تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارشهای سیلآسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارشهای سیلآسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستورانها و کافهها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838157672
گودال آسیب هرندی و بهسازی اجتماعی - شهرآرا آنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:شهرآرا آنلاین: دکتر فهیمه حسین زاده در نشست «ارتباطات انسانی در حل مسائل و مشکلات حاشیه نشینی» مطرح کرد: اگر شبکه اجتماعی و محله ای کنار مجری نباشد، هیچ نوع مداخله ای امکان پذیر نیست؛مشهد هر روز در حال گسترش است و مشکلات حاشیه نشینی روندی فزاینده به خود گرفته است. مشکلاتی که در ابعاد مختلف اجتماعی، امنیتی، اقتصادی و فرهنگی خود را نمایان می سازد. از این رو نیاز به بررسی راه حل های پیاده شده در دیگر کلان شهرهای ایران به ویژه پایتخت بیشتر احساس می شود. هم اندیشی دفتر مطالعات فرهنگی و اجتماعی شهرداری مشهد با موضوع ارتباطات انسانی در حل مسائل و مشکلات حاشیه نشینی بر پایه تجربه مداخله در محله هرندی تهران با حضور آقای دکتر محکی دبیر ستاد پیشگیری از آسیب های اجتماعی وزارت بهداشت و سرکار خانم دکتر حسین زاده جامعه شناس و طراح الگوی مداخله در محله هرندی تهران برگزار شد. در ادامه بخش هایی از سخنان کارشناسان حاضر در نشست خواهد آمد. طرح مداخله اجتماعی در محله هرندی تهران خانم دکتر حسین زاده: طراحی طرح مداخله محله هرندی تهران حدود یک سال و نیم ، دوسال طول کشید اما به صورت کامل اجرایی نشد. این مسئله برای به دست آوردن رویکردهایی بهتر برای برخورد با حاشیه نشینی در شهر مشهد باید نقد شود. مسئله حاشیه نشینی به این دلیل اهمیت یافته که ما در مقطع زمانی جابه جایی های کلان جمعیتی در کشور هستیم. سه مسئله بی آبی، بی پولی و بیکاری باعث شده است که از مناطق محروم ، خانواده هایی تصمیم به مهاجرت به شهرهای بزرگ بگیرند و گاه این مهاجرت به شکل خانوادگی و فامیلی اتفاق می افتد که در مدتی کوتاه توده جمعیتی کالبدی در حاشیه شهر ایجاد می شود. برای مثال ما در تهران در عرض دو ماه شاهد شکل گیری شهرکی به نام مرتضی گرد هستیم که خانه هایش بدون آب و برق و... هستند و شبانه ساخته شده است. این افراد خواست خود را به حاکمیت تحمیل می کنند تا حضورشان را به رسمیت بشناسد. این حضور ناغافلانه مشکلاتی ایجاد می کند؛ چراکه سه چیز در آن آماده نیست: زیرساخت شهری، زیرساخت اقتصادی، زیرساخت اجتماعی. گاهی وقت ها این اقشار رفتارهای خود را به جامعه تحمیل می کنند که موجب تعارضاتی می شود. ما در منطقه ای از تهران شاهد درگیری اقوامی هستیم که حتی در آن منطقه خانه ندارند ولی در آن ساکن هستند. لذا بسیار ضروری است که مدیران شهری آماده برای مواجهه با این پدیده در آینده و با رشد حاشیه نشینی در اثر سونامی مهاجرت ها به شهرها باشند. برخی مشکلات این مناطق الگو سکونتی را تحمیل می کند به صورت سکونت غیررسمی، در محله های حاشیه نشینی اطلاعات مربوط به ساکنان برای خرید یا اجاره خانه ثبت نمی شود. این ها باعث می شود که مثلا در محله ای مثل هرندی، در خانه ای حمام دو در سه آن را هم به خانواده ای اجاره داده اند. یا در خانه هایی کنار حیاط را تیغه کشیده اند و اتاق در آورده اند و آن را به چندین نفر اجاره می دهند. گاه در بعضی از این خانه ها ۱۵ تا ۲۰ نفر زن و مرد بدون هیچ گونه رابطه نسبی و سببی با هر نوع رابطه غیرشرعی کنار هم به صورت روزانه زندگی می کنند و گاه فردای آن روز در خانه ای دیگر اقامت می کنند. به این خانه ها، خانه مجردی می گویند که حداقل در آن ها بیش از ۳۰ نفر زندگی می کنند. زندگی در این مراحل در هر ساعتی از شبانه روز به یک شکل است و این در بسیاری از مناطق حاشیه ای روئیت می شد. در بسیاری از این مناطق فحشا به کمترین قیمت وجود دارد و در این محله ها نوعی سقوط و انحطاط اخلاقی دیده می شود. در این مناطق اقتصاد جرم حاکم است که از حداقل ماهی ۵/۲ میلیون تومان شروع می شود. در صورتی که مشاغل قانونی از حداقل ۶۰۰هزارتومان شروع می شود. گاه دیده می شود کارگران ارزان قیمت که استثمار اقتصادی می شوند و مشاغلی مثل برچسب زدن، زیپ دوختن با کمترین درآمدها هستند. در حالی که گردش مالی روسپی گری در مثلا منطقه هرندی با قیمت ۵ یا ۱۰هزارتومان، در سال ۸میلیارد و ۷۵۰میلیون تومان است. این جذابیتی برای نوجوانان ایجاد می کند که به سمت اقتصاد جرم بروند. ارتباط و دسترسی با وسایل نقلیه بسیار کمتر است و این باعث می شود که انطباق اجتماعی با جامعه میزبان هم برقرار نشود. گودال های آسیب ما بعد از اینکه ساختار این محله را شناختیم، دیدیم بافت متراکم ریزدانه ای دارد. در هر خانه ای چند خانوار یا تعدادی مجرد وجود دارد. گاه در برخی اوقات دخترانی را که می دزدیند برای اجبار به فحشا در اینجا نگه داشته می شدند. گاه در این خانه ها فضایی برای پارتی های شبانه وجود داشت و استفاده های دیگر... انواع مدالیته را در این محله دیدیم. مدالیته روسپی گری، اوباشی گری، قماربازی، اعتیاد و... . گاه این مدالیته ها کاراکترهایی دارند. مثلا قماربازی یا روسپی گری یا فروش مواد مخدر کاراکتری برای فروش دارد و کاراکتری برای مواظبت از پول. ما مسیر حرکت این کاراکترها را ردیابی می کردیم گاه محل تقاطع این کاراکترها را بررسی می کردیم که نوع رفتارشان با یکدیگر را بسنجیم. این کارها را به خاطر سفارش آقای قالیباف برای دست نخوردن به بافت محله و جلوگیری از پخش این افراد در محله های دیگر- مانند اتفاقی که در خاک سفید افتاد، بود- ایشان خواستند که اوضاع افراد در همین محله درست شود. لذا شبکه تعاملی و جریان های موثر اجتماعی ، تهدیدها، فرصت ها و... را در آنجا شناختیم. متاسفانه این محله کاملا نشانه های محله های حاشیه را دارد. بافت کاملا فرسوده ساختمانی و... این محله شبیه چاله ای که پس آب ها در آن جمع می شد، افراد آسیب دیده را در خود جمع می کرد. من اسم گودال آسیب را برای آن گذاشتم. متاسفانه ما در تهران حدود ۶۳ گودال آسیب پیدا کردیم. کمک به بازتوانی معتادان به منظور کمک به بازتوانی معتادان می خواستیم مرکز جامع غربال گری و توانمند سازی را افتتاح کنیم که متاسفانه به دلایلی اجرایی نشد. در اینجا چند مرکز داشتیم. کلینیک، مرکز جامع توانمندسازی بود که باید هیئت امنایی اداره می شد. مراکز خیریه یا مراکز اسکان دولتی که هم اکنون در تهران به شکل مراکز بهاران در حال اجراست که متاسفانه عملکردهای جالبی هم ندارد. همه باید به شکل داوطلب می آمدند، خاصیت این داوطلب بودن این بود که این افراد خود برای حل مشکل افراد آسیب دیده را در خانواده خود هل می دادند. معتادان وقتی تصمیم ترک می گرفتند کلینیک در عرض ۲۴ ساعت تصمیم می گرفت با کدام پروتکل درمانی باید ترک کند و این کار خیلی به حل این مسئله کمک می کرد. بازگشت به جامعه پس از ترک در عرض ۱۵ روز فرصت داشت برای آنکه تصمیم بگیرد در کدامیک از خانه های میان راهی که برای اسکان در نظر گرفته بودیم، اقامت کند. وقتی کسی معتاد می شود حتما در ارتباطات می لنگید. لذا لازم بود که فرد جامعه پذیر شود و به جامعه برگردد. بنابراین مددکار باید هر نفر پروتکل بازتوانی برای بازگشت به خانواده تعریف می کرد. مددکارها هم برای حل مشکل آن کمک می کردند. زمانی که این فرد لازم داشت تا جامعه پذیر شود باید در این خانه های میان راهی می زیست. ولی باید کار می کرد و پول می داد. قصد داشتیم بخش بزرگی از خانه های مجردی را از این طریق به خانه های میان راهی تبدیل کنیم. در بازسازی به مالکان این خانه ها کمک می کردیم تا آن را تبدیل به خانه میان راهی کند. بعد از آنکه آماده می شد و ارتباطش با خانواده درست می شد بعد از شش ماه به خانه بر می گشت. کمک به کنش گری اجتماعی در حوزه پیشگیری روی جوانان و زنان بسیار متمرکز شدیم. وقتی می گوییم خوشه کنشی یعنی کنش گر را پیدا می کنید، کنش گر خودش برنامه را اجرا می کند لذا ما فقط با کنش گران می نشستیم. او وقتی قانع شود خود مانند گلوله برفی بزرگ تر و بزرگ تر می شود. مثلا در این محله ۲۷ تیم فوتبال داشتیم. مربیان را برای تشکیل کلاس فوتبال قانع کردیم و انگیزه دادیم. کنش گر در صورت کمک و حمایت شروع به تبدیل آرزوها به ایده و طرح ها می کند. البته پیدا کردن آن کنش گر تنها یه مقدار سخت است. در مراکز محله و مساجد کمک می کردیم به افراد مومن برای تقویت دین مداری شان؛ چراکه در بحث تاب آوری، هشت شاخص داریم که یکی از مهم ترین این ها دین مداری است. برای افراد مومن فضایی برای حضور در اجتماع و تعامل در مرکز محله فراهم می کردیم تا دین مداری تقویت شود. راه مداخله اجتماعی چگونه است؟ خب برخی می پرسند آیا باید معتاد و روسپی و متکدی و کودک کار را جمع آوری کنم؟ آیا به نظر شما این مسئله با جمع آوری حل می شود؟ اگر بخواهیم نظم از بین رفته را به وجود بیاوریم و مهاجرت را نظم بدهیم، به «زمان» می بازیم؛ چرا که این کارها زمان بسیاری می برد. این مسائل در تمام دنیا وجود دارد. اینجاست که بحث مداخله اجتماعی مطرح می شود. ما در محله هرندی دنبال همین مداخله بودیم. از من پرسیدند که از کجا شروع کنیم که در کوتاه ترین زمان ممکن زنجیره ای از اقدامات را انجام دهیم که به دستاوردهایی برسیم؟ من این را تصحیح کردم به این شکل که؛ از کجا باید شروع کنیم که آن کار پشت خود مجموعه ای از نتایج به بار آورد که در کوتاه ترین زمان، موثرترین و بنیادی ترین تاثیرات را شکل دهد؟ در محله هرندی حدود یک سال و نیم مستقر و با بافت آن وارد تعامل شدم، از آسیب دیده ها تا قشر سالم. پس از آن طرحی برای نمونه های مشابه فراهم کردیم. این طرح اجتماع محور است و تمام سازمان ها مثل شهرداری، فرمانداری، محیط زیست، وزارت جوانان و... باید طبق آن عمل می کردند. به همین جهت پس از تغییر مدیران این سازمان ها این طرح شکست خورد. طرح مداخله باید طرحی برای تمام دست اندرکاران باشد. من اسم این را بهسازی اجتماعی می گذارم؛ چراکه وقتی شما می گویید مداخله یعنی می خواهید اقداماتی را انجام دهید که اجتماع محور است و تمام مردم آن محله نه تک تک و تنها؛ بلکه شبکه شبکه در آن دخالت کنند. اگر شبکه اجتماعی و محله ای کنار مجری نباشد، هیچ نوع مداخله ای امکان پذیر نیست. در اقدامات اجتماع محور نیاز به همکاری شبکه های رسمی و غیررسمی محله است. ................................................ بی توجهی به حاشیه نشینان مدیریت شهر را دچار مشکل می کند حاشیه نشینان در کشور ۱۱ میلیون جمعیت دارند دکتر علی اصغر محکی: در روند رو به رشد جمعیت شهرنشین از ۲۵درصد شهرنشینی به ۷۵درصد جمعیت شهرنشین رسیده ایم. رشد کلان شهری و کیفیت اسکان در حواشی شهرها در حال حاضر ۱۱میلیون نفر حاشیه نشین را در اطراف شهرهای کشور به وجود آورده است. حاشیه نشینان از حیث ارتباط اجتماعی فاقد ارتباط منسجم و نظام مند با سایر شهروندان هستند. این باعث آسیب ها و سربار هزینه های نگه داشت و توسعه شهری می شود؛ به طوری که اگر بخواهیم توسعه پایدار شهری داشته باشیم، باید شرایط زیست را برای حاشیه نشینان ارتقا بدهیم. قشر طردشده چیزی برای از دست دادن ندارند بی توجهی به حاشیه نشینان مدیریت شهر را دچار مشکل می کند. نقطه مقابل ارتباطات انسانی سالم با این قشر بحث طرد اجتماعی است و این یکی از مجازات های بزرگ انسانی برای جوامع است که به حاشیه رانده شوند. در این صورت قشر طردشده چیزی برای از دست دادن ندارند و لذا در قانون شکنی و هنجارشکنی ها جسورتر هستند. این باعث بالا رفتن آسیب های اجتماعی مثل فقر، طلاق، اعتیاد، فحشا، جرم و تکدی گری است. حاشیه نشینان، بیشتر در معرض آسیب هستند از نگاه جامعه شناسی، حاشیه نشینی شیوه ای زندگی است که خرده فرهنگ ها و هنجارهایی را در مناطقی که سطح بهداشت در آن کم است، کج روی های اجتماعی و دیگر مشخصات حاشیه نشینی در آن دیده می شود. به لحاظ اقتصادی این قشر گرچه در حاشیه شهر هستند ولی جذب نظام اقتصادی و جامعه شهری نشدند و استفاده از تاسیسات و بازار شهری به عنوان صاحب حق نیست؛ بلکه به عنوان شهروند موقتی به حساب می آیند و نحوه برخورد اهالی و مدیران شهری با آن ها متفاوت است. هم اکنون در درون شهرها هم مناطقی را داریم که مختصات این مناطق را دارند. این قشر از نظر فردی کمتر در معرض رشد هستند، از حیث فرهنگی قشری هستند که نه فرهنگ شهری دارند و نه روستایی و از حیث روابط اجتماعی ملغمه ای هستند از فرهنگ های به ظاهر شهری و قومی و قبیله ای. در این مناطق افراد در تعارض بین سازمان بندی اجتماعی و نابسامانی اجتماعی بوده و بیشتر از باقی مناطق در معرض آسیب هستند. ................................................ دیدگاه یک علت جذب در حاشیه شهر چیست؟ این محله ها قدرت جذب دارند؛ چراکه مناسبات اقتصاد جرم در آن حاکم است. هرچه اقتصاد جرم در آن فعال تر باشد قدرت جذب آسیب دیده و افراد در معرض آسیب هم در آن بیشتر است. سه معضل اصلی در محله پیدا کردم. اول، آسیب و جرم در هم تنیده است. مثلا روسپی معتاد هم هست، گاه گدایی و قاچاق هم انجام می دهد. به همین علت نمی توان فهمید که مشکل را باید از کدام طرف رفع کرد. دوم، فقر غلظت یافته؛ یعنی پول و سواد ندارد، اوضاع بهداشتش ناگوار است و از حقوق شهروندی اش خبر ندارد. این فقر غلظت یافته و لایه لایه است. نمی توان فهمید که باید کدام مشکلش را ابتدا رفع کرد. مناسبات فرهنگی حاکم فاصله آسیب را برای بچه ها به شدت کم کرده بود؛ به حدی که مثلا دختران اغلب یا بی سواد یا کم سواد بودند و خانواده ها از ادامه تحصیل آن ها جلوگیری می کردند. این دختران در آینده نمی توانستند خانواده را مدیریت کنند. سوم؛ گسست انتشار یافته یا گروه های قومی که چشم دیدن یکدیگر را ندارند. راه حل مسئله در بحث سکونت و جرم به نتیجه رسیدیم که چرخه ای بین خانه و خیابان است. مثلا کارتن خواب ها گاه دسته می شدند و یک نفر سردسته می شد و از راه جرم پولی به دست می آورد و آن پول را با گروهش می خورد. این کار را می کرد تا به باندهای بزرگ تر بگوید که آدم دارد و می تواند کار بیشتر بگیرد. برای همین در بحث جمع آوری معتادان من اعتقاد داشتم این کار فایده ای ندارد. به اعتقاد من هر کارتن خواب معتادی یک مابه ازای کالبدی دارد. یعنی خانه و سرپناهی هست که به این فرد پشتیبانی می دهد. هر روسپی در هر محله ای مکانی برای کارش دارد حتی اگر خانه اش نباشدکه به آن مابه ازای کالبدی می گوییم. ما باید این مابه ازای کالبدی را از بین ببریم که برای ما کم هزینه تر، حاکمیتی تر، قانونی تر و بهتر از آن است خود معتاد، کارتون خواب یا روسپی را بگیریم. از طرفی در تمام این مدالیته ها کاراکتری هست برای محافظت از آن مدالیته و پولش. این ها صرفا اوباش هستند نه معتاد و آسیب دیده. این ها حافظان پول اقتصاد جرم هستند. مثلا برای «کودک کار» امکاناتی فراهم می کردند تا کودکان را از مدارس جدا کنند و زیر چتر خود بگیرند. من به مسئولان می گفتم به این «کودک کار» کاری نداشته باشید. این کودک در هسته ای از حباب حمایتی قرار دارد. بارها شده بود این کودک را می گرفتند و پس از ساعاتی دونفر پدر و مادر رسمی و غیررسمی پیدا می شدند و دیگر به لحاظ قانونی هیچ کاری نمی شد کرد؛ چرا که حداقل روزانه هر بچه شش هفت ساله ۳۰هزارتومان درآمد داشت. باید کاراکترهایی که این افراد آسیب دیده و مجرم را حمایت می کنند، از میان برداریم. منطقی برای مداخله در بررسی روی محله هرندی متوجه شدیم که نیروی اوباشی گری پیش برنده کار در این محله است و نقطه ورود مداخله اینجاست. منطق مداخله به من گوشزد می کرد که انتظار نداشته باشم که این محله، محله ای توسعه یافته و افرادش تماما سالم شوند؛ چرا که در زمان داده شده این امر ممکن نبود. ولی می توانست تاب آور شود به این معنا که به مرحله ای برسد که در برابر فشار اوباش برای عودت به اقتصاد جرم نشکند و نقطه پیشرفت به سوی آینده را پیدا کند. لذا رفتیم به سوی تاب آوری. اول تاب آوری امنیتی بود در برابر سنگر اوباش. اگر این از بین می رفت باقی کار راحت بود. اولین قدم تامین استقرار نظم و امنیت عمومی است. باید خانه مجردی ها جمع می شد. پس از تامین امنیت و کنار زدن گروه ناسالم می بایست گروه سالم - که در بررسی من خانم های خانه دار بودند- را به خیابان ها می آوردم. این خانم ها زندگی و قلب سلامت خانواده را نگه داشته بودند. من این گروه ها را در عرض یک سال با هم شبکه کردم. ................................................ دیدگاه دو ۵راهبرد کلان برای مداخله در حاشیه شهر وقتی حباب اوباش ضربه می خورد و می شکست، باید شبکه ای جایگزین آن می شد و آن جوانان سالم محل بود که روی کار آمدن آن ها از دست زنان سالم محل ساخته بود. پس قرار شد سرباندهای خلاف دستگیر شوند. حتی اگر شش ماه این سرباندها نباشند کارتن خواب ها و معتادها خود به خود تکلیفشان را تعیین می کنند. غیر محلی ها می روند و محلی ها هم می مانند. برای محلی ها صندوق اعتیاد گذاشتیم تا برای ترک، از معتادان حمایت کند. پس از آن باید به فکر مشاغل کوچک می افتادیم. به علت وجود تولیدی های کوچک و بسیار در کنار محله، رفتیم به سمت مشاغل سبز برای جمع آوری زباله ها. این ها می توانست درآمدهای کوچکی را خیلی سریع نصیب خانواده ها بکند. یا مثلا کشاورزی در گودهای کنار محله و تولید غذا برای کاسبان اطراف محله و... . اقدام به ایجاد تعاونی از پیشه وران خرد برای نمونه مجموعه کفاشانی که پس از ورود کالای چینی ورشکسته شده بودند، کردیم. حمایت هایی را از سازمان های ذی ربط دریافت کردیم برای آموزش این افراد تا بتوانند کفش هایی در حد برندهای خارجی تولید کنند. در نهایت باید مجموعه ای از جوانان را در افقی ده ساله آموزش می دادیم تا محله را در افقی بیست ساله تبدیل به محله ای اقتصادی، تجاری و تولیدی لوکس هم جوار بازار شود. راهبردهای کلان و خوشه های کنشی در نهایت ما پنج راهبرد کلان طراحی کردیم که این پنج راهبرد پنج خوشه کُنشی را به وجود می آورد. یعنی ما طراحی می کنیم و دیگری تسهیل گری می کند و خود محله کُنش را انجام می دهد. اولین قدم تامین امنیت بود. دوم اقتصاد محله، سوم انسجام، چهارم بهسازی جامعه و پنجم کاهش آسیب. این آن مدل کلان است. ما قصد کارگر ساختن نداشتیم؛ چراکه سرنوشت کارگر در نهایت همین می شد. باید برای این کار سازمان دهی اجتماعی متعددی می داشتیم. مثلا برای امنیت نیاز به پایش گران جوان برای تامین امنیت داشتیم. ورودی های محله را که گروه هایجدید می آمد، شناسایی کرده بودیم. نیاز به گروه های جوان به عنوان مددیار داشتیم. جوانان باید مدد می کردند برای کمک به معتادان. این کمک می کرد که افراد محله برای حل مشکلات محله با یکدیگر متحد شوند و هویت پیدا کنند. در بحث آسیب ما می گوییم باید عمق آسیب کم شود یعنی مثلا معتادی را کمک کنیم که بدتر از آن نشود خانواده اش را از بین نبرد، بیماری های عفونی نگیرد و.... باید تمام این مراحل اجرایی می شد تا در نهایت ما برای بحث آموزش وارد می شدیم. امنیت محله محور برای پایش محله از طرح شورای معتمد محله در ناجا کمک گرفتیم. سازمان دهی در محلات پیاده کردیم که بتوانند امنیت را تامین کنند. این طرحی پیچیده است. نوع امنیت اجتماع محور سازمان دهی های خاصی دارد که ما هم اکنون با ناجا در حال پیاده سازی آن هستیم. به نوع سیستمی از امنیت محله محور و اجتماع محور رسیده ایم که هزینه های نیروی انتظامی را کم می کند. در بحث استقرار امنیت قانونی کردن و نظارت قانونی است. مثلا در جاهایی واحدهای تعطیل شده تولید به شکل خانه مجردی اجاره داده می شد. ما آن ها را مجبور کردیم که آن را تبدیل به پانسیون بکنند. در دریافت مجوزها هم کمکشان می کردیم. با اجازه ورود پلیس اماکن، شناسنامه دار کردن ساکنان آن را قانونا به دست می آوردیم تا بتوانیم راه چاره برای ساکنان پیدا کنیم. تمام اصناف غیرقانونی را مهلت دادیم تا قانونی شوند و مجوزهای لازم را بگیرند. از طرفی کاری کردیم که دریافت این مجوزها راحت تر شود. خبرنگار: محمدمهدی گودرزی
شنبه ، ۳۰مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرآرا آنلاین]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها