محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826984017
۴ تدبیر رهبر انقلاب درباره روابط ایران و روسیه - سایت خبری تحلیلی خدمت
واضح آرشیو وب فارسی:خدمت: ایران می تواند بسیاری از نیازهای فنی خود را با قیمت های ارزان و قابل دسترسی از روسیه فراهم کند و از آن طرف بازار روسیه نیز برای تولیدات و فرآورده های ایران بسیار وسیع خواهد بود.به گزارش خدمت؛ در بخش اول از این نوشتار مروری کوتاه داشتیم بر روابط، چالش ها و مراودات میان ایران و روس در دوره تزارها، سال های اتحاد جماهیر شوروی و دوران اولین رئیس جمهور فدراسیون روسیه (یلتسین) پس از فروپاشی شوروی. در این بخش به مقطعی خواهیم پرداخت که با روی کار آمدن ولادیمیر پوتین در 31 دسامبر 1999 (10 دی 1378) روابط ایران و روسیه وارد فاز جدیدی شد. بعد از 8 سال ریاست جمهوری پوتین، معاون وی (مدودوف) برای 4 سال بر این منصب نشست تا دوباره بعد از او ولادیمیر روی کار بیاید * پوتین با تغییر نگاه می آید روند همکاری نظامی ـ فنی روسیه با ایران پس از بحران کوزوو و روی کار آمدن پوتین در روسیه دچار تحولی اساسی شد. در فروردین 1379 روسای جمهور وقت ایران و روسیه در نیویورک با یکدیگر ملاقات کردند و در دی ماه همان سال «ایگور سرگیف» وزیر دفاع وقت روسیه به ایران آمد. در این دیدارها، مقامات دو کشور در مورد همکاری های نظامی به توافقات اساسی رسیدند و طرف روسی بر بی اعتبار بودن توافق «گورـچرنومردین» تأکید کرد. (این سند در می 1995 (اردیبهشت 1374) میان معاون رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر روسیه امضا شده بود که طبق آن، روس ها متعهد شدند با ایران قراردادهای جدید تسلیحاتی امضا نکنند و اجرای قراردادهای امضا شده را نیز تا پایان سال 1999 خاتمه دهند.) دو کشور همچنین قرار گذاشتند با تداوم همکاری های نظامی، در مورد مسائل امنیتی مشورت کنند، یکدیگر را در جریان دکترین های نظامی، ساختار ارتش و خطرات و تهدیدات امنیتی مشترک قرار دهند و به گسترش تماس ها و روابط نظامی، مبادلات دوجانبه و آموزش نظامیان ایرانی در مؤسسات آموزشی روسیه همت گمارند. وزیر دفاع روسیه، ایران را یک شریک قابل اطمینان توصیف و آمادگی روسیه را برای همکاری های نظامی و فنی دوجانبه اعلام کرد. * اعلام آمادگی روس ها برای فروش تسلیحات بیشتر به ایران اندکی بعد، (اواخر اسفند 1379) رئیس جمهور وقت ایران به مدت 4 روز از روسیه دیدار کرد و چند توافق نامه مهم میان دو کشور امضا شد که سند معاهده اساس همکاری های همه جانبه، توافق نامه های اصولی در زمینه های مختلف فنی، صنعتی و اقتصادی و نیز تصمیم روس ها به تسریع در کار ساخت نیروگاه هسته ای بوشهر و جبران عقب ماندگی صورت گرفته در زمینه ساخت آن، ازجمله دستاوردهای این سفر بود. در اثنای این سفر، مقامات روسیه گفتند که علی رغم مخالفت های ایالات متحده، این کشور حتی مایل به فروش زیردریایی های دیزلی بیش تر به ایران است و هرگونه جنگ افزار پدافندی که ناقص توافق نامه های بین المللی نبوده و هماهنگ با پیمان های منع گسترش فن آوری های موشکی و هسته ای باشد را در اختیار کشورمان می گذارند و از قول مهدی صفری سفیر وقت ایران در مسکو نیز نقل شد که روسیه می تواند در سال های آینده 7 میلیارد دلار از صادرات نظامی به جمهوری اسلامی به دست آورد. سرانجام، پس ازاین رفت وآمدها، در مهرماه 1380، سند اجرایی همکاری های دفاعی ـ نظامی ایران و روسیه در جریان سفر وزیر دفاع ایران (دریابان علی شمخانی) امضا شد که بر اساس آن، ارزش مبادلات فنی و تسلیحاتی دو کشور سالانه حدود 300 میلیون دلار بود. (روابط نظامی ایران و روسیه، دکتر جهانگیر کرمی) * اولین سفر پوتین به تهران 6 سال بعد و در 24 مهر 1386، ولادیمیر پوتین به ایران آمد و این اولین سفر رئیس جمهور روسیه به کشورمان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی بود. (از آخرین سفر رهبران شوروی به ایران نیز نیم قرن می گذشت) سفر پوتین به تهران برای شرکت در دومین اجلاس روسای کشورهای حاشیه دریای خزر بدون حاشیه هم نبود و 2 روز پیش از آن، خبرگزاری اینترفکس به نقل از منابع امنیتی گزارش داده بود که چندین گروه انتحاری، ترور رییس جمهور روسیه در تهران را تدارک دیده اند و پوتین هم از این گزارشات مطلع شده است. وزارت خارجه ایران بلافاصله این اخبار را تکذیب کرد و رئیس جمهور روسیه نیز که در آلمان به سر می برد، در واکنش به این اخبار گفت: «البته که به تهران می روم. اگر من به حرف های سرویس های امنیتی گوش کنم، هرگز نباید از خانه ام بیرون می آمدم.» (خبرگزاری مهر) * قرارداد 800 میلیون دلاری زیر پای روس ها جمهوری اسلامی ایران که پدافند هوایی و حراست از آسمان کشور را در اولویت اول می دید، برای حراست بهتر از آسمان ایران و مراکز مهم نظیر تاسیسات هسته ای و نیروگاه های اتمی، به سامانه های پدافندی مدرن و جدیدی نیاز داشت. برای همین در همان سال 1386 (اواخر 2007) قرارداد خرید سامانه موشکی بُرد بلند پدافند هوایی S-300 میان ایران و روسیه امضا شد؛ قراردادی که طبق آن روس ها می بایست 5 آتشبار از این سیستم موشکی به ارزش حدود 800 میلیون دلار را به ایران تحویل می دادند؛ اما دیمیتری مدودف، رئیس جمهور وقت روسیه در سپتامبر سال 2010 میلادی با صدور فرمانی تحت عنوان «تدابیر مربوط به اجرای قطعنامه شماره 1929 شورای امنیت سازمان ملل متحد»، تحویل سیستم های S-300، تسلیحات زرهی و هواپیما، بالگرد و ناوهای جنگی به جمهوری اسلامی را ممنوع و در پی آن، مسکو قرارداد تحویل سیستم های S-300 را در سپتامبر همان سال لغو کرد تا یکی از بحث برانگیزترین چالش ها در روابط نظامی دو کشور آغاز شود. ایران در واکنش به این اقدام روسیه به دادگاه داوری بین المللی در سوئیس شکایت کرد تا اینکه با گذشت حدود 5 سال از آن تاریخ و در حالیکه روس ها پس از ماجرای اوکراین در وضعیت ویژه ای قرار گرفتند و نشانه هایی از رسیدن به توافق هسته ای میان ایران و 1+5 به چشمشان خورد، سعی کردند بار دیگر به سمت همسایه جنوبی خود متمایل شوند که یکی از اولین قدم ها، دستور ولادیمیر پوتین مبنی بر لغو ممنوعیت واگذاری سامانه موشکی S-300 به ایران بود که در تاریخ 24 فروردین 94 صورت گرفت تا شاید یکی از پرسروصداترین توافقنامه های میان دو کشور با نتیجه مطلوب برای طرفین بسته شود. (خبرگزاری فارس 94/1/25) اگرچه بسیاری از ناظران داخلی و خارجی همچنان با نگاه بدبینانه به این موضوع نگاه می کردند اما انتشار تصاویر و اخبار تحویل سامانه های مختلف S-300 از جمله سیستم های راداری، خودرویی و موشکی به ایران به تمامی بدبینی ها پایان داد و اگرچه ایران در ابتدا خواهان مدل P.M.U1 این سامانه بود ولی بنا بر اخباری که خبرگزاری تسنیم آن را منتشر کرد، بعد از تحویل موشک های این سامانه گفته شد که ایران سامانه S-300 از مدل P.M.U2 را در اختیار گرفته است. بخشی از تجهیزات تحویل شده از سامانه S-300 بصورت رسمی برای اولین بار در رژه 29 فروردین 95 (روز ارتش) به نمایش درآمد * عملکرد روس ها در مذاکرات هسته ای اواخر تیرماه سال 94، مذاکرات هسته ای ایران با 1+5 به راند پایانی خود رسیده بود اما بیشترین تمرکزها و چالش ها بر سر موضوعات نظامی و تحریم های اعمال شده بر ایران در این حوزه بود که کار توافق را با چالش جدی روبرو می کرد. اهمیت این موضوعات به قدری بود که طرفین می گفتند حاضرند در صورت محقق نشدن این خواسته ها، میز مذاکرات را ترک کنند. یکی از این جدال های موجود، لغو تحریم های ایران در حوزه های نظامی به ویژه موشکی بود و در این میان روس ها بیشترین همراهی را با ایران داشته و بارها خواستار لغو تحریم های نظامی و فروش تجهیزات به جمهوری اسلامی شدند و بیشترین اظهارنظرها نیز در این خصوص متعلق به آنهاست؛ سخن سرگی ریابکوف معاون وزیر امور خارجه روسیه مبنی بر اینکه «با برداشته شدن تحریم تسلیحاتی، همکاری ها با ایران رشد و توسعه یابد»، تایید این مدعاست. وی معتقد است «برطرف شدن تحریم تسلیحاتی ایران، منظره خوبی از همکاری های نظامی میان تهران و مسکو فراهم خواهد آورد.» (خبرگزاری فارس به نقل از اسپوتنیک) گفتگوی سرگی لاوروف و محمدجواد ظریف وزرای خارجه روسیه و ایران در حاشیه یکی از جلسات این اظهارنظر روس ها، در رسانه هایشان نیز گسترش یافت؛«ایتارتاس» در این خصوص می نویسد: «روسیه می خواهد تا پس از امضاء توافق هسته ای گروه 1+5 با ایران، تحریم های تسلیحاتی علیه این کشور لغو گردد» و بر اساس اظهارات سرگی ریابکوف نتیجه می گیرد که «مسکو در اولین گام پس از توافق هسته ای با ایران خواستار لغو تحریم های نظامی علیه تهران خواهد شد.» (خبرگزاری مهر به نقل از ایتارتاس) ابراز این سخنان تنها به معاون وزیر خارجه روس ها محدود نشد. سرگی لاورف وزیر خارجه روسیه نیز بر لغو این تحریم ها تاکید کرد و اندکی بعد، پس از پایان سفر حسن روحانی به اوفای روسیه، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور این کشور نیز به اظهار نظر در این باره پرداخت و خواستار «لغو کامل تحریم های ایران در کوتاهترین زمان ممکن» شد. (خبرگزاری ایسنا به نقل از اینترفکس) در اینکه روس ها قطعا همچون دیگر کشورها منافع خود را در نظر داشتند تا با فروش تجهیزات نظامی به همسایه جنوبی سود خود را برند شکی نیست اما به نظر می رسد جمهوری اسلامی ایران نیز به برقراری این رابطه و پیشرفت آن نه تنها بی میل نیست بلکه با جدیت می خواهد از این موضوع به عنوان یک فرصت برای تقویت بنیه دفاعی خود بهره گیرد. «مارینا بالتاچوا» کارشناس روس در مسائل بین الملل به منفعت روس ها در این زمینه اشاره کرده و می گوید: «اما چرا روسیه از لغو تحریم های تسلیحاتی علیه ایران حمایت می کند؟ زیرا آمریکا و غرب با نفوذ در اوکراین و آسیای مرکزی روسیه را محاصره کردند، بنابراین هرکس دشمن آمریکا است، دوست روسیه است و مسکو در تمام زمینه ها از او حمایت می کند». وی معتقد است: «لغو تحریم های تسلیحاتی ایران، متحدان عربی آمریکا را می ترساند ولی مسکو از رفع محدودیت تسلیحاتی، نفع می برد.» (خبرگزاری فارس به نقل از روزنامه وزگلاد) این درحالیست که روابط نظامی ایران و روسیه -همانطور که پیش از این گفته شد- در طول چند دهه- خصوصا در سال های گذشته- درگیر فراز و نشیب های فراوانی بوده است اما با نزدیک شدن به پایان گفتگوهای هسته ای و احتمال لغو تحریم های اعمال شده علیه ایران، بار دیگر روس ها عزم خود را برای جلب نظر ایران جهت همکاری های آینده در حوزه نظامی و فروش تجهیزات و سامانه های بیشتر به ایران جزم کردند. * تهران و مسکو میزبان وزرای دفاع 3 ماه قبل از دستور رئیس جمهور روسیه مبنی بر لغو قانون عدم تحویل S-300 به ایران، «ارتشبد سرگی شویگو» وزیر دفاع این کشور، در شامگاه دوشنبه 29 دی ماه 93 در حالی وارد فرودگاه مهرآباد شد که حدود 15 سال از آخرین سفر وزیر دفاع وقت روس ها به ایران می گذشت و «گسترش مناسبات دفاعی» به عنوان یکی از مهمترین برنامه ها، در دستور کار سفر ارتشبد شویگو قرار داشت. «سردار حسین دهقان» در دور اول این دیدارها، بر لزوم همکاری، هم فکری و تعامل طرفین تاکید کرد و اظهار داشت: «ایران و روسیه به عنوان 2 همسایه دارای دیدگاه های مشترک در قبال مسایل سیاسی، منطقه ای و جهانی، می توانند با استفاده از ظرفیت های خود، الگویی از همکاری های مکمل دو کشور را به نمایش بگذارند.» وزیر دفاع کشورمان مشخصا به «تقویت و گسترش مناسبات دفاعی- نظامی» میان ایران و روسیه اشاره کرد و از آمادگی جمهوری اسلامی برای بسط و توسعه هر چه بیشتر این روابط خبر داد. وزیر دفاع روسیه نیز با ابراز خرسندی از سفر به جمهوری اسلامی ایران، بر گسترش روابط همه جانبه و «بلند مدت» میان دو کشور تاکید کرد و «گسترش و تعمیق روابط دفاعی و فنی» با ایران را فاکتور بسیار مهمی در تامین امنیت و ثبات منطقه ای و جهانی دانست. شویگو با اشاره به اهمیت موافقت نامه ای که در این سفر به امضا رسید، اظهار امیدواری کرد که با امضای این توافق نامه، همکاری های دفاعی- نظامی دو کشور بیش از پیش ارتقا و گسترش یابد. در این موافقتنامه، با اشاره به منافع مشترک طرفین، بر بسط و توسعه و ارتقای سطح همکاری نظامی – دفاعی تاکید شد. توسعه روابط در زمینه انواع آموزش های نظامی، برگزاری رزمایش های مشترک، بازدید و حضور شناورهای نظامی از بنادر یکدیگر، مبارزه با دزدان دریایی در دریای خزر و آبهای بین المللی از دیگر مفاد این موافقت نامه به شمار می رود. * توسعه روابط دفاعی ایران و روسیه شتاب می گیرد وزرای دفاع دو کشور پس از امضای توافقنامه همکاری، بار دیگر در یک نشست خبری مشترک شرکت کرده و این بار سردار دهقان از «شتاب توسعه روابط دفاعی میان ایران و روسیه» سخن گفت و توافقنامه امضا شده را به عنوان مبنا و نقطه آغازین برای توسعه همکاری های نظامی و دفاعی در سطوح مختلف دانست. دهقان از اراده قاطع رهبران دو کشور برای توسعه همکاری ها در زمینه های مختلف خبر داد و تصریح کرد: «روسیه مقتدر و ایران مقتدر و مستقل، در سایه همکاری های مشترک می توانند اثرات پایداری بر ثبات، صلح و امنیت منطقه ای و جهانی بگذارند.» اولین خبر از احتمال لغو عدم واگذاری S300 توسط روس ها نیز در همین سفر اعلام شد و ارتشبد شویگو از سردار دهقان دعوت کرد تا برای حضور در چهارمین کنفرانس امنیت بین الملل مسکو در سال 2015، به این کشور سفر کند. * دهقان به روسیه می رود دعوت رسمی وزیر دفاع روسیه از سوی همتای ایرانی خود مورد پذیرش واقع شد و سردار دهقان در تاریخ 26 فروردین 94 تهران را به مقصد مسکو ترک کرد. ناظران خارجی این سفر را نشانه ای دیگر از تلاش دو کشور برای گشودن فصلی نو در همکاری های دفاعی و نظامی ارزیابی کردند. تنها 2 روز قبل از سفر دهقان به مسکو بود که پوتین دستور لغو عدم واگذاری موشک های S-300 به ایران را صادر کرد و همین موضوع بر اهمیت سفر وزیر دفاع جمهوری اسلامی به روسیه می افزود. سفر وزرای دفاع ایران و روسیه و دیدارهای آنها تنها به این موارد محدود نبود و چند بار دیگر نیز این اتفاق رخ داد. * روس ها جنگنده جدید به ایران می دهند؟ اظهارات و پالس های مثبت این چنینی در ارتقاء روابط 2 کشور، گمانه زنی های رسانه ای را بیشتر کرد. برای نمونه، پایگاه آمریکایی «بیزینس اینسایدر» (business insider) نوشت: «روسیه و آمریکا ساخت نسل پنجم جنگنده هایشان را در دستور کار دارند. درحالی که آمریکا جنگنده های اف-35 را با شرکای منتخبی از سراسر جهان می سازد، روسیه نیز ساخت نسل پنجم جنگنده های این کشور -سوخو 50- را آغاز کرده است.» به گفته این سایت، «همانند پروژه F-35 آمریکا، سوخو 50 روس ها نیز شرکای خارجی دارد و مدل نهایی آن نیز تا سال 2016 بطور کامل عملیاتی خواهد شد.» این سایت در ادامه مدعی می شود که مدل های دیگری از این جنگنده برای کره جنوبی و «ایران» در حال ساخت است و این هواپیماها تا سال 2022 تحویل جمهوری اسلامی خواهد شد. (سایت خبری تحلیلی مشرق) قابل ذکر است که این موضوع مسکوت ماند و هیچ یک از مقامات ایران و روسیه آن را تایید یا تکذیب نکردند. * پرنده های جدید از شمال می آیند شهریور 1394 و در جریان برگزاری نمایشگاه هوافضای ماکس 2015 در روسیه، «سورنا ستاری» معاون رئیس جمهور که برای شرکت در این نمایشگاه به مسکو سفر کرده بود، به خبرنگار فارس گفت که در جریان دیدار با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه درخصوص جنگنده های سوخو30 نیز صحبت شده و پوتین نیز از این موضوع استقبال کرده است. نمایش هوایی جنگنده سوخو30 در نمایشگاه هوافضای ماکس 2015 مسکو/ برخی مقامات ایرانی هم در این نمایشگاه حاضر بودند ستاری البته توضیحات بیشتری نداد ولی برای اولین بار بود که یک مقام رسمی ایران درخصوص خرید جنگنده صحبت کرده و نام مشخصی از یک مدل هواپیما اعلام می کرد. گمانه زنی ها در این باره ادامه داشت و منابع غیررسمی از قطعی بودن تصمیم ایران برای خرید جنگنده سوخو 30 خبر می دادند تا اینکه سردار حسین دهقان وزیر دفاع در بهمن ماه سال 94 با حضور در برنامه گفتگوی ویژه خبری، بار دیگر به این موضوع اشاره کرد و گفت که خرید سوخوها در مرحله پش قرار داد است. * واشنگتن مانع فروش سوخو-٣٠ روسیه به ایران مى شود اواسط فروردین 95 کمیته روابط خارجی مجلس سنای آمریکا، نشست استماعی با موضوع «اقدامات اخیر ایران و اجرای برجام» برگزار کرد و تام شانون، معاون وزیر خارجه آمریکا نیز مهمان این نشست بود. وی در این نشست، ضمن اشاره به موضوع فروش جنگنده های سوخو30 روسیه به ایران، آن را ناقض قطعنامه سازمان ملل خواند و گفت که واشنگتن از مسیر شورای امنیت سازمان ملل متحد مانع فروش این هواپیماها به ایران خواهد شد. (خبرگزاری فارس) * مسکو: فروش سوخو-30 به ایران خلاف قطعنامه شورای امنیت نیست این اظهارات معاون وزیر خارجه آمریکا بلافاصله با واکنش مسکو مواجه شد و وزارت خارجه روسیه طی بیانیه ای در این باره اعلام کرد که مسکو فروش جنگنده و تانک (T-90) به ایران را خلاف قطعنامه شورای امنیت نمی داند. (خبرگزاری فارس) به نوشته خبرگزاری اینترفکس، وزارت خارجه روسیه همچنین تأکید کرده است که مسکو برای فروش این جنگ افزارها نیازی به مجوز شورای امنیت نداشته و درخواست چنین مجوزی هم نخواهد کرد. * امضای قرارداد فروش سوخو30 تا پایان سال 2016 در آخرین خبرها راجع به ماجرای سوخو، روز 17 فروردین 95، بخش خبری ساعت 9 صبح شبکه یک سیما از امضای قرارداد فروش فلانکرها میان ایران و روسیه تا پایان سال جاری میلادی خبر داد. گزارش خبری سیما که در آن به ویژگی های جنگنده سوخو30 (نوع SM) پرداخته شد، به گونه ای بود که به نظر می رسید ماجرای فروش این نوع از جنگنده های روس به ایران به مراحل جدی خود نزدیک شده است. البته بنا بر اظهار نظر رسانه های روسی، یکی از برنامه های وزیر دفاع ایران در سفر به مسکو در اردیبهشت سال جاری، همین موضوع جنگنده های سوخو و تانک T-90 بوده است. * انگشت ایران روی تانک T-90 یکی از مهمترین خریدهای ایران از روس ها در گذشته، تانک های T-72 بود که در واقع ستون فقرات زرهی کشور را تشکیل می داد و حالا بعد از چندین سال ایران به دنبال خرید تانک T-90 نیز از روسیه است. این را هم امیر پوردستان فرمانده نیروی زمینی ارتش و هم سردار دهقان وزیر دفاع در اظهارات خود به صراحت اعلام کردند. * پیشنهادهای نظامی به ایران در سفر دریادار سیاری به روسیه گسترش روابط نظامی با روسیه به حوزه دریا هم کشیده شد که نمونه آن از سرگیری بازدید ناوگروه های دو کشور از بنادر یکدیگر بود. ناوگروه ارتش روسیه در حال ورود به بندرانزلی در نهم تیرماه 94 نیز یک هیات نظامی به سرپرستی فرمانده نیروی دریایی ارتش عازم روسیه شد تا «دریادار حبیب الله سیاری» در کنفرانسی با موضوع تبیین توافقنامه امنیتی دریای خزر -که اولین بار جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد برگزاری آن را داده بود- شرکت کند. در کنار این همایش، فرمانده نداجا به بازدید از نمایشگاه دریایی روس ها رفت؛ نمایشگاهی که هر 2 سال یکبار با حضور ده ها کشور در شهر سن پترزبورگ برگزار می شود. امیر دریادار «عباس زمینی» فرمانده فنی نیروی دریایی ارتش که در این هیات حضور داشت، شرکت در نمایشگاه دریایی روسیه را «فرصتی خوب» برای آشنایی با فنآوری های جدید نظامی در عرصه دریایی در این کشور عنوان کرد و «ویکتور چیرکف» فرمانده نیروی دریایی روسیه هم همان نشست امنیتی دریای خزر، از گسترش و استحکام روز به روز روابط با ایران در زمینه همکاریهای امنیتی دریایی سخن گفت. (پایگاه اطلاع رسانی نیروی دریایی ارتش) سفر فرمانده نیروی دریایی ارتش ایران به روسیه مورد توجه رسانه های این کشور قرار گرفت. برای مثال خبرگزاری «تاس» طی گزارشی نوشت: «مسکو آماده است طیف گسترده ای از تجهیزات دریایی و سلاح را در اختیار تهران قرار دهد.» شرکت در مراسم به آب اندازی زیردریایی دیزلی-برقی «استاری آسکل» از دیگر برنامه های دریادار سیاری در سفر به روسیه بود. * پوتین بدون تشریفات به دیدار رهبر انقلاب می رود دومین روز از آذر 94، ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه برای شرکت در اجلاس کشورهای صادرکننده گاز به تهران آمد اما در اقدامی نادر، بدون تشریفات مرسوم، پس از پیاده شدن از هواپیما مستقیما به خیابان فلسطین تهران و دیدار با رهبر معظم انقلاب رفت. این دیدار از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بود و بسیاری از تحلیلگران یکی از مباحث گفتگو در این دیدار را موضوع سوریه و نیز مراودات راهبردی میان ایران و روسیه عنوان کردند. دیدار پوتین با رهبر انقلاب بازتاب فراوانی در مجامع داخلی و خارجی داشت دیدار پوتین با رهبر معظم انقلاب قدری بیش از 2 ساعت به طول انجامید و رئیس جمهور روسیه آخرین شخصیتی بود که خود را پس از انجام این دیدار به اجلاس صادرکنندگان گاز رساند تا برخی اینگونه تحلیل کنند که پوتین از سفر به تهران اهدافی مهمتر از اجلاس گاز داشته است. در این دیدار، رئیس جمهور روسیه یک نمونه از نسخ خطی قرآن را به رهبر انقلاب هدیه داد که بازتاب های فراوانی در رسانه های داخلی و خارجی پیدا کرد. * نبرد مشترک در سوریه حدود 5 سال از ماجرای درگیری سوریه با گروه ها تروریستی می گذشت و روس ها از مدتی قبل در همراهی با ایران وارد این میدان شده و در حوزه های مختلف به ویژه حملات هوایی با استفاده از جنگنده های خود علیه تروریست ها عمل می کردند. بازدید سرگی شویگو وزیر دفاع روسیه از پایگاه هوایی حمیمیم در لاذقیه (سوریه) اگرچه برخی موارد مانند پذیرش آتش بس از سوی روس ها (که به اعتقاد برخی، موجبات فاجعه «خان طومان» و از دست دادن این منطقه را فراهم کرد) موجب دلخوری هایی شد، اما به هر حال ایران و روسیه مهمترین کشورهایی بودند که مستقیما در ماجرای مقاومت سوری ها در برابر تروریست ها نقش ایفا می کردند و حتی سردار قاسم سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران نیز با سفر به مسکو با رئیس جمهور روسیه دیدار کرده و می گویند این دیدار نقش موثری در همراهی و هماهنگی مسکو با تهران در قضیه سوریه داشته است. * استقرار بمب افکن های روس در خاک ایران/ هدف: عملیات علیه تروریست ها در سوریه روز سه شنبه (26 مرداد) خبری مبنی بر حضور بمب افکن های راهبردی TU-22 روسیه در یکی از پایگاههای هوایی ایران (پایگاه شهید نوژه همدان) در رسانه ها منتشر شد که در نوع خود خبری مهم محسوب می شود. تصویر منتشر شده از بمب افکن های Tu-22 روسیه در ایران البته پیش از آن نیز اتفاقات مشابهی در سطوح پایین تر در این باره رخ داده بود که اخبار آن به صورت رسمی و غیررسمی در رسانه ها منتشر می شد اما اقدام اخیر -بخصوص حضور بمب افکن های راهبردی «بک فایر» روسیه در ایران- از سطح همکاری به مراتب بالاتر و راهبردی تری میان دو کشور خبر می دهد که البته با نگاهی به آغاز فصل جدید مراودات نظامی میان ایران و روسیه خیلی هم عجیب نیست. وزارت دفاع روسیه استقرار بمب افکن های این کشور در ایران را تائید و اعلام کرد که این هواپیماها برای حمله به مواضع داعش در سوریه به کار گرفته می شوند. بنا بر اعلام وزارت دفاع روسیه، تهران و مسکو توافقنامه ای را امضا کرده اند که به روس ها اجازه می دهد بمب افکن های راهبردی خود را -جهت انجام عملیات علیه تروریست ها در سوریه- در پایگاه شکاری «نوژه» همدان مستقر کند. به نوشته وبگاه شبکه «راشاتودی» روسیه همچنین اعلام کرده بمب افکن هایی که در ایران حضور یافته بودند، چند بار مواضع تروریست ها را در سوریه هدف حملات هوایی قرار داده اند. تصویر منتشر شده از بمب افکن های Tu-22 روسیه در ایران/ هواپیمای ترابری ایلیوشین 76 نیز در تصویر دیده می شود علاوه بر بمب افکن های دوربرد استراتژیک Tu-22، جنگنده-بمب افکن های پیشرفته Su-34 هم در پایگاه هوایی همدان حضور داشتند. طبق توافق روسیه با ایران برای استفاده از پایگاه نوژه جهت عملیات در سوریه، زمان پرواز جنگنده ها و بمب افکن های این کشور تا 60 درصد کاهش یافته که هم از هزینه ی حملات ضد داعش کاسته و هم بر دقت این حملات می افزاید. طبق اطلاعات منتشر شده، هواپیماهای بمب افکن TU-22M3 روسیه در 3 پایگاه «انگلز»، «رازیان» و «موزدک» در خاک این کشور مستقر هستند که فاصله این پایگاه ها تا سوریه (جهت انجام عملیات هوایی) چیزی بین 2 تا 3هزار کیلومتر است. اگرچه هواپیماهای «بک فایر» بردی در حدود 7هزار کیلومتر دارند اما به هر حال وقتی این پرنده ها مسلح شوند، محدودیت هایی بر آنها تحمیل خواهد شد ازجمله مصرف سوخت بیشتر و یا کمتر شدن برد عملیاتی موثر آنها. لذا طبیعی است که ایران به درخواست متحد خود در یک نبرد مشترک، جهت استفاده از پایگاه هوایی این کشور به منظور کمتر شدن فاصله مبدا پرواز تا هدف پاسخ مثبت دهد. (فاصله پایگاه هوایی نوژه در همدان تا سوریه کمتر از هزار کیلومتر است.) * روابط ایران روسیه راهبردی است امیر دریابان علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی نیز در واکنش به انتشار خبر استفاده روسیه از فضا و امکانات ایران برای حمله به تروریست ها در سوریه گفت: همکاری های تهران - مسکو برای مبارزه با تروریسم در سوریه راهبردی است و ما در این زمینه تبادل ظرفیت و امکانات داریم. * پیمان شانگهای و حمایت روسیه از عضویت ایران جمهوری اسلامی ایران از مدتها قبل به دنبال عضویت دائم در پیمان شانگهای بود اما در تیرماه سال جاری مجددا با این عضویت مخالفت شد در حالی که روسیه بیشترین تلاش را برای متقاعد کردن اعضا برای پذیرش ایران کرده و معتقد بود با لغو تحریم های غرب علیه ایران، عضویت تهران در این سازمان امکان پذیر خواهد شد. اما یکی از مخالفین، کشور چین بود. سازمان همکاری شانگهای تاکنون برای مسکو و پکن به مثابه ابزاری جهت اِعمال نفوذ در منطقه عمل کرده است؛ هرچند چین برخلاف روسیه ممکن است تمایلی به اتخاذ گرایش ضد غربی در این سازمان نداشته باشد. «بختیار خاکیموف» نماینده ویژه رئیس جمهور روسیه در سازمان همکاری شانگهای در جریان نشست رهبران کشورهای عضو این سازمان در تاشکند ازبکستان (23 و 24 ژوئن) به خبرنگاران گفت که موضع روسیه در حمایت از آغاز هرچه سریعتر روند پذیرش (عضویت ایران) روشن است. وی در ادامه افزود که روسیه در این مرحله نتوانست با همتایان خود بر سر عضویت ایران به توافق برسد، اما این کشور به تلاشهای خود در این زمینه ادامه خواهد داد. نماینده ویژه چین البته در این نشست از اظهارنظر در خصوص عضویت ایران خودداری کرد. اما «وانگ ایی» وزیر خارجه چین گفت که پکن قصد دارد در وهله اول روند پیوستن هند و پاکستان به این سازمان را در دستور کار قرار دهد. * ورود نسل جدید از اسلحه های دوست داشتنی اخیرا خبرگزاری تسنیم از ورود اسلحه های کلاشینکف مدل AK103 از روسیه خبر داد و نوشت که این سلاح پس از ورود به کشور، در اختیار برخی یگان های نیروهای مسلح کشورمان نیز قرار گرفته است. اگرچه به نظر می رسد ورود این سلاح به تعداد محدود برای استفاده در برخی یگان های ویژه بوده باشد ولی به هر حال نفس خرید اسلحه جدید از روس ها برای جایگزینی احتمالی با کلاشینکف های قدیمی در نیروهای مسلح، یک خبر مهم است که البته می تواند بر میزان خرید و گستره استفاده آن در نیروهای مسلح نیز افزوده شود. * نتیجه آنچه گفته شد، مروری بود بر برخی فراز و فرودهای روابط ایران با روس ها در طول دهه های گذشته؛ چه در دوران روسیه تزاری، چه در سال های اتحاد جماهیر شوروی و چه پس از تشکیل جمهوری فدراسیون روسیه. اما آنچه اکنون بیشتر مد نظر قراردارد این است که شواهد نشان می دهد که دور جدیدی از روابط میان ایران و روسیه خصوصا در حوزه نظامی و تسلیحاتی در حال شکل گیری است؛ روابطی که البته رهبر معظم انقلاب در خصوص آن بر چند نکته مهم تاکید فرموده اند: اول اینکه «استحکام روابط با رعایت منافع ملی باشد» و دوم «روابط و گسترش مناسبت با روس ها بنیادی، ماندگار، محکم و راهبردی برگزار شود.» ایران و روسیه، همسایگانی هستند بدون مرز مشترک؛ البته تــا سال 1991 مرزی به طول 2000 کیلومتر میان دو کشور وجود داشت که بــا احتساب افغانستان ـکه تمام شئون آن در دست اتحاد شوروی بودـ تقریباً این رقم بـه 2500 کیلومتر می رسید اما امروز دیگر آن مرز وجود ندارد و به جای آن، 8 کشور بین ایران و روسیه قرار گرفتند؛ 8 کشوری که 5 کشور آن در آسیای مرکزی و 3 کشور در قفقاز است. بارها بر این نکته تاکید شده که منافع هیچ دو کشوری به صورت صددرصد منطبق با هم نیست اما کشورها می توانند علایق مشترکی با هم داشته باشند. ایران می تواند بسیاری از نیازهای تکنولوژیک خود را با قیمت های ارزان و قابل دسترسی، از روسیه فراهم کند و از آن طرف بازار روسیه نیز برای تولیدات و فرآورده های ایران بسیار وسیع خواهد بود. بسیاری بر این باورند که روابط با روسیه می تواند موازنه دهنده موضع ایران در مسائل بین المللی به ویژه در مقابل غرب باشد، بازدارنده سایر قدرت های منطقه ای نظیر ترکیه و پاکستان باشد و تلاش های آنها را برای حذف نقش ایران در منطقه ناکام گذارد و این روابط به مسکو نیز برای توسعه نفوذش در مسائل بین المللی و منطقه ای، به ویژه در خلیج فارس و خاورمیانه کمک خواهد کرد و همچنین به حل مشکلات این کشور در سطح داخلی و منطقه ای به ویژه در مسئله اسلام گرایی و مسئله خزر کمک خواهد کرد. در واقع روسها به ایران به چشم دریچه ای برای حضور فعالانه تر در محیط امنیتی خاورمیانه و خلیج فارس نگاه می کنند؛ حضوری که برای آنها از یک اهمیت ویژه بین المللی برخوردار است. از اینها گذشته، حضور آمریکا در خاورمیانه، آسیای مرکزی، قفقاز و لشکرکشی ایالات متحده به کشورهایی چون عراق و افغانستان، تحولات سوریه و یمن ازجمله مهمترین مسایل منطقه ای است که جزو دغدغه های مشترک ایران و روس بشمار می رود. درحوزه نظامی نیز جمهوری اسلامی ایران اگرچه در طول 38 سال گذشته به موجب تحریم های صددرصدی و کامل -خصوصا در عرصه نظامی- نشان داده که نه تنها از پا نخواهد نشست بلکه به پیشرفت های وسیعی نیز در عرصه طراحی، تولید و ساخت سامانه های پیشرفته نظامی دست یافته اما در کنار این خودکفایی، از فرصت های پیش روی خود نیز برای تقویت هرچه بیشتر این بنیه و استفاده از تجربیات دیگران غافل نخواهد بود. در واقع باید اذعان کرد رویکرد تهران در همکاری های دفاعی با مسکو متفاوت از برخی کشورهای همسایه به عنوان خریداران صرف جنگ افزار است و نیازهای دفاعی ایران بیش تر از راه همکاری های فنی و انتقال فناوری های نوین نظامی برآورده می شود که در این ارتباط، بسترهای مناسبی برای همکاری در عرصه های نظامی-امنیتی زمینی، هوایی، دریایی، سایبری و فضایی می تواند شکل بگیرد. یکی دیگر از نکات ضروری، توجه به این اصل است که «هیچ دوست و دشمنی در فضای بین المللی، دائمی نیست و این اهداف و منافع مشترک است که به نوع روابط 2 یا چندجانبه واحدهای ملی شکل می دهد.» نکته بعدی -همانطور که در این گزارش هم به آن اشاره شد- توجه به سوء سابقه روس ها در برخی همکاری های گذشته است و اینکه متاسفانه تولیدکنندگان روس، بارها محصولاتی ناهمگون و دچار مشکل را حتی به مشتریان نزدیک خود تحویل داده اند که خشم گسترده آنان را در پی داشته است. درگیری های هند با روسیه بر سر سوخو 30 و الجزایر و پرو بر سر میگ 29، نمونه های غیر ایرانی این سابقه نه چندان مطلوب است و قطعا تصمیم گیرندگان ایرانی در این رابطه دست به انتخاب هایی دقیق و حساب شده خواهند زد تا جلوی تکرار مشکلات گذشته را بگیرند. البته در کنار این موضوعات نباید از فشارهای خارجی که به روسیه وارد خواهد شد غافل ماند؛ فشارهای آمریکا، اروپا، کشورهای عربی و اسرائیل بود که روسیه را از تعمیق روابط نظامی با ایران باز داشت و روس ها را از فروش و واگذاری اقلام پیشرفته تسلیحاتی منصرف کرد که نمونه بارز آن را در موضوع موشک های S-300 مشاهده شد و هیچ بعید نیست به عنوان مثال در آینده نیز روسیه به سبب فروش سلاح به ایران تحت فشار بیشتری قرار گیرد. باید دید روس ها چه میزان در برابر این فشارها تاب خواهند آورد؟ امروز در هر دیدار دوجانبه مقامات ایران و روسیه، از روسای جمهور گرفته تا وزرای خارجه و دفاع، یکی از مهمترین موضوعات مورد علاقه دوطرف، صحبت درخصوص توافق های نظامی و تسلیحاتی است و این یک دلیل دارد، همه این شواهد می گوید که ایران و روسیه به شدت به یکدیگر نزدیک شده اند و برای شنیدن اخبار جدید باید منتظر ماند.
یکشنبه ، ۳۱مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خدمت]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 153]
-
گوناگون
پربازدیدترینها