگدا ها می آمدند وطلب پول می کردند. الکلی ها بیشتردرورودی ایستگاههای قطارومتروجمع می شوند وبرای خودشان دنیایی دارند. ساعت 10 شب بود که به کلن رسیدم. وقتی ازقطارپیاده شدم، رگبارشدیدی گرفت. تا به خانه برسم خیس آب شدم. تلفنی ازژاله به خاطرمهمان نوازیش تشکروخداحافظی کردم. قراربود فردا برای دیدن خواهرم به پاریس بروم. ازچند روزپیش قرارش را گذاشته بودیم. خواهرم درپاریس دانشجوی مقطع دکترا است. ادامه دارد...
شنبه ، ۶شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: توریسم آنلاین]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها