محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827332379
باید پشت قرارداد های نفتی بایستیم - منشور خبری تحلیلی اقتصاد ایران
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: بعد از آنکه قراردادهای جدید نفتی موسوم به IPC توسط وزارت نفت طراحی و رونمایی شد، مخالفت ها با آن بالا گرفت.عده ای آن را مخالف مصالح ملی می دانند و اعتقاد دارند که توان داخلی و تکنولوژی لازم برای توسعه این صنعت را در اختیار دارند؛ مدعایی که وزیر اسبق نفت آن را به شدت رد می کند و معتقد است این مخالفان در صورتی که خود در مسند وزارتخانه بنشینند، باز هم همین مدل قرارداد را اجرا می کنند. به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان ، سید محمد غرضی تاکید می کند:« مخالفت با قراردادهای جدید نفتی به این منظور است تا دولت زمینگیر شود و حرف مخالفان این است که وزیر کنونی برکنار شده و خود جای او را بگیرند.» قراردادهای جدید نفتی موسوم به IPC از زمان تنظیم تاکنون، مورد نقد و مخالفت های بسیاری بوده است. شما به عنوان فردی که سال ها در این حوزه تجربه و مسئولیت داشته اید، نگاهتان به این مدل از قراردادها چگونه است؟ آنچه بیش از یک قرارداد اهمیت دارد، توان دفاع از آن قرارداد است. قراردادها یک عقبه علمی، فنی، اجتماعی و سیاسی دارند. بنابراین هر کشوری، سعی می کند بر اساس استعدادهای موجود خود، آن قراردادها را امضا کند. بنابراین نکات علمی، فنی و حقوقی هر نوع قراردادی باید به گونه ای تنظیم شود که از حقوق ملی و از حقوق فناوری کشور دفاع کند. از این رو، نمی شود تنها با یک مصوبه دولت یا مجلس و یا با تنظیم قرارداد در سیستم های مختلف حقوقی و قضائی آن را تثبیت کرد. این قراردادها تثبیت نمی شود مگر اینکه استعداد اداری، فنی، علمی و حقوقی موجود در قراردادها یک عقبه وسیع و کارآمدی گسترده داشته باشد، یعنی کلمات در آن به گونه ای انتخاب و تنظیم شده باشند که بتواند از منافع ملی کشور دفاع و محافظت کند(مثل همین کاری که آقای ظریف در برجام انجام دادند). برای اینکه این قراردادها بتوانند از مخزن، منافع ملی و از فروش فرآورده ها دفاع کنند، قانونگذار و دولت باید به این نکته توجه کنند که آیا تیم امضاکننده قراردادها، عقبه اجتماعی، فنی، علمی و حقوقی لازم را دارند؟ بعد از آن هم باید به آنها اطمینان کنند و دست آنها را در موضوع قرارداد باز بگذارند. قرارداد یک مقوله فیزیکی نیست، بلکه یک مقوله علمی، فنی و استعدادی است و شما باید بتوانید ذیل آن از حقوق و منافع ملی دفاع کنید. یکی از آنها انتقال تکنولوژی است و باید به گونه ای عمل شود که بخشی از علم طرف قرارداد به نیروی انسانی ایرانی منتقل شود. این اتفاقی است که ارزش دارد و برای کشور یک سرمایه می شود. تا آنجا که مشخص است، این موارد در قراردادهای IPC لحاظ شده است. پس چرا همچنان با آن مخالفت می شود؟ بخشی از این مخالفت ها ممکن است که تقابلات سیاسی و بخش دیگری ممکن است تقابلات فردی باشد. بعضی ها شاید این قصد را داشته باشند که دولت را زمینگیر کنند. بعضی ها هم شاید این قصد را داشته باشند که وزیر را محکوم کنند و بعد جای آن را بگیرند. اما وقتی هم که این اتفاق افتاد، باز هم این قراردادها سر جای خودش است. بنابراین، توان دفاع از منافع و حقوق ملی، بستگی به استعدادهای حقوقی، فنی و اجرایی دارد و خیلی به شیوه و مدل قراردادها مربوط نمی شود. به نظر می رسد شما با قراردادهای جدید نفتی موافق هستید. اضطرار شرایط الان باعث شده تا دولت چنین قراردادهایی را تنظیم کند. هر چند این قراردادها ممکن است اشکالاتی داشته باشد، اما در نهایت همه استعداد داخلی و همه کسانی که بخشی از توانایی صنعت نفت ایران هستند حالا باید پشت قرارداد بایستند و اگر قرار است ما چیزی از خارجی ها بگیریم باید تلاش کنیم در حین قرارداد و در اجرا خواسته هایمان را دریافت کنیم. بنابراین اگر کسی استعداد کارشناسی دارد باید آن را در نحوه قرارداد اعمال کند. برخی از منتقدان ابراز می کنند آنها توان تکنولوژیک و اجرایی را دارند و نیازی به ورود شرکت های نفتی خارجی نیست. آیا در واقع چنین توانایی در شرکت های داخلی وجود دارد؟ آنچه اتفاق افتاده، این است که طرف مقابل که شریک مخزن است، از استعداد بین المللی استفاده کرده و دارد سهم ما را می برد. حالا عده ای مدعی هستند که این توان را دارند. خوب سوال این است که در عمل و بالفعل ظرف ۵۰ سال گذشته چه کار کردید؟ اینها دائم می گویند که می توانند، ولی طرف مقابل در عمل دارد سهم کشور را می برد. همیشه ما در بحث تکنولوژی این مشکل را داشتیم که عده ای می گویند ما می توانیم و انجام می دهیم، ولی وقتی که که کار را به آنها می سپارید، توانایی انجامش را در عمل ندارند. وقتی بنده وزیر مخابرات بودم و فناوری گوشی های همراه تازه داشت جهانی می شد، افراد بسیاری نزد بنده آمدند و ادعا می کردند که می توانند آن گوشی های تلفن همراه را تولید کنند. بنده گفتم، یک قرارداد یک میلیونی با شما می بندیم، شما هم بروید و محصول مورد ادعای خود را تولید کنید. ولی در عمل آنها می گفتند اصلا کار را متوقف کن تا ما یک روزی به آن استعداد و توان برسیم. در مورد قضیه نفت هم همین اتفاق طی این سال های اخیر مدام رخ داده است و عده ای مرتب می گویند که ما می توانیم. بسیار خوب، شما که می توانید، پس بر اساس همین قرارداد بیایید و بخشی از پروژه ها را بگیرید و بروید انجام دهید. اما واقعیت این است که در حدود ۱۰ سال گذشته خیلی از این استعداد ها به میدان آمده اند و نتیجه بخش نبوده اند؛ ولی مخزن خالی شده، چون که رقبای ما که بیکار نمی نشینند و دارند سهم ما را می برند. ا گر در واقعیت، این توان و تکنولوژی را ندارند، پس این ادعا به چه منظور است؟ عده ای در داخل شرکت ملی نفت با قرارداد مخالف هستند و می گویند ما می توانیم. اما سوال این است که این استعداد ظرف ۵۰ سال گذشته کجا بود؟ اما دائم می گویند که دولت عوض بشود و بعد می رسند به جاهایی که اغتشاش فکری درست می کنند. پیدا است که عده ای می خواهند جانشین دولت شوند، بنابراین اعمال دولت را به هر بهانه ای زیر سوال می برند و باعث زیان ملی می شوند و پاسخگو هم نیستند. آنهایی که می گویند می توانیم، بخشی از استعداد صنعت نفت هستند. حرف اصلی آنها چیست؟ حرفشان این است که آنهایی که این قراردادها را تنظیم کردند بروند کنار و ما جای آنها بنشینیم. این اتفاق هم البته یک بار افتاد. در دولت قبل، آن استعداد روی کار آمد و بر مسند هم نشست. اما الان حتی مشخص نیست آن میزان از پول فروش نفت در آن دوره چه شده است؟ اگر حتی بخشی از آن درآمد ۸۰۰ میلیارد دلاری نفت، برای توسعه صنعت نفت هزینه می شد، الان شرایط این صنعت به گونه دیگری بود و دست دولت برای توسعه این صنعت باز بود. اما آنچه از میان رفته، منافع ملی کشور بوده است. بنده ادعا نمی کنم که این قراردادها کامل است، اما معتقدم که این استعداد دولت کنونی به اینجا رسیده است و باید حمایت شود. اگر در این موضوع تشتت و اختلاف باشد، طرف مقابل که شرکت های نفتی هستند، از این تشتت سوء استفاده می کنند. آنها همچنان معتقد به قراردادها و شیوه توسعه قبلی هستند. آیا استدلالشان نمی تواند درست باشد؟ استعداد قبلی هم که امتحان خود را پس داده است؛ پس منافع ملی چه می شود؟ چرا باید روزی ۵۰۰ هزار بشکه نفت از پارس جنوبی توسط قطر برداشت شود و ما نتوانیم حتی یک بشکه هم برداشت کنیم. مگر شما دو دوره و بیشتر در این مسند نبودید؟ دولت که دست شما بود، بعدهم به عنوان اینکه خودم این کار را می کنم، انجام ندادید و نتوانستید انجام دهید. حالا کدام یک از آن مسئولان و مدیران پاسخگو هستند؟ بنده به عنوان فردی که حداقل ۵۰ سال است که جریانات نفتی را رصد می کنم یک جمله عرض می کنم و آن این است که استعداد سیاسی ایران برای اینکه بتواند از منافع ملی محافظت کند تاکنون کفایت نکرده است. حالا قرار است ظرف ۵۰سال آینده هم همین اتفاق بیفتد؟ با این همه، مخالفان مدعی هستند که از منظر منافع ملی با این مدل قرارداد مخالف هستند. استدلال آنها تا چه میزان درست است؟ اگر صاحب نظری حرفی زد که استعداد اجتماعی، سرمایه و تکنولوژی پشتش موجود بود، حرفش قابل قبول است. ولی اگر حرفی بی پشتوانه زده شود، کما اینکه با این توضیحات که دادم اینگونه است، حرفش قابل قبول نیست. دولت می گوید که من سرمایه ندارم، از آن سو مخالفان می گویند ما می توانیم و سرمایه هم داریم. خوب اشکال ندارد، سرمایه خود را بیاورند و هزینه کنند. تکنولوژی و استعداد انسانی خود را به میدان بیاورند و عمل کنند. تنها با حرف اگر قرار بود اتفاقی رخ دهد، خوب در دولت گذشته که این همه امکانات در اختیارشان بود، نتیجه چه شد؟
شنبه ، ۳۰مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 58]
-
گوناگون
پربازدیدترینها