واضح آرشیو وب فارسی:فرهیختگان: شهلا کاظمی پور عضو هیات علمی دانشگاه تهران عدالت جنسیتی کلیدواژه ای است که اگر آن را در برنامه های توسعه گذشته جست وجو کنیم در برخی از آنها دیده می شود و در برخی دیگر مغفول مانده است. برنامه توسعه چهارم نگاه توسعه طلبانه ای به موضوع عدالت جنسیتی داشته است، اما وقتی نگاهی به برنامه پنجم داشته باشیم مغفول ماندن این واژه در برنامه توسعه کاملا هویداست. اما نکته ای که در این بین دغدغه من است، اجرای برنامه های توسعه ای است؛ چراکه در طول سالیان گذشته شاهد بودیم، تنها 30 درصد از این برنامه ها به مرحله اجرا درمی آمده اند و میزان زیادی از آنها عملیاتی نشده اند. شاید دلیل اصلی این موضوع کلان بودن برنامه ها دانست؛ برنامه هایی که نیازمند دستورات اجرایی است و برای به اجرا درآمدن نیازمند گذر از دست انداز ها و پله های مختلف است. گرچه شاید بتوان گفت، بیشتر موضوعات در حوزه زنان دست انداز های فراوانی دارد. با این اوصاف اگر این موضوع عدالت جنسیتی نیز در مرحله اجرا، دستورالعملی نداشته باشد، همچون گذشته از نگاه مسئولان جا می ماند. در زمینه تحقق عدالت جنسیتی شاید، مهم تر از حضور این واژه در برنامه های توسعه ای، نگاه اجرایی مدیران و پیگیری های آنان دارای اهمیت بسزایی است. مساله مهم دیگر که در تمامی دنیا وجود دارد این است که نویسندگان این برنامه ها را مردان تشکیل می دهند و تا زمانی که زنان در نوشتن برنامه ها و مناصب مدیریتی مشارکت فعال نداشته باشند و شایسته سالاری حاکم نشود، زنان راه به جایی نخواهند برد. این نکته را فراموش نکنیم که میان زنان و مردان تنها به لحاظ جسمانی تفاوت هایی وجود دارد و برای تحقق واژه عدالت جنسیتی باید نگاهی انسانی به افراد داشته باشیم، بنابراین در شاخص های توسعه ای نباید تفاوتی میان مردان و زنان باشد و این مساله چه در مشارکت در برنامه های توسعه ای و چه در بهره مندی از برنامه های توسعه ای باید به شکل یکسان عمل شود. البته یکسان بودن به معنای تشابه نیست؛ چراکه در برخی موارد نیازمند آن هستیم که مردان و در برخی دیگر زنان مشارکت بیشتری داشته باشند. در نتیجه باید در ابتدا نگرانی های جامعه زنان را نسبت به اجرای برنامه های توسعه ای از میان برد؛ در برنامه ششم توسعه با اینکه رویکرد آن بر عدالت جنسیتی است، اما اگر نگاه عملگرا درآن وجود نداشته باشد، باز هم نوشتن این قوانین مشکلی را از جامعه زنان حل نخواهد کرد. چراکه کلیت برنامه های توسعه ای (چه مردان و چه زنان) باید در مرحله اجرا قرار بگیرند تا آزموده شوند. در این ارتباط دستگاه های اجرایی مهم ترین نقش را دارند؛ با این راه می توان میزان به موفقیت طرح ها را اندازه گیری و برای برنامه های توسعه ای آینده برنامه ریزی بهتری کرد. اما این موضوع همچنان در کشور ما مغفول مانده است البته در این میان نقش دستگاه های نظارتی (مانند مجلس) بسیار مهم است تا کیفیت این برنامه ها رصد و نقاط ضعف آن پیگیری شود. بنابراین تنها نگارش برنامه ها مفید نخواهد بود و باید به مراحل اجرایی بیش از هر مساله دیگری اندیشید.
شنبه ، ۶شهریور۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهیختگان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 66]