واضح آرشیو وب فارسی:برترین ها: روزنامه شهروند: کنترل دوپینگ در جهان ورزش به یکی از نقاط حساس و کلیدی تبدیل شده و نمونه بارز آن را هم میتوانیم در اتفاقاتی که اخیرا برای ورزش روسیه رخ داد، مشاهده کنیم. کار پزشکان ایرانی برای کنترل دوپینگ ورزشکاران کشورمان از سال ٢٠٠٦ آغاز شده و بعد از گذشت ١٠سال به گفته مسئولان کنترل دوپینگ، آمار استفاده از مواد نیروزا در میان ورزشکاران ایرانی کاهش چشمگیری داشته است.
کاهش ٦درصدی دوپینگ در ایران
از ١٠سال قبل اقدامات لازم برای انجام آزمایش دوپینگ در ایران آغاز شد و در ابتدای کار آماری نزدیک به ٨ تا ٩درصد از مثبت شدن این آزمایش در میان ورزشکاران کشورمان ارایه شد. به تدریج و بعد از آموزشهای لازم به ورزشکاران برای جلوگیری از استفاده از مواد نیروزا، این آمار در سال اخیر به ٥/٢ تا ٣درصد رسیده که خبر خوبی برای ورزش ایران است. این درصد پایین در مقایسه با کشورهایی که تعداد ورزشکارانشان همسطح با ایران است، آمار خوبی به نظر میرسد و برای مسئولان ورزش کشور جای امیدواری دارد که در سالهای آینده آن را به حداقل برسانند.
کشورهایی که آمار بالایی دارند
بعد از آماری که سالانه کمیته جهانی ضد دوپینگ از استفاده ورزشکاران کشورهای مختلف از مواد نیروزا و محرومیت آنها ارایه داده، روسیه و هند در صدر قرار گرفتهاند. البته جمعیت ورزشکاران این دو کشور نسبت به خیلی از کشورهای دیگر بیشتر است و به همین دلیل شاید تعداد نفراتی که دوپینگشان مثبت اعلام میشود، بیشتر از سایر کشورها باشد. با این حال درباره روسیه در چند ماه اخیر ماجرا کاملا تغییر کرده و ورزش این کشور کاملا در بحران دوپینگ قرار گرفته است. روسها که نزدیک بود از حضور در المپیک ٢٠١٦ نیز محروم شوند، به دوپینگ سیستماتیک محکوم شدهاند. شاید مطرحترین ورزشکارانی که از این کشور اخیرا به دلیل دوپینگ دچار محرومیت شدهاند، الکسی لوچف، وزنهبردار فوق سنگینی بود که بعد از شکستن رکورد جهان نمونههای آزمایشش مثبت و با چندسال محرومیت روبهرو شد. پیش از او هم ماریا شاراپووا، تنیسور مشهور روس به انجام دوپینگ اعتراف کرد و مجبور به ترک موقت ورزش حرفهای شد.
پنجمین کشور آسیایی در کنترل دوپینگ
طبق گفته طباطبایی، سخنگوی کمیته ضد دوپینگ ایران، کشورمان از نظر کنترل دوپینگ در سطح آسیا در رده پنجم قرار دارد. چین، ژاپن، کره و هند کشورهایی هستند که تعداد نمونههای بیشتری از ورزشکاران خود در طول سال میگیرند و نظارت بیشتری روی ورزشکارانشان دارند. البته تمام قوانینی که در کنترل دوپینگ در کشورمان به کار میرود، از سوی کمیته جهانی ضد دوپینگ تأیید شده و بعد از هرگونه تستی هم که مثبت اعلام میشود، یک نمونه به این کمیته برای تأیید ارسال میشود. تمامی نمونههای اخذ شده از ورزشکاران ایرانی به آزمایشگاه کلن آلمان که یکی از معتبرترین مراکز کنترل دوپینگ در سراسر جهان است، ارسال میشود.
چرا آزمایشگاه نداریم؟
تعداد آزمایشگاههایی که در سراسر جهان کار کنترل دوپینگ را انجام میدهند، بسیار محدود است و با این وضع خیلی از کشورها مثل ایران مجبور هستند نمونههای اخذ شده از ورزشکاران را به آزمایشگاههای معتبر در سراسر جهان ارسال کنند. دکتر توحید سیفبرقی که در بخش پزشکی ورزشی فعال است و ریاست کمیته پزشکی سازمان لیگ فوتبال را برعهده دارد، درباره چرایی عدم ساخت آزمایشگاه کنترل دوپینگ در ایران به «شهروند» میگوید: «ساخت آزمایشگاههای اینچنینی هزینههای زیادی دارد و خیلی بهصرفه نیست. جدا از بحث هزینه ایجاد امنیت لازم برای صحت و سقم نمونههای اخذ شده، موضوع بسیار مهمی است. تا به حال که بحثی درباره ساخت چنین آزمایشگاهی در ایران وجود نداشته است. البته تعدادی از کشورها که چنین آزمایشگاهی را تأسیس میکنند، اهداف دیگری مثل پیشرفت علم پزشکی دارند.»
طباطبایی: بعید است دوپینگ ورزشکاری مخفی بماند
دکتر رامین طباطبایی، سخنگوی کمیته ضد دوپینگ درباره کاهش نمونههای مثبت دوپینگ در میان ورزشکاران ایرانی به «شهروند» میگوید: «هیچ وقت نمیتوانیم آمار دقیقی از جایگاه ایران در میان کشورهای جهان از نظر پاکی ورزشکاران ارایه کنیم چون کشورهای مختلف دارای جمعیتهای متفاوت هستند. با این حال مشخصا میزان نمونههای مثبت در کشورمان کاهش یافته و دلیل اصلیاش نیز آشنایی ورزشکاران با قوانین ضد دوپینگ است.» وی درباره احتمال پنهان ماندن دوپینگ ورزشکاران ایرانی میافزاید: «تمام کشورها و فدراسیونهای بینالمللی طبق استانداردهای کمیته جهانی ضد دوپینگ عمل میکنند. کدهایی از سوی وادا اعلام شده تا چراغ راه تمام کشورها باشد؛ مثلا یکی از این کدها به چگونگی نمونهگیری و مورد دیگر به آزمایشگاه کنترل دوپینگ برمیگردد. البته این قوانین هر چندسال یکبار بازنگری و هرسال نیز از سوی وادا کنترل میشود. بعید است که ورزشکاری یا کشوری بتواند از این قوانین تخطی کند، اگر هم چنین اتفاقی رخ دهد، درنهایت رسوایی مثل ماجرای روسیه به وجود میآید.» طباطبایی در پایان درباره چگونگی اعلام محرومیت ورزشکاران دوپینگی نیز میگوید: «وقتی تستی مثبت اعلام میشود، ما یک نسخه را به وادا و یک نسخه را به فدراسیون بینالمللی آن رشته ارسال میکنیم. ما حق اعلام اسامی ورزشکاران را حتی بعد از قطعی شدن مثبت بودن نمونه B نداریم و ممکن است مسکوت بماند اما به خود ورزشکار و فدراسیون مورد نظر آن را اعلام میکنیم.»
استعدادها نباید بسوزد
با وجود اینکه در این گزارش به کاهش آمار دوپینگ در میان ورزشکاران ایرانی اشاره کردیم اما به نظر میرسد باز هم نیاز است توجه بیشتری به بحث دوپینگ در کشورمان صورت گیرد. در گذشته برای ورزشکاران ایرانی نیز چنین مسائلی به وجود آمده و درنهایت فقط حسرت استعدادهایی که مجبور شدند بهخاطر ناآگاهی از صحنه ورزش کنار بروند را خوردیم. امیرعلی اکبری و طالب نعمتپور در کشتی و سعید علیحسینی در وزنهبرداری نمونههای بارز این اتفاق هستند که میتوانستند برای ایران در میادین بینالمللی افتخار کسب کنند اما خیلی زود محو شدند. سرنوشت ورزش کشوری مثل روسیه نیز میتواند درس عبرتی برای سایر کشورها باشد که ارتکاب به دوپینگ میتواند تبعات سنگینی را داشته باشد و حتی باعث عقبافتادگی ورزش یک کشور شود.
۱۶ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۷:۴۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: برترین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 6]