محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803939062
عددسازی های تخیلی مقام مسئول برای دور زدن منتقدان قراردادهای جدید نفتی - عیارآنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:عیارآنلاین: شواهد نشان می دهد الگوی قراردادی پر ایراد IPC اصلاح شدنی نیست که رئیس کارگروه بازنگری در قراردادهای نفتی با وارونه نمایی آمارها قصد دارد مسئولان کشور را تحت تأثیر قرار دهد.به گزارش عیارآنلاین ، صبح روز یکشنبه ۲۰ تیر ماه، کنفرانسی با عنوان بهینه سازی قراردادهای بالادستی نفت و گاز در دانشگاه علامه طباطبائی برگزار شد. یکی از سخنرانان این کنفرانس مهندس سید مهدی حسینی، رئیس کمیته بازنگری قراردادهای نفتی بود که اظهاراتی قابل تامل داشت. ایشان در بخش های مختلفی از صحبت های خود بر این موضوع تاکید کردند که تاخیر در اجرایی شدن قراردادهای جدید نفتی ماهانه حدود چهار میلیارد دلار ضرر نصیب کشور می کند که با احتساب هزینه های غیرمستقیم ناشی از تاخیرها، به بیش از ۲ برابر یعنی ماهانه هشت میلیارد دلار می رسد. حال سوال اینجاست که مبنای این محاسبه چیست؟ اگر ۸ میلیارد دلار را بر ۳۰ تقسیم کنیم، ضرر روزانه کشور طبق برآورد مهندس حسینی ۲۶۶٫۶ میلیون دلار می شود. حال این عدد را بر قیمت یک بشکه نفت با فرض خوش بینانه ۵۰ دلاری تقسیم می کنیم. نتیجه ۵٫۳ میلیون می شود. به عبارت دیگر بر اساس فرضیه آقای حسینی در صورت عدم اجرای قراردادهای جدید نفتی، کشور از تولید روزانه ۵٫۳ میلیون بشکه در روز محروم می شود! یعنی قرار است تولید ۴ میلیون بشکه ای فعلی از قبل قراردادهای جدید به ۹٫۳ میلیون بشکه در روز برسد؟ خوش بین ترین افراد در وزارت نفت نتیجه انعقاد این قراردادها را تحقق یک میلیون بشکه افزایش تولید نفت می دانند و بر این اساس اظهارات آقای حسینی عمیقا جای تعجب دارد. حال سوال اینجاست مخترع بیع متقابل که دیروز این مدل قراردادی را خوب می دانست و امروز آن را بد و غیر قابل استفاده می داند و مخترع و مدافع امروز IPC چرا چنین اطلاعات غلط و غیر قابل باوری را ارائه می کند و از ارائه این آمار مغلوط چه هدفی را دنبال می کند؟ پاسخ این سوال در اظهارات اخیر مقام معظم رهبری در جمع دانشجویان است. ایشان در بخشی از صحبت های خود فرمودند: «هنوز چیزی در این زمینه تصویب نشده؛ هنوز هیچ چیز مسلّمی وجود ندارد. اوّل که این مسئله مطرح شد، ما یک تذکّراتی دادیم به مسئولین؛ گفتیم خب شما برای اینکه بدانید اشکالات این مدل قرارداد و این شیوه قرارداد چیست. باید با کسانی که در اقتصاد نفتی واردند مشورت کنید. رفتند بحث کردند، یک جلسه ای تشکیل دادند و از کسانی از اقتصاددان ها دعوت کردند که آنها هم اشکالات را بیان کردند و بنا شد اصلاح بشود. یک نوشته ای به من دادند که ما بررسی کردیم، تحقیق کردیم، معلوم شد که این ویراست شانزدهم است، یعنی شانزده بار این کیفیّت قراردادها و این گزارش ویراستاری شده؛ مدام اصلاح شده، تصحیح شده. بعد که به دفتر ما مراجعه شد، دفتر ما گفتند این کافی نیست، چون بعد از این باز اصلاحات دیگری هم لازم بوده که انجام بگیرد که هنوز انجام نگرفته. بنابراین تا وقتی که این اصلاحات انجام نگیرد و این کار به معنای واقعی کلمه، مطابق منافع کشور نباشد این اتّفاق نخواهد افتاد و این نوع قرارداد بسته نخواهد شد. ما هم گفته ایم که تا وقتی قضیّه نهایی نشده، هیچ قراردادی نباید بسته بشود.» بر این اساس واضح است که باید اشکالات و ایرادات این الگوی قراردادی بر طرف شود،اما از شواهد اینگونه بر می آید که این قرارداد پر ایراد اصلاح شدنی نیست که آقای حسینی با این گونه وارونه نمایی آمارها قصد دارد مسئولین کشور را تحت تاثیر قرار دهد تا با چشم پوشی از ایرادات این قرارداد، آن را هر چه سریع تر به مرحله انعقاد برسانند. تعجیل و بی تدبیری در مورد این قراردادهای بلندمدت که تعهداتی ۲۵ ساله برای کشور دارد و برای اولین بار بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، دوره بهره برداری را به شرکت های بین المللی نفتی واگذار می کند و اختیارات تولید و مدیریت مخازن نفتی کشور را به شرکت های خارجی می سپارد، تبعات زیادی برای کشور دارد که قابل جبران نیست. آقای حسینی اختراع قرارداد بیع متقابل را هم در کارنامه دارد. در دوره اول وزارت آقای زنگنه، وی مسئول تدوین قراردادهای نفتی کشور شد و به بهانه میادین مشترک، مسئولین وقت وزارت نفت شروع به واگذاری میادین کردند، اما میادین مشترک نفتی مورد استقبال خارجی ها واقع نشد. یعنی به بهانه میادین مشترکی مانند سلمان، فروزان، اسفندیار، نصرت و فرزام، میادین مستقلی مانند سیری ،دارخوین، درود، سروش و نوروز به خارجی ها واگذار شد. همچنین خطای استراتژیک واگذاری فازهای میدان مشترک پارس جنوبی به توتال که در آن سوی مرز قراردادی بلند مدت و چرب تر از ایران روی همین میدان با قطر داشت، تبعات جبران ناپذیری دارد، که امروز گرفتار آن شده ایم. نحوه طراحی فازها و جانمایی چاه ها و همچنین برداشت از لایه های غیر مشترک این میدان، امروز موجب افت فشار گاز از این میدان شده است چنان که آقای منوچهری، معاونت توسعه و مهندسی شرکت ملی نفت اخیرا به آن اذعان کرده است. حال آیا توتال برای این خیانت تنبیه می شود؟ خیر، برعکس تشویق می شود و میدان بزرگ و بی نقص دیگری به نام آزادگان به این پیمانکار پاداش داده می شود. آن هم نه در قالب قرارداد کوتاه مدت ۴ یا ۵ ساله بیع متقابل، بلکه در قالب قرارداد ۲۵ ساله IPC. حال سوال این است که این پاسخ کدام خدمت صادقانه توتال است؟ ظاهرا پاسخ این پرسش هم در همین سخنرانی آقای حسینی در کنفرانس دانشگاه علامه طباطبائی داده شده است. وی گفته است:«لابی نفتی در دنیا، لابی بسیار قدرتمندی است و از آنجا که ما تجربه مشابهی در این زمینه در زمان قراردادهای بیع متقابل داشتیم، می دانستیم این لابی نفتی می تواند در پیشبرد مذاکرات هسته ای فعلی نیز موثر باشد.» بر اساس این اظهارات آقای حسینی ظاهرا خدمات بی نظیر فرانسه در مذاکرات هسته ای این گونه پاسخ داده می شود. فرانسه ای که به تعبیر رهبری نقش پلیس بد را برای جمهوری اسلامی ایران بازی کرد، به دنبال جایزه ای بزرگ برای دادن چراغ سبز به ایران بود که میدان بزرگ نفتی آزادگان یکی از آنها بوده است . در پایان باید این تذکر را تکرار کرد که امروز دیگر دوره سعی و خطا نیست و مسئولین وقت وزارت نفت که قرارداد بیع متقابل فازهای ۲و۳ با توتال، قرارداد بیع متقابل فازهای ۶،۷،۸ با استات اویل و قراردادهای ننگین فروش گاز کرسنت را در کارنامه خود دارند، دیگر فرصتی برای خطا آن هم به وسعت IPC را ندارند. لازم است مشکلات صنعت نفت با اجماع عمومی و هم فکری با متخصصین صنعت و نه مستبدانه حل شود. ملت ایران از ارتکاب خطایی دیگر آن هم با چنین وسعتی چشم پوشی نمی کند. منبع: فارس
جمعه ، ۲۵تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عیارآنلاین]
[مشاهده در: www.tnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 48]
-
گوناگون
پربازدیدترینها