تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1851497827
بازتاب دغدغه های دختران در سینما - پایگاه اطلاع رسانی بانوان همدان
واضح آرشیو وب فارسی:شبنم ها: یک تحلیل گر رسانه گفت: دخترها و دغدغه های آنها جدای از این که قرار است معشوق، عاشق یا مادر و همسر شوند موضوع تعدادی از فیلم ها شده که این مساله احترام به دختران است.به گزارش شبنم همدان به نقل از مهرخانه ، نوع روابط انسانی و بازنمایی این روابط در فیلم های سینمایی به خصوص در سینمای اجتماعی که بخش عظیمی از فیلم های سینمای ایران را دربرمی گیرند اهمیت ویژه ای دارد و می توان از نوع بازنمایی این روابط تا حدودی به ویژگی ها و خصوصیات یک جامعه دست یافت. دختران و نحوه بازنمایی آنها در فیلم ها نیز از این قاعده مستثنی نیست و با تحلیل چگونگی بازنمایی این قشر از جامعه در فیلم های سینمایی می توان تاحدودی به نوع روابط انسانی آنها و نسبتی که با جامعه و ساختارهای آن دارند پی برد. به این منظور، گفت وگویی داشتیم با دکتر عبدالکریم خیامی؛ مدرس دانشگاه و تحلیل گر رسانه و از او در مورد نحوه بازنمایی دختران در سینمای بعد از انقلاب پرسیدیم. - آقای دکتر بفرمایید که پس از انقلاب با توجه به تغییرات فرهنگی و اجتماعی که در جامعه صورت گرفته بازنمایی دختران در سینما چه تغییراتی داشته است؟ شما دسته بندی مشخصی در خصوص دوره های مختلفی که دختران در سینما بازنمایی شده اند دارید؟ در اینجا موضوع ما سینمای پیش از انقلاب نیست. اما به طور اجمالی می توان گفت در سینمای پیش از انقلاب متناسب با شرایط آن زمان در گفتمان غالب فیلم ها - که البته در این میان فیلم های پاک و خوبی هم وجود داشتند- نوعا جنس دختر مطرح بود نه جنسیت دختر. در آن دوره دختران بیشتر برای تکمیل قصه و پر کردن پازل های خالی شخصیت ها و جایگاه نسبت های آدم های یک قصه حضور داشتند. آن دوره، دوره اوج فیلم فارسی بود و طبیعتا بیشتر به دختران نگاه ابزاری می شد. سینما با چند واسطه روی فرهنگ اجتماعی اثر می گذارد سینما جزء جامعه ماست و وقتی جامعه تغییر پیدا می کند سینما هم تغییر می کند چون آدم هایی که کار سینمایی می کنند عضو این جامعه هستند و دغدغه ها و حس و حال آنها روی کار سینمایی آنها اثر می گذارد. بنابراین، من سینما را تابع تغییرات فرهنگی و اجتماعی می دانم. سینما برخلاف حوزه نظری و دانشگاه خیلی زود خودش را شبیه جامعه می کند یا از جامعه اثر می پذیرد. از سوی دیگر، سینما با چند واسطه روی فرهنگ اجتماعی اثر می گذارد. درست است که سینما مانند تلویزیون فراگیری ندارد و درصد کمی از مردم اهل سینما رفتن مستمر هستند اما آدم هایی که به صورت مستمر به سینما می روند عموما به دلیل تحصیلات بالا یا تعلق به طبقات بالای اجتماعی روی اطرافیان موثر هستند. لذا با چند واسطه سینما روی فرهنگ اثرگذار است. در دهه 60 جنسیت مستقل دختران در سینما مطرح نبود از دیدگاه من پس از انقلاب در سه دوره می توان بازنمایی دختران در سینما را دسته بندی کرد. در دهه اول پس از انقلاب هم به دلیل تازه بودن انقلاب و هم به دلیل جنگ به صورت طبیعی سینما در واکنش به پیش از انقلاب بود. لذا در دهه اول انقلاب به رغم فیلم های قله ای که داریم ولی در مجموع جنسیت مستقل دختران مطرح نیستند و باز هم برای تکمیل شخصیت ها به داستان اضافه می شوند. در این دوره، دختران بسیار پاک، عفیف و با حجاب به تصویر کشیده می شوند اما به دلیل محدودیت هایی که آن زمان وجود داشته نوعا نقش اول را برعهده ندارند و قهرمان یا موضوع داستان نیستند. در آن زمان اصلا نمایش دخترها در تصویر محل سوال و دغدغه و تردید بود وقتی هم که به سینما می آیند نوعا نقش دو یا سه را برعهده داشتند. البته، نقش مادر و همسر متفاوت است و بازنمایی زنان در این نقش ها پررنگ تر بود. در آن دوره، تازه انقلاب کرده بودیم و می خواستیم در نقطه مقابل دوره قبل قرار بگیریم و این نوع از سینما واکنشی به سینمای پیش از انقلاب بود. نقش اصلی دختران در سینمای دهه 60 تغلیظ بعد احساسی و عاطفی فیلم بود - در همین دهه 60 که دخترها در سینما نقش های حاشیه ای داشتند چه دغدغه هایی از آنها نمایش داده می شد و چه نقشی در داستان فیلم ها داشتند؟ در آن سال ها نقش دختران عموما انتظار، ایثار، حمایت و پشتیبانی بود. آنها نقش تکمیل کننده اعضای خانواده را داشتند، حامی بودند و بار عاطفی خانواده را به دوش می کشیدند. زمانی هم که در فیلم ها بحث جنگ مطرح می شد، انتظار ویژگی پررنگ آنها بود و در انتظار بازگشت پدر از جبهه بودند. در واقع، نقش اصلی دختران تغلیظ بعد احساسی و عاطفی فیلم بود. موضوع دختر نیست و همین ابعاد هم برای تکمیل پروژه های حسی و عاطفی فیلم است. باید آن شرایط را درک کرد که تازه انقلاب شده بود، جنگ بود، هنوز نهادها شکل نگرفته بود، حساسیت ها واکنش به پیش از انقلاب بود و وقتی برای تدبیر و آینده پژوهی در آن برهه وجود نداشت. از اوایل دهه هفتاد که از جنگ فاصله گرفتیم به تدریج تغییراتی شکل گرفت و شرایط اجتماعی عوض شد. البته، من قبول ندارم که دهه هفتاد را به دوره پیش از سال 76 و پس از آن تقسیم بندی کنیم. درست است که از نظر سیاست گذاری فرهنگی قبل و بعد از سال 76 اهمیت دارد اما تغییرات جامعه مربوط به قبل از این سال است. زیرا دو سه سال پس از جنگ اقتصادی که طراحی شد به تغییرات اجتماعی دامن زد و در سینما نیز از اوایل دهه 70 شاهد تغییراتی بودیم اما از سال 76 به بعد بروز این تغییرات جدی تر شد و سرعت بالایی به خود گرفت. افراط و تفریط ها در بازنمایی دختران در دهه 70 در دوره اصلاحات تغییر نقش و بازنمایی دختران در سینما سریع تر، جدی تر و عمیق تر شد. در این دوره، در کنار نقش های تکمیلی که کماکان وجود دارند چالش های جنسیت دختر – یعنی نقش یا جایگاهی که جامعه برای دختر ساخته نه جنس فیزیکی او – به تدریج موضوع فیلم ها قرار گرفت. در این دوره، انفجار دفعی و نه چندان به سامان مطالبات واقعی و غیرواقعی دختران را داشتیم. یعنی مطالبات درست و نادرست دختران به صورت درهم و انفجاری مطرح شد و این مساله در محتوا و فرم بیان صورت گرفت. بخشی از محتوا و مطالبات درست و بخشی هم نادرست بودند. در این دوره دختران خواهان استقلال، تحصیل، شغل و همانندی با مردان بودند و گرایشات فمینیستی هم همراه با این مطالبات بود اما این مخلوط مطالبات درست و غلط دختران حتما در بیان یعنی شیوه قصه پردازی، روایت، شخصیت پردازی و ... دچار اشکالاتی بود. یکی از این اشکالات افراط است. مثلا در این ادعای دختران در سینمای آن دوره که ما می گفتند از سوی پدر محبوس و محدود شده ایم خیلی افراط شده و اغراق زیادی در آن وجود دارد. نکته دوم این است که جامعه یا حداقل سینماگران ما وقتی به سنت یا قدیم حمله می کنند جایگزینی برای آن ندارند. کلمه قدیم به معنای وسیع یعنی هرچه پیش از ما بوده اعم از معماری، آداب و رسوم، بزرگ ترها، آیین ها و ... . قدیم یا سنت های ما مخلوط است و خیلی از آنها غلط هستند اما وقتی بی مهابا و اغراق گونه با آن حمله می کنید باید جایگزین داشته باشید. مسایلی مانند شیوه خواستگاری، نگاه پدر به دختر خود و کار و تحصیل و پوشش او با توجه به غیرتی که دارد و ... جزو آیین ها و آداب و رسوم ما هستند که برخی درست و برخی هم غلط بوده اند اما به هر حال نظام جا افتاده ای هستند که وقتی به این نظام حمله می کنید اگر جایگزین نداشته باشید شرایطی بدتر از نظام سنتی حاکم می شود و همه چیز در تعلیق قرار می گیرد. شرایطی که الان وجود دارد هم نتیجه همین افراط و تفریط هاست. سومین اشکال بازنمایی دختران در آن دوره سطحی بودن این بازنمایی است و به مسایلی مانند این که دختر می گوید خودم می خواهم شوهر انتخاب کنم، عقد دخترعمو و پسرعمو در آسمان بسته شده و ... پرداخته می شود. سه چیز هم به این پدیده دهه 70 دامن می زند. یک مساله فشار گیشه است یعنی وقتی این فاکتورها به فیلم اضافه می شود بلیط بیشتری به فروش می رسد. مساله دوم، سیاست زدگی آن دوران است یعنی سینماگران علاقه داشتند برخی از حرف های سیاسی خود را از طریق دختران مثلا علیه جناح راست آن زمان بزنند ولی در اینجا دختر هم آسیب می بیند. دخترانی که در این دهه مطرح هستند کماکان دختران در حال تغییر جایگاه هستند، دخترانی که قرار است ازدواج کنند، همسر و مادر شوند. در این دوره دختران نسبت به دهه قبل جدی تر شده اند، نقش هایشان مهم تر شده و بیشتر حرف می زنند اما کماکان دخترهایی هستند که قرار است همسر و مادر شوند. در این فیلم ها دختر موضوع داستان و موضوع تغییر جایگاه است اما خود این جایگاه کماکان دغدغه نیست. از دهه هشتاد تاکنون دغدغه های دختران در سینما موضوع تعدادی از فیلم ها شد در نیمه دوم دهه 80 تا به الان مسئولان، جامعه، سینما، مسئولان سینما و تلویزیون از بس در مدت مدیدی با هم دعوا داشتند خسته شدند و به این نتیجه رسیدند که می توانیم در فضایی آرام تر پیش بریم تا به راه سومی برسیم که تا الان این وضعیت ادامه دارد. در این سال ها چند اتفاق افتاده است. اول این که در سال های اخیر خوشبختانه خود دخترها و دغدغه های آنها جدای از این که قرار است معشوق، عاشق یا مادر و همسر شوند موضوع تعدادی از فیلم ها شده که این مساله احترام به دختران است. مثلا فیلم هیس دخترها فریاد نمی زنند جدا از قضاوت درست یا غلط کارگردان یا این که مقوله ازدواج هم در این فیلم مطرح است اما موضوع آن سیر زندگی یک دختر است. در میان فیلم های آقای میرکریمی هم در فیلم یک حبه قند، موضوع ازدواج و دعوای سنت و مدرنیته است. در این فیلم یک دختر پیش برنده داستان است اما دختر بودن او ملاک و موضوع نیست. اما در فیلم دختر آقای میرکریمی خود دختر اصل داستان است و نسبت او با پدر، مادر، دوستان، انتخاب رشته، فرار و ... مطرح می شود. این که دختر موضوع یک فیلم بشود اتفاق خوبی است. الان طرح آسیب های اجتماعی در سینما خیلی جدی تر از قبل شده اما از آن جایی که سینمای ما در طرح موضوع مستقل چالش های هویتی و جنسیتی دختران بدون معشوقه تجربه زیادی ندارد من این نگرانی را دارم که طرح همزمان آسیب های اجتماعی بر حل مساله دختران غلبه پیدا کند. از سوی دیگر، ما به شدت نیاز داریم که به رابطه پدر و دختر در جامعه رسیدگی شود و یکی از جاهایی که باید به این مساله رسیدگی کند سینما است. ما اگر بتوانیم رابطه پدر و دختران را ارتقا دهیم و تعالی ببخشیم بخشی از مسائل دختران حل می شود. این مساله کار سختی است و باید مهلت دهیم تا ببینیم سینماگران چه می کنند. - در سینمای ما نوع بازنمایی رابطه دختر با نسل گذشته به خصوص با پدر و مادر چگونه است؟ در دوره اول مشکل جدی در این رابطه در سینما مطرح نمی شود. دخترها کاملا حرف گوش کن هستند و نقش های حاشیه ای و مکمل دارند و منتظرند. این ها جزو ملاک های مثبت بودن یک دختر است. در دوره دوم به قدیم حمله می شود و پدر و مادر و بزرگترها هم در این قدیم گنجانده شده اند و دوره حمله به آنها و تخطئه آنهاست. در دوره سوم که الان در آن به سر می بریم آرام آرام به سمت گفت وگو حرکت می کنیم و تعداد فیلم هایی که پایان آن به مخاطب واگذار می شود و تصمیم جدی و قطعی نمی گیرد و حق را کاملا به یک طرف نمی دهد زیاد شده است. در دهه 70 در اکثر فیلم ها کاملاً حق با دخترها بود در دهه 70 در اکثر فیلم ها کاملا حق با دخترها بود و حتی پدر و مادرها که فیلم را می دیدند با آن همذات پنداری می کردند. در آن دوره، غرض دفاع از جدید بود و بر این اساس هر چیز جدیدی خوب و هر چیز قدیمی بد بود و یک نوع مطلق انگاری صورت می گرفت اما الان سینما آرام آرام دوست دارد کمی گفت وگو بین پارادوکس های جامعه ما برقرار کند. یکی از نشانه های این مساله افزایش تعداد شخصیت های خاکستری در سینما و تلویزیون است در حالی که قبلا تعداد شخصیت های خاکستری کمتر بود. نشانه دوم این است که پایان داستان بسیاری از فیلم ها به مخاطب واگذار می شود. نشانه بعدی این است که قصه ها موضع گیری شفافی ندارند. سردسته کارگردان هایی که این سیر را طی کرده و در الان در اکثر فیلم هایش قضاوت صفر و یکی نمی کند حاتمی کیاست. او الان خودش را بیشتر از قضاوت عقب کشیده است. مثلا در فیلم از کرخه تا راین موضع فیلمساز روشن است و در آن شرایط فرهنگی و سیاسی می توانسته تصمیم بگیرد و در شرایط خود موضع درستی نیز هست. اما در فیلم هایی مانند گزارش یک جشن، به رنگ ارغوان یا به نام پدر رویکرد متفاوت است. در گزارش یک جشن شما بالاخره نتیجه نمی گیرید که نیروی انتظامی باید برخورد کند یا خیر و حضور آن درست است یا درست نیست. در فیلم به رنگ ارغوان به رغم اینکه به دستگاه امنیتی نزدیک شده اما باز هم حقی برای دختر آن فرد منافق قائل است. در فیلم به نام پدر، مرد جانباز است و حاتمی کیا هم دفاع می کند ولی می گوید ما مین ها را کاشتیم و دختران ما روی همین مین ها رفتند. این حرف از دیدگاه اجتماعی یک نظریه است و معنای خاصی است که ذهن را درگیر می کند. این نظریه می گوید نسل قبل جنگید و ایثارگری کرد و کار خود را به خوبی انجام داد اما یادش رفت مین ها را جمع کند و حواسش به این سمت نبود. این هم از مصادیق رابطه پدر و دختر است. در موج مرده هم می گوید تو خیلی درگیر جنگ بودی و حواست به خانواده ات نبود. پس در دوره دوم به گفت وگو و قضاوت دو سویه یا چند سویه می رسیم. چگونگی بازنمایی رابطه دختران با جنس مخالف در سینمای بعد از انقلاب - بازنمایی دختران در رابطه با جنس مخالف به چه صورت بوده است؟ در دوره اول، رابطه با جنس مخالف تحت حاکمیت نظام خانوادگی سنتی ترتیب داده می شد و مثلا مادر پسر در روضه یا بازار دختر را می دید و بعد خواستگاری می کرد. البته، خارج از این چارچوب هم فیلم های معدودی مانند گل های داوودی را داریم اما در آنجا هم خانواده خیلی محکم است و وقتی رابطه ای خارج از این چارچوب شکل می گیرد خانواده بلافاصله وارد می شود. دوره دوم دوره اعتراض دختران و بروز اعتراض های واقعی و غیرواقعی آنها در جامعه است. یعنی بخشی از این اعتراض ها و حرف ها حرف جامعه و بخشی هم حرف سینماگران بود نه حرف جامعه. در این دوره ضربه ای به این ستون ها که بخشی از آن کج و بخشی راست بود زده شد و هیچ جایگزینی هم نداشتیم. رابطه با جنس مخالف از لحاظ دینی یک نیاز و یک تکلیف است اما در فیلم ها از یک مواجهه خانوادگی تبدیل به یک مواجهه فردی می شود و دختر می خواهد به تنهایی سازوکار رابطه با جنس مخالف، چیستی، چگونگی و حد و آغاز و پایان آن را تعیین کند و ساختارهای اجتماعی و نظام خانواده باید آن را بفهمند. در دوره اول، ساختار اجتماعی و نهاد خانواده اهمیت دارند اما در دوره دوم، ساختار اجتماعی و نهاد خانواده باید حقوق دختر را بفهمند. سینما در دوره دوم به ساختارهای اجتماعی، ساختار سیاسی حاکمیت و پدر و مادرها می گوید شما باید فردیت دخترها را بفهمید. در واقع، در دوره دوم دختر را فردی می کند و بعد او را رها می کند. در حالی که همه ما در جامعه به هم تکیه داده ایم اما وقتی دختر را از دور تا دور او یعنی ساختارهای اجتماعی، مذهبی، حاکمیتی و خانواده جدا کردید و تکیه گاه جایگزینی هم برای او نگذاشتید حداکثر تکیه گاه دختر در رابطه با جنس مخالف روانشناسی، تحصیلات و رمان است. یعنی این ساختارها را با همه درستی و غلطی که داشتند به حاشیه بریدم و به او گفتیم تو از رمان هایی که خوانده ای و از مشورت با روانشناسان و جامعه شناسان بفهم که چگونه باید با جنس مخالف رابطه داشته باشی. در واقع، نهادهای مدنی جایگزین نهاد خانواده، دین و سنت شد. در دوره سوم سعی می شود تا آنجا که امکان دارد نظامات مختلف حرفشان را بزنند. وقتی به سیر تاریخی کشورهای انقلابی و کشورهایی که تمدن ساختند نگاه می کنیم می بینیم که 30، 40 سال زمان زیادی برای تمدن سازی نیست چون تکنولوژی خیلی پیشرفت کرده و ارتباطات خیلی سریع شده 30،40 سال قرن ما مثل 200 سال قرون قبل است. ما نیاز داریم که به درک های متقابل برسیم. ما سینماگر و کارگردان خوب و خوش فهم کم نداریم و من اخیرا فیلم های خوب بیشتری در زمینه دختران می بینم. ضرورت توجه به رابطه پدران و دختران به دلیل گستردگی آسیب های اجتماعی نمی توان به همه آنها با هم رسیدگی کرد و باید چند مساله اولویت دار را مشخص کرد که انبوهی از مسایل دیگر به تبع آنها حل می شود. به نظر من یکی از این مسایل، حوزه دختران است. یعنی در جامعه ما یکی از گرانیگاه هایی که اگر به آن رسیدگی کنی ده ها مساله اجتماعی حل می شود و اگر به آن رسیدگی نکنی ده ها مساله دیگر اضافه می شود دختران هستند. در این حوزه هم ده ها مساله مانند تحصیل دختران، شغل آنها، هویت جنسیتی، دختران و فضای مجازی، اعتیاد شیک و ... وجود دارد. اما یکی از مهمترین مسایلی که اگر به آن بپردازیم نتیجه خوبی می گیریم رابطه دختران با پدر است. ابهاماتی که پدران در رابطه با دختر خود دارند من همیشه حس می کنم ابهام بزرگی پیش روی پدرانی است که دختر دارند. البته، این ابهام برای دختران هم هست اما دختران به اندازه پدرها نگرانی ندارند. پدرها پرسش های بی پاسخ زیادی در مورد دختران دارند که این پرسش ها و پیچیدگی ها در مورد پسران کمتر است. ما اگر بتوانیم روابط پدر و دختر را درست کنیم فرصت بسیار بسیار خوبی برای کمک به دختران ایجاد کرده ایم. - نگرانی پدرها در چه حوزه ای است؟ پدرها در سطوح مختلف زندگی دخترانشان ابهام و سوال دارند. مانند دختران و تحصیلات، دختران و جنس مخالف، دختران و کار، دختران و جامعه، دختران و فامیل، دختران و ازدواج، سن دخترها و کار، سن دخترها و ازدواج، دختران و محل کار و ... . به نظر من جامعه پدران در این زمینه خیلی فقیر است و نیاز به کمک برای رفع ابهام ها دارند. رابطه دختر با پدر، با جنس مخالف، با مادر و برادر یک مقداری نیاز به بازسازی دارد و من جای اهالی سینما باشم به این موضوع می پردازم. - نظر شما راجع به فیلم دختر آقای میرکریمی چیست؟ اینکه در این فیلم، دختر موضوع قصه شده قابل احترام است. طبق معمول، آقای میرکریمی قضاوت خط کشی شده ندارد و صفر و یکی یا سیاه و سفید قضاوت نکرده است و به روشنی ابهامات و پرسش های بی پاسخ جامعه و خانواده ها در مورد دختران را نشان داده است. در فیلم دختر، دغدغه های دینی، سنتی، فمینیستی، غربی، اسلامی و قومی خانواده ای که در آبادان زندگی می کنند نمایش داده شده و این دغدغه ها به شهر تهران وصل می شود و نحوه مواجهه با دختران و وضعیت کنونی جامعه را نشان می دهد. فیلم دختر ابهامات و اشکالاتی دارد اما در مجموع در طرح مساله موفق بوده است. - ممنون از فرصتی که در اختیار ما قرار دادید.
یکشنبه ، ۳۱مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبنم ها]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 46]
-
گوناگون
پربازدیدترینها