تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834854531
چرا دیدار خوئینی ها و روحانی رسانه ای شد؟ - پایگاه خبری تحلیلی نگاه آزاد
واضح آرشیو وب فارسی:نگاه آزاد: آنچه باعث گلایه اصلاح طلبان است این است که دولت به جای آنکه به آن ها امتیاز بدهد، آن ها را به «برگی از برگ های بازی» سیاسی اش تبدیل کرد که گاهی برای ورود به مجلس با آن ها لیست مشترک می دهد ولی درنهایت لاریجانی را بر عارف ترجیح می دهد.به گزارش نگاه آزاد ؛ فارس در تحلیلی نوشت: دیدار محرمانه در منزل روحانی» تیتری بود که صبح شنبه بر پیشانی روزنامه حامی دولت نشسته بود. عبدالله ناصری عضو شورای مشورتی اصلاح طلبان از جلسه «یکی از بزرگان جریان اصلاحات به صورت مستقیم» باروحانی در منزلش و اعلام «هشدارها و نگرانی ها» به او خبر داده بود. مصاحبه ای که شاید مهم ترین پیامش تائید ادعاهایی بود که در چند ماه گذشته انکار می شد: «اختلاف دولت و اصلاح طلبان» «حمایت مشروط» یا «عبور از روحانی»، از تکذیب تا تائید اختلاف بین دولت و اصلاح طلبان مسئله ای بود که طی یک سال گذشته و خصوصاً چند ماه اخیر یکی از مهم ترین بحث های رسانه ای کشور بود. برخی عبور اصلاح طلبان از روحانی را محتمل می دانستند و برخی دیگر آن را ساخته ی «ذهن مخالفان» و «اتاق فکر تخریب دولت» معرفی می کردند. دو ماه گذشته فضای نشریات و رسانه های اصلاح طلب و حامی دولت متفاوت از این روزها بود. درحالی که برخی از آن ها از حمایت مشروط اصلاح طلبان از روحانی سخن می گفتند؛ «پروژه اصولگرایان برای اختلاف بین روحانی و اصلاح طلبان» محور گزارش ها و مصاحبه ها و تحلیل های اغلب این رسانه ها بود. خطی که تا همین چند روز پیش هم ادامه داشت و عطریانفر در رد این ادعا گفته بود «اصلاح طلبان از آقای روحانی حمایت می کنند و کسی جز ایشان را برای مطرح کردن ندارند... حمایت اصلاح طلبان از روحانی نیازی به شرط ندارد. آقای روحانی فوق تصور اصلاح طلبان ظاهرشده است». او حتی «طرح هرگونه شرطی برای وی» را «خلاف عقل، عرف و انصاف» دانسته بود. اما اختلاف اصلاح طلبان با روحانی مسئله ای بود که همان روزها هم برخی مثل شکوری راد در گفتگوی 11 مرداد با روزنامه اعتماد این گونه به آن اعتراف کرده بودند: «عده ای -از اصلاح طلبان- معتقدند بدون اما و اگر باید از همین امروز اعلام کنیم که تنها و تنها از حسن روحانی حمایت می کنیم. در مقابل، عده ای دیگر می گویند تداوم حمایت اصلاح طلبان از روحانی باید منوط به بررسی عملکرد وی و آغاز گفت وگوهای سازنده با روحانی و دولت مردانش باشد. آن ها حمایت بی چون و چرا از روحانی را معادل نفی نقد او می دانند و معتقدند مسدود کردن راه نقد دولت با اعلام حمایت بی چون و چرا عدول از هویت اصلاح طلبانه است.» و درنهایت شرایطی پیش آمد که اختلاف بین اصلاح طلبان و حامیان دولت اگرچه تائید نمی شد، ولی انکار هم نمی شد؛ یعنی به موازات اصرار برخی چهره ها بر حمایت بی قیدوشرط اصلاح طلبان از روحانی، برخی دیگر از مشروط بودن آن سخن می گفتند. صریح ترین حرف ها را شاید منتجب نیا قائم مقام اعتماد ملی به روزنامه آرمان زد وقتی 19 مردادماه گفت: «بدون شک حمایت اصلاح طلبان از آقای روحانی در سه سال گذشته بیشتر از اعضای دولت بوده است. ما انتظار داریم به همان اندازه که از دولت حمایت می کنیم دولت نیز گوشه چشمی به اصلاح طلبان داشته باشد. روحانی نباید از اینکه از اصلاح طلبان حمایت کند واهمه ای داشته باشد. برای برخی فرا حزبی و فراجناحی عمل کردن نوعی افتخار است. به نظر من در شرایط کنونی این رویکرد افتخارآمیز نیست بلکه اشتباه است.» گلایه ها و انتقادات تند او از دولت و روحانی و جملاتی چون «انتصابات آقای روحانی در دولت اول بر اساس انتظار جریان اصلاحات نبوده و با آنچه ما تصور می کردیم فاصله داشته است.» گوشه چشمی نیز به آینده و انتخابات آتی داشت: «ما در انتخابات 96 به هیچ کس چک سفید امضا نمی دهیم. حمایت اصلاح طلبان از آقای روحانی در سال 92 براساس یک رویکرد متعارف نبود بلکه به دلیل شرایط نامتعارف انتخابات بود. اصلاح طلبان در سال 92 بدون اینکه با آقای روحانی مفاهمه و مذاکره داشته باشند پشت سر ایشان ایستادند و از ایشان حمایت کردند... با این وجود در سال 96 ما فرصت کافی برای برنامه ریزی و تعیین استراتژی در اختیار داریم و برخلاف سال 92 که با یک رویکرد نامتعارف مواجه بودیم در سال 96 با یک رویکرد متعارف روبه رو هستیم.» او نهایتاً نتیجه گرفته بود که «اصلاح طلبان برای انتخابات سال 96 با آقای روحانی درزمینهٔ برنامه ریزی ها و همچنین انتصابات در دولت مذاکره و مفاهمه خواهند کرد.» سخنان منتجب نیا آن قدر صریح بود که اعتراض بخش دیگری از اصلاح طلبان را متوجه خود کند. عبدالله ناصری عضو شورای مشورتی اصلاحات در واکنش به این سخنان گفت «اصلاح طلبان هیچ وقت برای حمایت از روحانی در انتخابات 96 شرط و شروط نمی گذارند.» ناصری در واکنش به اظهارات منتجب نیا مبنی بر اینکه حمایت از روحانی مشروط برافزایش سهم اصلاح طلبان در دولت آینده است خاطرنشان کرد: «این سخنان نظر شخصی منتجب نیا است، زیرا چنین بحثی اصلاً در مجامع و شوراهای اصلاحات مطرح نشده است و موضع جریان اصلاحات هم نیست.» دیدار خوئینی ها با روحانی؛ هشدار در بالاترین سطح هرچند فردی چون عارف هم که در ماجرای ریاست مجلس و فراکسیون امید هم از دولتی ها نارو خورده بود اعلام کرد «ما در ادامه مسیر سال 92 خود نه تنها از روحانی بلکه از هیچ یک از علاقه مندان به انقلاب عبور نخواهیم کرد»؛ اما واقعیت چیز دیگری بود. سه شنبه 26 مردادماه بود که روزنامه حامی دولت نوشت «اخیراً شنیده شد دکتر حسن روحانی با آیت ا... سید محمد موسوی خوئینی ها دیدار کرده است.» هرچند این دیدار با تائید و تکذیب های همیشگی و حاشیه ای مثل شخصی بودن-و نه تشکیلاتی بودنش- روبرو شد، اما چند روز بعد واقعیت روشن تر شد. وقتی که همان روزنامه شنبه 30 مرداد جزئیات بیشتری از این دیدار را بیان کرد. عبدالله ناصری که مدتی پیش مشروط بودن حمایت اصلاح طلبان از روحانی را تکذیب کرده بود، این بار با تائید دیدار «برخی از بزرگان جریان اصلاحات» با روحانی، از شرط و شروط آن ها برای حمایت از روحانی خبر داد. ناصری گفت «به عنوان نمونه یکی از بزرگان جریان اصلاحات به صراحت به آقای روحانی عنوان کرده که اگر همین مسیر خود را در آینده نیز ادامه بدهد ممکن است پایگاه رأی خود را از دست بدهد و سال 96 در پاستور نباشد. این چهره برجسته جریان اصلاحات همچنین به آقای روحانی ضرورت تغییر در برخی نگرش ها و مدیریت های دولت را گوشزد کرده است.» جمع بندی ناصری شاید از اخبار جلسات محرمانه اصلاح طلبان و روحانی مهم تر بود: «در این جلسه که در منزل آقای روحانی برگزارشده به آقای روحانی در این زمینه هشدار های لازم داده شده که ایشان دارای سازمان رأی مستقل نیست و نباید با طناب پوسیده برخی افراد به چاه برود. بدون شک سازمان رأی آقای روحانی در انتخابات ریاست جمهوری آینده جریان اصلاحات خواهد بود و کسی نمی تواند این مسئله را کتمان کند. اگر کسی دچار توهم شده و احساس می کند آقای روحانی جدا از آرای اصلاح طلبان می تواند رئیس جمهور شود سخت در اشتباه است و این اشتباه ممکن است به قیمت بسیار گزافی تمام شود.» با این مصاحبه و اعلام رسمی این خبر، تکذیب ها و انکارهای قبلی تائید شدند. اعلام رسمی این دیدار «توسط اصلاح طلبانِ حامی دولت» یک پیام مهم دارد و آن هم اینکه رایزنی ها با دولت نتیجه موفقی نداشته و فشار رسانه ای گام بعدی برای مجاب کردن روحانی به گردن نهادن به شرط و شروط آن ها است. جالب آنکه ناصری برای اولین بار صراحتاً ازآنچه «توهم» برخی درباره استقلال بدنه رأی روحانی از اصلاح طلبان می داند انتقاد کرده و حتی از بی وفائی و عدم پایبندی روحانی از ابتدای دولت به اصلاح طلبان این گونه گله می کند: «پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 92 چهار نفر از بزرگان کشور یعنی آیت ا... هاشمی، رئیس دولت اصلاحات، آقای ناطق نوری و سید حسن خمینی درباره انتخاب برخی وزرا در جهت توسعه سیاسی جلسه برگزار می کنند و قرار می شود گزینه ای که این جمع معرفی می کند به عنوان وزیر انتخاب شود. با این وجود آقای روحانی به دلیل روحیه مستقلی که دارند در روز تحلیف شخص دیگری را به جای ایشان معرفی می کند. ممکن است حضور مستقل آقای روحانی در فضای سیاسی کشور به ویژه پس ازاینکه با حمایت اصلاح طلبان به ریاست جمهوری رسیده به مذاق برخی از اصلاح طلبان خوش نیاید...» مهندسی معکوس «رحم اجاره ای» و گلایه اصلاح طلبان از روحانی ایام انتخابات 92 بود که اصلاح طلبان پس از خارج شدن هاشمی از دور انتخابات، حسن روحانی را به عنوان گزینه مطلوب خود انتخاب کردند. چهره ای که هیچ وقت اصلاح طلب نبود اما حالا در یک وحدت و ائتلاف تاکتیکی برای پیروزی آغوشش را به روی حمایت اصلاح طلبان باز کرد. تصوری که اصلاح طلبان از دولت روحانی داشتند این بود که او چون می داند پیروزی اش وامدار حمایت اصلاحات است، بنابراین سهمی از دولت و قدرت را به اصلاحات خواهد داد. با اتحاد روحانی و اصلاح طلبان، دوقطبی اصولگرا اصلاح طلب رنگ خواهد باخت و اصلاح طلبان زیر نقاب دولت روحانی، فعال مایشاء خواهند بود. مسئله ای که توسط برخی اصلاح طلبان به رحم اجاره ای بودن دولت روحانی برای اصلاح طلبان تعبیر شد. اصطلاحی که شاید اولین بار اصغرزاده آن را به کاربرد: «چند وقت پیش به دوستانی به شوخی گفتم این رحم اجاره ای برای پرورش یک نطفه است؛ وقتی به شما اجازه نمی دهند احزاب جریانات سیاسی فعالیت داشته باشد، مجبور به ائتلاف می شوید.» اصلاح طلبانی که شرط پیروزی روحانی را حمایت خود می دانستند، شرط تداوم حمایتشان را نیز امتیازهای متعدد او به جناح خود می دانستند. مسئله ای که عبدالله ناصری خردادماه امسال صراحتاً درباره اش گفته بود «اگر رحم اجاره ای جنین را خوب محافظت کند، حتماً اصلاح طلبان آن را دوبار اجاره خواهند کرد.» اما آنچه در سه سال اخیر اتفاق افتاد نشان داد واقعیت برخلاف توقعات اصلاح طلبان رقم خورده و ماجرای رحم اجاره ای را مهندسی معکوس کرده است؛ یعنی دولت به جای آنکه به اصلاح طلبان امتیاز بدهد، آن ها را به «برگی از برگ های بازی» سیاسی اش تبدیل کرد که گاهی برای ورود به مجلس با آن ها لیست مشترک می دهد ولی برای ریاست مجلس، لاریجانی را بر عارف ترجیح می دهد. ماجرای فراکسیون اعتدال و حامیان دولت در برابر فراکسیون امید هم ناروی دیگری بود که برای اصلاح طلبان غیرقابل پذیرش بود. آن قدر که عبدالله ناصری در مصاحبه اخیرش پشت پرده آن را این گونه روایت می کند: «پس از تشکیل مجلس دهم برخی از نزدیکان آقای روحانی به ایشان فشار آورده بودند که زمینه انحلال فراکسیون امید را فراهم کنند تا یک فراکسیون بزرگ تر و فراگیر تر بین اصلاح طلبان و حامیان آقای روحانی شکل بگیرد. هنگامی که این خبر به جریان اصلاحات رسیده بود یکی از بزرگان جریان اصلاحات در جلسه رودررو با آقای روحانی ایشان را به شدت از این اقدام پرهیز داده و خطر و پیامدهای چنین کاری را با ایشان مطرح کرده بود.» وزارت علوم که در ابتدای دولت در دست اصلاح طلبان تندرو بود نیز دیگر در ید قدرتشان نیست و کم کم ترس اصلاح طلبان از تداوم تاکتیک «گردش به راست» روحانی در آستانه انتخابات بیشتر می شود. حقیقت آن است که همانطورکه ناصری گفته روحانی می خواهد «کاندیدای مورد وفاق هر دو جریان اصلاح طلب و اصولگرا قرار بگیرد و رأی بیشتری نسبت به سال 92 به دست بیاورد.» مسئله ای که پذیرشش با توجه به اقدامات و مواضع سه سال گذشته اش از سوی اصولگرایان تقریباً منتفی است. از سوی دیگر اصلاح طلبان که از عدم پایبندی روحانی به خود در سه سال اخیر -که بزرگ ترین نمونه اش ائتلاف با جریان لاریجانی در ریاست مجلس بود- گله دارند حمایت خود از او را مشروط کرده اند. حتی بنا بر آنچه ناصری گفته «جریان اصلاحات به جز آقای روحانی گزینه دیگری را نیز برای انتخابات ریاست جمهوری سال 96 در نظر گرفته و به تمامی جوانب قضیه فکر کرده است.» سخت ترین تصمیم را چه کسی خواهد گرفت؟ روحانی یا اصلاح طلبان؟
یکشنبه ، ۳۱مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نگاه آزاد]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 35]
-
گوناگون
پربازدیدترینها