واضح آرشیو وب فارسی:یزد بانو: در واقع فروشنده فرهادی خشونتی را که در عرف از آن به «غیرت» نیز تعبیر می شود با رفتارهای تروریستی مشابهت می دهد.به گزارش یزدبانو ، روزنامه وطن امروز نوشت: چند روز پیش از اکران «فروشنده» و در حالی که نقد و نظرها و بحث ها پیرامون آخرین ساخته اصغر فرهادی به صورت جدی در رسانه ها مطرح شده است، گمانه هایی مبنی بر قطعی شدن اکران این فیلم در سالن های حوزه هنری مطرح شده است. موضوعی قابل تامل که سوال هایی جدی را متوجه حوزه هنری و سازمان تبلیغات می کند. فارغ از همه مناسبات و مواجهه هایی که میان منتقدان و فرهادی وجود دارد و فارغ از همه نقدهایی که این روزها منتقدان نسبت به محتوای فیلم تازه او منتشر کرده اند، توضیح و تشریحی که خود فرهادی و بازیگران نقش های اصلی این فیلم بویژه ترانه علیدوستی درباره فیلم ارائه می دهند، قابل تامل است. اصغر فرهادی در کنفرانس مطبوعاتی فیلم، در کن درباره خشونت شخصیت اصلی فیلم پس از مساله آزار همسرش می گوید: یک خشونتی است که حاصل یک عصبانیت است ولی یک زمانی خشونتی داریم که برایش دلیل داریم و برای این دلیل هم ایمان داریم که حاصلش می شود همان رفتارهای تروریستی که در دنیا وجود دارد و آنها بر این خشونت باور دارند. شخصیت اصلی فیلم در کل فیلم در حال دلیل جمع کردن برای اعمال خشونت است. در واقع فروشنده فرهادی خشونتی را که در عرف از آن به «غیرت» نیز تعبیر می شود با رفتارهای تروریستی مشابهت می دهد. این نقطه نظر فرهادی آنقدر سوال برانگیز است که ترانه علیدوستی بازیگر نقش «رعنا» - که در فیلم مورد آزار و اذیت روحی قرار گرفته است و در حمام به او حمله شده- در همان کنفرانس خبری اظهار می کند نظر فرهادی را نمی پذیرد. ترانه علیدوستی می گوید: موضوع آبرو، حیا و غیرت در این فیلم مطرح می شود و من برخلاف نظر آقای فرهادی فکر می کنم یک مرد غربی هم در مواجهه با این موضوع چنین برخوردی را انجام می داد. مساله درباره تعرض به حریم شخصی یک زن است و این مساله در همه جای دنیا وجود دارد و همیشه قربانی خجالت می کشد درباره اتفاقی که برایش اتفاق افتاده حرف بزند. اینکه مردی ادعا می کند روشنفکر و هنرمند است ولی نمی تواند از کنار این مساله عبور کند، گره اصلی این داستان بود. این مرد بالاخره نتوانست از این ورطه نجات پیدا کند و بین قربانی شدن زن و تجاوز به قلمروی مردانه اش تفکیک قائل شود. صحبت های علیدوستی در واقع تایید این گزاره است که فرهادی «غیرت» را در فروشنده به چالش کشیده است و اگرچه غیرت در عرف بیشتر جوامع فارغ از نگاه سنتی، در حال گذار به مدرنیته و حتی مدرن به عنوان خشونتی مقدس، محترم شمرده می شود، او آن را با رفتار تروریست ها مشابهت می دهد. گزاره های بالا صرفا بخشی از نظرات خود عوامل فروشنده درباره این فیلم است که از محتوا و فضای فیلم حکایت می کند و فارغ از نقدهای نگارنده یا دیگران به فیلم، طرح شده است. اگرچه صحبت های علیدوستی و فرهادی به نوعی تایید گزاره های مطرح شده از سوی منتقدان نیز هست. آنجا که یکی از منتقدان در نقدی که با تیتر «قیصرکشی در فروشنده» منتشر می کند، به موضوع «غیرت» در فیلم اشاره کرده و می نویسد: اگر 40-30 سال قبل قهرمان سینمای ایران «قیصر» و «صادق کرده» بودند که برای ناموس شان 3 برادر آب منگل را می کشتند یا 9 راننده کامیون را برای لکه دار کردن عصمت همسرشان به مسلخ می بردند، امروز فرهادی نسخه دیگری پیچیده است و می گوید از این فضای سنتی باید به فضای مدرن عبور کرد، دیگر زمان انتقام و خشم نیست، حالا دوره بخشش و فراموشی است، فرهادی به وضوح قیصرکشی می کند و از تقوایی و کیمیایی عبور می کند و حرف تازه ای دارد، غیرت برای دوران سنت بود، در دوران مدرن این چیزها مایه دردسر است». با این همه این روزها که خبرهایی از اکران «فروشنده» در سینماهای حوزه هنری در برخی رسانه ها مطرح شده است، سوال هایی را درباره وظایف، اهداف و کارویژه های این نهاد حاکمیتی به وجود آورده است. سوال هایی که با توجه به اساسنامه حوزه هنری قابل استناد و تامل است. در بخش ها و بندهای متعددی از اهداف و وظایف حوزه هنری مندرج در اساسنامه این نهاد، به اصول و مواردی اشاره شده است که نمی تواند دست حوزه را برای رفتارهای غیرقابل توجیه- مانند نمایش فیلمی که «غیرت» را به چالش می کشد- باز بگذارد. در بندهای یک تا 6 اهداف حوزه هنری در اساسنامه نسبت به رشد هنر مبتنی بر معرفت اسلامی و متعهد به انقلاب، ترویج فضائل اخلاقی، هنر و ادبیات انقلاب اسلامی، راه های اصولی مقابله با جریان های هنری معارض و معرفی الگوی ادبی و هنری تاکید شده است که اکران فیلمی با محتوایی که به اعتقاد خود کارگردان و- نه منتقدان- خشونت مقدس مرد یا همان غیرت را با رفتار گروه های تروریستی مشابهت می دهد، نمی تواند با این مبانی و اساسنامه توجیه پذیر باشد. از طرفی در بندهای مربوط به وظایف حوزه هنری نیز گسترش هنر اسلامی و الگوآفرینی ادبی و هنری تاکید شده است. مشخصا مسؤولان حوزه نیز خود خواهند پذیرفت که ترویج نگاهی اباحه گرایانه به مساله خانواده، ناموس و غیرت نمی تواند در راستای این وظایف قابل توجیه و پذیرفته شده باشد. مساله دیگری که اکران فیلم هایی مشابه را توجیه ناپذیر خواهد کرد، استثنا قائل شدن برای فیلمی خاص است. بنای حوزه هنری چه در دولت پیشین و چه در دولت فعلی بر پخش و اکران فیلم هایی با محتوایی که در مغایرت با موارد طرح شده در اساسنامه است، نبوده است. ورای این مسائل حق طبیعی حوزه هنری است برای سالن هایی که اتفاقا در سال های متمادی از نهادهای انقلابی در اختیار حوزه قرار گرفته است خود تعیین کننده باشد و از فضاسازی های ژورنالیستی نهراسد و براساس اهداف خود عمل کند. به عبارت دیگر چنانچه نمی توان به بخش خصوصی و سینمادارانی که تا ماه ها یک فیلم کم مخاطب را روی پرده نگه می دارند یا فیلم انقلابی را خیلی زود از پرده پایین می کشند، معترض شد، به طریق اولی این حق برای حوزه هنری به عنوان یک نهاد حاکمیتی محفوظ است که اولویت سالن های خود را خود تعیین کند. نکته دیگر آنکه در شرایطی که وزارت ارشاد و ارگان های دولتی در عمل به وظایف خود کاهلی می کنند، نمی توان از حوزه هنری نیز این کاهلی و سستی در مسائل فرهنگی را پذیرفت. اما فشارها بر حوزه هنری زیاد است. گروهی که طرفدار «اصغر فرهادی به هر قیمتی» هستند، بی آنکه فیلم را دیده باشند، به حوزه هنری برای اکران این فیلم فشار می آورند و با رویکردهایی تحقیر شده مانند « ما که باشیم که درباره فیلم فرهادی حرف بزنیم» تقدسی ایجاد می کنند که ماحصل آن اکران آخرین ساخته او را به صورت گسترده محقق کند. انتهای پیام/غ
یکشنبه ، ۳۱مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: یزد بانو]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 74]