تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834528182
سخنی ناصحانه با رئیس جمهور - تحلیل ایران
واضح آرشیو وب فارسی:تحلیل ایران: آیا جناب رئیس جمهور معتقدند در برابر«هیچ فشاری نباید کوتاه آمد» یا در برابر« بعضی فشارها» می توان کوتاه آمد؟ مثلا آیا در حوزه سیاست خارجی هم قائلند که باید در برابر فشارها ایستاد و حتی نباید مذاکره کرد؟ به گزارش تحلیل ایران ، روزنامه رسالت نوشت: رئیس جمهور محترم درقبال آن چه که جنجال های پیرامون سخنان امام جمعه محترم مشهد در مورد برگزاری کنسرت موسیقی بدلیل حواشی غیر اخلاقی آن نامیده شده؛مواضعی را اتخاذ کرده و حتی وزیر ارشاد کابینه خود را مورد انتقاد در ملأ عام قرار دادند. در این راستا؛لازم است ابتدا مسئله را مرور و در باب سخنان جناب رئیس جمهور و نیز فضای ایجاد شده، تحلیل مناسب برای واقعیت یابی صورت گیرد. آغاز ماجرا آیت الله علم الهدی در نماز جمعه 22 مرداد ماه سال جاری نسبت به برگزاری کنسرت ها در مشهد موضع اتخاذ کرده و اظهار داشت:«در همه دنیا، یک شهر مقدس به عنوان شهر زیارت، شرایط قداست خودش را دارد و همه افراد، همه جریان ها، هویت قداست آن شهر را حفظ می کنند، این شهر هم شهر زیارت است و قداست دارد، مشهدی هم که در این شهر زندگی می کند، چه جوان، چه پیر، چه دختر و چه پسر، بداند که در شهر زیارت و شهر امام رضا زندگی می کند.» با این مقدمه ایشان به موضوع برگزاری کنسرت در مشهد پرداخت و گفت: « کسی که در شهر زیارت و امام رضا زندگی می کند باید این شرایط را بپذیرد، دیگر سر لغو یک کنسرت ما نباید چانه زنی با برخی مسئولان بر سر کوته فکری شان داشته باشیم؛ مگر در این مملکت شما شبکه تلویزیونی قرآن ندارید؟ موسیقی حلال و حرام هرچه هست به جای خود محفوظ، هرکس پیرو مرجعش هست، مگر شبکه قرآن در این تلویزیون نیست؟ مگر همه شبکه های تلویزیون موسیقی ندارد؟ چرا شبکه قرآن موسیقی ندارد؟ می گویند کنار قرآن نمی شود تار زد، این خلاف قداست قران است، کنار گنبد امام رضا نمی شود کنسرت برگزار شود، این خلاف حیثیت و هویت این شهر است، تو کنسرت می خواهی، مشهدی نباش، برو یک شهر دیگر زندگی کن؛ اگر یک آدمی می خواهد در یک شهری زندگی کند، در عیاشی هایش آزاد باشد، در عملیات فرهنگی اش آزاد باشد، در تفریح و خوش گذرانی اش آزاد باشد، چرا یک شهر زیارتی را انتخاب کرده؟ این شهر را انتخاب کرده که زوار این شهر را بچاپد و همین جا عیاشی کند؟»آنچه که مشخص بود؛اتخاذ مواضع صریح در برابر رفتارهایی بود که قداست حریم امام رضا(ع) را مخدوش می کند.کنسرت به عنوان مصداق این حرکت ذکر شده است. به زودی موجی از مخالفت از یک سو و موجی از موافقت از سوی دیگر برخاست.استدلال های موافقان منطبق با منطق امام جمعه مشهد و استدلال های مخالفان عمدتا به شرح زیر بود: 1.گروهی معتقد بودند که مگر همه مشکلات مشهد منجمله حاشیه نشینی و فقر تمام شده که امام جمعه فقط کنسرت ها را هدف گرفته است. 2.گروهی لحن تند امام جمعه را مورد نقد قرار می دادند و معتقد بودند بهتر بود با لحن بهتری این سخنان را بیان داشت. 3.گروهی معتقد بودند که این ساز جدا زدن نوعی پدید آوری نظام ملوک الطوایفی در کشور است. 4. گروهی معتقد بودند در حالی که نظام موسیقی را مجاز می داند؛چرا در مشهد امام جمعه بیرق مخالفت برپا کرده است؟ 5 گروهی بر این باور بودند که مردم مشهد نباید به دلیل در جوار امام رضا(ع) بودن محروم از تفریحات باشند؟ وزارت ارشاد؛یک گام به عقب در برابر تقدس به دنبال بالا گرفتن این جنجال ها که به یار کشی دو طرف انجامید؛ناگهان وزارت ارشاد که متولی و مدعی کنسرت ها بود؛عقب نشینی کرد و سخنگوی ارشاد در توجیه آن گفت:«نظر وزیر ارشاد درباره برگزارنشدن کنسرت ها در مشهد به دلیل حرمت بارگاه امام رضا و حفظ حریم معنوی آن بزرگوار است." نوبخت سخنگوی دولت هم تاکید کرد: « تا آنجایی که اطلاع دارم دکتر جنتی فقط روی بحث شهر مشهد عقب نشینی کردند. به هر تقدیر در شهر مشهد حرم مقدس امام هشتم شیعیان قرار دارد. حتما وزیر ارشاد حرف هایی که زده اند بنا بر ملاحظات بود. ولی این قابل تسری به همه شهرهای دیگر نیست.» اما مسئله به اینجا خاتمه نیافت و در پی ادامه بحث ها، ناگهان حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی که در جمع پزشکان سخن می گفت، در واکنش به لغو کنسرت ها از موضع وزیر ارشاد درباره عدم برگزاری کنسرت در مشهد انتقاد کرد و گفت "وزیر باید تابع قانون باشد.” روحانی نسبت به حاشیه های پیش آمده بر سر برگزاری کنسرت در مشهد واکنش نشان داد و گفت: «یک جا می خواهد کنسرتی برگزار شود مجلس قانون گذاری شکل می گیرد در حالی که ما مجلس شورای اسلامی داریم و هرکسی که صبح بیدار می شود و یک تریبون پیدا می کند نمی تواند قانون گذاری کند، و وزیر نباید نیز تبعیت کند چرا که وزیر باید تابع قانون باشد. هیچ وزیری در برابر هیچ فشاری نباید کوتاه بیاید و عقب نشینی کند.» نکاتی چند در کشف واقعیت: 1. آیا مخالفت امام جمعه مشهد با کنسرت ها ؛مخالفت با خود کنسرت هاست یا حواشی غیر اخلاقی آن؟ آیت الله علم الهدی در خطبه دوم نماز عید فطر در مورخ 16 تیر امسال به این سوال پاسخ گفته است: «کنسرت حاشیه ای دارد که آن حاشیه ابتذال آفرین و ابتذال گستراست؛ این که عده ای فریاد می کشند، کف و سوت می زنند و اظهار هیجان می کنند، این هیجان های گناه آلود شکلی از گناه و غضب خداست که در زندگی اجتماعی ما بروز کرده است.» پس هدف کنسرت نیست؛بلکه حاشیه های کنسرت مورد اعتراض است. چنانچه حتی در مورد ورزش هم همین را می گوید:« ورزش، جریان مقدسی است، حتی ورزش قهرمانی مقدس است چون مشوق نسل جوان برای سلامتی، ورزش و حفظ صحت است اما اگر قرار شد در کنار اجرای برنامه ورزش قهرمانی، عده ای دختر و پسر کنارهم جمع شوند، یک عده دختر و زن هیجان پیدا کنند، کف بزنند، سوت بکشند و به هوا بپرند، می شود ابتذال و ابتذال مظهر گناه است.»ایشان حنی در دیدار با فرمانده نیروی انتظامی صریحتر می گوید:« بحث ما، موضوع موسیقی و کنسرت نیست بلکه بحث حواشی به وجود آمده در کنسرت است.» 2.آیا اعتراض به حواشی کنسرت به معنای اعتراض ایشان به اصل موسیقی است؟ پاسخ آیت الله علم الهدی:« مسئله کنسرت یک موضوع است و بحث مجوزی که صادر می شود موضوع دیگر، موسیقی به ما ارتباط ندارد چون در آن تخصص نداریم اما حرف ما، حواشی امنیتی آن است.» در سال 94 ایشان در دیدار با مسئولان سازمان بسیج هنرمندان گفت:« بسیاری بنده را به عنوان فردی مخالف صد در صد موسیقی می دانند در حالی که مبانی فقهی بنده نسبت به بسیاری از مراجع بازتر است و هیچ شخصی به مبانی فقهی که بنده عرض می کنم دقت و توجه نمی کند» وی حتی گام را جلوتر نهاده و با تاکید بر اینکه در موسیقی باید مولد باشیم نه مقلد، و نیز با بیان اینکه عده ای موسیقی ایرانی را درست و موسیقی خارجی را باطل می دانند، ادامه داد:« این مسئله صحیح نیست چرا که در برخی موارد موسیقی خارجی از بسیاری از موسیقی های داخلی مان بهتر است»لذا بسیاری از اعتراضات با پیش فرض ذهنی بوده است که با سوابق امر و گفته های امام جمعه همخوانی ندارد. 3.آیا این مباحث امری جدید است ؟ یا مسئول مستقیم لغو کنسرت ها امام جمعه است یا نهاد دیگری؟ آیت الله علم الهدی در سال 92 به این پرسش پاسخ گفته است:«من نگفتم اجرای کنسرت در مشهد حرام است .... مشهد حرم امام رضا (علیه السلام) است .... مجوز اجرای هر برنامه فرهنگی در حرم امام رضا (علیه السلام) باید در شان این محل باشد .... مجوز اجرای کنسرت به عهده شورای فرهنگ عمومی است و من در این شورا هیچ کاره ام .... مسئولین جرات ندارند بگوید تصویب نشد ، می گویند امام جمعه نگذاشت !!» بنا بر این مشخص شد که مسئله حواشی کنسرت بوده است ونه خودکنسرت و یا نفی موسیقی؛فرد امام جمعه هم بیان کننده یک خواست بوده است که سه سال پیش توسط شورای فرهنگ عمومی تصویب شده است که بدلایلی چون بروز پاره ای از رفتارهای غیر اخلاقی در بعضی از کنسرت ها مجددا و با غلظت بیشتری مطرح شده است. 4.اما در پاسخ به این که آیا مشهد مسئله دیگری ندارد؛قطعا همگان می پذیریند که برای حل یک مسئله لزومی ندارد که همه مسائل حل شده باشند و زیرا با این منطق چنانچه به حل مسائل شهری بپردازیم گفته خواهد شد چرا به مسائل فرهنگی نمی پردازید و قس علیهذا.بنا براین همه مسائل باید در دستور کار رسیدگی باشد؛بویژه مشکلات اشتغال و اقتصادی ولی این به معنای نادیده انگاری مسائل فرهنگی نیست. 5.گروهی به لحن امام جمعه مشهد نقد کرده بودند؛که نگارنده هم انتقاداتی را در این باب دارد ولی این مسئله ای سلیقه ای و بخشی از آن به خصلت خطابی بودن منابر بر گشته و ناظر به محتوا نیست. ارزیابی سخنان رئیس جمهور در باب سخنان رئیس جمهور محترم نکاتی قابل ذکر است: 1.ایشان فرموده اند: « یک جا می خواهد کنسرتی برگزار شود مجلس قانون گذاری شکل می گیرد در حالی که ما مجلس شورای اسلامی داریم و هرکسی که صبح بیدار می شود و یک تریبون پیدا می کند نمی تواند قانون گذاری کند» مسلما رئیس جمهور محترم از باب طنز فرموده اند «مجلس قانون گذاری شکل می گیرد» زیرا در عالم واقع مجلس قانون گذاری برای لغو کنسرت ها شکل نگرفته است؛اگر منظور ایشان"شورای فرهنگ عمومی» است که در سال 92 مصوبه مذکور را داشته است؛طبعا شورای فرهنگ عمومی مجلس قانون گذاری نیست و رئیس جمهور محترم به عنوان یک حقوقدان این را نیک می دانند؛ ایشان در همان سخنرانی بدرستی فرموده اند: « افتخار ما این است که کشورمان کشور قانون است و امام (ره) بارها بر اینکه حکومت اسلام و جمهوری اسلامی حکومت قانون است تاکید کردند چرا که اگر قانون زیر پا رود سنگ روی سنگ بند نمی شود.» این سخن کاملا درست است؛ اما قانون در نهادهای قانونی تبلور پیدا می کند. اگر ایشان حکم بر این دارند که مصوبات شورای فرهنگ عمومی و شورای تامین و امثالهم ضمانت اجرا و اساسا ارزش تبعیت ندارند؛رسما اعلام کنند. به گمان من این سخنان رئیس جمهور محترم که از یک سو باید قانون را رعایت کرد و از سوی دیگر، نهادهای قانونی را نباید تبعیت کرد؛کاملا متناقض است و از حقوقدانی چون ایشان ناپذیرفتنی! زیرا اگر نهادهای قانونی را نفی نماییم؛ قطعا در آن زمان «سنگ روی سنگ بند نمی شود». 2.دکتر روحانی فرموده اند: «وزیر باید تابع قانون باشد. هیچ وزیری دربرابر هیچ فشاری نباید کوتاه بیاید و عقب نشینی کند.» بخش اول سخن ایشان کاملا درست است و وزیر باید تابع ترین فرد در برابر قانون باشد اما در مورد بخش دوم که فرموده اند:« هیچ وزیری در برابر هیچ فشاری نباید کوتاه بیاید و عقب نشینی کند.»سئوالاتی مطرح است؛که امیدوارم پاسخی برای آنها بیابیم: الف: آیا جناب رئیس جمهور معتقدند در برابر«هیچ فشاری نباید کوتاه آمد» یا در برابر« بعضی فشارها» می توان کوتاه آمد؟مثلا آیا در حوزه سیاست خارجی هم قائلند که باید در برابر فشارها ایستاد و حتی نباید مذاکره کرد؟ یا در آنجا می توان در برابر فشارها عقب نشینی کرد و آن را حتی «برد» دانست؟یا در برابر افکار عمومی مومنین و معتقدین باید ایستادگی کرد و در برابر افکار عمومی با گرایش سکولار باید فشار پذیر شد؟به نظر می رسد رئیس جمهور محترم در باب «تعریف فشار» و یا «عامل فشار» برای وزرای محترم دولت خویش باید کمی شفاف تر سخن بگویند تا آنها بدانند می توان در برابر اهل منبر و مومنین ،آرمان خواهان و انقلابیون ایستاد ولی ایستادگی در برابر جریانات عرفی قبیح است! ب: در سخنان رئیس جمهور محترم؛ایستادگی در برابر فشار(البته فشار طیفی خاص)ارزش شمرده شده است؛البته تردیدی نیست که ایستادگی در برابر باطل ارزش است ولی نه هر نوع ایستادگی! آیا ایستادگی در برابر حق هم ارزش است؟ قطعا خیر و این ایستادگی در حکم لجاجت است.اگر وزیر ارشاد شما با دریافت اطلاعاتی مبنی بر وضعیت بعضی کنسرت ها بر حسب باور دینی اش عقب نشینی کرد؛باید تنبیه شود یا تشویق؟ اما در نهایت: جناب دکتر روحانی؛از نگاه مثبت نگارنده به عقلانیت و اعتدال که با آن شعار برکرسی ریاست جلوس نموده اید؛آگاهید؛اما شنیدن نکاتی دوستانه از سوی یک خیرخواه شما شاید مفید باشد: 1. جناب حجت الاسلام و المسلمین روحانی ؛ ایفای هر نقشی شرایطی دارد؛ازیک روحانی آن هم رئیس جمهور نظام دینی پذیرفته نیست نقشی را پذیرا شود که با ماهیت او در تناقض است.آیا می توان روحانی رسما بی دین داشت؟مسلما متناقض خواهد بود.یک روحانی البته با ادبیات مناسب باید از دین و ارزش های دینی دفاع کند؛این هم شغل اوست و هم هویت او که بر مبنای آن لباس دفاع از دین را پوشیده است.از یک روحانی پسندیده نیست نقشی را ایفا کرده و تصویری از خود ایجاد کند که او را در برابر باورهای دینی مردم قرار دهد.مردم ما بدرستی باوری از محوریت ائمه اطهار در هویت خویش دارند؛برای آنها قداستی قائلند که حتما شما نیز بر این باورید؛قداست یعنی پذیرش حریمی الهی و جایگاهی متفاوت برای یک شخص یا محل یا حتی یک برگ کاغذ که آیه ای برآن نوشته شده است.آیا شما اجازه می دهید که در کنار جایی که شما نشسته اید هر عملی خلاف شان شما انجام گیرد؟مسلما خیر! پس آیا حداقل نباید تا این حد برای محیطی مقدس از منظر دین حریم قایل بود؟ 2.شما به نقد سخنان آیت الله علم الهدی پرداخته و ناظر به آن نکاتی را فرموده اید؛این حق شما و حق هر انسانی است که سخنان را با حق بسنجد و نه حق را با افراد؛اما لازمه درایت و انصاف آن نیست که بررسی مناسبی در این راستا صورت گرفته و سپس در تریبون این گونه موضع اتخاذ کنید؟شما برای که خود را در برابر که قرار داده اید؟آیا مشاوران شما با ارزیابی دقیق حضرتعالی را آماده این موضع گیری کرده اند؟ 3.بعضی می گویند رئیس جمهور با استفاده از این سخنان می خواهند در آستانه انتخابات ریاست جمهوری، روی موجی سوار شوند که ضعف های اقتصادی و ... را بپوشاند! من ترجیح می دهم نسبت به شما اینطور بدبین نباشم؛اما آیا این موج سواری های مقطعی همان پوپولیسمی نیست که آن را مذمت می کردید؟ جناب رئیس جمهور؛ به عنوان دوست پیشنهادی به شما دارم؛پوپولیسم عنصری از مردم فریبی را درون خود دارد؛بسوی آن نروید ولی اگر خواستید نه به عنوان پوپولیسم بلکه مردم گرایی، روی موج مردمی حرکت کنید؛در یک جامعه دینی با مردم دین گرا همراه شوید بویژه چون روحانی نیز هستید؛ حداقل در برابر موج دینی نایستید.ضمن آن که قطعا می گویم آرایی که محصول بازی های اینچنینی است؛بی برکت خواهد بود و یا کسی را به قدرت نمی رساند ویا اگر هم برساند عاقبت خیری را برای او رقم نخواهد زد. 4.حضرتعالی در سال 92 در جمع دانشجویان دانشگاه شریف فرموده بودید:«آمریکایی ها کدخدای ده هستند، با کدخدا بستن راحت تر است» هرچند شدیدا معتقدم یک روحانی باید با خدا ببندد نه با کدخدا؛ هر که با خدا بست؛نگران هیچ کدخدایی نخواهد بود ولی چون چنین باوری دارید ناصحانه می گویم:این ملک خدایی دارد و کدخدایی؛کدخدای این ملک امامان پاکی هستند که عمری را با رهنمودهای آنان طی کرده ایم ؛با این کدخدایان ببندید و از حریمشان دفاع کنید.
شنبه ، ۶شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تحلیل ایران]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 50]
-
گوناگون
پربازدیدترینها