واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شیرازیها طی سال همواره مراسم و آئینهای مختلفی را در مناسبتهای ملی و مذهبی برپا میکنند. برنامههایی که ریشه در اعتقادات قلبی آنان داشته و دارد. هرچند بخشی از این آئینها با خرافههایی بعضا مذموم و فاقد ریشه، گره خورده است. به گزارش ایسنا، ماه مبارک رمضان هم همواره با آئینهای ویژهای در شیراز همراه بوده، یکی از این آئینها که هنوز هم در شهر هزار راز دنبال میشود. مراسم جمعه الوداعی در آخرین جمعه ماه مبارک رمضان است. در کتاب رمضان در فرهنگ مردم، تالیف سید احمد وکیلیان، پیرامون رسوم مختلف مردم شیراز، در این ماه مبارک، توضیحاتی ذکر شده است. در این کتاب پیرامون مراسم جمعه الوداعی آمده است؛ « روز جمعه الوداعی مسجد جمعه شیراز بسیار شلوغ و جنجال میشود، به طوری که داخل تمام شبستانها، ایوانها و صحن مسجد حتی دالانها سجاده پهن است و زنان شهر هرکدام به نیت خاصی از پیش از ظهر و اوایل روز برای گرفتن جای مناسب به مسجد هجوم میآورند. یک دسته برای درست کردن چل بسمالله، جماعتی برای گرفتن دعای کیسه از دست آقا «پیشنماز و امام جماعت مسجد»، برخی برای نوشتن دعای سیاه سرفه روی پوست گردو، یک گروه به نیت گشایش بخت، جمعی به قصد بچهدار شدن و خلاصه هرکسی به امید و نیتی به مسجد جامع میرود. در مسجد جامع شیراز، منبری بلند و بسیار قدیمی با پلههای متعدد وجود دارد که به منبر امام حسن(ع) معروف است. روز جمعه الوداعی بعد از نماز جماعت و وعظ و سخنرانی، عده زیادی از زنها اطراف منبر جمع میشوند. گروهی از دختران دم بخت به نیت باز شدن بخت سه مرتبه از منبر بالا و پایین میروند و معتقدند که با این کار تا سه روز یا سه هفته یا سه ماه بعد به خانه بخت میروند. زنان بیفرزند که آرزوی داشتن فرزند دارند، ننی (Nanni)کوچکی درست میکنند و یک عروسک قنداق کرده داخل ننی میگذارند و با خود به مسجد میآورند و در گوشهای میبندند و چند مرتبه ننی را میجنبانند و نیت میکنند تا اگر تا سال بعد صاحب فرزندی شوند، جمعه آخر ماه رمضان داخل صحن مسجد حلوا بپزند و خیرات کنند. بسیاری از زنان عقیده دارند اگر ننی را پشت منبر امام حسن (ع) ببندند، اثرش بیشتر است. مسجد فتح و جمعه آخر ماه مبارک رمضان بسیاری از زنان شیرازی بعد از مراسم جمعه الوداعی از مسجد جامع به مسجد فتح که در محله یهودیان بنا شده است میروند. این مسجد در بعدازظهر جمعه آخر ماه مبارک رمضان پر از جمعیت میشود. هرکس برای برآورده شدن حاجتش شمعی روشن میکند، به طوری که شبستان مسجد از دود شمع دیده نمیشود. عدهای از زنان هم در صحن مسجد مشغول پختن حلوا میشوند و بچهها برای گرفتن حلوای نذری هجوم میآورند. در حیاط مسجد درختان نارنج و حوض آبی است و هر حاجتمندی برگ نارنجی میچیند و به امید برآورده شدن حاجتش در حوض آب میاندازد. هر کدام از حاجتمندان هم در آخر مراسم دو رکعت نماز «تحیت» میخوانند و ثواب آن را به روان بانی و کسانی که مسجد را ساختهاند میفرستند. مردم با انجام این عمل اعتقاد دارند تا جمعه آخر ماه رمضان سال بعد حاجتشان برآورده میشود.» به گزارش ایسنا، آئینها که قطعا بسیاری از آنها با خرافه آمیخته و مسیری صحیح را طی نکرده است. بیشتر نشاندهنده خلوص نیت برگزار کنندگان آن بوده و اتکاء و اعتقاد آنان به اینکه گشایش همه امور را میتوان از مسجد و دعا به درگاه خداوند، دنبال کرد. مسحد در بسیاری از آئینهای شیرازیها، جایگاهی ویژه به خود اختصاص داده و در این میان مساجد قدیمی شهر، خصوصا مسجد جامع بهدلایلی بیش از سایر مساجد مورد توجه بوده است. اگرچه طی سالهای اخیر، درهای مسجد جامع عتیق بر روی زنانی که برای برپائی آئین جمعه الوداعی به این مکان مذهبی روی میآورند بسته شده است. اما زنان شیرازی، خصوصا شیرازیهای قدیمی، پشت درهای بسته مسجد آداب خود را اجرا میکنند. به حتم برای پیشگیری از وارد شدن خدشه به اصول دینداری مردم و ممانعت از ورود خرافه به دین و آئین دینی، باید به آگاهی مردم اهمیت داد. راهکار مواجهه صحیح با خرافهها، ارتقاء آگاهیهای مردمی است که آن را سالهای سال سینه به سینه گرداندهاند و بعضا اعتقاد محکم و قاطعی به این اعمال دارند. اگرچه نمیتوان به کل باورهای مردمی را به آخرین جمعه ماه مبارک رمضان و حضورشان در مسجد و برپائی دعا و پخت نذری به امید رفع حاجتها و اجابت دعاهایشان، جزو خرافهها محسوب کرد و آن را مذموم دانست. مراسم جمعهالوداعی تا سه سال قبل در مساجد قدیمی شیراز خصوصا مسجد جامع عتیق، حاج احمد، سیاوشون و ... برگزار میشد. طی سالهای اخیر این مساجد یکبه یک درها را بر روی برگزار کنندگان این مراسم بستهاند. گزارش از: نسترن بالشزر خبرنگار ایسنا منطقه فارس
انتهای پیام
شنبه / ۱۲ تیر ۱۳۹۵ / ۱۶:۳۲
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]