واضح آرشیو وب فارسی:کرمان 1400: با یک بررسی آماری ساده می توان برآورد کرد که چه تعداد سفر در کشور به وسیله اتوبوس، چه تعداد به وسیله قطار و چه تعداد به وسیله هواپیما صورت می گیرد با مقایسه آمارها، منصفانه می توان به راه حل رسید و اولویت ها را تعیین کرد. به گزارش پایگاه اطلاع رسانی کرمان۱۴۰۰ ؛ خبر جانسوز فوت شهادت گونه جمعی از سربازان مرکز آموزش ۰۵ کرمان خبری تلخ و فراموش نشدنی است. پیام تسلیت و همدردی برخی از مسؤولان موجب تسلی خاطر بازماندگان شد، اما سکوت برخی از مسؤولان مرتبط، جای گلایه و سؤال جدی است. عزیزانی که دیروز سرباز و فدایی وطن و حافظ امنیت و استقلال کشور بوده و فردا سازندگان میهن اسلامی و مجریان اقتصاد مقاومتی می شوند در بین ما نیستند، خانواده های معظمشان عزادار و احساسات پاک انسان دوستانه جامعه جریحه دار و غمگین است، چرا چنین حوادثی؟ این حادثه نخستین حادثه نبوده و احتمالاً آخرین هم نخواهد بود، به راستی چرا و چه باید کرد؟ با یک بررسی آماری ساده می توان برآورد کرد که چه تعداد سفر در کشور به وسیله اتوبوس، چه تعداد به وسیله قطار و چه تعداد به وسیله هواپیما صورت می گیرد با مقایسه آمارها، منصفانه می توان به راه حل رسید و اولویت ها را تعیین کرد. به راستی در شرایط فعلی چه تعداد سفر جاده ای انجام می شود؟ چه تعداد از حوادث و تلفات انسانی که آثار آن ده ها سال باقی می ماند مربوط به جاده ها و اتوبوس ها و اتومبیل ها و ضعف رانندگی است؟ هر چند در سال های اخیر با بهسازی جاده ها، بهسازی اتوبوس ها و اتومبیل های قدیمی قدم های خوبی برداشته شده و بازنگری و اصلاح قوانین و آیین نامه های مربوطه خسارات مالی و تلفات انسانی حوادث جاده ای کاهش یافته و تأکید دولت ها مبنی بر کاهش ۱۰ درصدی حوادث، خسارت ها و به ویژه تلفات انسانی به خوبی پیگیری می شود و در کاهش خسارات جانی و مالی نقش بسزایی داشت و چه خوبست که ادامه یابد. آیا کافی است حتماً نه پس راهکار چیست و مسؤول کیست؟ چرا اتوبوسی باید مسافر مازاد آن هم مسافر افغانستانی غیرمجاز و همراه با بار مشکوک یا غیرمجاز حمل کند که موجب عدم تعادل و عدم کنترل وسیله نقلیه شود؟ پاسگاه های پلیس راه، پایگاه های ثابت و سیار، محسوس و نامحسوس انتظامی چه نقشی دارند؟ بهسازی جاده ها و رفع نقص شبکه جاده ای تا چه اندازه در دستور کار وزارت راه و شهرسازی است؟ میزان اعتبارات راهداری و حذف نقاط حادثه خیز و تأمین ضرورت های ایمنی جاده ها چه قدر است؟ چند درصد اعتبار و چه میزان از وقت، فکر و اندیشه و همتی که در راستای بزرگراه تهران ـ شمال که کار خوب و لازمی هم است به سایر محورها و جاده های کشور اختصاص داده شده و می شود؟ کارشناسان و متولیان امر و تصمیم سازان و تصمیم گیران تا چه اندازه حوادث را تحلیل کرده و از نتایج تحلیل ها در برنامه ریزی و اولویت های خود استفاده می کنند و مگر ایمن کردن گردنه ها و پیچ های خطرناک جاده های کشور چه قدر هزینه دارد؟ آیا نمی شود با پول خرید چند ایرباس و بوئینگ که حرف و حدیث های فراوان دارد، نقاط حادثه خیز جاده ها را کم و ایمنی را بالا و خسارت ها را کاهش داد. بهسازی ناوگان حمل و نقل جاده ای در کدام اولویت است؟ در سال های اخیر اقدامات خوبی صورت گرفته اما آیا کافی است؟ حتما نه. با اعتبار خرید یک هواپیمای ایرباس و یا بوئینگ(با آن شرایط سخت، مبهم و سئوال برانگیز به عنوان یک ابزار تهدید و اهرم فشار و به قول آمریکایی ها به عنوان یک حربه کنترل فعالیت های هسته ای ایران!) چند دستگاه اتوبوس نو می توان خریداری کرد و در شبکه حمل و نقل جاده ای قرار داد؟ آیا این اقدام یعنی نوسازی و تقویت شبکه حمل و نقل اتوبوسی، کمک به صنایع و تولیدات داخلی، کمک به اشتغال مولد و کاهش بیکاری، تقویت صنایع مادر در داخل کشور و تلاش در راستای تحقق اقتصاد مقاومتی و تبعیت از ولایت و رهبری نیست؟ پس چرا غفلت و کم توجهی!! تقویت حمل و نقل ریلی و گسترش آن تا چه اندازه می تواند مشکلات را کاهش داده و در تقلیل حوادث و تلفات و خسارات جانی و مالی و دلهره ها و خلأهای جبران ناپذیر و رویدادهای فراموش نشدنی ایفای نقش کند، به چه مقدار آن را در اولویت قرار داده ایم؟ همین چند وقت پیش بود که شاهد تجمع کارکنان اعتراضی واگن سازی زرند کرمان بودیم، در همان ایام خبر مربوط به آمادگی تولید واگن سازی پارس را شنیدیم و اینکه مدیریت کارخانه اعلام می کرد که کارخانه با زیر ۵۰ درصد ظرفیت کار می کند و با کمی تزریق نقدینگی قادر به تامین نیاز کشور هستیم. و در همین ایام خبر انعقاد خرید و واردات واگن و ریل از خارج از کشور را نیز خواندیم، به راستی چرا و چگونه و با کدام منطق!! آیا این است تلاش در راستای اجرای راهکار و تاکتیک های اعلام شده از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی در اول فروردین ۹۵ و حرکت به سمت تحقق اقتصاد مقاومتی؟ جا دارد که قرارگاه اقتصاد مقاومتی و فرماندهی آن از همه فرصت ها استفاده و پیش از پیش و با قاطعیتی انقلابی و روحیه ای بسیجی و جهادی با تصمیمات نامناسب برخورد کرده و با تکیه بر انگیزه های بالای نیروهای مخلص و جوان، متعهد و متخصص داخلی همراه با ارزیابی دقیق طرح ها و تعیین اولویت ها، متناسب با شرایط جغرافیایی و داخلی کشور و ضرورت توجه به امر استقلال همه جانبه، تصمیمات خداپسندانه، انقلابی و عملیاتی را اتخاذ، اجرا و بر آن نظارت کنند. به راستی کدام برنامه اولویت و ضرورت بیشتری دارد و با هزینه کمتر و بازدهی بیشتر آن هم درراستای اشتغالزایی و کاهش بیکاری و جلب اعتماد عمومی و در راستای عدالت محوری و تأمین خواسته و نیاز اکثریت و متناسب با شرایط کشور و جامعه و امکانات موجود قابلیت اجرا دارد و باید مورد عنایت قرار گیرد یا انعقاد قرارداد با ایرباس فرانسوی و خرید هواپیمای پهن پیکر، مذاکره و انعقاد قرارداد با بوئینگ یعنی شیطان بزرگ، یا با گسترش حمل و نقل ریلی و تقویت صنایع موجود داخلی در زمینه ساخت ریل و واگن و اجرای آن و ایجاد اشتغال یا تقویت و ارتقای بخشی کیفی و کمی حمل و نقل جاده ای شامل ارتقای فرهنگ رانندگی و پایبندی به اجرای قانون و اعمال جدی ضوابط و مقررات نوسازی ناوگان حمل و نقل جاده ای ـ بهسازی و ترمیم و ارتقای ایمنی جاده ها؟ کدام یک؟ پاسخ را به راحتی می توان از روی تحلیل حوادث، آمار مستند نوع مسافرت ها و وسایل مسافرتی امکانات موجود و توانمندی ها و فرصت های موجود و اولویت های کشور و اسناد بالادستی از جمله سند چشم انداز ۲۰ ساله و توجه به صنایع و اقدامات کارگربر و اشتغالزا و بلندمدت و بومی و سیاست های ابلاغی به ویژه اصول و دستورالعمل ها و محورهای دهگانه اقتصاد مقاومتی پیدا و اجرا کرد. یادداشت از: سید حسین صابری انتهای پیام/
یکشنبه ، ۶تیر۱۳۹۵
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کرمان 1400]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]