محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845762911
نداى «هل من ناصر» مردم مظلوم بحرین - پایگاه خبری - تحلیلی قدس آنلاین
واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: با وجود فشارهاى سنگین و نژادپرستانه، دستگیرى رهبران سیاسى و زندانى کردن زن ها و کودکان و شکنجه خوفناک، مردم صبور بحرین هیچ گاه از مسیر انقلاب خارج نشدند.به گزارش قدس آنلاین به نقل از تسنیم، دادگاهى در بحرین با صدور حکمى، تابعیت آیت الله شیخ عیسى قاسم، رهبر شیعیان و رهبر معنوى انقلاب بحرین را سلب کرد؛ پیش از این نیز دادگاه تجدیدنظر بحرین حکم چهار سال حبس شیخ على سلمان، دبیرکل جمعیت اسلامى وفاق ملى بحرین و شاگرد شیخ عیسى قاسم را به 9 سال زندان افزایش داده بود. ملت مظلوم بحرین از 14 فوریه 2011 میلادى با هدف آزادى، برقرارى عدالت و روى کار آمدن نظامى منتخب در کشورشان، انقلاب مردمى علیه رژیم آل خلیفه را آغاز کردند؛ اما این حرکت انقلابى مردم در سایه سکوت مجامع بین المللى و حمایت هاى همه جانبه رژیم آل سعود به طرق مختلف سرکوب شد. با وجود فشارهاى سنگین و نژادپرستانه، دستگیرى رهبران سیاسى و زندانى کردن زن ها و کودکان و شکنجه خوفناک، مردم صبور بحرین هیچ گاه از مسیر انقلاب خارج نشدند؛ اما اقدام اخیر آل خلیفه در سلب تابعیت آیت الله شیخ قاسم، آن عالم فرزانه اى که علم، پرهیزکارى، اخلاص و فروتنى اش جایگاه بى همتایى نزد مردم بحرین به او داده است، جنبشى فراگیر و انتفاضه اى عظیم راه خواهد انداخت و زمینه سقوط آل خلیفه را در پى خواهد داشت که بخشى از آن در بیانیه سردار سلیمانى این گونه آمده است: «یقیناً آن ها مى دانند تجاوز به حریم آیت الله شیخ عیسى قاسم خط قرمزى است که عبور از آن شعله اى از آتش را در بحرین و سراسر منطقه پدید خواهد آورد و براى مردم راهى جز مقاومت مسلحانه باقى نخواهد گذاشت. قطعاً تاوان آن را آل خلیفه پرداخت خواهد کرد و نتیجه آن جز نابودى این رژیم سفاک نخواهد بود. حامیان آل خلیفه بدانند اهانت به آیت الله شیخ عیسى قاسم و استمرار فشارهاى بیش از حد به مردم بحرین سرآغاز انتفاضه خونینى است که عواقب آن برعهده کسانى خواهد بود که به گستاخى حکام بحرین مشروعیت مى دهند. » رژیم بحرین از هرکسى که دستور مى گیرد، لازم است به این نکته بیندیشد که سرنوشت سایر حکام جور در منطقه و فرامنطقه بسیار عبرت آموز است و نباید براى تکرار تجربه هاى ناموفق و ناکارآمد آن ها وسوسه شود. آل خلیفه هرچقدر که خودش را در مشت جنایتکاران سعودى قدرتمند حس کند، قطعاً در مقایسه با شاه معدوم و صدام، رقمى به حساب نمى آید ولى آن ها با آن همه دبدبه و کبکبه از آن همه زورآزمائى با مردم سودى نبردند و با خفت و بدنامى به زباله دان تاریخ سپرده شدند. ** رژیم آل خلیفه طى هفته هاى اخیر اقدامات سرکوبگرانه علیه اکثریت مردم بحرین و شخصیت هاى انقلابى، حقوقى و رسانه اى مخالف خود را تشدید کرده است که مهم ترین آن اقدام غیرانسانى اش در اخراج زینب الخواجه از فعالان حقوق بشرى، بازداشت مجدد نبیل رجب فعال معروف بحرینى، ادامه بازداشت شیخ على سلمان، منحل کردن جمعیت الوفاق و جمعیت هاى التوعیه و الرساله، فراخوانى علماء و جلوگیرى از برپایى نماز و اوج آن، سلب تابعیت از شیخ عیسى قاسم است. هم چنین مقامات بحرین مدت محکومیت شیخ على سلمان دبیرکل جمعیت الوفاق را از 4 سال به 9 سال افزایش دادند. به نظر مى رسد عوامل رژیم آل خلیفه با ارزیابى نادرست از اوضاع داخلى این کشور تصور مى کنند با لغو تابعیت و در نهایت اخراج شیخ عیسى قاسم مى توانند دامنه انقلاب مردمى بحرین را برچیده و آن را به کلى از اذهان عمومى مردم پاک کنند، اما به نظر مى رسد این اقدام عجولانه شوکى براى انفجار اوضاع امنیتى در بحرین و تشدید رویکردهاى انقلابى با محوریت علماى دینى خواهد بود. آل خلیفه تصور نکند با تشدید مجازات روحانى پُرنفوذ و محبوبى همچون شیخ على سلمان از 4 سال به 9 سال حبس گرهى از مشکلات روزافزون رژیمش گشوده مى شود. آن ها اگر اهل عقل و منطق بودند باید به نصایح دلسوزانه و راهکارهاى مدبرانه پیشنهادى علماى دین و از نفوذ کلام آن ها براى ارتقاء سطح فرهنگ جامعه و بهیود مناسبات ملت - دولت و براى تلطیف روابط انسانى در جامعه کوچک بحرین با آن مردان بزرگ و تأثیرگذار تعامل مى کردند. قطعاً با سلب تابعیت فرهیختگان، اندیشمندان و رهبران روحانى جامعه بحرین، هیچکس بهره اى عایدش نخواهد شد - این یک خسران بزرگ و جبران ناپذیر است و فاصله ملت - دولت را بیش از پیش در مسیرى بدون بازگشت، افزایش مى دهد. جاى تعجب است که آل خلیفه نه تنها احزاب و جمعیت هاى محبوب و مؤثر و کارآمد را تحمل نکرده و نمى کند، بلکه به مقابله با روحانیون صادق و تأثیرگذار که حتى تشکیلات و سازمان و حزبى هم در اختیار ندارند، پرداخته و در مسیر خطرناکى قرار گرفته است. اگر سرکوب و جنایت و شکنجه توانست شاه معدوم و صدام را جاودانه کند یا حتى براى لحظه اى به قلب پرتشویش آن ها آرامش بخشد، آل خلیفه هم از اقدامات انفعالى و ذلیلانه اش سود مى برد. عقل و منطق ایجاب مى کند که آل خلیفه حداقل یکبار براى همیشه در عملکرد غیرانسانى و به شدت نفرت انگیز خود تجدیدنظر کند و در برابر مردم هوشمند و آگاه بحرین خضوع پیشه نماید و از عملکرد نادرست خود پوزش بخواهد. شنیدن حرف دل کسانی که محبوب مردم هستند و به جز مصالح و منافع مردم بحرین انتظار و توقع و خواسته اى ندارند، قطعاً به زیان هیچکس نیست و یقیناً مى تواند ثبات و آرامش جامعه کوچک بحرین را تضمین کند. جرم بزرگ آیت الله شیخ عیسى قاسم، صداقت، محبوبیت و نفوذ کلام آن روحانى برجسته و زاهد است که فقط از دیدگاه حاکمان جبار و خونریز ممکن است جرمى نابخشودنى به حساب آید اما در پیشگاه ملتها و آزادگان جهان، میزان مظلومیت و مقبولیت چنین فرهیختگانى با این رفتارهاى کورکورانه، به طرز روزافزونى بیشتر و ریشه دارتر مى شود. اما در عین حال آل خلیفه بداند که با سرکوب حرکتهاى مسالمت آمیز، با دست خود زمینه ساز خشونت و شکل گیرى تشکل هاى زیرزمینى مى شود که نمى تواند در برابر آن دوام بیاورد. * رژیم آل خلیفه دست نشانده و فرمانبر آل سعود با توجه به این که نظامیان عربستان هم اکنون بحرین را در اشغال خود دارند، در واقع رژیم آل خلیفه دست نشانده و فرمانبر آل سعود است و این اقدام رژیم بحرین هم در چارچوب اطاعت از دستورات اشغالگران سعودى صورت گرفته است. با نگاهى به مسیر حوادث پرشتاب منطقه مى توان دریافت که پیروى کورکورانه از آل سعود، عاقبت پرننگ و نکبتى به همراه دارد و به مصلحت حکام بحرین نیست که بیش از این افراط نمایند و شانس خود را امتحان کنند. خوبست در این زمینه سرنوشت امارات و تابعیت از آل سعود در یمن، مورد توجه حکام بحرین قرار گیرد که چگونه پس از تحمل انواع تحقیرها و رفتارهاى غیرانسانى آل سعود با آن همه کشته و زخمى، سرانجام ناچار شد حساب خود را از حساب رژیم جنایکار آل سعود جدا کند و از ائتلاف طوفان قاطعیت! فاصله بگیرد. به راستى امارات از همدستى با آل سعود به جز ننگ و نفرت و رسوائى در سطح جهانى، به جز ارتکاب جنایات جنگى علیه ملت مظلوم و درعین حال شجاع و رشید یمن چه چیزى عایدش گردید؟ با این تفاوت که امارات علیه ملتى دیگر جنایت کرد ولى رژیم مفلوک آل خلیفه در بحرین به هموطنان خودش هم رحم نمى کند، از همه مى ترسد و از هر حرکتى هرچند مسالمت جویانه و به قصد اصلاح امور نیز وحشت دارد. غیرقانونى اعلام کردن احزاب و جمعیت هاى خیرخواه قطعاً به زیان کل جامعه تمام خواهد شد و یقیناً رژیم آل خلیفه هم از این اقدامات ضدانسانى سودى نخواهد برد. باید پرسید اقدامات خیرخواهانه و حرکتهاى مسالمت آمیز مردم آگاه بحرین، چه زیانى ممکن است به کسى وارد کند؟ به راستى این مردم چه انتظار و توقع نابجائى داشته اند؟ چه خواسته غیرمنطقى و نادرستى داشته اند که پاسخ آن داغ و درفش، زندان و شکنجه، انحلال احزاب و جمعیت ها و سلب تابعیت و نفى بلد مى تواند باشد؟ مجموعه اقداماتى که توسط رژیم آل خلیفه انجام گرفته، در چارچوب موجودیت نظام شاهنشاهى عربستان سعودى قابل ارزیابى است. کشور بحرین در شرایط کنونى از هویت مستقلى برخوردار نیست و وابسته به عربستان است. شاهنشاهى بحرین هم مانند عربستان سعودى اعتقادى به حق شهروندى ندارد بلکه معتقد است شاه نماینده خداست و این سمت از پدر یا برادر به او ارث رسیده و ثروتى هم که در اختیار شاه است، موروثى است و آن را بین رعایاى خود تقسیم مى کند. رعیت هم وظیفه انجام کار کارگرى و مزدورى دارند و باید تابع محض باشند. این طرز تفکر با شعار مردم بحرین که هر فرد بحرینى صاحب یک حق رأى است و هم چنین با مفهوم «ملیت»، تناقض آشکار دارد. باید توجه داشت این شعار زمانى مطرح شد که رفتار تبعیض آمیز این رژیم در رابطه با احتساب وزن آراى بحرینى ها آشکارا بروز پیدا کرد. اگر تفکر برخوردار شدن از حق شهروندى، حق انتخاب و آزادى بیان از کشور کوچک بحرین به عربستان ورود پیدا کند، اساس نظام شاهنشاهى این کشور متلاشى مى شود به همین دلیل اشغال بحرین توسط عربستان رقم خورده است، البته تحت عنوان به ظاهر موجهى، مانند پیمان منعقد شده توسط مقامات دو کشور. در واقعیت ماجرا، بحرین تحت اشغال عربستان است و اعتراضاتى که توسط مردم طى این مدت بروز پیدا کرده، در سرزمینى تحت اشغال یک کشور خارجى انجام شده و این مسأله اى خطرناک است، چراکه احتمال متشنج شدن اوضاع بسیار زیاد است به این دلیل که عربستان و بحرین باید در این ارتباط یک تجدید نظر اساسى انجام دهند. نکته مهم این است که حاکمیت بحرین با حمایت عربستان، این اعتراضات مردمى را به این صورت تبلیغ مى کنند که اکثریت مردم شیعه هستند و حاکمیت نزد سنى هاست و این باعث بروز اعتراضات شده و این نکته اى کاملا دروغ است. اصل ماجرا رعایت حقوق شهروندى است که باید شامل شهروندان بحرینى فارغ از گرایش هاى مذهبى شود. اگر این حقوق به رسمیت شناخته شود، آن تفکر شاهنشاهى مجبور است رخت بربندد. * اقدامات رژیم سفاک آل خلیفه در تضاد با حقوق و موازین بین الملل از سوى دیگر این گونه اقدامات حکومت بحرین ازجمله سلب تابعیت اشخاص، مخالفت آشکار با حقوق بین الملل و تمام موازین بین المللى دارد. درحقیقت به فردى که در کشورى متولد شده است و به آن تعلق خاطر دارد با ابزار قدرت بگویند که این شخص متعلق به این سرزمین نیست و باید کشور را ترک کند. ذکر این نکته خالى از فایده نیست که تاکنون تمامى اعتراضات در چارچوب روش هاى مسالمت آمیز و آرام صورت گرفته است، اما اگر همچنان با بى توجهى رژیم آل خلیفه و حتى با واکنش شدید حاکمیت همراه شود، امکان تغییر به روش هاى خشونت آمیز و مسلحانه وجود دارد که در این صورت باعث بروز تشنجاتى در سطح منطقه خواهد شد. * واکاوى پیام سردار سلیمانى پیام «سردار سلیمانى» به رژیم بحرین و جبهه اى که این رژیم کوچک ترین ضلع آن است آنچنان صراحت داشت که بلافاصله در کانون توجه جهانى قرار گرفت. سردار سلیمانى چه گفت؟ سردار سلیمانى در بیانیه خود که به طور رمزگونه اى چندان طولانى هم نبود، از آغاز تغییر احتمالى روند مبارزاتى مردم در بحرین سخن گفت و این در حالى بود که رژیم آل خلیفه به گمان این که مردم بحرین به دلیل عدم اتصال زمینى به ایران و به طورکلى به جهان، چاره اى جز تن دادن به هر شرایطى که رژیم تعیین کند، ندارند، مرتب بر دامنه فشار خود علیه مردم بحرین مى افزود و به دلیل آن که از حمایت همه جانبه آمریکا و رژیم سعودى برخوردار بود، براى اقدامات خویش هیچ مانع و محدودیتى قایل نبود. پیام سردار سلیمانى این دو انگاره را بهم زد یعنى نشان داد که اولاً مردم بحرین مى توانند روش مسالمت آمیز را به روش انقلابى تبدیل کنند و به جاى مشت هاى اعتراض، دست به ماشه ببرند و ثانیاً اینطور نیست که مردم بحرین هیچ کمک مؤثرى از خارج دریافت نخواهند کرد و بى پناه باقى خواهند ماند. آنچه در بیانیه سردار سلیمانى آمد و سپس در بیانیه وزارت خارجه ایران نیز به نوعى و با واژگانى دیگر تکرار گردید، به درستى نشان داد که جمع بندى جمهورى اسلامى ایران درباره سطح دفاع از مردم مظلوم بحرین که آنان را هنوز هم پاره تن خویش مى داند، تغییر کرده است و وضع جدیدى پدید آمده است. در وضع جدید ملاحظات سیاسى مردم بحرین و جمهورى اسلامى کنار مى روند و روش انقلابى که سرنگونى رژیم جنایتکار بحرین است را در دستور کار قرار مى دهد مگر این که این رژیم روش جنگى علیه مردم خود را کنار بگذارد و به جاى استفاده از سرنیزه هاى سعودى، به حقوق مردم تمکین کرده و حق حاکمیتى آنان و آزادى هایشان را در عمل در نظر بگیرد که البته بسیار بعید است که چنین اتفاقى بیفتد. با این تحلیل چشم انداز آنچه اتفاق خواهد افتاد، تغییر فضاى مبارزه در بحرین خواهد بود و البته نتیجه مواجهه یک دولت وابسته با ملتى که پاره کردن زنجیرهاى اسارت آمریکا و آل سعود را با جدیت دنبال مى نمایند معلوم است. اگر فقط ده درصد از کسانى که نزدیک به شش سال است مشت ها و انگشت هاى خود را به سمت کاخ ها و تانک ها در بحرین نشانه رفته اند دست به ماشه شوند، رژیم آل خلیفه را به سرعت متلاشى مى کند. 10 درصد معترضین یعنى 60 هزار رزمنده اى که از سوى حدود 600 هزار نفر پشتیبانى مى شوند. این در حالى است که عدد همه نیروهاى نظامى و ادارى و.. . رژیم به ده هزار نفر هم نمى رسد. کاش آل خلیفه به این نکته توجه کرده بود که در فاصله سالهاى 1357 تا 1389 که انتفاضه عربى شکل گرفت، مردم بحرین آماده قیام بودند و تجمع هاى بزرگ عاشورا و اربعین بحرینى ها که با شعار مرگ بر آمریکا و... همراه بود و این اواخر با مرگ بر آل خلیفه هم توأم گردید... براى سرنگونى رژیم کفایت مى کرد. بعد از انقلاب فوریه 2011 هم اگر توصیه اکید ایران به پرهیز از روش هاى انقلابى نبود، مردم بحرین کار را تمام کرده بودند. این ایران بود که با هدف حفظ دماء مسلمانان، مردم بحرین را از درگیرشدن با رژیم آل خلیفه پرهیز مى داد و مردم هم با تلخى تمکین مى کردند. کار این مبارزه مسالمت آمیز به آنجا رسید که رژیم آل خلیفه گمان کرد شیعیان راه حلى جز مبارزه مسالمت آمیز ندارند و عدم پذیرش خواسته هاى آنان مشکلى براى حکام منامه در پى نمى آورد! این گمان کار را به جایى رسانید که در اقدامى جسورانه، رهبر مردم بحرین- آیت الله شیخ عیسى قاسم- را از ساده ترین حقوق شهروندى که داشتن «تابعیت» در زادگاه خویش است، محروم کرد و بیم آن مى رفت که سناریوى به شهادت رساندن آیت الله باقر النمر در اینجا هم پیاده گردد و خود این منشأ مشکلات بزرگى گردد. در واقع بیانیه سردار سلیمانى نشان داد، ایران ضمن آن که دخالتى در انتفاضه مردم بحرین ندارد، در عین حال نمى تواند چشم خود را بر روى آنچه در بحرین مشاهده مى کند ببندد؛ برخلاف آن که بعضى از «استادنماها» وانمود کرده اند، بیانیه سردار سلیمانى سنگ بناى یک جنگ و جدال عربى ایرانى نیست بلکه سنگ بناى کنش انقلابى ایران در منطقه است. بیانیه سردار سلیمانى در واقع بیانیه ملت ایران بود که قبلاً در راهپیمایى ها بر سر دست گرفته بودند؛ «ما انقلابى هستیم». انقلابى گرى البته با دیپلماسى تفاوت جدى دارد ولى به معناى اقدام نسنجیده هم نیست کما این که بیانیه وزارت خارجه که در واقع یک بیانیه حمایتى به حساب مى آید بر سنجیده بودن موضع فرماندهى قدس تأکید داشت. روز گذشته بعد از صدور بیانیه سردار سلیمانى، عده اى در داخل ابتدا اصالت این نامه را مورد تردید قرار دادند و سپس وانمود کردند که این بیانیه نوعى جدال بین سپاه و وزارت خارجه و توپى است که سلیمانى در میدان ظریف زده است! این در حالى است که بیانیه یک جدال جدى بین ایران و آمریکا و عناصر وابسته به آن به حساب مى آید کما این که در متن بیانیه نیز به آن اشاره شده بود. بیانیه سردار سلیمانى یک مقاله سیاسى نیست که یک روزنامه نگار آن را نوشته باشد و در آن نوعى نظریه پردازى را مطرح کرده باشد. بیانیه سردار سلیمانى نقطه آغاز یک تحرک جدى به قصد «دفاع مؤثر» از حقوق مردم بحرین است و از این رو آل خلیفه طبعا مى داند که از این پس با شرایط جدیدى مواجه خواهد شد. این شرایط برخلاف شرایط دوره مبارزه مسالمت آمیز هیچ نفعى براى رژیم ندارد و کفه ترازو را به نفع ملت بحرین سنگینى خواهد کرد. مردم بحرین که تا پیش از این به دلیل ممانعتى که از سوى ایران وجود داشت، از جمهورى اسلامى دلخور بودند، هم اینک در تشکل هاى جدید و به صورتى «عملیاتى» سازمان پیدا مى کنند و موازنه امنیتى را به نفع خویش تغییر مى دهند. با اقداماتى که رژیم آل خلیفه علیه شهروندان و به خصوص علیه رهبران روحانى انجام داد و به خصوص با اقدام ابلهانه «سلب تابعیت بحرینى» از آیت الله شیخ قاسم، افکارعمومى حتى در سطح عربى کنار مردم و علیه رژیم قرار دارد. مردم بحرین در واقع در انتقال از دست یازیدن به روش هاى آشتى جویانه به توسل به سلاح، پیشقدم نبوده و تاکنون در همین مبارزه مسالمت آمیز، ده ها شهید داده است. پس مردم بحرین را نمی توان به تندروى متهم کرد. از دریچه دیگر، اقدام بحرین در سلب تابعیت بحرینى یک عمل نمادین به حساب مى آید وقتى از روحانى عالیقدرى که صاحب نفوذ وسیعى است، سلب تابعیت مى شود حاوى دو پیام مهم داخلى و خارجى است. پیام داخلى آن این است که مردم به این باور برسند که اگر تسلیم نشوند باید کشورشان را ترک کنند. پیام خارجى آن این است که ملت هاى ناهمخوان با سیاست هاى آمریکا دریابند که جبهه غربى -عربى آنقدر قدرت دارد که مى تواند در روز روشن یک رهبر عظیم الشأن را از کشورش اخراج کند. پس چنین جبهه اى مى توانند یک ملت و دولت را هم از طبیعى ترین حقوق خود محروم نمایند. پس در نقطه مقابل آن، حتما باید اتفاقى مى افتاد وگرنه چند روز بعد آیت الله شیخ قاسم را اعدام مى کردند. در واقع کارى که بیانیه سردار سلیمانى کرد این بود که به رژیم جنایتکار بحرین بگوید آنچه تو نقطه پایان فرض کرده اى، نقطه آغاز است و انتهاى آن اضمحلال حتمى رژیم بحرین خواهد بود. دولت و ملت ایران جنگى را آغاز نکرده اند و آغازکننده جنگى هم نخواهند بود ولى به تجربه دریافته اند که یک جنگ تحمیلى را چگونه مدیریت کنند تا متجاوز را نابود نمایند. دولت و مردم ایران به آمریکا اعلام جنگ نکرده اند ولى راه غلبه با جنگ ها و حملاتى که این رژیم علیه جمهورى اسلامى پدید آورده است را مى دانند. غلبه جمهورى اسلامى در عراق، سوریه و یمن بر تروریسم و افراطى گرى و به فنا دادن چند صد میلیارد دلار از پول هاى سعودى و کویت و قطر و امارات نشان از سطح آمادگى ایران دارد. ایران و به خصوص سردار سلیمانى به خوبى ثابت کرده اند که وقتى وارد پرونده اى مى شوند، آن را در میانه راه رها نمى کنند و کارى را تا به انتها نرسانند رها نمى کنند. مردم بحرین و نه هیچ مردم مظلوم دیگرى از ایران جدا نیستند و ایران و اسلام پاره هاى تن خود را فراموش نخواهند کرد.
سه شنبه ، ۸تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[مشاهده در: www.qudsonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 62]
-
گوناگون
پربازدیدترینها