محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844509919
«راهبرد سیاست یک کشور بدون دخالت در اجرا، هنر اختصاصی حضرت آیت الله سیستانی است» مسیح مهاجری در گفت وگو با شفقنا: وارد سیاست شد ولی سیاست زده نشد/ مرجعی دور اندیش/ تنها مرجعیت شیعه نیست بلکه مرجعیت مطلق است - پایگاه خبری شفقنا
واضح آرشیو وب فارسی:شفقنا: شفقنا (پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه) – «همه مسایل و مشکلات موجود در دوره حضور صدام، سقوط صدام، دوران اشغال و پس از اتمام اشغال را شخصی به نحو احسن هدایت کرد که به خواسته خودش، جایگاه قانونی در قانون اساسی برای او تعیین نشده بود؛ راهبرد سیاست یک کشور بدون دخالت در اجرا، هنر اختصاصی حضرت آیت الله سیستانی است.» این جملات بخشی از مطالب مهمی است که مسیح مهاجری، نویسنده کتاب «آیت الله سیستانی و عراق جدید» و مدیرمسوول روزنامه جمهوری اسلامی در گفت وگو با شفقنا در مورد ویژگی ها و سلوک سیاسی و شخصیتی حضرت آیت الله العظمی سیستانی بیان کرد. حجت الاسلام و المسلمین مسیح مهاجری دوراندیشی و پرهیز از تصمیمات عجولانه و همچنین تسلط بر تاریخ و استفاده از ادبیات تاریخ را از جمله ویژگی های آیت الله سیستانی عنوان می کند و می گوید: آیت الله سیستانی با توجه به نیاز و شرایط روز وارد سیاست شدند ولی سیاست زده نشدند؛ سیاست ایشان را هدایت نکرد بلکه ایشان سیاست را هدایت کردند. آیت الله سیستانی با هنر و دوراندیشی خود عراق جدید را دیده بودند؛ عراقی که به دموکراسی خود ببالد و از دیکتاتوری در آن خبری نباشد لذا ایشان توانستند دموکراسی را در عراق در قالب قانون اساسی پیاده کنند و به اشغال آمریکا بدون هرگونه درگیری پایان دهند. یکی از سوالاتی که در ذهن عده ای وجود دارد، دلیل صحبت نکردن آیت الله سیستانی در میان مردم و نبودن عکس و فیلم مداوم از ایشان است؛ مسیح مهاجری در این خصوص به نکاتی اشاره می کند و می گوید: بعضی از آقایان مراجع با زیاد صحبت کردن موجب شدند که اهمیت حرف زدن در بین مردم از بین برود؛ اما خصوصیت آقای سیستانی این است که به اندازه حرف می زنند لذا صحبت های ایشان اثر می گذارد. اجازه نمی دهند خیلی از ایشان فیلم و عکس بگیرند و این توجه بسیار آیت الله سیستانی به جایگاه روحانیت و تلاش برای حفظ آن را می رساند. متن گفت وگوی شفقنا با حجت الاسلام و المسلمین مسیح مهاجری را می خوانید: * در دوران حکومت صدام، حوزه علمیه نجف و مراجع تا مدت ها تحت فشار بودند تا اینکه پس از سقوط صدام، حوزه نفس تازه ای گرفت. در این میان نقش مرجعیت به ویژه آیت الله سیستانی در جوشش و اعتلای حوزه نجف اشرف در این دوره چه بوده است؟ نقش حضرت آیت الله العظمی سیستانی را باید چند قسمت کنیم و درباره هر قسمت جداگانه حرف بزنیم؛ یک بخش مربوط به زمان صدام، بخش دوم مربوط به زمان سقوط صدام یعنی همان اوج درگیری های داخل عراق و اشغال عراق، بخش سوم مربوط به دوران اشغال و بخش چهارم به بعد از تمام شدن اشغال عراق و رفتار و نحوه مواجه ایشان با مجموعه حکومتی و کشور مربوط می شود. در دوران صدام حوزه علمیه نجف به شدت در خطر بود، حزب بعث با تشیع و به ویژه حوزه علمیه نجف مشکل داشت و درصدد ریشه کن کردن آن بود، برای این اقدام بهانه خوبی هم داشت و آن این بود که مراجع بزرگ در نجف، ایرانی یا غیرعراقی هستند. من معتقدم حضرت آیت الله سیستانی بسیار هوشمندانه از حوزه علمیه نجف در آن دوران حفاظت کردند و کاری کردند که صدام و حزب بعث عراق نتوانستند به هدف خود در مورد حوزه علمیه نجف برسند، ایشان سر و صدا و مقابله نکردند بلکه همه را توصیه به آرامش کردند و این به معنای سازش نبود بلکه به معنای تحفظ برای نگهداری ریشه حوزه نجف بود. در آن زمان یعنی دهه ۵۰ تا ۶۰ به دلیل جریانی که صدام راه انداخته بوده عده ای به ایران آمدند و تقریبا حوزه خالی شده بود و نگاه داشتن حوزه با آن خصوصیات و دشمنی هایی که وجود داشت، کاری ماهرانه و بسیار بزرگی بود و آیت الله سیستانی با هوشمندی تمام این کار را انجام دادند؛ من معتقدم اگر عملکرد آیت الله سیستانی در آن مقطع نبود، حوزه نجف از بین می رفت و هدف صدام محقق می شد. مرحله سقوط صدام، دوره زمانی بسیار حساسی بود؛ یک مرجع تقلید مورد توجه عامه مردم بود و در زمینه حذف صدام و هم صدایی با کسانی در این خصوص، بسیار از او توقع می رفت؛ در آن دوران نیز، آیت الله سیستانی بسیار هوشمندانه برخورد کردند، نگاه اصلی ایشان این بود که باید موجودیت حوزه حفظ شود و در عین حال به گونه ای رفتار شود که صدام از بین برود، من آن زمان به عراق رفت و آمد می کردم و دیدم اتهاماتی مبنی بر اینکه در مقابل امریکا سکوت کردند و کاری نکردن علیه آیت الله سیستانی وجود دارد در حالی که ایشان در آن شرایط نباید کار بیشتری می کردند تا صدام سقوط کند. به نظر من در آن مقطع زمانی ایشان کار هوشمندانه ای انجام دادند، هم از حوزه حفاظت کردند و هم به گونه ای عمل کردند که بدون لطمه به حوزه و مرجعیت، صدام حذف شود. مرحله بعدی، دوران اشغال بود؛ آمریکا عراق را به اشغال خود در آورده بود، بر روی دیوارهای نجف، کوفه و کربلا برای آمریکا و حتی رئیس جمهور آن زمان شعار نوشته بودند؛ در آن دوره نیز انتظاراتی از مرجع تقلید بزرگی مانند آیت الله سیستانی وجود داشت که در برابر اشغال کشور اقداماتی درست انجام دهد، برای تحقق این امر راه های مختلفی وجود داشت، اما هوشمندانه ترین راه را حضرت آیت الله سیستانی انتخاب کردند و آن این بود که با مردم به گونه ای صحبت کردند که از این دوران برای تدوین قانون اساسی مورد نیاز و مناسب عراق استفاده شود. با توجه به طمع های زیادی که آمریکا در آن زمان نسبت به عراق داشت؛ اقدام آیت الله سیستانی بسیار بزرگ و مهم بود. من در کتاب «آیت الله سیستانی و عراق جدید» تفسیری بیان کردم و با استناد به مطالب ایشان و اسنادی مطرح، نشان دادم که آیت الله سیستانی در مقابل توطئه های شدیدی که برای انحراف مسیر قانون اساسی صورت می گرفت، چه اقداماتی انجام دادند و همین اقدامات موجب شد قانون اساسی در حدی که ممکن بود در شرایط اشغال به نفع ملت عراق تدوین شود؛ در حال حاضر اگر به قانون اساسی عراق دقیق عمل شود، یک قانون اساسی خوب است البته خوب به معنای متناسب با شرایط عراق، شرایط اشغال و قومیت ها و مذاهب. آیت الله سیستانی در برابر برخی از مسایل ایستادند و سخت گیری و مقابله کردند، از جمله مقاومت های آیت الله سیستانی می توان به رد درخواست دیدار حاکم نظامی آمریکا اشاره کرد؛ در آن زمان دفتر حضرت آیت الله سیستانی بیانیه هایی صادر کردند و بسیاری از نظراتی که به ایشان نسبت داده بودند، رد کردند و نظرات روشن این مرجع تقلید را اعلام کردند که همه اینها در اسناد و مدارکی که از ایشان منتشر شد وجود دارد و من در کتابم از برخی از این اسناد استفاده کردم؛ اگر این مقاومت ها و اقدامات صورت نمی گرفت، قانون اساسی عراق که معتقدم بهترین قانون اساسی ممکن هست، تدوین و تصویب نمی شد. مرحله بعدی زمانی بود که قانون اساسی تصویب شده و دولت بر سر کار آمده است، در این مقطع آیت الله سیستانی بدون دخالت در مسایل اجرایی و درگیر کردن خود و با هدایت و نظارت دقیق نسبت به مسائل، کاری کردند که مرجعیتی که از زمان صدام نگاه داشتند، حفظ شود، مرجعیتی که باید برای هدایت عراق جدید از آنها بهره برداری کرد. آیت الله سیستانی در مقاطع مختلفی حرف دین و حرف مردم را زدند؛ هرجا احساس کردند، دولتی که سرکار آمده، خواسته منحرف شود، کار خلافی انجام دهد و از مسیر قانون اساسی، مردم یا دین فاصله بگیرد، در مقابل آن ایستادند و بدون اینکه در کار اجرایی دخالتی کنند، بیانیه دادند. مشی آیت الله سیستانی در این دوران که تا به حال هم ادامه دارد، این بود که خودشان مستقیماً صحبت نمی کنند، صحبت هایشان را یا از طریق دفتر یا از طریق نمایندگان خودشان در کربلا و سایر مناطق دیگر که نماز جمعه می خواندند بیان می کردند که این نیز روش جدیدی است و ابتکاری که خیلی توانست هم در حفاظت از مرجعیت و حوزه علمیه و هم هدایت دولت در مسیر صحیح قانون اساسی تاثیرگذار باشد. اگر بخواهیم جمع بندی کنیم، به نظرم باید برای چهار مرحله تعبیر هوشمندانه به کار ببریم؛ دورانی که مرجعیت با هوشمندی و ظرافت توانست عراق، مرجعیت، حوزه و ملت را از این مراحل بسیار سخت دوران محاصره عراق عبور دهد. * چه ویژگی هایی در عملکرد و سیاست های مرجعیت و آقای سیستانی وجود دارد که به اقتدار، منزلت و محوریت مرجعیت در تحولات عراق انجامید؟ من فکر می کنم در درجه اول دوراندیشی ایشان بسیار مهم بود. دوم اینکه ایشان خیلی به تجربیات تاریخی توجه کرده بودند. در دیداری که در خدمت ایشان بودم به مناسبتی صحبت از تاریخ شد، ایشان گفت من همه کتاب های تاریخ را خواندم. با صحبت هایی که ایشان کردند، من احساس کردم ایشان واقعا به تاریخ نه فقط تاریخ عراق بلکه تاریخ کل منطقه و حتی به صورت اجمالی تاریخ جهان تسلط بالایی دارند. تجربه تاریخی بسیار به انسان کمک می کند تا مشکلات به وجود آمده برای گذشتگان و اشتباهاتی که پیش آمده و خطاهایی که صورت گرفته را متوجه شود و از آن خطاها اجتناب کند و بیاموزد که چگونه از آن مشکلات عبور کند و در حقیقت دارای یک دور اندیشی می شود؛ به نظرم حضرت آیت الله سیستانی یک مرجع دوراندیش هستند؛ نگاه ایشان دور اندیشانه، آینده نگر است . من در همان دیداری که با ایشان داشتم، گفتم در مورد شما دو نظر وجود دارد، یک نظر اینکه شما در برابر امریکایی ها و دیگران کوتاهی کردید؛ نظر دیگر اینکه درست عمل کردید، ایشان جوابی دادند و من احساس کردم نظرشان این هست که کسانی که می گویند در حال حاضر وضع باید اینطور می بود و ایشان نکردند، به آینده توجه نمی کنند، اگر آینده نگری کنند، چنین قضاوتی را نخواهند کرد. من فکر می کنم ایشان دو ویژگی دارند یکی دوراندیشی و پرهیز از تصمیمات عجولانه و دوم تسلط بر تاریخ و استفاده از ادبیات تاریخ. * اشاره داشتید که آیت الله سیستانی دخالت مستقیم در اجرا نداشتند، بر این اساس ویژگی ها و سلوک سیاسی آیت الله سیستانی را چگونه تعریف می کنید؟ یکی از این ویژگی ها ورود به سیاست بدون سیاست زدگی است. بسیاری از افراد وارد سیاست می شوند و سیاست زده می شوند، آیت الله سیستانی نیز وارد سیاست شدند ولی سیاست زده نشدند؛ در واقع سیاست ایشان را هدایت نکرد بلکه ایشان سیاست را هدایت کردند؛ گاهی سیاست انسان ها را جلو می برد که این امر بسیار خطرناک است، اما اگر انسان خود سیاست را تدوین و در جامعه پیاده کند دیگر در اختیار سیاست نیست بلکه سیاست در اختیار اوست. به نظرم ورود حضرت آیت الله سیستانی به سیاست بدون سیاست زدگی، اینگونه است و همین مساله یکی از عوامل موفقیت ایشان است. دوم اینکه ایشان از شرایط عراق، منطقه و جهان فهم بسیار دقیقی داشتند البته فکر می کنم این مساله به دلیل مطالعات زیاد ایشان است؛ من هم خودم در دیدار با ایشان و هم از دیگران شنیدم که ایشان تقریباً هیچ کتابی نیست که منتشر شود و نخوانده باشد. من در یکی از دیدارهایم یک یا دو کتاب که برای سابق بود و تجدید چاپ شده بود را به ایشان دادم ایشان گفت من این کتاب ها را خواندم، اوایل اینطور گفته، اواسط اینطور گفته و اواخر اینطور؛ مسلطِ مسلط بودند! برای من بسیار عجیب بود؛ در عین حال گفتند من این کتاب ها را از شما می گیرم و می خوانم چون چاپ دوم است و ممکن است تغییراتی داشته باشد. دیگران هم که اطلاعاتی در مورد ایشان داشتند، گفتند که ایشان مرتب کتاب های جدید را می خوانند. یک تجربه دیگر من این بود که در ایام نوروز یکی از سال ها که من عراق مشرف بودم و به خدمت ایشان رفتم، ایشان سوالاتی از من درباره مساله ای که در ویژه نامه های نوروز یکی از روزنامه های ایران چاپ شده بود، پرسیدند و گفتند که من چنین چیزهایی را خواندم؛ در حالی که خود من با اینکه روزنامه نگار بودم، ویژه نامه آن روزنامه که برای ایام تعطیلات نوروز منتشر شده بود و قاعدتاً ما باید در تعطیلات یا بعد از تعطیلات می خواندیم و در ایران هم منتشر شده بود هنوز نخوانده بودم؛ اما آیت الله سیستانی با اینکه در نجف بودند این ویژه نامه را مطالعه کرده بودند. برای من خیلی جالب بود که ایشان در اولین فرصت اولاً این مطالب را به دست می آورند و ثانیاً مطالعه می کنند. بسیاری از ما ورقی را کنار دستمان می گذاریم، اما ایشان به طور دقیق مطالعه می کنند و مطالب را تا آخر دنبال می کنند و بعد هم در ذهنشان می ماند. حافظه بسیار خوبی دارند و مطالب را دقیق نقل می کنند و درباره آن صحبت و سوال می کنند. مساله دیگر توجه دقیق ایشان به حفاظت از جایگاه مرجعیت است؛ بعضی از آقایان و علما هستند که وقتی وارد سیاست می شوند شاید جایگاه روحانیتی خودشان در هر رده ای که باشند را گم کنند و دیگر به آن توجه نکنند، اما ایشان دقیقاً و در همه حال به این نکته یعنی جایگاه روحانیت توجه می کنند؛ نمونه هایی از این توجه در عملکرد ایشان وجود دارد به عنوان مثال خودشان به طور مستقیم در مورد مسایل صحبت نمی کنند و اجازه نمی دهند خیلی از ایشان فیلم و عکس بگیرند، من هر زمان که به دیدار ایشان رفتم، دیدم اتاق خالی است و تنها یک آقایی کنار ایشان نشستند، این مسایل نکات بسیار مهمی است؛ فهم من از این مسئله این است که ایشان برای حفاظت از مرجعیت اهمیتی قائل هستند و می خواهند آن را حفظ کنند و معتقدم این مساله یعنی حفظ مرجعیت را اصل قرار دادند و هرکاری که می کنند برای حفاظت از مرجعیت است چرا که در پرتو مرجعیت هر کار دیگری را می توان انجام داد. من معتقدم این عوامل در موفقیت ایشان در امور بسیار موثر است. * آیت الله سیستانی چه موضعی نسبت به اشغال عراق داشتند و سیاست ایشان چگونه اوضاع عراق را متاثر ساخت؟ و هنگامی که قدرت به دست نیروهای عراقی رسید چه تغییری در سیاست های ایشان رخ داد؟ یکی از کارهای مهم و تاثیرگذار ایشان این است که اشغال را به رسمیت نشناختند. آمریکا بسیار تلاش کرد که ایشان اشغال را به رسمیت بشناسند، اما به رسمیت نشناختند. اینکه کسی اشغال کشور را به رسمیت نشناسد و در عین حال مقابله با اشغال کردن از نوع ورود به جنگ و درگیری را مصلحت نداند و جنگ را به رسمیت نشناسید، بسیار مهم و یک سیاست مبتکرانه است و حضرت آیت الله سیستانی با وجود اینکه مخالفت های زیادی با جنگ نکردن با آمریکا وجود داشت، سیاست نو و مبتکرانه را در پیش گرفتند و جنگی با آمریکا راه نیانداختند، اما راهی پیدا کردند و اشغال را پایان دادند؛ می توان دو نتیجه از آن گرفت یکی حفاظت کشور یعنی اینکه کشور تحت سلطه نباشد و دوم اینکه قانون اساسی قابل قبولی وجود داشته باشد؛ آیت الله سیستانی توانستند این حرف اساسی و قیمتی «هر نفر یک رأی» را در عراق به کرسی بنشانند و در قانون اساسی هم بگنجانند؛ این یعنی دموکراسی. در یک جمله حضرت آیت الله سیستانی توانستند دموکراسی را در عراق در قالب قانون اساسی پیاده کنند و به اشغال آمریکا بدون هرگونه درگیری پایان دهند. * در کشوری که دموکراسی هیچ معنایی نداشت. اصلا اینکه هر فردی از هر قوم و قبیله ای یک رأی داشته باشد، در زمان صدام و حتی بعد از آن، معنایی نداشت اما در حال حاضر معنا پیدا کرده لذا کسانی که سعی می کنند عراق را به هم بریزند در مقابل قانون اساسی گیر می کنند و به بن بست می خوردند. در میان کشورهای عربی نکته ای وجود دارد و آن این است که تقریباً یا تحقیقاً عراق با به رخ کشیدن دموکراسی خود، همه کشو.رهای عربی را دچار انفعال کرده است به عنوان مثال در مصر، عربستان و برخی دیگر از کشورهای شیخ نشین دموکراسی وجود ندارد. یکی از این نمایندگان مجلس عراق در مقابل سفیر عربستان صحبت زیبایی کرد و گفت: «ما در عراق دموکراسی داریم، قانون اساسی، مجلس، نخست وزیر و رئیس جمهور طبق رای مردم انتخاب می شوند، اما شما در تاریخ عربستان تنها یک بار انتخابات آن هم در صدر اسلام داشتید که آن را هم به هم زدید و به نتیجه آن عمل نکردید.» در حال حاضر کشورهای عربی در برابر عراق و قانون اساسی این کشور منفعل هستند؛ علیه عراق توطئه بسیار می شود اما چون همه نهادهای قانونی عراق مبتنی بر قانون اساسی و رأی مردم است، کاری از دستشان بر نمی آید و این هنر مرجعیت را نشان می دهد؛ در حقیقت حضرت آیت الله سیستانی با هنر و دوراندیشی خود عراق جدید را دیده بود؛ عراقی که به دموکراسی خود ببالد و از دیکتاتوری در آن خبری نباشد. من می خواهم از این نکته و فرصت استفاده کنم و بگویم در عراق همه مسائل را همین آقایی که برای او جایگاه قانونی در قانون اساسی تعیین نشده و البته خود هم نخواسته که جایگاهی تعیین شود، توانسته هدایت کند و به نحو احسن هم هدایت کرده است. این ها ویژگی های مهمی است که در کار ایشان هست و موفقیت های ایشان مبتنی بر این اصول است. * مهمترین راهبرد ایشان برای حفظ وحدت عراق در این دوران و دوری از افراط گرایی مذهبی و فرقه گرایی در جهان اسلام چه بوده است؟ ایشان می گفتند ایران باید با کشورهای عربی بزرگ روابط خوبی داشته باشد در این صورت ما هم در اینجا در آسایش خواهیم بود و مشکلی نخواهیم داشت، همچنین شیعیان و اهل سنت در همه کشورهای عربی در آرامش خواهند بود و به صورت مسالمت آمیز با یکدیگر زندگی خواهند کرد. ایشان در عین حال که هیچ جا بلندگوی تقریبی بودن را در دست خود نگرفتند، اما در عمل تقریبی عمل کردند. این صحبتی که اکنون به عنوان تقریب وجود دارد از زمان مرحوم آیت الله بروجردی و شیخ شلتوت در ایران، مصر و دانشگاه الازهر وجود داشت و مدتی متوقف شد، اما بعدها در دوران جمهوری اسلامی توسط حضرت آیت الله خامنه ای دوباره احیا شد و مجمع تقریب تشکیل شد. من معتقدم فعالیت هایی تقریب مذاهب که در ایران به صورت رسمی و با اسم و سر و صدا و بودجه انجام می شود، آیت الله سیستانی بدون اینکه حرفی از تقریب زده باشند و موسسه ای به نام تقریب داشته باشند، عملاً تقریب را هم در داخل و هم در خارج از عراق انجام دادند؛ یعنی ایشان هرجا که احساس کردند برای اهل سنت مشکلی وجود دارد با تمام قوا تلاش کردند مشکل را برطرف کنند و هرجایی که احساس کردند حتی برای ادیان دیگر مانند مسیحیان مشکلی وجود دارد، آرام نگرفتند، افرادی را بسیج کردند و به دولت دستور دادند مشکل را دنبال و برطرف کنند. من در یکی از سفرهایم به عراق با مسیحیان این کشور صحبت کردم، آنها از حضرت آیت الله سیستانی بسیار تشکر کردند و می گفتند آیت الله سیستانی با تمام قدرت تلاش کردند که دولت را به این سمت هدایت کنند که ما دچار مشکل نباشیم. آیت الله سیستانی در برابر اقوام هم همین رفتار را دارند؛ به عنوان مثال زمانی که برای آقای طالبانی حادثه ای پیش آمد، با اینکه ایشان به عنوان مرجع تقلید دارای سطح بالایی هستند، اما برای طالبانی پیام فرستادند و این کار بسیار هوشمندانه، دقیق و ظریف بود. نکته دیگر اینکه هرجایی که مساله کُرد و عراق پیش می آید، آیت الله سیستانی وارد میدان می شوند و نمی گذارند که اتفاقی بیافتد. یکی از رجال عراق که قرار بود نخست وزیر شود ایرادی به آیت الله سیستانی داشتند و آن این بود که ایشان نگاه خیلی روشنی نسبت به کردها ندارند و میان کرد، ترکمن و عرب تفاوت قائل هستند؛ آیت الله سیستانی علی رغم اینکه این انتقادات را می شنیدند، از بودجه ای که در اختیار داشتند، هزینه کردند تا مشکلات کردها را حل کنند؛ همه اینها بدین معناست که ایشان شیعه، سنی، کُرد، عرب، ترکمن، ایزدی و همه را یکسان دیدند و می بینند. به همین دلیل وقتی ایشان اعلام بسیج عمومی برای مقابله با داعش می کنند همگی از هر قوم و مذهبی تبعیت می کنند و به میدان می آیند و همین مساله یکی از رموز موفقیت این مرجع تقلید است. در حال حاضر مرجعیت آیت الله سیستانی در عراق، تنها مرجعیت شیعه نیست بلکه مرجعیت مطلق است. * راهبرد ایشان در خصوص ارتباط و تعامل با حکومت ایران و حوزه سیاست در ایران چگونه بوده است؟ و ایشان چه رویکردی را در این زمینه پیشنهاد می کنند؟ محور اصلی برخورد ایشان با مسائل ایران تعامل است، تقابل نیست. یعنی همیشه سعی کردند که با دولت، رهبری و نظام اسلامی ایران تعامل داشته باشند. تفاوت میان تعامل و تقابل این است که گاهی انسان از چیزی پرخاش می کند، اعتراض و دعوا می کند که این می شود تقابل، اما تعامل این است که بسیار ملایم، خصوصی و محرمانه مطالب و نظرات را منتقل کند و ایرادها را بگوید. پیشنهاد بدهد و بگوید به نظرم اینطور باشد، بهتر است. من مطلع هستم که آیت الله سیستانی این را مرتب و در سطوح مختلف داشته و دارند و تلاش کردند صحبت های خودشان را در قالب توسعه، نصیحت دلسوزانه و مشفقانه بیان کنند و در این مسیر برای ایشان فرقی نمی کند کشور ایران باشد یا عراق؛ هر دو را بلد اسلامی و متعلق به مسلمانان می دانند و حتی ایران و عراق را عمق استراتژیک یکدیگر می دانند بنابراین ایشان محور اصلی کارشان تعامل بوده و همراه این تعامل هیچ گاه از تذکر دادن های خیرخواهانه کوتاهی نکردند؛ خیرخواهانه بدین معنی که شما هیچ وقت مشاهده نکردید که بعد از دیدار مسئولین ایرانی در سطوح مختلف، روسای قوا با آیت الله سیستانی، یک بیانیه، اطلاعیه یا خبری از سوی دفتر ایشان منتشر شود مبنی بر اینکه در این دیدارها چه گذشت و چه صحبت هایی شد؛ من این شیوه را شیوه ای بسیار زیبا و موثر می دانم و معتقدم این شیوه بسیار توانسته در تعامل مثبت بین عراق، ایران و مرجعیت نجف با ایران تاثیرگذار باشد. * در داخل ایران و عراق برداشت و برخورد با سیاست های آیت الله سیستانی متفاوت است، یکی از بحث هایی که این تفاوت برخوردها را نمایان کرد بحثی بود که در مورد نوری المالکی مطرح شد؛ این در حالی است که به گفته شما اتفاقا آیت الله سیستانی همواره ایران و عراق را عمق استراتژیک یکدیگر می دانند و بر این مساله تأکید دارند. به نظر شما چرا انقدر برداشت ها از سیاست های ایشان در بین دو کشور ایران و عراق متفاوت است؟ بله! ایشان در جاهایی در مورد همین مثالی که شما زدید گلهمند هم بودند، احساس کردند به بعضی از نظرات توجهی نمی شود، اما صبر کردند؛ صبر مشفقانه، ناصحانه و خودداری از دخالت. آیت الله سیستانی تذکراتی را به صورت محرمانه، در آنجاها که نظرات مخالفی داشتند، دادند و صبر کردند البته از این صبر نتیجه هم گرفتند. یعنی با صبر خود رسیدند به خواسته هایی که مورد نظرشان بود و تاثیر هم داشت بنابراین به آن مواردی که تا به حال گفتم این برخورد صبورانه که بسیار مهم است را هم اضافه می کنم. * در خصوص اختلافات منطقه ای و گاهی دینی در منطقه ، ایشان چه سیاستی را در خصوص ارتباط با کشورهای اسلامی و منطقه مد نظر داشته اند؟ یکی از کارهای بزرگی که ایشان کردند، اقداماتی مربوط به مسائل منطقه است. اوایل که مساله بحرین پیش آمده بود، من به عراق رفته بودم، دیدم هیئتی از بحرین خدمت آیت الله سیستانی آمدند تا اوضاع بحرین را گزارش دهند و درخواست کمک داشتند؛ آیت الله سیستانی هم به صورت غیر مستقیم با مسئولین بحرین ارتباطات برقرار کردند و علاوه بر ذکر نکاتی، آنها را نصیحت کردند. مشابه همین تعامل را در مراحلی با مسئولین عربستان سعودی و سایر کشورها داشتند بدون این که حالت رسمی به ماجرا بدهند، ایشان بدون اینکه اعلامیه ای منتشر کنند در مسیرهای قوی اما غیرعلنی قدمی بر می دارند و نظرات خود را بیان و خواسته های خود را عموماً در قالب های دینی مطرح می کنند و تلاش می کنند روابط شان همیشه به عنوان مرجعیت با کشورهای عربی و منطقه به صورت مثبت حفظ کنند. ایشان هم به اسلام و هم به امور مسلمانان و شیعیانی که در این کشورها هستند، فکر می کنند و خواهان حفظ آنها هستند و درگیری را در هیچ یک از کشورها جایز نمی دانند. اینکه بحرینی ها در مقابل آل خلیفه دست به اسلحه نبردند و مسالمت آمیز برخورد کردند، یکی از توصیه های آیت الله سیستانی است، و این نشان می دهد ایشان علاوه بر حفظ روابط خود با کشورها و دولت ها، تأکید بر انجام اقدامی برای جلوگیری از تنش و درگیری دارند چرا که با تنش چیزی حاصل نمی شود؛ به نظرم تجربه آیت الله سیستانی از دوران اشغال عراق به بعد، تجربه بسیار گران بهایی است که باید در تاریخ به صورت برجسته ثبت شود و آیندگان از آن استفاده کنند و به نفع امت اسلامی هم هست. * اگر بخواهیم ایشان را با آیت الله خویی مقایسه کنیم ، از منظر ارتباط و دخالت در حوزه سیاست چه شباهت یا تفاوت هایی بین این دو مرجع وجود دارد؟ یکی از ویژگی های آیت الله سیستانی را می گویم و با این ویژگی هر مقایسه ای خود به خود به عمل می آید. من معتقدم راهبرد سیاست یک کشور بدون دخالت در اجرا هنر اختصاصی حضرت آیت الله سیستانی است. وقتی می گویم هنر اختصاصی آیت الله سیستانی است، دیگر شما می توانید ایشان را از همه جدا کنید و با هرکسی که می خواهید، مقایسه کنید. این هنر به عنوان هنر اختصاصی تا به حال جواب داده است. به نظرم هنر و ویژگی با یکدیگر متفاوت هستند، ویژگی ممکن است انسان را به نتیجه برساند یا نرساند، اما وقتی می گوییم هنر یعنی به نتیجه رسانده است. به همین دلیل تا این حد به هنر بودن تأکید می کنم. * آیا ایشان به حوزه سیاست به مفهوم اختیار گرفتن قدرت سیاسی و انحصار حکومت به فقها باور دارند؟ در مورد اینکه فقیهی وارد سیاست شود و در سیاست دخالت و آن را از راه قانون هدایت کند و خود را وارد اجراییات نشود؛ لازم نیست بگوییم آیا چنین نظری در تئوری از نظر فقهی وجود دارد یا خیر، ما به عمل کار داریم، زمانی که فقیهی وارد سیاست می شود، سیاست را هدایت می کند و یک کشوری را به درستی با آن سیاست پیش می برد، این یعنی اینکه این فقیه می تواند وارد سیاست شود و بسیاری از اقدامات را هم می تواند انجام دهد و در عمل هم این اتفاق می افتد؛ این مساله را شما روی تئوری فقه ببرید، در آنجا تئوری فقه به درد میدان عمل می خورد؛ اگر کسی در میدان عمل به چیزی عمل کرد بدین معنی است که در تئوری و نظریه پردازی هم به همین صورت است. * با توجه به اینکه ایشان شاگرد آیت الله العظمی خویی و فرزند حوزه نجف اشرف بوده اند و در این حال با دوران امام خمینی هم عصر شده و انقلاب اسلامی را تجربه کرده اند. آیا می توان از سلوک ایشان نتیجه گرفت که ایشان راهی بین این دو تجربه را انتخاب کرده اند؟ من روش ایشان را بردن نهاد مرجعیت به طرف نظارت موفق بر حکومت می بینم و بسیار مثبت است البته ممکن است این روش در جایی جواب دهد و در جای دیگر جواب ندهد بنابراین مقایسه برای جایی است که مکان و زمان هر دو یکی باشد و شما بخواهید در آن مکان و زمان دو روش را کنار هم بگذارید و با هم مقایسه کنید. به نظرم مقایسه ای که به آن اشاره کردید، چون برای دو مکان و زمان است، امکان پذیر نیست، اما به طور کلی روشی که آیت الله سیستانی به کار بردند، روش موفقی بوده و باید آن روش را به صورت اختصاصی هم تعریف و هم بررسی کنیم و نتیجه آن را ببینیم. * آیا می توان تجربه سیاسی آیت الله سیستانی در این مدت را نمودی از جامعه مدنی تعریف کرد و نهاد مرجعیت را واسطه ای بین دولت وملت تعریف کرد؟ اصلاً دوست ندارم که مرجعیت را واسطه بین مردم و حکومت تلقی کنیم، تعبیر خوبی نیست. من دوست دارم بگویم که مرجعیت و مردم یکی هستند و دو دسته نیستند، آنجا که شما واسطه قرار می دهید، دو دسته می شوند. من می گویم ویژگی مرجعیت این است که با مردم یکی باشد، در این صورت امتیازی برای آن واسطه دارد و خود به خود زبان و دل مردم می شود. اگر بگوییم که مرجعیت حاکم رسمی و غیر دولتی بر قلب ها، دل ها و فرمانروای مردم است و با مردم یکی است و واسطه نیست بیشتر جایگاه مرجعیت را حفظ کردیم اما جامعه مدنی در مسائل سیاسی و اجتماعی تعریف هایی دارد و ممکن است یک زوائدی بر آنچه که ما در کار مرجعیت می بینیم داشته باشد. منهای آن زوائد و حواشی اگر جامعه مدنی را اینگونه تعریف کنیم و بگوییم آنچه که نظر و رأی مردم است، به نظرم حضرت آیت الله سیستانی در عراق زیباترین طرح برای جامعه مدنی را پیاده کردند. شما از جامه مدنی چه می خواهید؟ می خواهید که هر کسی یک رأی داشته باشد و رأیشان نافذ باشد؟ می خواهید مردم در تصمیم گیری ها مشارکت داشته باشند و به حق شان برسند؟ معتقدم آیت الله سیستانی همه اینها را در جامعه مدنی ترسیم کرده و به وجود آوردند. * از این منظر چه تفاوت و شباهت هایی بین حوزه نجف اشرف و قم وجود دارد؟ به نظرم حوزه قم در زمان خود کار خوبی کرد، انقلاب کرد و یک رژیم را از پای درآورد و یک نظام مردمی اسلامی به وجود آورد. حوزه نجف در دوران حضرت آیت الله سیستانی یک انقلاب به معنایی که در ایران اتفاق افتاد، انجام نداد. اگر تفاوتی باشد در اینجاست؛ اما آیت الله سیستانی کاری کرد که محصول آن همان شد که در ایران صورت گرفت البته با این تفاوت که وجود ولایت فقیه که در قانون اساسی ایران وجود داشت به خواست خود ایشان وارد قانون اساسی عراق نشد. بنابراین من معتقدم حوزه علمیه قم در زمان خودش کاری کرد کارستان. حوزه علمیه نجف هم در زمان خودش با زعامت حضرت آیت اله سیستانی همان کاری را کرد که باید می کرد. هر دو حوزه به وظیفه دینی و حوزوی خود عمل کردند؛ شیوه ها متفاوت، اما نتیجه به نفع مردم هر دو کشور بود. * درخصوص سلوک شخصی و شخصیتی آیت الله سیستانی نمی توان صحبتی نکرد؛ ایشان چه میزان بر سلامت بیت حساسیت دارند؟ دلیل این حساسیت ها چیست و چه نمودهایی دارد؟ من در بیت حضرت آیت الله العظمی سیستانی با دو سه خصوصیت را که شنیده بودم عیناً دیدم و آن ساده زیستی آیت الله سیستانی و بیت ایشان بود؛ منزلی که ایشان اکنون در آن زندگی می کنند، همان منزل معمولی است که قبل از شرایط فعلی در آن حضور داشتند. من وقتی آنجا می رفتم، یاد امام(ره) می افتادم؛ حسینیه جماران که فقط برای سخنرانی ایشان بود را می خواستند رنگ کنند امام نگذاشتند. من خردادماه سال گذشته مقاله ای نوشتم در اعتراض به ساخت و سازهایی که در حرم حضرت امام انجام گرفته، به مزاج برخی خوش نیامد، ولی این متن مبتنی بود بر همان نگاه؛ یعنی اینکه امام ساده زیست بودند و ساده زیستی را تا آخر حفظ کردند و مردم امام را همینطور می شناختند و تا آخر هم باید همینطور باقی بماند، نباید با تشریفات و مجلل بودن در هم شود. ساده زیستی علاوه بر خود شخص آیت الله سیستانی و بیت ایشان، در پذیرایی از مهمانان هم وجود دارد، رفته بودیم برای دیدار ایشان در اتاقی که منتظر بودیم که به خدمتشان برسیم، فقط با یک چای عربی و یک لیوان آب خنک از ما پذیرایی کردند. این مساله بسیار مهم است و توجه به زی مرجعیت و زی طلبگی است. نکته دیگر نظم آیت الله سیستانی است؛ در عین حال که از نظم ایشان صحبت نشده، اما من در دیدار با ایشان، نظم دقیقی که در آنجا بر مسایل سیاسی، ارتباطی، انسانی و رفت و آمدها حاکم است را حس کردم. به عنوان مثال به بنده گفتند نیم ساعت به اذان برای دیدار به بیت ایشان بروم، دقیقا نیم ساعت به اذان تا زمان اذان با ایشان صحبت کردم. نکته دیگر حفاظت از جایگاه مرجعیت است. من احساس می کنم که بعضی از آقایان مراجع با زیاد صحبت کردن موجب شدند که اهمیت حرف زدن در بین مردم از بین برود؛ اما خصوصیت آقای سیستانی این است که به اندازه حرف می زنند لذا صحبت های ایشان اثر می گذارد البته باید این را بگویم که وقتی در خصوصی با ایشان صحبت می کنیم، بسیار می گویند. زمانی که من در مورد موضوعی نکته ای را می گفتم، ایشان در مورد آن موضوع مفصل حرف می زدند؛ بیشتر صحبت های ایشان برای ما مفید بود و استفاده می کردیم. یکی دیگر از ویژگی های ایشان این است که دنبال اسم نیستند؛ بسیار مکان های خیریه و بیمارستان از سوی ایشان ساخته شده اما آیت الله سیستانی همواره و همیشه تاکید کردند که نامی از ایشان نباشد. اینکه انسان در گمنامی کاری انجام دهد، خداوند او را بالا می برد؛ واقعا صحیح و درست است. اغلب مراجع دارای این ویژگی هستند، اما اینکه تا این حد روی این مساله دقت وجود داشته باشد به نظرم بسیار مهم است. * به نظرتان چرا آیت الله سیستانی از تبلیغ شخصی و بروز و ظهور در بطن قدرت پرهیز دارند؟ به نظرم هیچ دلیلی جزء اخلاص ایشان نیست. قاعدتا آدمی که مخلص است باید اینطور باشد؛ آدمی که اخلاص دارد کار را برای خدا انجام می دهد. پول هایی که در اختیار مرجعیت ایشان قرار می گیرد از عراق، ایران، کشورهای آفریقایی، اروپایی و عربی بسیار زیاد است؛ این پول آدم را از خود بیخود می کند، سطوح بالای معنوی لازم است برای اینکه انسان این همه قدرت داشته باشد ولی خود را مطرح نکند و این نهایت اخلاص است. * با توجه به شرایط فعلی آینده مرجعیت در عراق و به طور کلی شیعه را چگونه می بینید؟ من دعا می کنم که خداوند به حضرت آیت الله سیستانی طول عمر دهد. تردید ندارم که خداوند جایگاه مرجعیت را حفظ می کند؛ هیچ کسی فکر نمی کرد، آیت الله سیستانی این چنین در دنیا و عراق بدرخشد. وقتی انقلاب اسلامی ایران پیروز شد یا در عراق جریانات صدام شروع شد، اسمی از ایشان نبود، اما دیدیم که چطور مورد توجه و احترام عام و خاص قرار گرفت؛ همه اینها از الطاف خداوند است و من معتقدم خدا در آینده هم دست قدرت خود را نشان خواهد داد. * با توجه به شرایط فعلی نجف اشرف و سلوک آیت الله سیستانی می توان گفت که با نجف جدیدی مواجه هستیم؟ حتماً همینطور است؛ من معتقدم نجف توسط مرجعیت حضرت آیت الله سیستانی زنده شده است. در دوران قبل از صدام دورانی داشتیم که بین آمدن امام از نجف تا زمان حذف صدام دوران خاموشی حوزه در نجف بود و خیلی سخت به همه گذشت. سعی دولت عراق بر این بود که نجف خاموش بماند و اصلاً بمیرد. درایت حضرت آیت الله سیستانی جلوی این را گرفت. وقتی مسائل حذف صدام در عراق پیش آمد. ایشان با کارهایی که کردند نجف را در دنیا مطرح و دوباره آن را زنده کردند. حوزه نجف دو معنا دارد، یکی معنای اسمی که به برکت حضور آیت الله سیستانی است و دیگری به معنای درس و بحث و علم؛ معتقدم آیت الله سیستانی در این مسیر بسیار هوشیاری به خرج دادند چون نقشه ای وجود داشت مبنی بر اینکه حوزه علمیه نجف در مقطعی شلوغ و پر هرج و مرج شود تا بتوان در آینده سوءاستفاده هایی از این هرج و مرج ها کرد، اما ایشان با تدبیراتی که کردند مانع اجرایی شدن این نقشه شدند و همچنین مانع نفوذ بعضی از عناصر که خواستار جلوگیری از رشد علمی حوزه علمیه نجف بودند، شدند و همین مساله بسیار به رشد علمی نجف کمک کرد لذا در حال حاضر مشاهده می کنیم که نجف بسیار رشد کرده است؛ آیت الله العظمی سیستانی از دو طریق مرجعیت نجف را در دنیا مطرح کردند، یکی از طریق خدمت رسانی های بسیاری که به عراق کردند و دوم از طریق احیای علمی حوزه نجف و جلوگیری از خسارتی که عده ای در نظر داشتند به نجف وارد کنند. www.fa.shafaqna.com
جمعه ، ۲۹مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفقنا]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 96]
-
گوناگون
پربازدیدترینها