واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: استانداردهای یگانه برای فعالان اقتصادی داخلی و خارجی تهران- ایرنا- روزنامه شرق در یادداشتی به قلم نوشین طریقی نوشت: اعتمادسازی و حسن نیتی که در پی اجرای توافقِ جامع هستهای میان ایران و کشورهای برتر جهان شکل گرفته است، بیشک رهآورد ارزشمند و سرمایه گرانقدری است که همزمان، جامعه جهانی را به تکاپو و جامعه ایرانی را به تحرک انداخته است.
در ادامه این مطلب که در شماره دوشنبه 24 خرداد 1395 منتشر شده، می خوانیم:همانگونه که تصمیمسازان سیاسی و مذاکرهکنندگان دولتی از بهبود فضای پیرامونی به شوق آمدهاند، صنعتگران داخلی و فعالان اقتصادی هم بر سر آناند که کسبوکارهای خود را رونقی دوباره بدهند و از فرصتهای برآمده از گشایش، برای ارتقای کمّی و کیفی عرصه تولید بهرهبرداری کنند. اینکه شاخصهای بازار در بورس اوراق بهادار بهدلیل انجام این توافق به هیجان و حرکت درآمدهاند، نشاندهنده علاقهمندی عمومی به تحول و تحرک اقتصادی است. روشن است که آوردههای ارزشمندی در راه است و ورود سرمایهگذاران و صنعتسالاران نامآشنای جهانی و واقعیترشدن و جدیشدن فضای رقابت در داخل، خونی تازه به رگهای عرصه صنعت و تولید میدواند، سستی و خستگی را میزداید و تقلا و تکاپویی مضاعف میآفریند، چراکه رقابت، جوهره توسعه است و تنوع و تعدد بازیگران صنعتی، همواره رونقآفرین و انگیزهبخش بوده و هست. صنایع ایران و بهویژه صنایع پایهای و بسترساز نهتنها هراسی از هیبت و هیمنه برخی نامها و نشانها ندارند، بلکه مشتاق هماوردی و همراهی با برترینها و بهروزترین تکنولوژیها و تجهیزات هستند. این اتکای به نفس در صنایع خودساختهای مانند برق و نیروگاهسازی که در سالهای دشوار اعمال تحریمهای ناعادلانه، زمینگیر نشدند و حتی فراتر از پاسخگویی به نیازهای کشور، زنجیره تأمین تجهیزات و ساخت در داخل را با اتکای به تحقیق و توسعه درونزا تکمیل کردند، بیشتر هم هست. آنچه در روزها و هفتههای اخیر، تردیدها و تأملهایی در میان مدیران بنگاههای صنعتی و مؤسسات تولیدی و ابهامهایی در ذهنها ایجاد کرده، این است که در نقشه راهی که برای توسعه صنعتی طراحی شده، سهم و نقش بازیگران داخلی صنعت کجا دیده و پیشبینی شده است؟ چگونه میتوان در مواجهه صنعتگران داخلی و بینالمللی برای سهمخواهی از بازار گسترده و خوشآتیه ایران، مانند مذاکرات چندجانبه هستهای، یک بازی برد- برد را شکل داد؟ درهای گشودهشده به روی مناسبات اقتصادی، از چه قاعده موجه و ساختار ضابطهمندی پیروی میکند؟ درحالیکه بنگاههای صنعتی و مؤسسات تولیدی که سالها پیمانکار دولت بودهاند، از دریافتنکردن معوقات مالیشان رنج میبرند و از تضمین بازگشت سرمایهگذاریهای خود اطمینان ندارند، اخبار و گزارشهایی به گوش میرسد که ناباورانه و غیرمنتظره است. غیبت فعالان صنعتی ایران در مفاهمات جدید از آن جهت پرسشبرانگیز است که چگونه میتوان بخش مهمی از عرصه صنعت و تولید داخلی را که موجود است و حیات دارد، از منابع انسانی و مادی و معنوی انبوهی برخوردار است و اشتغال میزاید و تجهیزات میسازد، به کناری نهاد و از قراردادها و تفاهمنامههایی سخن گفت که ردی از هویت و منفعتِ سازندگانِ داخلی در آنها نیست؟ درحالیکه وزیران اروپایی و آسیایی را هیأتهای پرشماری از مدیران صنعتی و فعالان اقتصادی همراهی میکنند، چرا نمودی از حضور جدی و اثرگذار بخشهای غیردولتی در مذاکرات اقتصادی اخیر هویدا نیست؟ در این شرایط، انتظار بدنههای نیرومندِ فعال در صنعت ملی و تولید داخلی، برخلاف آنچه شاید تصور میشود، تقاضای انحصار و حمایتهای ویژه نیست، چراکه رقابت سازنده، راز ماندگاری و تعالی است. برخی بازارها، اساسا ظرفیت رقابتی بالایی ندارند، زیرا به صنایع بزرگ و مادر متصل هستند؛ این صنایع که مبنای توسعه جامعهاند و هدایت و سیاستگذاری آنها عموما در تعامل مستقیم با دولت شکل میگیرد، مقیاسی معین دارند. برای نمونه، صنعت برق ایران کارفرمای مشخص و پیمانکارانی محدود دارد چنانکه در عرصه جهانی نیز تعداد شرکتهایی که در زمینه ساختِ تجهیزات سنگینی مانند توربینهای نیروگاهی فعالیت دارند، اندک و انگشتشمار هستند. فشردگی در این بازارها بهگونهای است که همان کمشمار شرکتهای فعال نیز راه ادغام در پیش گرفتهاند تا میان عرضه و تقاضا توازن برقرار کنند.در چنین شرایطی، عرضه سراسیمه بازار محدود داخلی به رقبای خارجی، آنهم در صنایع توانایی مانند برق، چه تناسبی با مبانی اقتصاد مقاومتی دارد؟درحالیکه شرکتهای توانمند داخلی قادر هستند کالاهای باکیفیت با قیمتهای متعارف تولید کنند و تمام منابع مادی و معنوی خود را در مسیر تولید تجهیزات و محصولات روز جهان به کار گرفتهاند، صیانت از اعتبارِ تولید داخلی و برند ملی، باید اولویت نخست باشد. واقعیت این است که تأمین منافع ملی در فرایندی تعاملی شکل میگیرد و بر مبنای کنشها و واکنشهای متقابل و با تکیه بر منطقی متناسب و تفاهمی رضایتمندانه قوام مییابد. اقتصاد عمومی بدون نقشآفرینی و جایگاهیابی فعالان اقتصادی و صنعتی غیردولتی، رشد واقعی و مستمر را تجربه نخواهد کرد. بهرسمیتشناختن و پاسداری از حریم و حرمتِ تمامی بازیگران ریز و درشتِ اقتصادی و درکِ هویتهای متفاوت و منافع متعدد هریک از آنها، از سوی دولت، نهفقط یک حق بلکه ضرورت است.تأکید بر عقلانیت و تلاش برای دستیابی به نوعی اجماع فراگیر در داخل، نقش دولت در طراحی سازوکاری متوازن و تعادلبخش را برجسته میکند تا این اطمینان و اعتماد در میانِ فعالان و دلسوزان کشور تقویت و تکثیر شود که عرصه صنعت و تولید داخلی، مصون از وابستگیها و تعلقیابیهای گروهی میماند و به سمتوسوی خاصی فرو نمیافتد. هرچند گذار از دوران رکود و رونقبخشی به بازار، نیازمند سرمایه و ساختارهای جدید و جوان است؛ اما فراموش نشود درهای گشودهشده به روی مناسبات اقتصادی اگر از الگویی موجه و ساختاری منضبط پیروی نکند، فضای یکهتازی و ورود بیمحابای منفعتطلبانی را به دنبال خواهد داشت که جز سودآوری مقطعی و سهمخواهی دورهای اندیشهای در سر ندارند.*منبع: روزنامه شرق،24 خرداد 1395**گروه اطلاع رسانی**1893**9131
24/03/1395
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]