واضح آرشیو وب فارسی:اتحادیه طلا: «موضوع حقوق های نجومی، در واقع هجوم به ارزش ها است.» حتی اگر «استثناء» باشد، شکل گیری خوی اشرافی گری و خود برتربینی نسبت به مردم «همین تعداد کم نیز خیلی بد است و باید حتماً با آن برخورد شود.» در سال های پس از دفاع مقدس که رهبر انقلاب خطر خوی اشرافی گری و ظهور طبقه ی جدیدی در اقتصاد و سیاست را گوشزد کردند، برخی گمان می کردند که پیامد آن، تنها انحرافی است که در سبک زندگی بخش هایی از جامعه شکل می گیرد و رفتارهای خلاف شرع و اخلاق را رواج می دهد. اما به تدریج مشخص شد که طبقه ی اشراف و مترفین همانند نمونه های تاریخی عصر انبیاء، جریانی از مخالفان سیاسی را نیز برای جبهه ی حق و عدل ایجاد می کنند و تلاش می کنند تا محمل تضعیف آرمان های امت اسلامی شوند. از دیگر سو، جریان اعتراضات ۹۹ درصدی پس از بحران مالی ۲۰۰۸ آمریکا، نشان داد: جامعه ای که توازن برخورداری ها در آن از میان برود، همواره در معرض ناپایداری است، حتی اگر به ظاهر بالاترین قدرت نظامی و سیاسی جهان و بیشترین درآمد ملی را داشته باشد. ماجرای "جنبش وال استریت"در واقع اعتراض به اولویت حفظ منافع طبقات سرمایه دار و ذی نفوذ، در مقابل طبقه ی متوسط و محروم نزد سیاستگذاران ایالات متحده بود، امری که ثمره ی آن جامعه ای با شکاف طبقاتی گسترده و نارضایتی عمومی است. نتیجه ی این وضعیت چیزی نیست جز «کشوری با حاکمیّت اشرافی، با قلّه های ثروت از قبیل آنچه در آمریکا [وجود دارد] ... در کشوری با آن ثروت -آمریکا کشور ثروتمندی است- قلّه هایی وجود دارد و در کنار این قلّه ها درّه های بدبختی و نابسامانی و فقر و محرومیّت وجود دارد.»(۱۳۹۵/۰۳/۲۹) امیرالمومنین علی علیه السلام در مقابله با منطق حاکمیت اشراف، در زمان خود، مالک اشتر را موظف می کنند تا رضایت عامه ی مردم را ولو به بهای ناخشنودی طبقات ممتاز سرلوحه کار خود قرار دهد. تجارب نیز نشان می دهد که در تنگناها، آن گروهی که بارها را از روی دوش کشور بر می دارند و توقعی هم ندارند، عامه ی مردم اند. اینگونه است که حتی با معیار مصالح ملی نیز، وظیفه ی دولت اسلامی حرکت در خلاف جهت حاکمیت طبقه اقتصادی اشراف است. بنابراین در این چارچوب و در منظومه ی ارزش های انقلاب اسلامی صرف پیشرفت مادی بدون حاکمیت عدالت، اخلاق و معنویت، مطلوبیت ندارد. در بیان رهبر انقلاب نیز، توزیع عادلانه ی درآمد و ثروت، نبود تمایلات اشرافی گری در میان مسئولان، رفع فقر و فساد و عدم حاکمیت طبقه ی اشراف همگی بیانگر رکن عدالت در کنار رکن دیگر یعنی پیشرفت، به عنوان مهم ترین شعارهای دهه ی چهارم انقلاب محسوب می شود. فراتر از این نامگذاری، رهبر انقلاب تلفیق مردم گرایی، مستضعف نوازی و پرهیز از اسراف و زندگی اشرافی را جزو مبانی انقلاب اسلامی معرفی می کنند که به هیچ وجه نباید تغییر کند.(۱۳۸۷/۰۶/۰۷) به تعبیر دیگر: «اگر مسئولین کشور هم مثل خیلی از مسئولین کشورهای دیگر به مسئولیت به عنوان یک وسیله و یک مرکز ثروت و قدرت نگاه کنند... اگر مردمی بودن، ساده زیستی، خود را در سطح توده ی مردم قرار دادن، از ذهنیت مسئولین کنار برود و حذف شود؛ پاک شود و... اگر این مغزهای حقیقی و این بخش های اصلىِ هویت واقعی جمهوری اسلامی از دست برود و ضعیف شود، ساخت ظاهرىِ جمهوری اسلامی خیلی کمکی نمی کند؛ خیلی اثری نمی بخشد و پسوند «اسلامی» بعد از مجلس شورا: مجلس شورای اسلامی؛ دولت جمهوری اسلامی، به تنهائی کاری صورت نمی دهد.»(۱۳۸۷/۰۹/۲۴) رهبر انقلاب بارها در سخنرانی سالگرد رحلت حضرت امام رحمه الله علیه، مولفه ی زیست غیراشرافی و غیر دنیاطلبانه را یکی از ویژگی های برجسته ی امام راحل و از لوازم رسیدن کشور به قله ها بیان کرده اند: «(ما) دنبال پرداختن به اشرافی گری و تجملات نباشیم، ما مسئولین خودمان را حفظ کنیم، همچنانکه این مرد بزرگ خود را حفظ کرد ... اشرافی گری ممنوع است، لذت جویی ممنوع است، به فکر جمع کردن زخارف دنیا افتادن برای مسئولین ممنوع است، با این ممنوعیت هاست که می توانیم به قله برسیم»(۱۳۹۱/۰۳/۱۴) ایشان در جای دیگری تمایل به اشرافی گری را «آفت بسیار بزرگ مسئولیت»(۱۳۹۰/۰۳/۱۴) در نظام نام نهادند. مولفه ی بارز چنین آفتی در سطح دولتمردان، سازوکارهای چکه به پایین و الگوگیری عامه ی مردم از این منش خواص است: «بعضی از ما مسئولین دچار دنیاطلبی شدیم، برای ما ثروت، تجمل، آرایش و تشریفات و اشرافی گری یواش یواش از قبح افتاد، وقتی ما اینجور شدیم این سرریز می شود به مردم، در مردم هم این مساله پیدا می شود.»(۱۳۹۰/۰۳/۱۴) روشن است که در کنار استفاده از الگوهای مثبت مسئولان برای مردم، اصلاح این عیب فرهنگی در متن جامعه مستلزم استفاده از ابزارهای فرهنگ ساز و سیاست گذار است تا به تدریج از گسترش آنچه رهبر انقلاب یک «بیماری» نامیده اند جلوگیری شود: «اشرافی گری مثل یک بیماری است، در هر کجا که وارد شد بسیاری از خوی های پسندیده را تحت الشعاع قرار می دهد، کم کم آنها را ضعیف می کند. ما مردم ایران اسیر اشرافی گری نباید بشویم.»(۱۳۸۶/۱۰/۱۲) تاریخ اسلام نشان می دهد که غفلت از این ملاحظه، به سادگی می تواند جامعه ی سالم و عادلانه را به مرور تبدیل به یک جامعه ی طبقاتی و اشرافی نماید، حتی اگر ظواهر و نمادهای اسلامی و انقلابی را حفظ کنیم: «(چرا) مثل عروسی اشراف، عروسی بگیریم، مثل خانه اشراف، خانه درست کنیم، مثل حرکت اشراف در خیابان ها حرکت کنیم؟ اشراف مگر چگونه بودند؟ چون آنها فقط ریششان را تراشیده بود ولی ما ریش مان را گذاشته ایم، همین کافی است؟ نه ما هم مترفین میشویم. والله در جامعه اسلامی هم ممکن است مترف به وجود بیاید.»(۱۳۹۲/۰۵/۰۱) با این نگاه حکمت واکنش قاطع رهبر انقلاب به ماجرای حقوق های نجومی برخی از مدیران و درخواست ایشان برای برخورد «قاطع و سریع» با این موضوع و «اطلاع رسانی به مردم» را می توان دریافت: «موضوع حقوق های نجومی، در واقع هجوم به ارزش ها است.»(۱۳۹۵/۰۴/۰۲) حتی اگر «استثناء» باشد و گرچه «اکثر مدیران دستگاه ها، انسان های پاک دست»(۱۳۹۵/۰۴/۰۲) باشند چراکه شکل گیری خوی اشرافی گری و خود برتربینی نسبت به مردم «همین تعداد کم نیز خیلی بد است و باید حتماً با آن برخورد شود.»(۱۳۹۵/۰۴/۰۲) پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله العظمی سیدعلی خامنه ای (مد ظله العالی)
سه شنبه ، ۸تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتحادیه طلا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 49]