واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: هرمزگان در جشن میلاد حضرت امام حسن (ع) سرشار از سرور و شادمانی شد بندرعباس - ایرنا- در نیمه ماه ضیافت و رحمت الهی، هرمزگان مسرور از میلاد خجسته کریم اهل بیت (ع)، آذین بسته و چراغانی شده در شب و روز ولادت با سعادت حضرت امام حسن مجتبی (ع)، مظهر ایمان، اخلاص، عشق، رشادت، شجاعت، شهامت و سخاوت غرق در نور، سرشار از سرور و شادمانی شد.
به گزارش سه شنبه ایرنا" جای جایهرمزگان در ستاره باران میلاد باشکوه و سراسر نور امیر مهربانی، حضرت امام حسن (ع) غرق در نور و شادمانی است و عاشقان و شیفتگان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) با برگزاری آئین های جشن و سرور، خجسته زاد روز کعبه آمال حق جویان را گرامی داشتند. جای جای هرمزگان در این لحظات ناب و بی تکرار از سرور و شادمانی سر به آسمان می ساید و مردم با پخش شیرینی و نذری، این عید بزرگ را به یکدیگر تبریک گفتند و با شرکت در آئین های جشن و سرور، از راه دور و از پس فرسنگ ها فاصله، عشق و ارادت خود به ساحت مقدس اهل بیت عصمت و طهارت و حضرت امام حسن مجتبی (ع) را ابراز کردند. بسیاری از زوج های جوان نیز در این لحظات سرشار از نور و عطر معنویت و در سایه فضل الهی، توکل به پروردگار عالمیان، در پناه قرآن و با توسل به ائمه اطهار (ع) آغاز زندگی مشترک خود را جشن گرفته و دلخوش و امیدوار راهی خانه بخت شدند.امام حسن (ع) در شب نیمه ماه رمضان سال سوم هجرت در مدینه چشم به جهان گشود. آن حضرت نخستین پسری بود که خداوند متعال به خانواده علی و فاطمه عنایت کرد. رسول اکرم (ص) بلافاصله پس از ولادتش، او را گرفت و در گوش چپش اقامه گفت و سپس برای او گوسفندی قربانی کرد. رسول اکرم (ص) سر آن حضرت را تراشید و هموزن موی سرش که یک درم و چیزی افزون بود به مستمندان نقره داد. پیامبر (ص) دستور داد تا سرش را عطر آگین کنند و از آن هنگام آئین عقیقه و صدقه دادن به هموزن موی سر نوزاد سنت شد. این نوزاد را " حسن " نام نهاد و این نام در جاهلیت سابقه نداشت. ابو محمد تنها کنیه آن حضرت و سبط، سید، زکی و مجتبی از القاب آن حضرت می باشد و "مجتبی" معروفترین لقب دومین پیشوای شیعیان است. امام حسن (ع) پس از شهادت پدر بزرگوار خود به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت، به امامت رسید و نزدیک به شش ماه به اداره امور مسلمین پرداخت. هنگامی که حادثه دهشتناک ضربت خوردن حضرت علی (ع) در مسجد کوفه پیش آمد و امیر المؤمنین (ع) بیمار شد به امام حسن (ع) دستور داد در نماز بر مردم امامت کند و در آخرین لحظات زندگی، او را به این سخنان وصی خود قرار داد: " پسرم! پس از من، تو صاحب مقام و صاحب خون منی ". و آنگاه حسین، محمد و دیگر فرزندانش و رؤسای شیعه و بزرگان خاندانش را بر این وصیت گواه ساخت و کتاب و سلاح خود را به او تحویل داد و سپس فرمود: " پسرم! رسول خدا دستور داده است که تو را وصی خود سازم و کتاب و سلاحم را به تو تحویل دهم، همچنانکه آن حضرت مرا وصی خود ساخته و کتاب و سلاحش را به من داده است و مرا مأمور کرده که به تو دستور دهم در آخرین لحظات زندگیت، آنها را به برادرت حسین بدهی." پس از بیعت مردم، حضرت به ایراد خطبه ای پرداخت و مردم را به اطاعت اهل بیت پیغمبر (ص) که یکی از دو یادگار گران وزن و در ردیف قرآن کریم هستند تشویق فرمود و آنان را از فریب شیطان و شیطان صفتان بر حذر داشت. روش زندگی امام حسن (ع) در دوران اقامتش در کوفه او را قبله نظر، محبوب دلها و مایه امید دلدادگان و سرسپردگان ساخته بود. آن پیشوای بزرگ شیعیان کارها را نظم داد و والیان برای شهرها تعیین کرد و انتظام امور را بدست گرفت، اما طولی نکشید که مردم، امام حسن (ع) را مانند پدرش در اجرای عدالت، احکام و حدود اسلامی قاطع دیدند. عده زیادی از افراد با نفوذ به توطئه های پنهانی دست زدند و حتی در نهان به معاویه نامه نوشتند و او را به حرکت به سوی کوفه تحریک نمودند و ضمانت کردند که هرگاه سپاه او به اردوگاه حسن بن علی (ع) نزدیک شود، امام را دست بسته تسلیم او می کنند یا ناگهان او را می کشند. خوارج نیز بخاطر وحدت نظری که در دشمنی با حکومت هاشمی داشتند در این توطئه ها با آنها همکاری کردند. در برابر این عده منافق، شیعیان علی (ع) و جمعی از مهاجر و انصار بودند که به کوفه آمده و در آنجا سکونت اختیار کرده بودند. این بزرگمردان، مراتب اخلاص و پیروی از حق و ولایت را در همه مراحل ثابت کردند.پس از توطئه های فراوان معاویه، اوضاعی برای امام (ع) پیش آمد که جز " صلح " با معاویه، راه حل دیگری نماند. سرانجام پیشنهاد صلح معاویه مورد قبول امام حسن (ع) واقع شد، ولی این فقط به این منظور بود که او را در قید و بند شرایط و تعهداتی گرفتار سازد، واضح و روشن بود کسی چون معاویه زمان زیادی به آن تعهدات پایبند نخواهد ماند و در آینده نزدیکی آنها را یکی پس از دیگری زیر پای خواهد نهاد و در نتیجه، ماهیت ناپاک معاویه و عهد شکنی های او و عدم پایبندی او به دین و پیمان، بر همه مردم آشکار خواهد شد. امام حسن (ع) با پذیرش صلح از برادر کشی و خونریزی که هدف اصلی معاویه بود و می خواست ریشه شیعه و شیعیان آل علی (ع) را به هر قیمتی که هست، قطع کند، جلوگیری کرد و از اینرو چهره تابناک امام حسن (ع) - همچنان که جد بزرگوار ایشان رسول الله (ص) پیش بینی فرموده بودند - بعنوان " مصلح اکبر" در افق اسلام هویدا شد. امام حسن (ع) در تمام مدت امامت خود که ده سال به طول انجامید، در راه اعتلای اسلام ناب محمدی، هدایت، سعادت و رهایی بشریت از گرداب ضلالت و گمراهی از هیچ تلاشی فروگذار نکرد. سلام و درود بر برترین های عالم هستی که با آمدنشان منظومه بلند ایمان و عاشقی در کالبد زمان و زمین جان گرفت و جاودانه شد. درخشش زیبای ستاره ی آسمان عشق و ایمان نبوی و علوی، حضرت امام حسن مجتبی (ع) مبارک باد حضورتان. 6048/7196
01/04/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]