واضح آرشیو وب فارسی:فارس: فارس گزارش میدهدآزادسازی خرمشهر و رمز پیشانیبندان رنگی/ وقتی رزمندگان، کارشناسان نظامی دشمنان را انگشت به دهان گذاشتند
پیشانیبندان «یا مهدی ادرکنی(عج)» و «یا حسین مظلوم(ع)» چنان روحیهای به رزمندگان اسلام میداد که حاضر بودند یک تنه به قلب دشمن بزنند، راز و رمز این پیشانیبندان رنگی در چه بود... خدا میداند.
به گزارش خبرگزاری فارس از بندرعباس، یکی از ویژگیهای آشکار در میان رزمندگان اسلام نسبت به دشمن بعثی در جبهههای جنگ وفای به عهدی بود که با ایمان به خدا و شور الهی، عاشقانه شهادت را برای دفاع از انقلاب اسلامی و سرزمینشان افتخاری بزرگ و گرانبها و یک تکلیف الهی میدانستند و آنچنان شجاعتی همراه با ایمان پیدا میکردند که گرایش به حقطلبی برای نبرد و بیرون ساختن دشمن در تک تک چهرههای رزمندگان هویدا بود. در سرتاسر جبهههای جنوب پیشانیبندان سرخ و سبز «یا مهدی ادرکنی» و «یا حسین مظلوم(ع)» جلوهای خاص و زیبا به خطوط مقدم داده بود و این سلحشوران و مردان بیادعا با امامشان چنان عهدی بسته بودند که ناگسستنی بود و عاشقانه رهسپار میدانهای نبرد در دفاعی مقدس میشدند که از زمین و آسمانش گلولهها و ترکشهای گداخته توپخانه و بمبهای هواپیماهای جنگی با سربهای داغ بر سر و تن آنان میریخت، اما هیچگاه از وفای به عهدشان عقب ننشستند و با شجاعت و ایثار میجنگیدند تا دشمن را از خاکشان بیرون سازند. بزرگمردان بیادعایی که حتی یک روز هم تا آزادی کامل خرمشهر عقب نیامدند و حتی از خطوط مرزی هم عبور کرده بودند و ارتش تا بن دندان مسلح رژیم بعثی صدام را نیز با تمامی ماشینآلات مدرن، ابزارآلات و تجهیزات جنگیاش زمینگیر کرده بودند؛ تا جایی که عراقیها با جا گذاشتن هزاران کشته و اسیر پا به فرار گذاشته بودند. کارشناسان نظامی آمریکا، انگلستان و شوروی با اشاره به عملیاتهای موفقیتآمیز پی در پی رزمندگان اسلام به اعتراف درآمدند و میگفتند که این حملات برقآسای نیروهای پیشانیبند رنگارنگ ایرانی و پیروزی آنها در هیچ معادلات و تاکتیکهای جنگی گنجانده نمیشود. این بود که اعترافات کارشناسان نظامی و بیثمر بودن تاکتیکهای فنیمهندسی ارتش اسرائیل هم برای نظامیان، فرماندهان ارشد و باتجربه صدام کارآیی نداشت و همین پیشانیبندان نوجوان، جوان و میانسال ارتشی، سپاهی، بسیجی و جهادی در نبرد و دفاع حق علیه باطل، کارشناسان و نظامیان جهان را انگشت به دهان نگاه داشته بود. مردان بیادعایی که از جنگ نهراسیدند و تمامی معادلات جنگی و تاکتیکهای نظامی و حتی کمکهای بیحد و حساب به رژیم صدام و ارتش قادسیه هم نتوانست رزمندگان غیور اسلام را با همان پیشانیبندهای سرخ و سبزی که یک معنویت خاص و رمز الهی داشت را در دفاع از انقلاب اسلامی و خاک سرزمینشان به عقب براند و تا مرز شهادت به دشمن یورش میبردند تا امروز دیگر هیچ دشمنی به سرزمین مقدس ایرانزمین نگاه چپ نکند. ما ایرانیان و تمامی آزادیخواهان، ملتها و حتی دولتهای جهان وقتی تاریخ انقلاب اسلامی و هشت سال دفاع مقدس را ورق میزنند پی به این موضوع بردهاند که رزمندگان ما در هشت سال دفاع مقدس بر علیه باطل جنگیدند و در این جنگ تحمیلی و ناخواسته به رژیم بعثی صدام و حامیانش نشان دادند که برای دفاع از سرزمینمان از دستورات الهی پیروی میکنیم و خداوند همیشه پشتیبان حق برای رسیدن به استقلال و آزادی است و این پشتیبانی، شجاعت، ایثار و ایمان را در قلب و روح هر انسان آزادهای میدمد. روایتی کوتاه از رزمندگان پیشانیبند سرخ و سبز «یا مهدی ادرکنی» و «یا حسین مظلوم(ع)» در تاریخ 15 اسفندماه 60 به خدمت سربازی رفتم و پس از گذراندن دوره فشرده آموزشی در پادگان 06 تهران، در آن زمان از طریق راهآهن تهران ـ خرمشهر به اهواز رفتیم و سپس برای تقسیم به یک قرارگاه جنگی در کیلومتر 5 جاده خرمشهر به اهواز اعزام شدیم. افسر ارتش ستوان محمد عظیمی فرمانده قرارگاه تیپ یک لشکر 21 حمزه در گفتوگو با خبرنگار فارس گفت: حتما اطلاع دارید که رزمندگان سپاه، ارتش و بسیج برای آزادسازی خرمشهر شبانه و روز جنگیدند و خسته هستند و شما نیروهای تازهنفس باید جای آنان را بگیرید تا آنها برای استراحت به پشت جبهه بیایند. این توضیحات برای همه ما هم یک وظیفه بود که مشتاقانه پذیرفتیم. پس از یادآوری وظایفمان در قرارگاه پشتیبانی از سوی همه فرماندهان، در تاریخ پانزدهم خردادماه 1361 به خرمشهر اعزام شدیم؛ آرامش در آنجا حکمفرما بود و این شهر آزاد شده بود و من سربازی با درجه سرجوخه در ارتش بودم که قبل از رفتن به خدمت با جنگهای نامنظم توسط گروه شهید مصطفی چمران از دیماه 1359 تا اسفندماه 1360 در اهواز آشنا شدم و به چندین مأموریت در سوسنگرد و اطراف آن برای شناسایی از مواضع دشمن اعزام شده بودم و با جبهه و جنگ بیگانه نبودم. من از همان روز اول در منطقه علاوه بر کارهای روزانه در قرارگاه در بیشتر مناطق رفت و آمد میکردم و خدا را گواه میگیرم که وقتی روحیه و لب خندان رزمندگان اسلام را در هر گردان و گروهان در میدان جنگ و خط مقدم میدیدم از تمامی دردهای دنیا فارغ میشدم. یادم میآید تعدادی انگشتشمار برای استراحت و استحمام به پشت جبهه میآمدند و شرایط هنوز در منطقه شلمچه و اطراف خرمشهر حساس بود و مدام توپخانه و بمباران هواپیماهای جنگی بهصورت پراکنده و ناشیانانه از سوی دشمن بعثی به سوی ما شلیک میشد که خوشبختانه بیشتر به بیابانهای اطرافمان اثبات میکرد. وقتی با چهرههای سوخته و گرد و غبارگرفته رزمندگان پیشانیبند «یا مهدی ادرکنی» و «یا حسین مظلوم(ع)» روبرو میشدم لبخند میزدند و ذرهای اضطراب در چهره آنان هویدا نبود. پیشانیبندان «یا مهدی ادرکنی(عج)» و «یا حسین مظلوم(ع)» چنان روحیهای به رزمندگان اسلام میداد که حاضر بودند یک تنه به قلب دشمن بزنند، راز و رمز این پیشانیبندان رنگی در چه بود ... خدا میداند. همین ایمان راسخ جوانان و سربازان امام خمینی(ره) بود که توانست با کمک خدای بزرگ خرمشهر را آزاد کند. ------------------------------------------------------ گزارش از فریدون پرینژاد ------------------------------------------------------
انتهای پیام/3264/ذ40
95/03/03 :: 18:08
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 97]