واضح آرشیو وب فارسی:پیام آفتاب: کتاب «ظهور و سقوط رایش سوم» نوشتهٔ ویلیام آل شایرر، یک کتاب تاریخی بسیار مشهور و مهم است که به تاریخچهٔ آلمان تحت سلطهٔ هیتلر می پردازد و اینکه چگونه یک فریبکار حرفه ای توانست یک کشور بزرگ را به چنگ آورده و آن را نابود کند.آنگونه که شایرر شرح می دهد، ظهور هیتلر پیروزی باورنکردنی یک رهبر موعود بود: «مردی با سبیل چارلی چاپلین که دوران جوانی آوارهٔ شهر وین بود، سرباز بی نام و نشان، یک رهبر مضحک کودتای آبجوفروشی - کودتای مونیخ – و یک جادوگر.» چگونه این فرد مضحک و متکبر توانست یکی از بافرهنگ ترین ملت ها را منحرف سازد؟ بخشی از این پیروزی به واسطهٔ صندوق آراء کسب شد. در اوایل دههٔ ۱۹۳۰ حزب ناسیونال سوسیالیسم، نازی ها، پس از مجموعه ای از انتخابات آزاد به قدرت رسیدند. هرگز در انتخابات اکثریت را به دست نیاوردند ولی حزب نازی در رایشتاگ – پارلمان - قوی ترین حزب شد. هیتلر سپس توانست به دفتر صدراعظم و نخست وزیر راه پیدا کند؛ او از غرور، حماقت، بلندپروازی و طمع غیرنازی ها استفاده کرد و از آن ها پیشی جست. شایرر می نویسد: «هیچ گروه و یا طبقه ای نمی تواند خود را از واگذاری جمهوری دموکراتیک و در نتیجه پیشروی هیتلر مبرا بداند. اشتباه بزرگ آلمانی های مخالف نازی این بود که نتوانستند در مقابل نازیسم با یکدیگر متحد شوند.» هیتلر هیچ وقت بیشتر از ۳۷ درصد آراء را کسب نکرد. «اما ۶۳ درصد از مردم آلمان که مخالف هیتلر بودند به دلیل کوته نگری نتوانستند با هم متحد شوند تا این خطر را رفع کنند. آن ها می دانستند که برای رفع این خطر، حتی اگر موقتی، باید با یکدیگر متحد شوند.» ظهور هیتلر مدیون سقوط بازار سهام در سال ۱۹۲۹ و رکود اقتصاد جهانی است که در نتیجهٔ آن پدید آمد. جمهوری آلمان پس از پایان جنگ جهانی اول مشغول ترمیم قوای کشور پس از شکست در جنگ بود. تا اینکه ناگهان «میلیون ها نفر از کار اخراج شده و هزاران بخش تجاری کوچک نیز ورشکست شدند.» به گفتهٔ شایرر «هیتلر در اقتصاد نادان بود و توجهی نیز به آن نداشت، اما در عوض به موقعیت هایی که رکود بزرگ اقتصادی برایش فراهم می کرد واقف بود. او نمی خواست وقتش را صرف همدردی با مردم رنجدیدهٔ آلمان بکند، بلکه ترجیح می داد با سنگدلی از این موقعیت برای اهداف سیاسی اش بهره بگیرد.» هیتلر از این موقعیت در انتخابات ۱۹۳۰ استفاده کرد و نازی ها به عنوان دومین حزب انتخاب شدند. «در گردباد کارزارهای انتخاباتی، هیتلر به میلیون ها نفر از مردم ناراضی و رنج کشیده وعده می داد تا اندکی آن ها را امیدوار کند: قدرت از دست رفتهٔ آلمان را به آن بازخواهد گرداند… فساد را ریشه کن خواهد ساخت، اشخاص مال اندوز و سرمایه دار را به زانو در خواهد آورد (به خصوص اگر یهودی باشند) و ترتیبی خواهد داد تا هر آلمانی شغل و نان داشته باشد. برای مردم گرسنه و ناامید که نه فقط به دنبال راه حل بلکه در پی عقاید تازه و خدایان جدید بودند، این پیشنهاد بی تأثیر نبود.» او به پول نیاز داشت و برای آن به «مردان عرصهٔ تجارت که در سیاست عقاید احمقانه ای داشتند، روی برد». کمونیست ها و سوسیالیست ها قوی بودند و تاجران از آن ها هراس داشتند. «این تاجران لزوماً عوام فریبی و پستی حزب را نمی پسندیدند، اما از سوی دیگر آن حس قدیمی میهن پرستی آلمانی و ناسیونالیسم در آن ها زنده شده بود. این حزب وعده می داد که مردم آلمان را از کمونیسم، سوسیالیسم، اتحادیه های صنفی و دیگر عواقب پوچ دموکراسی به دور نگاه خواهد داشت.» شایرر می نویسد که یکی از این «عواقب پوچ» یک پارلمان دو قطبی و بی خاصیت بود که «در هنگام بحران های اقتصادی از هم پاشید» و دولت دموکراتیک هم مجبور شد تا با حکم وزارتی کشور را اداره کند. جمهوری آلمان در واقع پشتیبان تاجران، بانکدارها و ملاکین بود. علاوه بر این «با تنگ نظری، تعصب و بی بصیرتی که باورکردنی نیست، آن ها پایه های جمهوری را تخریب کرده و با کمک هیتلر آن را نابود ساختند.» هیتلر به ارتش نیز - که هنوز زخمی شکست در جنگ بود - اظهار توجه کرد و وعده داد که در عوض حمایت آن ها قدرت جدیدی به ارتش ببخشد. شایرر می نویسد که به این ترتیب هیتلر «که رهبر طبقهٔ متوسط رو به پایین بود، حمایت طبقات بالای پروتستان های شمال، مالکین نجیب زادهٔ آلمانی محافظه کار و تعدادی از اشراف را نیز به دست آورد.» در سال ۱۹۳۲، هیتلر در مصاف با فیلد مارشال کارل فون هیندنبورگ کاندیدای ریاست جمهوری شد. «او با هواپیما از یک سوی آلمان به سوی دیگر پرواز می کرد. در نخستین کارزار انتخاباتی اش به رنج مردم آلمان و ناتوانی حکومت جمهوری پرداخت. سپس آینده ای روشن را برای آلمان ترسیم کرد که اگر به ریاست جمهوری برسد برای همهٔ کارگران شغل ایجاد می کند، درآمد کشاورزان بیشتر خواهد شد و تجارت نیز رونق خواهد گرفت.» او وعده داد: «در دورهٔ رایش سوم هیچ دختر آلمانی بدون شوهر نمی ماند.» هیتلر در یک مبارزهٔ انتخاباتی سه نفره، نفر دوم شد. سپس در انتخابات پارلمانی، حزب نازی با کسب اکثریت ۲۳۰ کرسی از ۶۰۸ کرسی پارلمان، بزرگترین حزب پارلمان شد. او از این پایگاه استفاده کرد تا دشمنانش را علیه یکدیگر بشوراند و هیندنبورگ خسته را متقاعد ساخت تا او را صدراعظم کند. شایرر می نویسد: «با استفاده از راه میان بر، از طریق معامله سیاسی با مرتجعان کهنه پرست که در خلوت از آن ها بیزار بود، یک ولگرد آسمان جل صدراعظم یک کشور بزرگ شد.» شایرر که کتابش را در سال ۱۹۶۰ منتشر کرد اهل شیکاگو و خبرنگار خارجی شیکاگو تریبیون بود. او دربارهٔ آلمان می نوشت زیرا فکر می کرد که ممکن نیست این اتفاق در کشور خودش بیفتد! ❊ ریچارد سی لانگ ورث دبیر اسبق بخش اروپا در شیکاگو تریبیون و از اعضای شورای شیکاگو در گلوبال افرز است.
پنجشنبه ، ۲۴تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پیام آفتاب]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]