واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: قدس آنلاین-لیلا کردبچه:پیشترها، شعر را برمبنای قالب های شعری به قصیده و غزل و قطعه و رباعی و دوبیتی و مثنوی و مستزاد و مخمس و... و بعدها نیمایی و بی وزن تقسیم می کردند، یا برمبنای مضمون به شعر عاشقانه و تعلیمی و مذهبی و مرثیه و... اما در یکی دوسال اخیر، برمبنای عجیب دیگری، دارند شعر را به دو گونه شعر پایتخت و شعر شهرستان تقسیم می کنند.البته پیش از این هم تقسیم بندی شعر را به شعر خراسان و شعر خوزستان و شعر شمال و شعر قم و... دیده بودیم که باتوجه به ویژگی هایی که شعر شاعران در اقلیم های مختلف دارد، تقسیم بندی عجیبی نبود؛ مثلاً باید پذیرفت که در شعر خراسان، تشبیه ها و به بیان دقیق تر وجه شبه ها از رنگ وبوی خاصی برخوردارند و با خود نوعی ابهامِ در عین وضوح دارند که در شعر شاعران دیگر اقلیم ها کمتر دیده می شود، مگر اینکه مثلاً شاعری در بوشهر یا تبریز یا مازندران، تحت تأثیر زنده یاد رضا بروسان باشد. یا همین طور نباید از نظر دور داشت که مثلاً شعر شاعران خطه شمال کشور، سرشار از بازی های زبانی و تداعی واژگان و ساخت تصاویر خیال انگیز در حوزه زبان است. اما شعر پایتخت دیگر چه جور شعری است؟ و چه ویژگی هایی دارد؟ اگر همین دو سؤال را از یکی از شاعرانی که به زعم خودشان جریان شعر شهرستان را به راه انداخته اند بپرسید، در جواب خواهد گفت که تمام امکاناتِ دیده شدن و مطرح شدن در اختیار شاعران پایتخت است و از شاعران شهرهای دیگر هیچ حمایتی نمی شود و ما شاعران شهرستان ناچاریم با جریان سازی و حمایت از هم، به دیده شدن و مطرح شدن همدیگر کمک کنیم (که البته هیچ کمکی هم به مطرح شدن همدیگر نمی کنند)، و در کمال تعجب و ناباوری اگر از هریک از مدافعان این جریان بپرسید اهل کدام شهرستان هستید؟ خواهند گفت اصالتاً اهل فلان شهرم، اما مثلاً ده سال است که ساکن تهرانم، یا دانشجوی تهرانم، یا دست کم نیمی از سال را در تهران به سر می برم، که البته نیازی هم به پرسیدن این پرسش نیست، چون حضور پرشور این گروه از شاعران در تمامی جلسات شعر تهران، خود پاسخی کوبنده بر دهان همه کسانی است که در ادعاهای عجیب و غریب آنها شک کنند.و درنهایت با پرسیدن هزارویک پرسش دیگر هم به شناختی حتی بسیار مختصر نسبت به ویژگی های شعر شهرستان دست نمی یابید، چراکه اساساً جریان شعری شهرستان حامی شعرهایی است که تنها ویژگی شان، نبودن نام تهران به عنوان محل تولد در شناسنامۀ شاعر است. به نظر می رسد تنها انگیزه سازندگان این قبیل جریان ها، تنها و تنها بهانه جویی و توسل به دلایل واهی است تا مطرح شدن چند شاعر پایتخت را به دلایلی غیر از مقبولیت و محبوبیت شعرشان نسبت دهند. و به نظر می رسد این عزیزان فراموش کرده اند که مثلاً شهریار تبریزی بوده، نیما یوشیج مازندرانی بوده، اخوان ثالث مشهدی بوده، سپهری کاشانی بوده، و سیدعلی صالحی از اهالی خوزستان و احمدرضا احمدی اهل کرمان و محمدعلی بهمنی زاده جنوب است، و همگی مطرح ترین شاعران معاصر بوده اند و هستند، بی آنکه پشت جریان های مظلوم نمایی از جنس «ما بچه شهرستانی هستیم» پناه بگیرند، و البته بدون اینکه با شاعران پایتخت بجنگند.
دوشنبه ، ۷تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]