واضح آرشیو وب فارسی:گذار: با وجود حمایت اتحادیه اروپا از پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی، به نظر می رسد هنوز موانعی بر سر این الحاق وجود دارد. فریدون خاوند، استاد دانشگاه رنه دکارت پاریس به این سوال پاسخ می دهد که مهم ترین موانع پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی (WTO) کدام اند؟ به گزارش اقتصادنیوز، فریدون خاوند، استاد دانشگاه رنه […]با وجود حمایت اتحادیه اروپا از پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی، به نظر می رسد هنوز موانعی بر سر این الحاق وجود دارد. فریدون خاوند، استاد دانشگاه رنه دکارت پاریس به این سوال پاسخ می دهد که مهم ترین موانع پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی (WTO) کدام اند؟ به گزارش اقتصادنیوز، فریدون خاوند، استاد دانشگاه رنه دکارت پاریس پاسخ می دهد که مهمترین موانع پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی (WTO) چیست؟ وی در این مورد می گوید: موانع موجود بر سر راه عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی را می توان به سه گروه اقتصادی، حقوقی و سیاسی تقسیم کرد. در عرصه اقتصادی، مهم ترین مانع نوع استراتژی صنعتی است که ایران چندین دهه پیش برای خود برگزیده و قصد تغییر آن را هم ندارد. در واقع ایران، همانند بسیاری دیگر از کشورهای در حال توسعه از آغاز فرآیند صنعتی شدن خود به الگوی «صنایع جانشین» روی آورد. در واقع ایران تصمیم گرفت به جای وارد کردن کالاهای خارجی، در زمینه هایی که می تواند (نساجی، کفش، لوازم خانگی، خودرو سازی و غیره) صنایعی را به وجود بیاورد که در داخل همان کالاها را تولید کنند، البته در چارچوب بازاری فارغ از رقابت و زیر حمایت تعرفه ای و غیر تعرفه ای. قبول این استراتژی در یک قالب زمانی مشخص کاملاً قابل درک است، ولی به شرط آنکه جنبه موقتی آن فراموش نشود. کشورهایی موفق شده اند که طی یک دوره معین صنایع داخلی خود را زیر حمایت گرفته اند، ولی به تدریج این حمایت را رها کرده و امکان رقابت را فراهم آورده اند تا صنایعشان ورزیده بشوند و بتوانند به بازارهای خارجی کالا صادر کنند. مساله آنجاست که ایران در اعمال این استراتژی در جا زد و صنایعی را به وجود آورد که تنها با تکیه بر انواع حمایت ها می توانند روی پای خود بایستند و توان رقابت با رقیبان خارجی را هم ندارند. صنعت خود رو سازی ایران آشکارترین نمونه همین وضعیت است. دوام این گونه حمایت ها، همراه با یارانه های پنهان و آشکار، مانع بزرگی در راه پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی است. وی در ادامه این مصاحبه با هفته نامه «تجارت فردا» ادامه داد: در زمینه حقوقی، ایران باید یک سلسله از متون حقوقی خود را با استانداردها و قوانین سازمان تجارت جهانی هماهنگ کند از جمله در زمینه گمرکی، مالیاتی، سرمایه گذاری، یارانه ها، انتقال تکنولوژی، حقوق مالکیت صنعتی، شرایط مربوط به ثبت و فعالیت شرکت ها و غیره. این استاد دانشگاه درباره موانع سیاسی نیز بیان کرد: سر انجام موانع سیاسی که به نظر من، بیش از همه در راه پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی مشکل ایجاد کرده اند. این موانع را هم در درون کشور می توان دید و هم در بیرون آن. در درون دستگاه های سیاستگذاری ایران، بر سر پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی وحدت نظر وجود ندارد. ولی از آن مهم تر، موانع بین المللی بر سر عضویت ایران در این سازمان بین المللی است. فرآیند الحاق هر کشور مستلزم تشکیل یک کارگروه برای بررسی تقاضای عضویت آن کشور است و همه اعضای سازمان می توانند در این کارگروه شرکت کنند. گفت وگوهای درون این کارگروه یک دوره طولانی از مذاکرات چند جانبه را در بر می گیرد. ایران چگونه می تواند از این مرحله به سلامت بگذرد اگر تنش های موجود در روابطش با ایالات متحده آمریکا در سطح کنونی باقی بماند؟ تصمیم گیری در درون سازمان تجارت جهانی، بر پایه یک سنت قدیمی، بر اجماع استوار است، هر چند که اساسنامه سازمان مکانیسم های رای گیری و اصل اکثریت و اقلیت را پذیرفته است. اگر آمریکا، مهم ترین قدرت اقتصادی جهان، با عضویت ایران در این سازمان مخالف باشد، چه می توان کرد؟ و تا زمانی که این مانع برداشته نشود، عضویت ایران در این سازمان تحقق نخواهد یافت. به بیان دیگر پشتیبانی اتحادیه اروپا از فرآیند الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی بسیار مهم است، ولی مشکل مخالفت آمریکا را حل نخواهد کرد. منبع:اقتصادنیوز توییتر فیسبوک گوگل+
پنجشنبه ، ۲۸مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گذار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]