واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: داور بازی ایران و آمریکا/ عمدا پنالتی نگرفتم
اورس مه یر در دوران جوانی در حالی کار قضاوت را آغاز کرد که بزرگترین آرزویش حضور در استادیوم «سن سیرو» بود.
به گزارش نامه نیوز ، هنگامی که داورها کار خود را به درستی انجام میدهند، کسی متوجه حضور آنها در میادین فوتبال نمیشود. امّا زمانی که آنها مورد توجه قرار میگیرند، این سؤال مطرح میشود که چه اشتباهی مرتکب شدهاند؟! همچنین شاید این پرسش مطرح شود که کدام آدم عاقلی داور میشود؟! بدون شک تنها کسانی که با تمام وجود، عاشق این کار باشند! یکی از این افراد، کسی است که در آغاز قرن بیست و یکم در شمار برترین داوران دنیا محسوب میشد. این داور سوییسی در دوران جوانی در حالی کار قضاوت را آغاز کرد که بزرگترین آرزویش حضور در استادیوم «سن سیرو» بود! مایر از آن روزها میگوید: «وقتی 14 سالم بود. فهمیدم که هیچ وقت نمیتوانم یک فوتبالیست حرفهای شوم و در سن سیرو بازی کنم! این بود که با خودم گفتم: پس اکنون چه باید بکنم؟ چطور است داور شوم؟! فکر خوبی بود! البته مجبور بودم تا 18 سالگی صبر کنم. زیرا درسویس، حداقل سن برای داوری 18 سال است. امّا مسیری که انتخاب کرده بودم، برای خودم مشخص بود. دلم میخواست به استادیوم سنسیرو بروم و در جام جهانی سوت بزنم. وقتی داوری را شروع کردم خانمی از من پرسید: هدفت چیست؟! و من گفتم: هدفم این است که در جام جهانی 1998 داوری کنم! این حرف را 21 سال قبل از جام جهانی فرانسه زده بودم! گفتم دلم میخواهد در آن جام جهانی حاضر باشم و همین طور نیز شد! بله. در آن جامجهانی حاضر بودم.»
مه یر در سال 1994 به فهرست داوران فیفا اضافه شده بود و پس از چهار سال به رؤیای بزرگ زندگی خود رسید سوییسی بودن او سبب شد که کسی در مورد بیطرفی او شک و شبههای نداشته باشد و به همین دلیل برای سیاسیترین مسابقه آن تورنمنت که بین ایران و آمریکا برگزار میشد، انتخاب شود. مهیر درباره لحظات پیش از مسابقه میگوید:
«زیباترین لحظه قبل از شروع مسابقه وقتی بود که دو تیم در کنار هم ایستادند و برق فلاش دوربین خبرنگارها و عکاسها، فضا را پرکرد. تمام تماشاگران که حدود 40 هزار نفر بودند. شروع کردند به فریاد زدن زیرا همه میدانستند که اتفاقی تاریخی در شرف رخ دادن است. مسابقهای که برای تمام مردم دنیا یک پیام داشت. این که «ما صلح میخواهیم!» میخواهیم فوتبال بازی کنیم. میخواهیم با هم دوست باشیم. بله! پیش از شروع مسابقه حس و حالی بسیار خوبی در فضا حاکم بود.»
امّا در طول مسابقه چه رخ داد؟ مه یر چنین یاد میکند: «در جریان مسابقه باید تصمیم میگرفتم که در یک صحنه برای ایران پنالتی بگیرم یا خیر؟ امّا پنالتی نگرفتم. زیرا در این صورت دروازهبان آمریکا کارت قرمز میگرفت و در ضمن به نظرم رسید که بازیکن ایرانی [خداداد عزیزی] بسیار بزرگنمایی کرد و خودش را به راحتی روی زمین انداخت. البته آن صحنه را واقعاً میشد پنالتی گرفت. ولی من پنالتی اعلام نکردم. فکر کردم به این شکل در روند مسابقه تغییری ایجاد نمیشد و برای بازی بهتر است!»
داور سوییسی درباره نتیجه مسابقه میگوید: « از این که ایران با نتیجه (2 ـ 1) پیروز شد، خوشحال بودم به خصوص از این جهت که یکی از دوگل ایران مشکوک به آفساید بود کمک من لوسین بوشاردیو Lucien Bouchardeau که کمک داور بینظیری بود، اجازه داد مسابقه ادامه پیدا کند. البته تصمیمش درست بود و همین امر سبب شد ایران (2 ـ 1) پیروز شود. خوشحال بودم؛ زیرا دیگر کسی درباره پنالتی بحث نمیکرد. بازی فوقالعادهای بود و دو تیم با روحیهای جوانمردانه با هم بازی کردند در پایان سال هم فیفا جایزه بازی جوانمردانه سال را به هر دو تیم داد که تصمیم فوقالعاده درستی بود. فکر میکنم داوری ما در آن روز، نمره قبولی گرفت.»
قضاوتهای مهیر سبب شد تا بسیاری، او را به عنوان یکی از بهترینهای دنیا بدانند. او چهار سال بعد برای دومین بار، افتخار حضور در جام جهانی را به دست آورد.
«ما در کرهجنوبی مستقر بودیم. نظم و انضباط مردم کره، مرا به شدت تحت تأثیر قرار داده بود. جمعیتهای 3 تا 4 میلیون نفری در خیابانها، مسابقات را تماشا میکردند بدون آن که کوچکترین اتفاقی برای مردم رخ دهد. در آن تورنمنت هم قضاوت یک بازی مهم بین کره جنوبی و آمریکا را به من واگذار کردند دیداری که بار سیاسی فراوانی داشت. پس از آن مسابقه قضاوت یکی از بازیهای نیمهنهایی را به من سپردند که بدون شک، بزرگترین و مهمترین مسابقهای بود که در تمام عمرم قضاوت کرده بودم. کرهجنوبی در برابر آلمان آن دیدار هم بسیار مهم بود.»
در آن دیدار نیز اتفاقی جنجالی رخ داد و کارت زردی که او به میشائیل بالاک نشان داد، سبب شد که بالاک، دیدار فینال را از دست بدهد. امّا گرفتن تصمیمهای دشوار، بخشی از کار یک داور خوب است. مهیر در پایان سال 2004 بازنشسته شد و بااین که دیگر به صورت مستقیم با دنیای فوتبال ارتباط ندارد. امّا اتفاقاتی که در دنیای داوری میافتد را با دقت دنبال میکند. داور فوتبال، هنرمندی است که باید همواره خود را به روز نگه دارد. مه یر درباره تکنولوژی خط دروازه میگوید:
«همیشه طرفدار تکنولوژی خط دروازه بودم. برایم مهم نیست که از دوربین استفاده شود یا از قطعه کوچک درون توپ، مهم این است که این تکنولوژی به داوران کمک میکند و به آنها احساس امنیت میدهد به این ترتیب داور با اطمینان میتواند بگوید که توپ از خط دروازه عبور کرده یا خیر؟ از مدّتها پیش طرفدار این تکنولوژی بودم. به عقیده من بسیار خوب شد که فیفا بالاخره تصمیم گرفت که از این فناوری در جام جهانی استفاده کند. زیرا با این کار از حواشی داوری کاسته خواهد شد. من درباره استفاده از دوربین برای تشخیص خطا بودن حرکات مشکوک یا هند بودن و نبودن صحنههای مورد بحث چندان مطمئن نیستم. داور باید نیت بازیکن را تشخیص داده و سرعت و فاصله را تخمین بزند. این کار وظیفه داور است!»
حرفه داوری از زمان بازنشستگی مهیر تا امروز با تغییراتی مواجه شده است. داوران برتر به شدّت تحت فشار هستند. با این حال نباید توانایی داوران در مسابقات، از آنها گرفته شود. فوتبال بدون وجود داوران خوب، جذاب نیست.
مهیر در ارتباط با لزوم حمایت از داوران معتقد است: « ما به داورانی نیاز داریم با شخصیتهایی متفاوت. باید بیش از اینها تلاش کنیم تا این داوران رشد کنند و اعتماد به نفس پیدا کنند. به نظر من، این مسأله مهمترین نکته است. هم برای فیفا و یوفا و هم برای تمام فدراسیونهای عضو. حرف من همیشه همین بوده است. لزوم حمایت از داوران. باید از این نوع داوران به شدت حمایت کرد. زیرا آنها هستند که منصفانه بودن فوتبال را تضمین میکنند و جلوی سوء استفاده از فوتبال را میگیرند. به این ترتیب ارزش و اعتبار فوتبال، بیشتر میشود. اما اگر از داوران حمایت نشود، ممکن است کل فوتبال به خطر بیفتد. در این صورت ممکن است از فوتبال سوء استفاده شده و این اتفاقی است که کسی دوست ندارد شاهد آن باشد.»
منبع: کاپ
۰۱ تير ۱۳۹۵ - ۱۵:۱۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 36]