محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802968268
مرده زنده شده به خبرنگار حاضر در آنجا گفت: جوان نترس، برو برایم شلوار بیاور! - پایگاه خبری ستاره ها
واضح آرشیو وب فارسی:ستاره نیوز: محمد بلوری پیشکسوت روزنامه نگاری کشورمان که تقریبا همه عمر خبرنگاری اش را در اخبار حوادث گذرانده، در خاطره ای که در روزنامه ایران منتشر کرده است، به زنده شدن یک مرده پرداخته است.این خاطره را می خوانید: در نیمه دوم دهه 1330 که دو سه سالی از فعالیت خبرنگاری ام در بخش حوادث روزنامه کیهان می گذشت. مأموریت داشتم هر روز صبح سری به پزشکی قانونی بزنم و نگاهی به فهرست مردگان بیندازم تا ببینیم چه کسانی خودکشی کرده اند یا در حوادث مختلفی کشته شده اند. در تهران مردی پیدا شده بود به نام هراتی که ادعا می کرد شربتی معجزه آسا از گیاهان کوهی درست کرده و هر بیمار مبتلا به سرطان از این شربت بخورد نجات پیدا می کند و آثار سرطان در بدنش از بین می رود. هراتی عده ای از بیماران سرطانی را تحت معالجه قرار داده بود و هر روز با مراجعه به خانه های این بیماران یک قاشق از معجونش را به هر یک از آنان می خوراند و این بیماران می گفتند هرچند پزشکان از معالجه شان قطع امیدکرده اند اما با خوردن شربت هراتی پس از چند روز از بستر بیماری بلند شده اند و از مرگ نجات پیدا کرده اند. انتشار خبرهایی درباره کشف شربت درمان سرطان توسط هراتی در کشور غوغایی برپا کرده بود. هر روز از شهرها و روستاهای مختلف خانواده ها بیماران سرطانی را به تهران می آوردند و در مقابل اقامتگاه هراتی به انبوه جمعیت می پیوستند تا پس از روزها انتظار، چند قطره از شربت معجزه آسای اونصیب شان شود. با این حال شهرت هراتی به عنوان نجات دهنده بیماران سرطانی روزبه روز بیشتر می شد من هم به عنوان خبرنگار حوادث از روزنامه کیهان انتخاب شده بودم که هر روز از هراتی و شربت معجزه بارش خبرهایی تهیه کنم تا برای خوانندگان مشتاق در صفحه حوادث کیهان منتشر شود و روز به روز با افزایش اشتیاق مردم برای مطالعه این گزارش ها، شمارگان روزنامه هم هر روز بالاتر می رفت به همین خاطر سردبیر اصرار کرد با پیگیری هایم، از ماجرای هراتی غافل نمانم. در نتیجه بین کیهان واطلاعات رقابت تنگاتنگی در پیگیری ماجرای هراتی به وجود آمده بود و فشار این رقابت بر دوش من به عنوان خبرنگار کیهان و انوشیروان کیهانی زاده خبرنگار حوادث روزنامه اطلاعات قرار داشت . هر دو سخت در تلاش بودیم برای تهیه خبرهای مربوط به سرطانی های تحت درمان هراتی از هم عقب نیفتیم و به همین خاطر در تعقیب ماجرای هراتی از هم غافل نمی شدیم. کیهانی زاده یک دوچرخه داشت که هر روز سوار بر آن پی تهیه خبرهای مربوط به حوادث می رفت گاهی هم سر راهش به مؤسسه کیهان می آمد و من را به ترک خود می نشاند تا به دنبال خبر برویم اما سعی می کردیم در تهیه خبرها دست مان را برای هم رو نکنیم و سعی داشتیم خبرهای اختصاصی گیر بیاوریم و همین رقابت خود خبرساز می شد. احتمالاً در میان خاطراتم یک بار شرح ازدواج رقیبم کیهانی زاده را به خاطر رقابت خبری با من خوانده باشید. خلاصه کنم. یک روز فهیمدم کیهانی زاده که در آن زمان همسن من و جوانی بیست ساله بود. پنهانی با سرپرستار 40 ساله بیمارستان لقمان الدوله در بخش بیماران سرطانی تحت درمان هراتی ازدواج کرده بود تا از طریق این زن خبرهایی اختصاصی درباره معالجه این بیماران به دست بیاورد و به اصطلاح خبرنگاران به من «خبر بزند»! اما با این مقدمه می خواهم ماجرای عجیب دیگری را تعریف کنم. همان گونه که در آغاز مطلب نوشتم هر روز صبح سری به پزشکی قانونی می زدم تا خبرهایی درباره کسانی که خودکشی کرده اند یا کشته شده اند تهیه کنم در آن روزها بر سر ماجرای هراتی با انوشیروان کیهانی زاده رقابت سختی داشتم. از چند روز پیش پیرمردی که مسئولیت کالبدشکافی اجساد را بر عهده داشت به علت بیماری نمی توانست در سردخانه مردگان حاضر شود و تابوت های کشویی این محل پر از مرده بود. چون کالبدشکافی انجام نمی شد به همین علت هر روز خانواده های بسیاری مقابل پزشکی قانونی جمع می شدند و سر و صدای اعتراض آمیزی راه می انداختند که چرا مرده یشان را تحویل نمی دهند تا مراسم خاکسپاری را برگزار کنند. هیچ کس راضی نمی شد حتی با دو برابر دستمزد در سردخانه به کالبدشکافی بپردازد تا اینکه یکی از رانندگان نعش کش را با وعده پرداخت حقوق و مزایای بالایی راضی کردند در سردخانه مردگان مشغول کار شود و کالبدشکافی کند. دومین روز کار این راننده نعش کش در سردخانه پزشکی قانونی بود که به دیدنش رفتم تا با او به اصطلاح مصاحبه ای انجام بدهم. دیدم سخت در تلاش است تا برای مرده ای که کف سالن خوابانده بودند کشوی خالی پیدا کند. در حین گشتن یک باره پای یکی از کشوها ایستاده بهت زده گوش خواباند، بعد با چهره ای رنگ پریده از من پرسید: صدایی می شنوی؟ پرسیدم چه صدایی؟ با نگاه وحشتزده ای به تابوت مقابلش اشاره کرد و گفت: گوش کن! راست می گفت گوش که خواباندم صدای خفیفی به گوش می رسید انگار تقه ای به بدنه تابوت کشویی می خورد. کالبدشکاف تازه کار با اشاره به کشو گفت: نکنه مرده زنده شده باشه؟ بدنه کشو تکان خفیفی خورد و مرد خودش را هراسان پس کشید. تکان ها که بیشتر شد، عضلات پاهایم شروع به لرزیدن کرد و گلویم خشکید. لبه کشو داشت باز می شد که کالبدشکاف تازه کار فریاد کشید و در حالی که زبانش بند آمده بود و چهره اش به کبودی می زد پا به فرار گذاشت و از سردخانه بیرون دوید . اما من چون افسون شدگان خواب زده قدرت حرکت نداشتم. یک باره بلبرینگ های کشو قژقژی به صدا درآمد و مردی را در آن دیدم تقلا می کرد به پهلو بغلتد. صورت تکیده اش از لبه تابوت کشویی ظاهر شد که تلاش می کرد خودش را بیرون بکشد. با صدای نحیفی گفت: یک شلوار برایم بیاور. نترس جوون من زنده ام. اما من زبانم بند آمده بود و نمی توانستم حرفی بزنم. آن گاه چشم هایم سیاهی رفت. چهار دیواری سالن دور سرم چرخ زد اما با ته مانده توانی که داشتم سعی کردم از هوش نروم و به دیوار تکیه دادم و با همهمه و سر و صدایی که از راهرو می شنیدم به هوش آمدم. کارکنان پزشکی قانونی را دیدم که همراه کالبدشکاف تازه کار سراسیمه وارد سردخانه شدند و به سراغ مرده زنده شده رفتند تا او را از تابوت چرخان بیرون بیاورند. ضمن پرس وجو از پزشکان، برایم تعریف کردند که صبح این مرد را که به علت بیماری سرطان فوت کرده بود به سردخانه آوردند و پس از معاینه جسد حتی جواز دفن اش هم صادرشد اما عجیب اینکه قلب از کار افتاده اش در سردخانه به تپش افتاده و به زندگی برگشته بود. ضمن پرس وجو پی بردم این مرد 50 ساله جزو بیماران سرطانی تحت معالجه هراتی بود که هر روز از شربت جنجال آفرین این مرد استفاده می کرد. آن روز با هیجان انگیزترین حادثه روبه رو شده بودم. گزارش کاملی درباره اش برای صفحه حوادث روزنامه نوشتم که تیتر آن با حروف درشتی در صفحه اول کیهان با این مضمون به چاپ رسید: «یکی از بیماران هراتی پس از مرگ در سالن مردگان زنده شد» هر چند همه بیماران سرطانی تحت معالجه شربت قلابی هراتی مردند و روشن شد شربت ضدسرطان این مرد کلاهبردار مخلوطی از آب شیره تریاک و قرص مسکن بود ولی من به کیهانی زاده فهماندم که می توانم خبر اختصاصی هیجان انگیزی بدون تن دادن به یک ازدواج پردردسر به دست بیاورم. کیهانی زاده برایم دوست عزیزی است که 60 سال با هم رفاقت داریم.
جمعه ، ۲۹مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ستاره نیوز]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 88]
-
گوناگون
پربازدیدترینها