تبلیغات
تبلیغات متنی
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
بهترین دکتر پروتز سینه در تهران
دستگاه آب یونیزه قلیایی کره‌ای
محبوبترینها
راهنمای انتخاب شرکت‌های معتبر باربری برای حمل مایعات در ایران
چگونه اینورتر های صنعتی را عیب یابی و تعمیر کنیم؟
جاهای دیدنی قشم در شب که نباید از دست بدهید
سیگنال سهام چیست؟ مزایا و معایب استفاده از سیگنال خرید و فروش سهم
کاغذ دیواری از کجا بخرم؟ راهنمای جامع خرید کاغذ دیواری با کیفیت و قیمت مناسب
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
بهترین ماساژورهای برقی برای دیسک کمر در بازار ایران
آفریقای جنوبی چگونه کشوری است؟
بهترین فروشگاه اینترنتی خرید کتاب زبان آلمانی: پیک زبان
با این روش ساده، فروش خود را چند برابر کنید (تست‌شده و 100٪ عملی)
خصوصیات نگین و سنگ های قیمتی از نگاه اسلام
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1871363469
آیا پروفسور سمیعی هم خائن به مملکت است؟ - پایگاه خبری تحلیلی جامعه حقوقی کشور
واضح آرشیو وب فارسی:وکیل ملت: وکیل ملت: پروفسور سمیعی خدمات پزشکی خاص خودش را در اختیار خارجی ها قرار می دهد اما وطن فروش نیست. مریم میرزاخانی مزدور نیست، فقط در کشوری دیگر در حال خدمت به علم است.میلاد بیگی یا خدابخش، مهماندوست یا پولادگر، لیلا رجبی یا راحله آسمانی، کدام یک فرزند ایران هستند و کدام یک نیستند؟ پروفسور سمیعی فرزند این مرز و بوم است؟ مگر غیر از این است که دانش و خدمات پزشکی خود را صرف کشوری بیگانه می کند اما چقدر در داخل کشور برای او احترام قائلیم؟ آیا کسی جرأت می کند به او و امثال او انگ خیانت و وطن فروشی بزند؟ آقایانی که علیه میلاد بیگی و رضا مهماندوست مصاحبه کردند، آیا مدرکی از اینها دارند که نامبردگان اطلاعات نظامی و اسرار طبقه بندی شده و محرمانه کشورشان را به بیگانه فروخته اند؟ المپیک، جنگ نیست، صلح است؛ اتهام وطن فروشی و مزدوری به اینها نمی چسبد. وقتی یک ورزشکار از حریف خود شکست می خورد به این معنا نیست که یک وجب از خاک کشورش را به بیگانه داده است یا وقتی از بد روزگار مجبور است زیر پرچم کشوری دیگر روبه روی ورزشکار ما قرار بگیرد، قصد ندارد علیه مردم خودش کشورگشایی کند. ما در فوتبال هم بازیکنانی داریم که در تیم های خارجی بازی می کنند، مربیانی که هدایت یک تیم خارجی را به عهده داشته اند، بازیکنان خارجی که برای حضور در تیم ملی ایران ابراز علاقه کرده اند؛ اشکان دژآگه و امید نظری و دانیال داوری و رضا قوچان نژاد و فریدون زندی که ملیت و تابعیت کشوری دیگر را داشته اما پیراهن تیم ملی ایران را پوشیده اند. مگر غیر از این است که همین لیلا رجبی با اصالت بلاروس عروس کشور ماست و این همه برای ما افتخار آفریده؟ آیا رئیس فدراسیون دوومیدانی بلاروس تابه حال علیه تاتسیانا ایلیوشچانکای خودشان و لیلا رجبی ما مصاحبه کرده و به او اتهامی زده است؟ چه بسیار بازیکنان برزیلی که در کشورهای مختلف شانس خود را برای ملی پوش شدن خارج از پرچم برزیل آزمایش کرده اند. بازیکنی مثل سباستین سوریا شاید اگر می خواست پیراهن تیم ملی اروگوئه را بر تن کند، باید دعا می کرد هزار بازیکن برتر از او در کشورش فوتبال را کنار بگذارند تا نوبت به او برسد اما همین سباستین سوریا با تغییر تابعیت توانست شانس خود را برای حضور در جام جهانی امتحان کند. مگر این همه مهاجر در کشورهای دیگر نداریم؟ مگر غیر از این است که بیشتر مهاجران ایرانی در کشورهای مختلف دنیا صاحب سواد و حرفه و شغل آبرومندانه ای هستند و به آن کشورها خدمت می کنند؟ حالا اگر یکی رفت علیه تمامیت ارضی کشور و امنیت ما اقدام کرد، حسابش جداست اما خود دولتمردان ما در دوره های مختلف همواره به ایرانی های سایر کشورها احترام خاصی نشان داده اند. پروفسور سمیعی خدمات پزشکی خاص خودش را در اختیار خارجی ها قرار می دهد اما وطن فروش نیست. مریم میرزاخانی مزدور نیست، فقط در کشوری دیگر در حال خدمت به علم است. مهماندوست به تکواندو خدمت می کند؛ حالا اگر نشد و نتوانستیم از خدمات او در داخل کشور بهره بگیریم، بی انصافی است اتهام وطن فروشی به او بزنیم. وقتی فلان تکواندوکار نفر چهارم یا پنجم وزن خودش در ایران است و به پیشنهاد عضویت در تیم ملی یک کشور دیگر پاسخ مثبت می دهد، مثل این می ماند که یک نفر در دانشگاه های داخل کشور نمی تواند پذیرش شود و می رود در تایلند یا انگلیس یا هند ادامه تحصیل می دهد. لحظه ای که میلاد بیگی از شیاپ چانگ خارج می شد، به خاطر شکست دادن حریف ایرانی گریه کرد. گریه او شاید واکنشی بود به حرف های رئیس فدراسیون تکواندو که ساعاتی بعد، این ورزشکار را به مزدوری متهم کرد.
یکشنبه ، ۳۱مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وکیل ملت]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 80]
-
گوناگون
پربازدیدترینها