واضح آرشیو وب فارسی:آناج: حزب عدالت و توسعه با تغییر ادبیات خود در مورد سیاست داخلی و خارجی ترکیه، همگان را به تعجب واداشته است.گروه بین الملل آناج: بعد از تغییر موضع سران حزب حاکم عدالت و توسعه در ارتباط با سیاست خارجی و تنها بعد از چند روز، سخن گفتنشان از دوستی، صلح و آرامش داخلی، باعث گردیده که سوالات زیادی به اذهان عمومی و کارشناسان خطور کند که از جمله از آن ها این می باشد که آیا امکان بازشدن سرفصلی جدید بین دولت ترکیه و مخالفان داخلی شان وجود دارد؟ و یا این که دولت ترکیه به دنبال صلح با کدام گروه از مخالفانش است؟ در طول تعطیلات عید فطر، اسامی مهمی از حزب عدالت و توسعه، مثل «جمیل چیچک»، «ایلنور چِویک»، «احمد تاشگَتیرَن» و «بن علی ییلدیریم»، پیام هایی مبنی بر لزوم تغییر سیاست داخلی اردوغان دادند و به دنبال چرخش 180 درجه اردوغان در سیاست خارجه به دنبال القای تاثیرات این تغییرات در داخل کشور بودند و از مخالفان دعوت به پایین آوردن فشار حاکم بر ترکیه و صلح نمودند. اما، سوالی که به دنبال یافتن جوابش از لابی های آنکارا هستیم این است که حزب عدالت و توسعه در داخل با چه کسی و به چه علت صلح خواهد نمود؟ اردوغان چرا سکوت کرده است؟ در حالی که ولوله ای در عرصه سیاست و رسانه های ترکیه افتاده است، عده ای سکوت اردوغان را به «علامت رضا» معنی می کنند چون پیش از این شاهد واکنش بسیار خشن وی در ارتباط با موضوعاتی که خلاف رأی وی بوده، شده ایم. همان طور که در دوران نخست وزیری احمد داوود اوغلو به دفعات زیاد دیدیم که همین ها باعث ایجاد پرزهایی خشن در روابط دو دوست سیاسی قدیمی گردید. درست نیست که سکوت اردوغان را به عنوان رضایت وی معنی کنیم اما این هم غیرمنطقی است که بگوییم از رخدادهای اخیر و سخنان سران مملکت بی خبر است. پس بیش تر به این موضوع می پردازیم که اردوغان به دنبال صلح با چه کسانی است و چگونه این صلح را برقرار خواهد کرد؟ احتمال صلح با چه کسانی وجود دارد؟ حزب عدالت و توسعه از موقعی که تأسیس گردیده تا به امروز، به کمک متفقانش توانسته در اوج باقی بماند. از سال 2002 به بعد با جماعت گولن، سایر جماعت ها و لیبرال ها، متحد شده است. از انتخابات 7 ژوئن هم جای قانعان ناراضی را روشنفکران و جای جماعت گولن را وقف ها و خیریه های به ظاهر اسلام گرا گرفتند. اما این که این صلح را ترمیم روابط درون حزبی عنوان کنیم و یا بازسازی و نوسازی روابط، قابل بحث و تأمل است. صلح برای قبولاندن سیستم ریاست جمهوری یکی از موضوعاتی که بعد از تغییر رویه حزب عدالت و توسعه به ذهن همه خطور می کند، تلاش این حزب در مقابل چالش و ذهن مشغولی بزرگشان یعنی جایگزینی سیتم ریاست جمهوری به جای سیستم پارلمانی است. درست است که اعضا و سران حزب در این مورد سرنخ ها و آدرس هایی با فاصله زمانی چندماهه می دهند، ولی، چراغ سبزی هم از طرف بزرگترین پشتوانه شان یعنی حزب حرکت ملی، دریافت نمی کنند. هرچند که بحث هایی در ارتباط با ترانسفر نمایندگان ناراضی از این حزب وجود دارد اما، حزب حاکم برای دستیابی به هدف خود نیاز به رأی مثبت مطلق، یعنی 330 رأی آری دارد. به همین دلیل باید ابتدا به دنبال برقراری آرامش درون حزبی باشد، یا به عبارت دیگر، «صلح درونی»، اما از طرفی هم این احتمال وجود دارد که لغزش هایی در روابط بسیار صیقلی اردوغان و بن علی ییلدیریم، ایجاد شود و به همین دلیل احتمال می رود افراد کمی از حزب شامل عفو اردوغان گردند. چراغ سبزی برای سرمایه داران به نظر می آید، اهمیت افزون اردوغان به اقتصاد، در روزهای اخیر، سبب رضایت در میان سرمایه داران و فعالان اقتصادی شده است. جستجوی منابع جدید، مورد حمایت فعالان این حوزه در داخل و خارج ترکیه قرار گرفته است. همچنین واکنش رسانه ها، سبب امیدواری بیش تر سران حزب نسبت به موفقیت سیاست پیش رو، گشته است. مسأله کردها حیاتی است! در موضوع ائتلاف های جدید حزب حاکم، مسأله کردها سرنوشت ساز خواهد بود. اگر بحث صلح داخلی از حالت زودگذر خود خارج شود و تبدیل به بحثی جدی شود، در برقراری ائتلاف ها، قدم های برداشته شده در مورد کردها، حیاتی خواهد بود. مسائل روز سوریه شانس زیادی برای بحث حزب عدالت و توسعه در ارتباط با پروژه آمریکا و روسیه باقی نمی گذارد و انتظار می رود ترکیه بعد از یکی دو حرکت، در جایگاه تعیین شده اش در پلان قرار گیرد که این هم بازتاب هایی در پیشامدها خواهد داشت. در آینده نزدیک، تماسی بین حزب حاکم عدالت و توسعه و حزب کرد دموکراتیک خلق ها در ارتباط با مسأاله کردها مورد اتظار نیست و کارشناسان و افراد نزدیک به حکومت در این موضوع اتفاق نظر دارند که قدم هایی که اردوغان در مورد کردها برخواهد داشت، ممکن است تمام تعادل های موجود در بین ائتلاف ها را بر هم بزند به همین دلیل اردوغان تمام دقت خود را به خرج خواهد داد و تا گارانتی محکمی دریافت نکند، اقدامی نخواهد کرد. تنش ها لازمه بقای حزب عدالت و توسعه هستند! اردوغان و حزبش برای این که بتوانند استقرار داشته باشند نیازمند دشمن هستند. این هایی که خود را گاهی طرفدار برخی حرکات عصیانی مثل گزی معرفی می کنند در واقع نه می خواهند صلح کنند و نه از آن ها دور شوند و درواقع می خواهند فاصله امن خود با این حرکات را همواره حفظ کنند. حتی اگر منفعتی در میان باشد، امکان دارد جنگ با این طیف را عمیق نیز بکنند چون بارها و بارها ثابت شده است که سیاست های ترکیه کاملا بر پایه سودجویی بنا نهاده شده اند! گزارش از: سارا ابراهیم نژاد
پنجشنبه ، ۷مرداد۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آناج]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 102]