گزارشاقتصاد تك بعدي ايران فرش را فراموش كرده است

واضح آرشیو وب فارسی:موج: گزارشاقتصاد تك بعدي ايران فرش را فراموش كرده است
خبرگزاري موج - گروه اقتصاد صنعت و بازرگاني رشد صادرات غير نفتي همواره يكي از فاكتورهاي موثر در رشد و توسعه اقتصادي است .

اقتصاد ايران از گذشته تا كنون در زمره اقتصادهاي متكي به نفت بوده و اين اتكا به درآمدهاي نفتي تا جايي پيش رفته است كه بسياري از اقتصاد دانان ورود درآمدهاي نفتي به اقتصاد كشور را عامل اصلي تورم و رشد نقدينگي مي دانند .
توسعه صادرات غير نفتي در مقابل افزايش درآمدهاي نفتي ،به عنوان راهكار كاهش وابستگي و خروج از اقتصاد تك محصولي مطرح است و صادرات فرش به دليل غناي اين هنر صنعت در كشور مي تواند يكي ازبهترين راهكارها براي خروج از اين روند باشد كه متاسفانه تا كنون نتوانسته ايم از مزيت خود در توليد فرش استفاده و بهره وري كافي را داشته باشيم تا جايي كه هر روز سهم ايران از بازار صادراتي فرش كمتر مي شود .
توليد فرش با طرح و رنگ ايراني از سوي برخي كشورها مانند چين ،پاكستان،افغانستان و هند ،ورود فرش قاچاق به كشور،عدم توليد فرش متناسب با نياز بازارهاي داخلي و خارجي از سوي توليد كنندگان،كاهش تعداد بافندگان ،تبليغات نامناسب،توليد دكوراسيون هاي جايگزين فرش از سوي مسولان به عنوان دلايل اصلي كاهش صادرات فرش ذكر مي شود اما در اين ميان برخي كارشناسان به عدم ثبت طرح ونقشه فرش هاي ايراني در سازمان جهاني فرش و كپي برداري از نقشه هاي ايراني و توليد فرش از سوي كشورهاي رقيب با طرح هاي ايراني اشاره دارند .
از آنجايي كه طرح ونقشه فرش هاي ايراني دربازار جهاني متقاضي بسياري دارد كشورهايي مانند چين و پاكستان وهند اقدام به توليد فرش با نقشه ايراني مي نمايند و اين در حاليست كه در ايران هنوز طرح ها و نقشه هاي خاص ايراني مهجور مانده تا جايي كه ما نقش و طرح فرش هاي هر شهر را نمي شناسيم كه در اين ميان مي توان به تاريخچه فرش تهران اشاره كرد .
سابقه قاليبافي در تهران به 200 سال پيش بازمي گرددو تجارت فرش در اين شهر همزمان با قدرت گرفتن قاجار و انتخاب تهران به عنوان پايتخت رونق فراوان گرفت تا جايي كه اين شهر محل تجارت فرش ايران با اروپا شد و پس از مدتي با رونق تجارت فرش ميان ايران و اروپا درآنجا دفاتر صادراتي فرش راه اندازي شد.
از آنجايي كه مردم ساكن در تهران از قوميتهاي مختلف بودند بافندگان قالي دراين شهر نوع بافت ،قيچي زني،گره ،روش پوددهي را بر اساس نوع بافت در قومشان انجام مي دادند .
قاليبافي را مي توان در تهران ،ورامين ،طالقان جستجو كرد اما هر چند كه رشد قالي بافي در تهران با توجه به تحولات سياسي و اجتماعي پس از مدتي متوقف شد اما در اين شهر در زماينكه قالي بافي رونق داشت هنرمندان فرش هايشان را به طرح هاي شاه عباسي،درختي،دورنما،تصويري،ترمه،كتيبه اي و لچك ترنج منقش مي كردندكه اندازه فرش ها نيز ذرع،نيم و پرده اي بود اما اكنون اين طرح ها بيشتر بر روي تابلو فرش ها نقش مي بندد .
همچنين در ورامين در سطح بيجار فرش با نقش هاي گردان و در رجشمار 30 تا 50 و با تكنيك لول و نيم لول بافته مي شود و بافت كناره نيز از ديگر هنر بافندگان ايت منطقه است .
در طالقان نيز سابقه قالي بافي به 150 سال پيش بازمي گردد و بافندگان اين منطقه با رج شمار 25تا 35 روي دارهاي فارسي و به شيوه تخت بافت به توليد فرش مي پردازند .
علي رغم وجود چنين هنرصنعتي در شهر بزرگي مانند تهران كه از قدمت 200 ساله برخوردار است متاسفانه امروز شاهد اين هستيم كه هيچ كس هنر فرش و نقشه هاي خاص اين شهر بزرگ را در هنر صنعت فرش نمي شناسد و پس از 200 سال سابقه فعاليت مسولان اقدام به مطالعه طرح هاي فرش در تهران نموده اند و ابراز اميدواري مي كنند كه بتوانند پس از ثبت اين طرح ها به نام تهران دوباره هنر صنعت فرش تهران را احيا نموده و اين صنعت را مجددا فعال نمايند .
مهجور ماندن هنر صنعت فرش ايران نه تنها موجب شده تا توليدات فرش در كشور كاهش بيابد بلكه زمينه رشد منفي صادرات فرش را فراهم آورده كه اين كاهش روند صادرات محصولات غير نفتي منجر مي شود تا اقتصاد كشور همچنان اقتصادي تك محصولي داشته باشد .
سه شنبه 28 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: موج]

[مشاهده در: www.mojnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 116]